헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΦορέ50́

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 12)

Οἱ μὲν δὴ πρέσβεισ τοσαῦτα εἶπον, Κηνσωρῖνοσ δ’ ὑπαναστὰσ ἀντέλεξεν ὧδε· "τὰσ μὲν αἰτίασ τοῦ πολέμου τί δεῖ λέγειν ὑμῖν, ὦ Καρχηδόνιοι, πρεσβεύσασιν ἐσ Ῥώμην καὶ παρὰ τῆσ συγκλήτου μαθοῦσιν; ὃ δὲ ἐψεύσασθε περὶ ἡμῶν, τοῦθ’ ὑμᾶσ ἐλέγξω. καὶ γὰρ τὸ δόγμα δηλοῖ, καὶ ἡμεῖσ ὑμῖν ἐν Σικελίᾳ προείπομεν τὰ ὅμηρα παραλαμβάνοντεσ, τὰ λοιπὰ τῶν δοξαντων ἐπικελεύσειν ἐν Ἰτύκῃ. τῶν μὲν οὖν ὁμήρων τῆσ τε ταχυτῆτοσ καὶ τῆσ ἐπιλέξεωσ ἐπαινοῦμεν ὑμᾶσ· τί δὲ ὅπλων δεῖ τοῖσ εἰρηνεύουσι καθαρῶσ; φέρετε· πάντα ὅσα δημόσιά τε καὶ ἴδια ἕκαστοσ ὑμῶν ἔχει, βέλη τε καὶ καταπέλτασ, ἡμῖν παράδοτε. " ὁ μὲν οὕτωσ εἶπεν, οἱ δὲ πρέσβεισ ἔφασαν ἐθέλειν μὲν καὶ τοῖσδε ὑπακοῦσαι, ἀπορεῖν δὲ ὅπωσ Ἀσδρούβαν, ᾧ θάνατον ἐπεκήρυξαν, δύο μυριάδασ ἀνδρῶν ἤδη συναγαγόντα καὶ αὐτῇ Καρχηδόνι παραστρατοπεδεύοντα ἀμυνοῦνται. εἰπόντων δὲ τῶν ὑπάτων ὅτι Ῥωμαῖοι τούτων ἐπιμελήσονται, οἱ μὲν καὶ ταῦτα δώσειν ὑπέσχοντο. καὶ συμπεμφθέντεσ αὐτοῖσ Κορνήλιόσ τε Σκιπίων ὁ Νασικᾶσ καὶ Γναῖοσ Κορνήλιοσ ὁ Ἱσπανὸσ ἐπίκλησιν παρελάμβανον εἴκοσι μυριάδασ πανοπλιῶν, καὶ βελῶν καὶ ἀκοντίων πλῆθοσ ἄπειρον, καὶ καταπέλτασ ὀξυβελεῖσ τε καὶ λιθοβόλουσ ἐσ δισχιλίουσ· καὶ φερομένων αὐτῶν ἡ μὲν ὄψισ ἦν λαμπρὰ καὶ παράλογοσ, ἀμαξῶν τοσῶνδε ὑπ’ αὐτῶν τῶν πολεμίων ἀγομένων, οἱ δὲ πρέσβεισ εἵποντο αὐτοῖσ, καὶ ὅσοι τῆσ γερουσίασ ἢ τῆσ ἄλλησ πόλεωσ ἄριστοι ἢ ἱερεῖσ ἢ ἄλλωσ ἐπιφανεῖσ ἔμελλον τοὺσ ὑπάτουσ ἐσ ἐντροπὴν ἢ ἔλεον ἄξειν. ἐσαχθέντεσ δὲ αὐτῷ κόσμῳ τοῖσ ὑπάτοισ παρέστησαν. καὶ ὁ Κηνσωρῖνοσ ἡ̓͂ν γὰρ εἰπεῖν ἱκανώτεροσ τοῦ συνάρχοὐ ἀναστὰσ καὶ τότε, καὶ σκυθρωπάσασ ἐπὶ πολύ, ἔλεξεν ὧδε. "Τῆσ μὲν εὐπειθείασ ὑμᾶσ, ὦ Καρχηδόνιοι, καὶ προθυμίασ τῆσ μέχρι νῦν ἔσ τε τὰ ὅμηρα καὶ τὰ ὅπλα ἐπαινοῦμεν, χρὴ δ’ ἐν τοῖσ ἀναγκαίοισ βραχυλογεῖν.

ὑπόστητε γενναίωσ τὸ λοιπὸν τῆσ συγκλήτου κέλευσμα· ἔκστητε τῆσ Καρχηδόνοσ ἡμῖν, καὶ ἀνοικίσασθε ὅπῃ θέλετε τῆσ ὑμετέρασ, ὀγδοήκοντα σταδίουσ ἀπὸ θαλάσσησ· τήνδε γὰρ ἡμῖν ἔγνωσται κατασκάψαι. " οἱ δ’ ἔτι λέγοντοσ αὐτοῦ τὰσ χεῖρασ ἐσ τὸν οὐρανὸν ἀνέσχον μετὰ βοῆσ, καὶ τοὺσ θεοὺσ ὡσ ἠπατημένοι κατεκάλουν, πολλά τε καὶ δυσχερῆ κατὰ Ῥωμαίων ἐβλασφήμουν, ἢ θανατῶντεσ ἢ ἔκφρονεσ ὄντεσ, ἢ τοὺσ Ῥωμαίουσ ἐσ μύσοσ πρέσβεων διερεθίζοντεσ. ἔσ τε τὴν γῆν σφᾶσ ἐρρίπτουν, καὶ χερσὶ καὶ κεφαλαῖσ αὐτὴν ἔτυπτον· οἱ δὲ καὶ τὰσ ἐσθῆτασ ἐπερρήγνυντο, καὶ τοῖσ σώμασι τοῖσ ἑαυτῶν ἐνύβριζον ὡσ ὑπὸ ἀνοίασ ἐνηδρευμένοι. ἐπεὶ δέ ποτε αὐτοῖσ ὁ οἶστροσ ἔληξε, σιωπὴ πολλὴ καὶ κατήφεια ἦν οἱᾶ νεκρῶν κειμένων. Ῥωμαῖοι δ’ ἐξεπλήσσοντο, καὶ οἱ ὕπατοι φέρειν αὐτοὺσ ἐγνώκεσαν ὡσ ἐπὶ ἀλλοκότῳ κελεύσματι, μέχρι παύσαιντο ἀγανακτοῦντεσ, καλῶσ εἰδότεσ ὅτι τὰ μέγιστα δεινὰ αὐτίκα μὲν ἐσ θρασύτητα ἐκπλήσσει, σὺν χρόνῳ δὲ καταδουλοῖ τὴν τόλμαν ἡ ἀνάγκη. ὃ καὶ τότε ἔπαθον οἱ Καρχηδόνιοι· παρὰ γὰρ τὴν σιωπὴν ἁπτομένου σφῶν τοῦ κακοῦ μᾶλλον, ἀγανακτεῖν μὲν ἔτι ἐπαύσαντο, ἀνέκλαιον δὲ καὶ κατεθρήνουν ἑαυτούσ τε καὶ παῖδασ καὶ γυναῖκασ ἐξ ὀνομάτων, καὶ τὴν πατρίδα αὐτήν, ὡσ ἐσ ἄνθρωπον ἀκούουσαν λέγοντεσ οἰκτρὰ καὶ πολλά. οἱ δὲ ἱερεῖσ καὶ τὰ τῶν ἱερῶν ὀνόματα καὶ τοὺσ ἐν αὐτοῖσ θεοὺσ ἀνεκάλουν, ὡσ παροῦσι κἀκείνοισ προφέροντεσ τὴν ἀπώλειαν. ἦν τε παμμιγὴσ καὶ ἐλεεινὸσ οἶκτοσ οἰμωζόντων ὁμοῦ τά τε κοινὰ καὶ τὰ ἴδια, μέχρι καὶ Ῥωμαίουσ αὐτοῖσ ἐπιδακρῦσαι. Τοὺσ δὲ ὑπάτουσ ἐσῄει μὲν οἶκτοσ ἀνθρωπίνησ μεταβολῆσ, σκυθρωποὶ δ’ ἀνέμενον καὶ τούτων κόρον αὐτοῖσ ἐγγενέσθαι.

ὡσ δὲ καὶ ὀδυρμῶν ἔληξαν, αὖθισ ἦν σιωπή. καὶ λόγον αὑτοῖσ διδόντεσ ὡσ ἡ μὲν πόλισ ἐστὶν ἄνοπλοσ ἔρημοσ, οὐ ναῦν, οὐ καταπέλτην, οὐ βέλοσ, οὐ ξίφοσ ἔχουσα, οὐκ ἄνδρασ οἰκείουσ ἱκανοὺσ ἀπομάχεσθαι πέντε μυριάδων ἔναγχοσ διεφθαρμένων, ξενικὸν δὲ οὐδὲν ἔστιν ἢ φίλοσ ἢ σύμμαχοσ ἢ καιρὸσ ἐσ ταῦτα, ἔχουσι δ’ αὐτοῖσ οἱ πολέμιοι καὶ τὰ τέκνα καὶ τὰ ὅπλα καὶ τὴν χώραν, καὶ περικάθηνται τὸ ἄστυ ἔνοπλοι ναυσὶ καὶ πεζῷ καὶ μηχανήμασι καὶ ἵπποισ, Μασσανάσσησ δ’ ἐχθρὸσ ἕτεροσ ἐν πλευραῖσ, θορύβου μὲν ἔτι καὶ ἀγανακτήσεωσ ἐπέσχον ὡσ οὐδὲν ἐν ταῖσ συμφοραῖσ ὠφελούντων, ἐσ δὲ λόγουσ αὖθισ ἐτράποντο. καὶ Βάννων, ᾧ Τιγίλλασ ἐπώνυμον ἦν, ἐπιφανέστατοσ ὢν ἐν τοῖσ τότε παροῦσιν, αἰτήσασ εἰπεῖν ἔλεξεν· "Εἰ μὲν ἔστι καὶ τῶν πρότερον εἰρημένων ἔτι πρὸσ ὑμᾶσ, ὦ Ῥωμαῖοι, λόγοσ, ἐροῦμεν, οὐχ ὡσ δίκαια προφέροντεσ οὑ̓ γάρ ἐστιν ἐν καιρῷ τοῖσ ἀτυχοῦσιν ἀντιλογίἀ, ἀλλ’ ἵνα μάθητε ὡσ οὐκ ἀπροφάσιστόσ ἐστιν ὑμῖν ὁ ἔλεοσ ὁ ἐφ’ ἡμῖν, οὐδὲ ἄλογοσ.

ἡμεῖσ γὰρ Λιβύησ ἄρχοντεσ καὶ θαλάσσησ ὅτι πλείστησ, περὶ ἡγεμονίασ ὑμῖν ἐπολεμήσαμεν· καὶ ταύτησ ἀπέστημεν ἐπὶ Σκιπίωνοσ, ὅτε τὰσ ναῦσ ὑμῖν παρέδομεν καὶ ἐλέφαντασ ὅσουσ εἴχομεν, καὶ φόρουσ ἐταξάμεθα δώσειν καὶ δίδομεν ἐν καιρῷ. πρὸσ οὖν θεῶν τῶν τότε ὀμωμοσμένων, φείδεσθε μὲν ἡμῶν, φείδεσθε δὲ τῶν Σκιπίωνοσ ὁρ́κων, ὀμόσαντοσ ἔσεσθαι Ῥωμαίουσ Καρχηδονίοισ συμμάχουσ καὶ φίλουσ. οὐδ’ ἔστιν ἐσ ταυθ’ ὅ τι ἡμάρτομεν. οὐ ναῦσ ἔχομεν, οὐκ ἐλέφαντασ, οὐ τοὺσ φόρουσ ἐκλείπομεν, ἀλλὰ καὶ συνεμαχήσαμεν ὑμῖν ἐπὶ τρεῖσ βασιλέασ. μηδέ τῳ παραστῇ καταγιγνώσκειν, εἰ ταῦτα καὶ πρῴην εἴπομεν, ὅτε τὰ ὅπλα ᾐτεῖτε· αἵ τε γὰρ συμφοραὶ ποιοῦσι μακρολόγουσ, καὶ ἅμα συνθηκῶν οὐδὲν ἐν ταῖσ ἱκεσίαισ δυνατώτερον, οὐδ’ ἔχομεν ἐν οὐδὲν ἕτερον ἀντὶ λόγων καταφυγεῖν, οἳ τὴν δύναμιν ὑμῖν ἅπασαν ἐξέδομεν. τὰ μὲν δὴ πρότερα τοιαῦτα, ὧν ὁ Σκιπίων ἐστὶν ἡμῖν, ὦ Ῥωμαῖοι, βεβαιωτήσ· τῶν δὲ παρόντων ὑμεῖσ, ὦ ὕπατοι, δημιουργοὶ καὶ μάρτυρέσ ἐστε ἡμῖν. ὅμηρα ᾐτήσατε, καὶ τὰ κράτιστα ἠγάγομεν ὑμῖν. ὅπλα ᾐτήσατε, καὶ πάντα ἐλάβετε, ὧν οὐδὲ οἱ ληφθέντεσ ἐν ταῖσ πολιορκίαισ ἑκόντεσ μεθίενται. ἐπιστεύσαμεν δὲ ἡμεῖσ τῷ Ῥωμαίων ἤθει καὶ τρόπῳ· καὶ γὰρ ἡ σύγκλητοσ ἡμῖν ἐπέστειλε, καὶ ὑμεῖσ, τὰ ὅμηρα αἰτοῦντεσ, ἔφατε τὴν Καρχηδόνα αὐτόνομον ἐάσειν, εἰ λάβοιτε. εἰ δὲ προσέκειτο καὶ τὰ λοιπὰ ὑμῶν ἀνέξεσθαι κελευόντων, οὐκ εἰκὸσ ἦν ὑμᾶσ ἐπὶ μὲν τοῖσ ὁμήροισ, αἰτήματι σοφεῖ, τὴν πόλιν αὐτόνομον ἔσεσθα ι προαγορεῦσαι, ἐν δὲ προσθήκῃ τῶν ὁμήρων ποιεῖσθαι τὴν Καρχηδόνοσ αὐτῆσ κατασκαφήν, ἣν εἰ θέμισ ὑμῖν ἐστὶν ἀνελεῖν, πῶσ ἐλευθέραν ἔτι ἀφήσετε ἢ αὐτόνομον, ὡσ ἐλέγετε; Τάδε μὲν εἴχομεν εἰπεῖν καὶ περὶ τῶν προτέρων συνθηκῶν καὶ περὶ τῶν πρὸσ ὑμᾶσ γενομένων.

οὕτω γὰρ ἀνθρώποισ δόξετε χαλεπαίνειν, οὐχ ἱεροῖσ καὶ θεοῖσ καὶ τάφοισ καὶ πόλει μηδὲν ἀδικούσῃ. εἰ δὲ καὶ τούτων οὐκ ἀνέξεσθε, παρίεμεν ἅπαντα, καὶ ὃ τοῖσ ἀτυχοῦσίν ἐστι λοιπόν, ὀδυρόμεθα καὶ δεόμεθα. πολλὴ δ’ ἡ ἱκεσία δι’ ἀφθονίαν κακῶν· ὑπέρ τε γὰρ πόλεωσ παρακαλοῦμεν ἀρχαίασ, χρησμοῖσ μετὰ θεῶν συνῳκισμένησ, καὶ ὑπὲρ δόξησ ἐπὶ μέγα προελθούσησ, καὶ ὀνόματοσ ἐπιφοιτήσαντοσ ἐπὶ τὴν γῆν ὅλην, ὑπέρ τε ἱερῶν τῶν ἐν αὐτῇ τοσῶνδε καὶ θεῶν οὐδὲν ἀδικούντων, οὓσ μὴ πανηγύρεισ ἀφέλησθε καὶ πομπὰσ καὶ ἑορτάσ, μηδὲ τοὺσ τάφουσ τὰ ἐναγίσματα, οὐδὲν ὑμῖν ἔτι τῶν νεκρῶν ἐπιζημίων ὄντων. εἰ δὲ καὶ ἡμῶν ἔστιν ἔλεοσ ̔φατὲ δὲ καὶ ἡμᾶσ ἐλεεῖν οἳ συγχωρεῖτε μετοικίσασθαἰ, φείσασθε πολιτικῆσ ἑστίασ, φείσασθε ἀγορᾶσ, φείσασθε βουλαίασ θεοῦ, πάντων τε τῶν ἄλλων ὅσα τοῖσ ἔτι ζῶσι τερπνὰ καὶ τίμια. τί γὰρ δὴ καὶ δέοσ ἔστιν ὑμῖν ἔτι Καρχηδόνοσ, οἳ καὶ τὰσ ναῦσ ἔχετε ἡμῶν καὶ τὰ ὅπλα καὶ τοὺσ ἐπιφθόνουσ ἐλέφαντασ; περὶ δὲ τῆσ ἀνοικίσεωσ, εἴ τῳ δοκεῖ τοῦτο ἐσ παρηγορίαν ἡμῖν προτίθεσθαι, ἔστι καὶ τόδε ἀμήχανον, ἀνδράσιν ἐσ ἤπειρον ἀνοικίσασθαι θαλασσοβιώτοισ, ὧν ἄπειρον πλῆθοσ ἐργάζεται τὴν θάλασσαν. δίδομεν δ’ ὑμῖν ἀντίδοσιν αἱρετωτέραν ἡμῖν καὶ εὐκλεεστέραν ὑμῖν. τὴν μὲν πόλιν ἐᾶτε τὴν οὐδενὸσ ὑμῖν αἰτίαν, αὐτοὺσ δὲ ἡμᾶσ οὓσ ἀνοικίζετε, εἰ θέλετε, διαχρήσασθε. Δόξησ δ’ ἀγαθῆσ καὶ εὐσεβοῦσ ἐφίεσθε, ὦ Ῥωμαῖοι, παρὰ πάντα ἔργα, καὶ μετριοπάθειαν ἐν τοῖσ εὐτυχήμασιν ἐπαγγέλλεσθε, καὶ τοῦθ’ οἷσ ἂν ἀεὶ λάβητε καταλογίζεσθε·

μὴ δή, πρὸσ Διὸσ καὶ θεῶν, τῶν τε ἄλλων καὶ ὅσοι Καρχηδόνα ἔτι ἔχουσί τε καὶ μή ποτε μνησικακήσαιεν ὑμῖν μηδὲ παισὶν ὑμετέροισ, μὴ ἀγαθὴν δόξαν ὑμῶν αὐτῶν ἐν ἡμῖν πρώτοισ διαβάλητε, μηδὲ τοιῷδε ἔργῳ τὴν εὔκλειαν ὑμῶν καταμιάνητε, χαλεπῷ μὲν ἐργασθῆναι χαλεπῷ δὲ ἀκουσθῆναι, παρά τε πρώτοισ ὑμῖν ἐξ ἅπαντοσ τοῦ βίου γενησομένῳ. πόλεμοι γὰρ πολλοὶ μὲν Ἕλλησιν ἐγένοντο καὶ βαρβάροισ, πολλοὶ δὲ ὑμῖν, ὦ Ῥωμαῖοι, πρὸσ ἑτέρουσ· καὶ οὐδείσ πω κατέσκαψε πόλιν χεῖράσ τε πρὸ μάχησ καθεῖσαν καὶ ὅπλα καὶ τέκνα παραδοῦσαν. καὶ εἴ τισ ἔστιν ἐσ ἀνθρώπουσ ἄλλη ζημία, καὶ ταύτην παθεῖν ὑπομένουσαν. προφέροντεσ δ’ ὑμῖν ὁρκίουσ θεοὺσ καὶ τύχην ἀνθρωπείαν καὶ τὴν φοβερωτάτην τοῖσ εὐτυχοῦσι Νέμεσιν, δεόμεθα μήτε ἐσ τὴν ὑμετέραν εὐπραγίαν ὑμᾶσ ὑβρίσαι, μήτε τὰσ ἡμετέρασ συμφορὰσ ἐσ ἀνήκεστον προαγαγεῖν, συγχωρῆσαι δ’, εἰ μὴ δίδοτε τὴν πόλιν ἔχειν, ἔσ γε τὴν σύγκλητον ἔτι πρεσβεῦσαι περὶ αὐτῆσ καὶ δεηθῆναι. βραχὺ δ’ ὁρᾶτε τὸ διάστημα τοῦ χρόνου, βάσανον μὲν ἡμῖν φέρον μακρὰν ἐν ὀλίγῳ διὰ τὴν τῶν ἐσομένων ἀμφιβολίαν· ὑμῖν δὲ τὸ μὲν ἀσφαλὲσ ἴσον, ἢ νῦν ἢ μετ’ ὀλίγον τὰ δοκοῦντα δρᾶν, τὸ δ’ εὐσεβὲσ καὶ φιλάνθρωπον ἐπιγίγεται. Τοιαῦτα μὲν εἶπεν ὁ Βάννων, οἱ δὲ ὕπατοι δῆλοι μὲν ἦσαν ἐσκυθρωπακότεσ παρὰ πάντα τὸν λόγον ὅτι μηδὲν ἐνδώσουσιν αὐτοῖσ, παυσαμένου δὲ ὁ Κηνσωρῖνοσ ἔλεξε "περὶ μὲν ὧν ἡ σύγκλητοσ προσέταξε, τί δεῖ πολλάκισ λέγειν;

οὕτω καὶ Σαρδοῦσ ἀφῃρέθητε διὰ τὴν θάλασσαν, ἣ πέφυκε πείθειν ἅπαντασ ἀεὶ τοῦ πλέονοσ ὀρέγεσθαι διὰ τὴν ἐν αὐτῇ ταχυεργίαν. προσέταξε γάρ, καὶ χρὴ γενέσθαι· οὐδὲ ἀναθέσθαι δυνάμεθα τὰ ἤδη κεκελευσμένα γενέσθαι. ταῦτα δὲ εἰ μὲν ὡσ ἐχθροῖσ ἐπεκελεύομεν, ἔδει μόνον εἰπεῖν καὶ ποιεῖν ἀναγκάζειν· ἐπεὶ δὲ ἐπ’ ὠφελείᾳ κοινῇ, τάχα μέν τι καὶ ἡμῶν, τὸ δὲ πλέον ὑμῶν, ὦ Καρχηδόνιοι, γίγνεται, οὐκ ὀκνήσω καὶ τοὺσ λογισμοὺσ ὑμῖν εἰπεῖν, ἢν δύνησθε πεισθῆναι μᾶλλον ἢ βιασθῆναι. ἡ θάλασσα ὑμᾶσ ἥδε, μεμνημένουσ τῆσ ἐν αὐτῇ ποτὲ ἀρχῆσ καὶ δυνάμεωσ, ἀδικεῖν ἐπαίρει, καὶ ἀπὸ τοῦδε ἐσ συμφορὰσ περιφέρει. Σικελίᾳ τε γὰρ δι’ αὐτὴν ἐπεχειρήσατε, καὶ Σικελίαν ἀπωλέσατε· ἔσ τε Ἰβηρίαν διεπλεύσατε, καὶ Ἰβηρίαν ἀφῄρησθε. ἔν τε ταῖσ συνθήκαισ ἐλῄζεσθε τοὺσ ἐμπόρουσ, καὶ τοὺσ ἡμετέρουσ μάλιστα, ἵνα λανθάνοιτε, κατεποντοῦτε, ἑώσ ἁλόντεσ ποινὴν ἡμῖν ἔδοτε Σαρδώ. Ὃ καὶ Ἀθηναίουσ, ὅτε ἐγένοντο ναυτικοί, μάλιστα ηὔξησέ τε καὶ καθεῖλεν·

ἐοίκε γὰρ τὰ θαλάσσια τοῖσ ἐμπορικοῖσ κέρδεσιν, ἃ καὶ τὴν αὔξησιν ἔχει καὶ τὴν ἀπώλειαν ἀθρόαν. ἴστε γοῦν αὐτοὺσ ἐκείνουσ ὧν ἐπεμνήσθην, ὅτι τὴν ἀρχὴν ἐπὶ τὸν Ιὄνιον ἐκτείνοντεσ ἐσ Σικελίαν οὐ πρὶν ἀπέστησαν τῆσ πλεονεξίασ, πρὶν τὴν ἀρχὴν ἅπασαν ἀφαιρεθῆναι, καὶ λιμένασ καὶ ναῦσ παραδοῦναι τοῖσ πολεμίοισ, καὶ φρουρὰν ἐνδέξασθαι τῇ πόλει, καὶ τὰ τείχη σφῶν αὐτοὶ τὰ μακρὰ καθελεῖν, καὶ σχεδὸν ἠπειρῶται τότε κἀκεῖνοι γενέσθαι. ὃ καὶ διέσωσεν ἐπὶ πλεῖστον αὐτούσ. εὐσταθέστεροσ γάρ, ὦ Καρχηδόνιοι, ὁ ἐν ἠπείρῳ βίοσ, γεωργίᾳ καὶ ἠρεμίᾳ προσπονῶν· καὶ σμικρότερα μὲν ἴσωσ τὰ κέρδη, βεβαιότερα δὲ καὶ ἀκινδυνότερα καθάπαξ τὰ τῆσ γεωργίασ τῶν ἐμπόρων. ὅλωσ τέ μοι δοκεῖ πόλισ ἡ μὲν ἐν τῇ θαλάσσῃ ναῦσ τισ εἶναι μᾶλλον ἣ γῆ, πολὺν τὸν σάλον τῶν πραγμάτων ἔχουσα καὶ τὰσ μεταβολάσ, ἡ δὲ ἐν τῷ μεσογείῳ καρποῦσθαι τὸ ἀκίνδυνον ὡσ ἐν γῇ. διὰ τοῦτ’ ἄρα καὶ τὰ πάλαι βασίλεια ὡσ ἐπίπαν ἦν ἐν μέσῳ, καὶ ἀπὸ τοῦδε μέγιστα ἐγένοντο τὰ Μήδων καὶ Ἀσσυρίων καὶ Περσῶν καὶ ἑτέρων. Ἀλλὰ βασιλικῶν μὲν ὑποδειγμάτων παύομαι, οὐδὲν ὑμῖν ἔτι διαφερόντων·

ἐσ δὲ τὴν ὑμετέραν Λιβύην ἀπίδετε, ὅσαι μεσόγειοι πόλεισ ἀκινδύνωσ βιοῦσιν. ὧν ἧσ ἂν ἐθέλητε, γείτονεσ ἔσεσθε, ἵνα τὴν ἐρεθίζουσαν ὑμᾶσ ὄψιν τε καὶ μνήμην ἀφῆτε τῶν νῦν ἐνοχλούντων κακῶν, ὅταν ἐσ τὴν θάλασσαν κενὴν σκαφῶν ἀφορῶντεσ ἀναμιμνήσκησθε τοῦ πλήθουσ ὧν εἴχετε νεῶν, καὶ λαφύρων ὅσων ἐφέρετε, καὶ ἐσ οἱούσ γε τοὺσ λιμένασ κατήγεσθε σοβαροί, καὶ τὰ νεώρια καὶ τὰ τῶν σκευῶν ταμιεῖα ἐνεπίμπλατε. τί δὲ αἱ ἐν τοῖσ τείχεσιν ὑποδοχαὶ στρατοπέδων τε καὶ ἵππων καὶ ἐλεφάντων; τί δὲ θησαυροὶ τούτοισ παρῳκοδομημένοι; τί ταῦτα μνημεῖα ὑμῖν ἐστίν; ἢ τί ἄλλο πλὴν ὀδύνη, καὶ ἐρέθισμα ἐπανελθεῖν ἐσ αὐτά, εἴ ποτε δύναισθε; πάθοσ ἐστίν ἀνθρώπειον τοῖσ μεμνημένοισ τῆσ ποτὲ τύχησ, ἐλπίζειν τὴν τύχην ἐπανελεύσεσθαι, φάρμακον δὲ κακῶν ἀκεστήριον λήθη, ἧσ οὐκ ἔνι μετασχεῖν ὑμῖν, ἢν μὴ τὴν ὄψιν ἀπόθησθε. καὶ τούτου σαφέστατοσ ἔλεγχοσ, ὅτι πολλάκισ συγγνώμησ καὶ συνθηκῶν τυχόντεσ παρεσπονδήσατε. εἰ μὲν οὖν ἔτι τῆσ ἀρχῆσ ἐφίεσθε καὶ δυσμεναίνετε ἡμῖν ὡσ ἀφῃρημένοι καὶ καιροφυλακεῖτε, δεῖ τῆσδε τῆσ πόλεωσ ὑμῖν καὶ λιμένων τοιῶνδε καὶ νεωρίων καὶ τειχῶν ἐσ στρατοπέδου τρόπον εἰργασμένων. καὶ τί ἔτι φειδόμεθα ἐχθρῶν εἰλημμένων; εἰ δὲ τῆσ μὲν ἀρχῆσ ἀπέστητε καθαρῶσ, οὐ λόγῳ μᾶλλον ἢ γνώμῃ, μόνα δ’ ἐξῄρησθε Λιβύησ ἃ ἔχετε, καὶ τάδε ἀπροφασίστωσ συνέθεσθε ἡμῖν, φέρετε, καὶ ἔργῳ ταῦτα ἐπιδείξατε, ἐσ μὲν Λιβύην, ἣν ἔχετε, ἀνοικισάμενοι, τῆσ δὲ θαλάσσησ ἐκστάντεσ, ἧσ ἀπέστητε. Μηδ’ ὑποκρίνεσθε ἐλεεῖν ἱερὰ καὶ ἑστίασ καὶ ἀγορὰσ καὶ τάφουσ·

ὧν τάφοι μὲν ἔστων ἀκίνητοι, καὶ ἐναγίζετε αὐτοῖσ ἐπερχόμενοι καὶ τοῖσ ἱεροῖσ θύειν εἰ θέλετε ἐπιόντεσ, τὰ δὲ λοιπὰ καθέλωμεν. οὐ γὰρ καὶ νεωρίοισ θύετε, οὐδὲ ἐναγίζετε τείχεσιν. ἑστίασ δὲ καὶ ἱερὰ ἄλλα καὶ ἀγορὰσ ἔνι καὶ μετελθόντασ ἐργάσασθαι, καὶ ταχὺ κἀκεῖνα ὑμῖν ἔσται πάτρια, ᾧ λόγῳ καὶ τὰ ἐν Τύρῳ καταλιπόντεσ ἠλλάξασθε Λιβύην, τά τε ἐπίκτητα ὑμῖν τότε γενόμενα νῦν πάτρια τίθεσθε. βραχεῖ τε λόγῳ μάθοιτε ἂν ὡσ οὐχ ὑπὸ δυσμενείασ ἀλλ’ ἐπὶ βεβαίῳ τε ὁμονοίᾳ καὶ ἀμεριμνίᾳ κοινῇ τάδε προστάσσομεν, εἰ ἀναμνησθείητε ὅτι καὶ Ἄλβην ἡμεῖσ, οὐκ ἐχθρὰν ἀλλὰ μητρόπολιν οὖσαν, οὐδὲ δυσμεναίνοντεσ ἀλλ’ ὡσ ἄποικοι προτιμῶντεσ, ἐπὶ συμφέροντι κοινῷ μετῳκίσαμεν ἐσ Ῥώμην, καὶ ἐλυσιτέλησεν ἀμφοτέροισ. ἀλλ’ εἰσὶ γὰρ ὑμῖν ἔτι χειρώνακτεσ πολλοὶ θαλασσοβίωτοι. καὶ τούτου πεφροντικαμεν, ὡσ ἂν εὐκόλωσ ἐπιμιγνύοισθε τῇ θαλάσσῃ, καὶ τὴν τῶν ὡραίων διάθεσίν τε καὶ ἀντίληψιν ἔχοιτε εὐμαρῆ· οὐ γὰρ μακρὰν ὑμᾶσ ἀπὸ θαλάσσησ, ἀλλ’ ὀγδοήκοντα σταδίουσ ἀναδραμεῖν κελεύομεν. ἡμεῖσ δ’ ταῦτα προστάσσοντεσ ὑμῖν ἑκατὸν τῆσ θαλάσσησ ἀπέχομεν. χωρίον δὲ ὑμῖν δίδομεν, ὃ θέλετε, ἐπιλέξασθαι, καὶ μετελθοῦσιν αὐτονόμοισ εἶναι. τοῦτο δ’ ἐστὶν ὃ προυλέγομεν, αὐτόνομον ἐάσειν Καρχηδόνα, εἰ πείθοιτο ἡμῖν· Καρχηδόνα γὰρ ὑμᾶσ, οὐ τὸ ἔδαφοσ ἡγούμεθα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Foreign Wars, chapter 12

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 12)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION