Appian, The Foreign Wars, chapter 6

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 6)

Τοῦτο μὲν δὴ τῇ ναυμαχίᾳ τῇ περὶ τὴν Μυόννησον ἦν τέλοσ· οὔπω δ’ αὐτῆσ ὁ Ἀντίοχοσ αἰσθόμενοσ Χερρόνησόν τε καὶ Λυσιμάχειαν ἐπιμελῶσ ὠχύρου, μέγα, ὥσπερ ἦν, τὸ ἔργον ἡγούμενοσ ἐπὶ Ῥωμαίοισ, ὅπου γε καὶ τὴν ἄλλην Θρᾴκην διελθεῖν στρατοπέδῳ δυσόδευτον αὐτοῖσ ἂν ἐγένετο καὶ δύσβατον, εἰ μὴ Φίλιπποσ διέφερεν. ἀλλ’ ὁ Ἀντίοχοσ ὢν καὶ τὰ ἄλλα κουφόνουσ ἀεὶ καὶ ταχὺσ ἐσ μεταβολήν, ἐπεὶ τῆσ ἥσσησ ἐπύθετο τῆσ περὶ Μυόννησον, πάμπαν ἐξεπλάγη, νομίσασ αὑτῷ τὸ δαιμόνιον ἐπιβουλεύειν· παρὰ γὰρ λόγον ἕκαστα χωρεῖν, Ῥωμαίων μὲν ἐν τῇ θαλάσσῃ κρατούντων, ἐν ᾗ πολὺ προύχειν αὐτὸσ ἐνόμιζε, Ῥοδίων δ’ Ἀννίβαν ἐσ Παμφυλίαν κατακεκλεικότων, Φιλίππου δὲ Ῥωμαίουσ παραπέμποντοσ ἀβάτουσ ὁδούσ, ὃν μάλιστα μνησικακήσειν αὐτοῖσ ὧν ἔπαθεν ὑπελάμβανεν. ὑπὸ δὴ τῶνδε πάντων ἐκταρασσόμενόσ τε, καὶ θεοῦ βλάπτοντοσ ἤδη τοὺσ λογισμούσ, ὅπερ ἅπασι προσιόντων ἀτυχημάτων ἐπιγίγνεται, Χερρόνησον ἐξέλιπεν ἀλογίστωσ, πρὶν καὶ ἐσ ὄψιν ἐλθεῖν τοῖσ πολεμίοισ, οὔτε μετενεγκὼν ὅσοσ ἦν ἐν αὐτῇ σῖτοσ σεσωρευμένοσ πολὺσ ἢ ὅπλα ἢ χρήματα ἢ μηχαναί, οὔτε ἐμπρήσασ, ἀλλ’ ὑγιεῖσ ἀφορμὰσ τοσάσδε τοῖσ πολεμίοισ καταλιπών. Λυσιμαχέασ τε αὐτῷ καθάπερ ἐκ πολιορκίασ συμφεύγοντασ μετ’ οἰμωγῆσ, ἅμα γυναιξὶ καὶ παιδίοισ, ὑπερεώρα, μόνου τοῦ διάπλου τοῦ περὶ Ἄβυδον εἶρξαι τοὺσ πολεμίουσ ἐπινοῶν, καὶ τὴν λοιπὴν ἔτι ἐλπίδα τοῦ πολέμου πᾶσαν ἐν τούτῳ τιθέμενοσ. οὐ μὴν οὔτε τὸν διάπλουν ἐφύλαξεν ὑπὸ θεοβλαβείασ, ἀλλ’ ἐσ τὸ μεσόγειον ἠπείχθη ἐπανελθεῖν, φθάνων τοὺσ πολεμίουσ, οὐδέ τινα φυλακὴν ἐν τῷ διάπλῳ κατέλιπεν. Οἱ δὲ Σκιπίωνεσ ἐπεὶ τὴσ ἀναχωρήσεωσ αὐτοῦ ἐπύθοντο, Λυσιμάχειάν τε δρόμῳ κατέλαβον, καὶ τῶν ἐν Χερρονήσῳ θησαυρῶν τε καὶ ὅπλων κρατήσαντεσ τὸν Ἑλλήσποντον ἔρημον ὄντα φυλακῆσ εὐθὺσ ἐπέρων μετὰ σπουδῆσ, ἔφθασάν τε Ἀντίοχον ἔτι ἀγνοοῦντα ἐν Σάρδεσι γενόμενοι.

ὁ δ’ ἐκπλαγεὶσ ἐβαρυθύμει, καὶ τὰ ἴδια αὑτοῦ ἁμαρτήματα ἐσ τὸ δαιμόνιον ἀνατιθεὶσ Ἡρακλείδην τὸν Βυζάντιον ἔπεμπεν ἐσ τοὺσ Σκιπίωνασ ἐπὶ διαλύσεσι τοῦ πολέμου, Σμύρναν τε καὶ Ἀλεξάνδρειαν αὐτοῖσ διδοὺσ τὴν ἐπὶ Γρανίκῳ καὶ Λάμψακον, δι’ ἃσ ἦρξεν αὐτοῖσ ὁ πόλεμοσ, καὶ τὸ ἥμισυ τῆσ δαπάνησ τοῦδε τοῦ πολέμου. ἐνετέλλετο δέ, εἰ δέοι, καὶ τῶν Ιἄδων πόλεων δοῦναι καὶ τῶν Αἰολίδων ὅσαι τὰ Ῥωμαίων ἐν τῷδε τῷ ἀγῶνι εἵλοντο, καὶ εἴ τι ἄλλο αἰτοῖεν οἱ Σκιπίωνεσ. ταῦτα μὲν εἶχεν ἐσ τὸ φανερὸν λέγειν ὁ Ἡρακλείδησ, ἰδίᾳ δὲ πρὸσ Πόπλιον Σκιπίωνα ἔφερε παρ’ Ἀντιόχου χρημάτων τε πολλῶν ὑποσχέσεισ καὶ τοῦ παιδὸσ ἀφέσεισ. ᾑρήκει γὰρ αὐτὸν ἐν τῇ Ἑλλάδι ὁ Ἀντίοχοσ, ἐσ Δηματριάδα ἐκ Χαλκίδοσ διαπλέοντα· καὶ ἦν ὁ παῖσ Σκιπίων ὁ Καρχηδόνα ὕστερον ἑλών τε καὶ κατασκάψασ, καὶ δεύτεροσ ἐπὶ τῷδε τῷ Σκιπίωνι Ἀφρικανὸσ ὀνομασθείσ, Παύλου μὲν υἱὸσ ὢν τοῦ Περσέα τὸν Μακεδόνα ἑλόντοσ, Σκιπίωνοσ δὲ τῷ γένει θυγατριδοῦσ καὶ θέσει παῖσ. κοινῇ μὲν οὖν οἱ Σκιπίωνεσ τῷ Ἡρακλείδῃ τήνδε ἔδοσαν τὴν ἀπόκρισιν, ἐὰν ὁ Ἀντίοχοσ εἰρήνησ δέηται, μὴ τῶν Ιἄδων μηδὲ τῶν Αἰολίδων αὐτὸν ἐκστῆναι πόλεων, ἀλλὰ πάσησ τῆσ ἐπὶ τάδε Ταύρου, καὶ τὴν δαπάνην τοῦ πολέμου πᾶσαν ἐσενεγκεῖν, δι’ αὐτὸν γενομένου. ἰδιᾳ δὲ ὁ Πόπλιοσ ἔφη τῷ Ἡρακλείδῃ Ῥωμαίουσ, εἰ μὲν ἔτι Χερρονήσου καὶ Λυσιμαχείασ κρατῶν ὁ Ἀντίοχοσ ταῦτα προύτεινεν, ἀσμένωσ ἂν λαβεῖν· τάχα δ’ εἰ καὶ μόνον ἔτι τοῦ Ἑλλησπόντου τὸν διάπλουν ἐφύλασσε· νῦν δ’ αὐτοὺσ ἤδη περάσαντάσ τε καὶ ἐν ἀσφαλεῖ γενομένουσ, καὶ τὸν χαλινόν, φασίν, ἐνθέντασ, καὶ ἐπὶ τῷ χαλινῷ τὸν ἵππον ἀναβάντασ, οὐκ ἀνέξεσθαι διαλύσεων ἐπ’ ὀλίγοισ. αὐτὸσ δὲ χάριν εἰδέναι τῷ βασιλεῖ τῆσ προαιρέσεωσ, καὶ μᾶλλον εἴσεσθαι λαβὼν τὸν υἱόν· ἀμείβεσθαι δ’ αὐτὸν ἤδη, καὶ συμβουλεύειν δέχεσθαι τὰ προτεινόμενα πρὶν ἐσ πεῖραν ἐλθεῖν μειζόνων ἐπιταγμάτων. Ὁ μὲν δὴ Πόπλιοσ ταῦτα εἰπὼν ἐσ Ἐλαίαν νοσηλευόμενοσ ὑπεχώρει, σύμβουλον τῷ ἀδελφῷ Γναῖον Δομίτιον καταλιπών·

ὅθεν ἐσ μάχην παρέτασσεν. ὁ δ’ Ἀντίοχοσ, οἱο͂́ν τι καὶ Φίλιπποσ ὁ Μακέδων, οἰηθεὶσ τῶνδε τῶν ἐπιταγμάτων πλέον οὐδὲν αὑτοῦ τὸν πόλεμον ἀφαιρήσεσθαι, συνέτασσε ἀπὸ τῶν πολεμίων, καὶ Σκιπίωνι τὸν υἱὸν ἀπέπεμπεν ἐσ Ἐλαίαν. ὁ δὲ τοῖσ ἄγουσι συνεβούλευε μὴ μάχεσθαι τὸν Ἀντίοχον ἑώσ αὐτὸσ ἐπανέλθοι. καὶ τῷδε πεισθεὶσ ὁ Ἀντίοχοσ μετεστρατοπέδευσεν ἀμφὶ τὸ ὄροσ τὸ Σίπυλον, τεῖχόσ τε καρτερὸν τῷ στρατοπέδῳ περιετείχιζε, καὶ τὸν Φρύγιον ποταμὸν ἐν προβολῇ τοῖσ πολεμίοισ ἐτίθετο, ἵνα μηδ’ ἄκων ἀναγκάζοιτο πολεμεῖν. Δομίτιοσ δὲ φιλοτιμούμενοσ τὸν πόλεμον ἐφ’ ἑαυτοῦ κριθῆναι, τὸν ποταμὸν ἐπέρα μάλα θρασέωσ, καὶ σταδίουσ εἴκοσιν ἀπ’ Ἀντιόχου διασχὼν ἐστρατοπέδευσεν. τέσσαρσί τε ἡμέραισ ἐφεξῆσ ἐξέτασσον ἑκάτεροι παρὰ τὸν χάρακα τὸν ἑαυτῶν, καὶ μάχησ οὐ κατῆρχον. τῇ πέμπτῃ δὲ ὁ Δομίτιοσ ἐξέτασσεν αὖθισ καὶ ἐπέβαινε σοβαρῶσ. οὐκ ἀντεπιόντοσ δὲ τοῦ Ἀντιόχου, τότε μὲν ἐγγυτέρω μετεστρατοπέδευσε, μίαν δὲ ἄλλην διαλιπὼν ἐκήρυσσεν ἐσ ἐπήκοον τῶν πολεμίων ἐσ αὔριον Ἀντιόχῳ καὶ ἄκοντι πολεμήσειν. ὁ δὲ συνταραχθεὶσ αὖθισ μεθίει τὰ δόξαντα, καὶ δυνηθεὶσ ἂν ἑστάναι μόνον ὑπὸ τὸ τεῖχοσ ἢ καλῶσ αὐτὸν ἀπὸ τοῦ τείχουσ ἀπομάχεσθαι μέχρι ῥαΐσειεν ὁ Πόπλιοσ, αἰσχρὸν ἡγεῖτο μετὰ πλειόνων φυγομαχεῖν· Καὶ ἐξῆγον ἔτι νυκτὸσ ἄμφω περὶ ἐσχάτην φυλακήν, διεκόσμει δ’ αὐτῶν ἑκάτεροσ ὧδε.

τὸ μὲν λαιὸν εἶχον ὁπλῖται Ῥωμαίων μύριοι, παρὰ τὸν ποταμὸν αὐτόν· καὶ μετ’ ἐκείνουσ ἦσαν Ἰταλῶν ἕτεροι μύριοι, τρεῖσ ἑκατέρων τάξεισ ἐπὶ βάθοσ. ἐπὶ δὲ τοῖσ Ἰταλοῖσ ὁ Εὐμένουσ στρατὸσ ἐτάσσετο, καὶ Ἀχαιῶν πελτασταὶ περὶ τρισχιλίουσ. ὧδε μὲν εἶχε τὸ λαιόν, τὸ δεξιὸν δ’ ἦν ἱππεῖσ, οἵ τε Ῥωμαίων καὶ Ἰταλῶν καὶ Εὐμένουσ, οὐ πλείουσ οὐδ’ οὗτοι τρισχιλίων. ἀνεμεμίχατο δ’ ἅπασι ψιλοί τε καὶ τοξόται πολλοί, καὶ ἀμφὶ τὸν Δομίτιον αὐτὸν ἦσαν ἱππέων ἶλαι τέσσαρεσ. οὕτω μὲν ἐγίγνοντο πάντεσ ἐσ τρισμυρίουσ, ἐπεστάτει δὲ τοῦ μὲν δεξιοῦ Δομίτιοσ αὐτόσ, καὶ ἐσ τὸ μέσον αὐτὸν ἵστη τὸν ὕπατον, τὸ δὲ λαιὸν ἔδωκεν Εὐμένει. τῶν δ’ ἐλεφάντων, οὓσ εἶχεν ἐκ Λιβύησ, οὐδένα νομίζων ἔσεσθαι χρήσιμον ὀλιγωτέρων τε ὄντων καὶ βραχυτέρων οἱᾶ Λιβύων ̔δεδίασι δ’ οἱ σμικρότεροι τοὺσ μείζονασ̓, ἔστησεν ὀπίσω πάντασ. Ὧδε μὲν δὴ διετετάχατο Ῥωμαῖοι, Ἀντιόχῳ δ’ ἦν μὲν ὁ στρατὸσ ἅπασ ἑπτακισμύριοι, καὶ τούτων τὸ κράτιστον ἦν ἡ φάλαγξ ἡ Μακεδόνων, ἄνδρεσ ἑξακισχίλιοι καὶ μύριοι, ἐσ τὸν Ἀλεξάνδρου καὶ Φιλίππου τρόπον ἔτι κοσμούμενοι·

ἵστη δ’ αὐτοὺσ ἐν μέσῳ, διελὼν ἀνὰ χιλίουσ καὶ ἑξακοσίουσ ἐσ δέκα μέρη, καὶ τούτων ἑκάστου μέρουσ ἦσαν ἐπὶ μὲν τοῦ μετώπου πεντήκοντα ἄνδρεσ, ἐσ δὲ τὸ βάθοσ δύο καὶ τριάκοντα, ἐσ δὲ τὰ πλευρὰ ἑκάστου μέρουσ ἐλέφαντεσ δύο καὶ εἴκοσιν. ἡ δ’ ὄψισ ἦν τῆσ μὲν φάλαγγοσ οἱᾶ τείχουσ, τῶν δ’ ἐλεφάντων οἱο͂ν πύργων. τοιοῦτον μὲν ἦν τὸ πεζὸν Ἀντιόχῳ, ἱππεῖσ δ’ ἑκατέρωθεν αὐτοῦ παρετετάχατο Γαλάται τε κατάφρακτοι καὶ τὸ λεγόμενον ἄγημα τῶν Μακεδόνων. εἰσὶ δὲ καὶ οἵδε ἱππεῖσ ἐπίλεκτοι, καὶ παρ’ αὐτὸ ἄγημα λέγεται. τάδε μὲν ἔξ ἴσου τῆσ φάλαγγοσ ἦν ἑκατέρωθεν· ἐπὶ δ’ αὐτοῖσ τὰ κέρατα κατεῖχον ἐν μὲν δεξιᾷ ψιλοί τέ τινεσ καὶ ἕτεροι ἱππεῖσ ἀργυράσπιδεσ καὶ ἱπποτοξόται διακόσιοι, τὸ δὲ λαιὸν Γαλατῶν τ’ ἔθνη, Τεκτοσάγαι τε καὶ Τρόκμοι καὶ Τολιστόβοιοι, καὶ Καππαδόκαι τινὲσ οὓσ ἔπεμψεν Ἀριαράθησ, καὶ μιγάδεσ ἄλλοι ξένοι, κατάφρακτόσ τε ἵπποσ ἐπὶ τοῖσδε ἑτέρα, καὶ ἣν ἐκάλουν ἵππον ἑταιρικήν, ὡπλισμένη κούφωσ. ὧδε μὲν καὶ ὁ Ἀντίοχοσ ἐξέτασσεν. καὶ δοκεῖ τὴν ἐλπίδα λαβεῖν ἐν τοῖσ ἱππεῦσιν, οὓσ πολλοὺσ ἔστησεν ἐπὶ τοῦ μετώπου, τὴν δὲ φάλαγγα πυκνὴν ἐσ ὀλίγον συναγαγεῖν ἀπειροπολέμωσ, ᾗ δὴ καὶ μάλιστα ἔδει θαρρεῖν πάνυ ἠσκημένῃ. πολὺ δὲ καὶ ἄλλο πλῆθοσ ἦν λιθοβόλων τε καὶ τοξοτῶν καὶ ἀκοντιστῶν καὶ πελταστῶν, Φρυγῶν τε καὶ Λυκίων καὶ Παμφύλων καὶ Πισιδῶν Κρητῶν τε καὶ Τραλλιανῶν καὶ Κιλίκων ἐσ τὸν Κρητῶν τρόπον ἐσκευασμένων. ἱπποτοξόται τε ἐπὶ τοῖσδε ἕτεροι, Δᾶαι καὶ Μυσοὶ καὶ Ἐλυμαῖοι καὶ Ἄραβεσ, οἳ καμήλουσ ὀξυτάτασ ἐπικαθήμενοι τοξεύουσί τε εὐμαρῶσ ἀφ’ ὑψηλοῦ, καὶ μαχαίραισ, ὅτε πλησιάζοιεν, ἐπιμήκεσι καὶ στεναῖσ χρῶνται. δρεπανηφόρα τε ἁρ́ματα ἐν τῷ μεταιχμίῳ, προπολεμεῖν τοῦ μετώπου, ἐτετάχατο· καὶ εἴρητο αὐτοῖσ μετὰ τὴν πρώτην πεῖραν ὑποχωρεῖν. Ὄψισ τε ἦν ὥσπερ δύο στρατῶν, τοῦ μὲν ἀρχομένου πολεμεῖν, τοῦ δ’ ἐφεδρεύοντοσ·

ὡσ γὰρ ἐν διαστήματι μακρῷ καὶ πλήθει πυκνῷ καὶ βοῇ ποικίλῃ καὶ φόβῳ πολλῷ, τὸ μὲν ἀκριβὲσ οὐδὲ τοῖσ ἀγχοῦ τῶν πασχόντων καταληπτὸν ἦν, τὴν δὲ ὑπόνοιαν μειζόνωσ ἐσ τοὺσ ἑξῆσ ἕκαστοι μετέφερον. ἑκάτεροσ δ’ αὐτῶν ἐσ κατάπληξιν ἐσκεύαστο δεινῶσ πλήθει τε καὶ κόσμῳ. ἐφειστήκει δὲ τοῖσ μὲν δεξιοῖσ ἱππεῦσιν Ἀντίοχοσ αὐτόσ, τοῖσ δ’ ἐπὶ θάτερα Σέλευκοσ ὁ υἱὸσ Ἀντιόχου, τῇ δὲ φάλαγγι Φίλιπποσ ὁ ἐλεφαντάρχησ καὶ τοῖσ προμάχοισ Μύνδισ τε καὶ Ζεῦξισ. ἀχλυώδουσ δὲ καὶ ζοφερᾶσ τῆσ ἡμέρασ γενομένησ, ἥ τε ὄψισ ἔσβεστο τῆσ ἐπιδείξεωσ, καὶ τὰ τοξεύματα πάντα ἀμβλύτερα ἦν ὡσ ἐν ἀέρι ὑγρῷ καὶ σκοτεινῷ. ὅπερ ἐπεὶ κατεῖδεν Εὐμένησ, τῶν μὲν ἄλλων κατεφρόνησε, τὴν δὲ ῥύμην τῶν ἁρμάτων τεταγμένων ἐφ’ ἑαυτὸν μάλιστα δείσασ, ὅσοι ἦσαν αὐτῷ σφενδονῆται καὶ ἀκοντισταὶ καὶ ἕτεροι κοῦφοι, συναγαγὼν προσέταξε, τὰ ἁρ́ματα περιθέοντασ, ἐσ τοὺσ ἵππουσ ἀκοντίζειν ἀντὶ τῶν ἐπιβατῶν· ἵππου γὰρ ἐν ἁρ́ματι ζυγομαχοῦντοσ ἀχρεῖον τὸ λοιπὸν ἁρ́μα γίγνεται, καὶ πολλὰ καὶ τῆσ ἄλλησ εὐταξίασ παραλύεται, τὰ δρέπανα τῶν φιλίων δεδιότων. ὃ καὶ τότε συνηνέχθη γενέσθαι· πληγέντων γὰρ τῶν ἵππων ἀθρόωσ, καὶ τὰ ἁρ́ματα ἐσ τοὺσ φίλουσ περιφερόντων, αἵ τε κάμηλοι πρῶται τῆσ ἀταξίασ ᾐσθάνοντο, πλησίον τοῖσ ἁρ́μασι παρατεταγμέναι, καὶ μετὰ ταύτασ ἡ κατάφρακτοσ ἵπποσ, οὐ ῥᾳδίωσ ὑπὸ τοῦ βάρουσ τὰ δρέπανα ἐκφεύγειν δυναμένη. θόρυβόσ τε ἦν ἤδη πολὺσ καὶ τάραχοσ ποικίλοσ, ἀρξάμενοσ μὲν ἀπὸ τῶνδε μάλιστα, χωρῶν δὲ ἐπὶ ὅλον τὸ μεταίχμιον, καὶ μείζων ὑπόνοια τοῦ ἀκριβοῦσ· Ὁ δ’ Εὐμένησ, ἐπεὶ τὰ πρῶτα καλῶσ ἐπέπρακτο αὐτῷ, καὶ τὸ μεταίχμιον, ὅσον αἵ τε κάμηλοι καὶ τὰ ἁρ́ματα ἐπεῖχεν, ἐγεγύμνωτο, τοὺσ ἰδίουσ ἱππέασ, καὶ ὅσοι Ῥωμαίων αὐτῷ καὶ Ἰταλῶν παρετετάχατο, ἐπῆγεν ἐπὶ τοὺσ ἀντικρὺ Γαλάτασ τε καὶ Καππαδόκασ καὶ τὴν ἄλλην σύνοδον τῶν ξένων, μέγα κεκραγὼσ καὶ παρακαλῶν ἐπὶ ἄνδρασ ἀπείρουσ τε μάχησ καὶ γεγυμνωμένουσ τῶν προπολεμούντων.

οἱ δ’ ἐπείθοντο, καὶ βαρείασ σφῶν τῆσ ἐμβολῆσ γενομένησ τρέπονται τούτουσ τε καὶ τοὺσ παρεζευγμένουσ αὐτοῖσ ἱππέασ τε καὶ καταφράκτουσ, ἐκ πολλοῦ ταρασσομένουσ διὰ τὰ ἁρ́ματα· οὓσ δὴ καὶ μάλιστα, διὰ τὸ βάροσ ὑποφεύγειν ἢ ἀναστρέφειν εὐμαρῶσ οὐ δυναμένουσ, κατελάμβανόν τε καὶ συνέκοπτον. καὶ τάδε μὲν ἦν περὶ τὸ λαιὸν τῆσ φάλαγγοσ τῶν Μακεδόνων· ἐν δεξιᾷ δέ, ᾗπερ αὐτὸσ ὁ Ἀντίοχοσ ἐτέτακτο, διακόψασ τὸ σύνταγμα τῆσ Ρ̓ωμαίων φάλαγγοσ ἀπέσπασεν ἐπὶ πολὺ διώκων. Καὶ ἡ φάλαγξ ἡ τῶν Μακεδόνων, τεταγμένη μέν, ὡσ μεθ’ ἱππέων, ἐπὶ στενοῦ τε καὶ τετραγώνου, γεγυμνωμένη δὲ τῶν ἱππέων ἑκατέρωθεν, τοὺσ μὲν ψιλοὺσ τοὺσ ἐπὶ τοῦ μετώπου σφῶν ἔτι προπολεμοῦντασ διαστᾶσα ἐσ αὑτὴν ἐδέξατο καὶ πάλιν συνῄει, Δομιτίου δ’ αὐτὴν ἱππεῦσι πολλοῖσ καὶ ψιλοῖσ εὐμαρῶσ, οἱᾶ πλινθίον πυκνόν, κυκλώσαντοσ, οὔτ’ ἐκδραμεῖν ἔτι ἔχουσα οὔτ’ ἐξελίξαι βάθοσ οὕτω πολύ, μάλα καρτερῶσ ἐκακοπάθει.

οὐδὲ γὰρ τότε προσπελάζειν αὐτοῖσ ἐτόλμων, ἀλλὰ περιθέοντεσ ἔβλαπτον, μέχρι, τῶν ἐλεφάντων ἐν τῇ Μακεδόνων φάλαγγι συνταραχθέντων τε καὶ οὐχ ὑπακουόντων ἔτι τοῖσ ἐπιβάταισ, ὁ κόσμοσ ὁ τῆσ φυγῆσ συνεχεῖτο. καὶ ἠγανάκτουν αὐτοὶ μὲν ταῖσ ἐμπειρίαισ οὐδὲν ἔχοντεσ ἔτι χρῆσθαι, τοῖσ δὲ πολεμίοισ εὔβλητοι καὶ ἐπιτυχεῖσ πανταχόθεν ὄντεσ. ὅμωσ δὲ τὰσ σαρίσσασ ἐκ τετραγώνου προβαλλόμενοι πυκνὰσ προὐκαλοῦντο Ῥωμαίουσ ἐσ χεῖρασ ἐλθεῖν, καὶ δόξαν ἐπιβαινόντων ἀεὶ παρεῖχον. οὐ μήν τι προεπήδων, πεζοί τε καὶ βαρεῖσ ὄντεσ ὑπὸ τῶν ὅπλων, καὶ τοὺσ πολεμίουσ ἐπὶ ἵππων ὁρῶντεσ, μάλιστα δὲ ἵνα μὴ τὸ τῆσ τάξεωσ πυκνὸν ἐκλύσειαν· μετατάξασθαι γὰρ ἑτέρωσ οὐκ ἔφθανον. Ῥωμαῖοι δ’ αὐτοῖσ οὐ προσεπέλαζον μέν, οὐδ’ ἐσ χεῖρασ ᾔεσαν, δεδιότεσ ἀνδρῶν ἠσκημένων ἐμπειρίαν τε καὶ πυκνότητα καὶ ἀπόγνωσιν, περιθέοντεσ δὲ ἐσηκόντιζόν τε καὶ ἐσετόξευον. καὶ οὐδὲν ἦν ἀχρεῖον ὡσ ἐν ὀλίγῳ πολλῶν συνεστώτων. οὐ γὰρ εἶχον οὔτε ἐκκλῖναι τὰ βαλλόμενα οὔτε φερομένοισ διαστῆναι. ὅθεν ἤδη πολλὰ κάμνοντεσ ἐνεδίδοσαν ὑπὸ τῆσ ἀπορίασ, καὶ βάδην ὑπεχώρουν σὺν ἀπειλῇ, πάνυ εὐσταθῶσ καὶ Ῥωμαίοισ ἐπιφόβωσ· Καὶ ταύτῃ μὲν ὁ Δομίτιοσ ἐκράτει, καὶ ἐπὶ τὸ στρατόπεδον τοῦ Ἀντιόχου φθάσασ ἐβιάζετο τοὺσ ἐν αὐτῷ φυλάσσοντασ·

ὁ δὲ Ἀντίοχοσ ἐσ πολὺ διώκων παρ’ οὓσ ἐκ τῆσ Ῥωμαϊκῆσ φάλαγγοσ ἐτέτακτο, οὐδενὸσ οὐδ’ ἐκείνοισ ἱππέων ἢ ψιλοῦ παρόντοσ ἐσ ἐπικουρίαν οὑ̓ γὰρ παρετετάχει Δομίτιοσ, ἡγούμενοσ οὐ δεήσεσθαι διὰ τὸν ποταμόν̓, μέχρι τοῦ Ῥωμαίων χάρακοσ ἦλθεν. ἐπεὶ δὲ αὐτὸν ὅ τε χιλίαρχοσ ὁ τοῦ χάρακοσ φύλαξ, ἀκμῆσι τοῖσ φύλαξιν ὑπαντιάσασ, ἐπέσχε τῆσ ὁρμῆσ καὶ οἱ φεύγοντεσ τοῖσ ἀναμιχθεῖσι θαρροῦντεσ ἐπεστρέφοντο, ἐπανῄει σοβαρὸσ ὁ Ἀντίοχοσ ὡσ ἐπὶ νίκῃ, οὐδενὸσ τῶν ἐπὶ θάτερα πεπυσμένοσ. Ἄτταλοσ δ’ αὐτόν, ὁ Εὐμένουσ ἀδελφόσ, ἱππεῦσι πολλοῖσ ὑπαντιάζει. καὶ τούσδε μὲν εὐμαρῶσ ὁ Ἀντίοχοσ διακόψασ διέδραμε, καὶ παρατρεχόντων ἔτι καὶ μικρὰ λυπούντων οὐκ ἐφρόντιζεν· ὡσ δὲ κατεῖδε τὴν ἧτταν καὶ τὸ πεδίον ἅπαν νεκρῶν ἰδίων πλῆρεσ, ἀνδρῶν τε καὶ ἵππων καὶ ἐλεφάντων, τό τε στρατόπεδον εἰλημμένον ἤδη κατὰ κράτοσ, τότε δὴ καὶ ὁ Ἀντίοχοσ ἔφυγεν ἀμεταστρεπτί, καὶ μέχρι μέσων νυκτῶν ἐσ Σάρδεισ παρῆλθεν. παρῆλθε δὲ καὶ ἀπὸ Σάρδεων ἐσ Κελαινάσ, ἣν Ἀπάμειαν καλοῦσιν, οἷ τὸν υἱὸν ἐπυνθάνετο συμφυγεῖν. τῆσ δ’ ἐπιούσησ ἐσ Συρίαν ἐκ Κελαινῶν ἀνεζεύγνυ, τοὺσ στρατηγοὺσ ἐν Κελαιναῖσ καταλιπὼν ὑποδέχεσθαί τε καὶ ἀθροίζειν τοὺσ διαφυγόντασ. περι τε καταλύσεωσ τοῦ πολέμου πρέσβεισ ἔπεμπε πρὸσ τὸν ὕπατον. ὁ δὲ τὰ οἰκεῖα ἔθαπτε, καὶ ἐσκύλευε τοὺσ πολεμίουσ, καὶ τὰ αἰχμάλωτα συνῆγεν. ἐφάνησαν δὲ νεκροὶ Ῥωμαίων μὲν τῶν ἐξ ἄστεοσ ἱππεῖσ εἴκοσι καὶ τέσσαρεσ καὶ πεζοὶ τριακόσιοι μάλιστα, οὓσ ὁ Ἀντίοχοσ ἔκτεινεν, Εὐμένουσ δὲ πεντεκαίδεκα ἱππεῖσ μόνοι. Ἀντιόχου δέ, σὺν τοῖσ αἰχμαλώτοισ εἰκάζοντο ἀπολέσθαι περὶ πεντακισμυρίουσ· οὐ γὰρ εὐμαρὲσ ἦν ἀριθμῆσαι διὰ τὸ πλῆθοσ. καὶ τῶν ἐλεφάντων οἱ μὲν ἀνῄρηντο, πεντεκαίδεκα δ’ αἰχμάλωτοι ἐγεγένητο.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION