Appian, The Foreign Wars, chapter 12 3:

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 12 3:)

Τοὺσ δὲ ὑπάτουσ ἐσῄει μὲν οἶκτοσ ἀνθρωπίνησ μεταβολῆσ, σκυθρωποὶ δ’ ἀνέμενον καὶ τούτων κόρον αὐτοῖσ ἐγγενέσθαι. ὡσ δὲ καὶ ὀδυρμῶν ἔληξαν, αὖθισ ἦν σιωπή. καὶ λόγον αὑτοῖσ διδόντεσ ὡσ ἡ μὲν πόλισ ἐστὶν ἄνοπλοσ ἔρημοσ, οὐ ναῦν, οὐ καταπέλτην, οὐ βέλοσ, οὐ ξίφοσ ἔχουσα, οὐκ ἄνδρασ οἰκείουσ ἱκανοὺσ ἀπομάχεσθαι πέντε μυριάδων ἔναγχοσ διεφθαρμένων, ξενικὸν δὲ οὐδὲν ἔστιν ἢ φίλοσ ἢ σύμμαχοσ ἢ καιρὸσ ἐσ ταῦτα, ἔχουσι δ’ αὐτοῖσ οἱ πολέμιοι καὶ τὰ τέκνα καὶ τὰ ὅπλα καὶ τὴν χώραν, καὶ περικάθηνται τὸ ἄστυ ἔνοπλοι ναυσὶ καὶ πεζῷ καὶ μηχανήμασι καὶ ἵπποισ, Μασσανάσσησ δ’ ἐχθρὸσ ἕτεροσ ἐν πλευραῖσ, θορύβου μὲν ἔτι καὶ ἀγανακτήσεωσ ἐπέσχον ὡσ οὐδὲν ἐν ταῖσ συμφοραῖσ ὠφελούντων, ἐσ δὲ λόγουσ αὖθισ ἐτράποντο. καὶ Βάννων, ᾧ Τιγίλλασ ἐπώνυμον ἦν, ἐπιφανέστατοσ ὢν ἐν τοῖσ τότε παροῦσιν, αἰτήσασ εἰπεῖν ἔλεξεν·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION