Appian, The Foreign Wars, chapter 3

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 3)

Ἀννίβασ δέ, θεοῦ παράγοντοσ αὐτόν, ἐπὶ τὸν Ιὄνιον αὖθισ ἐτράπη, καὶ τὴν παράλιον ὁδεύων ἐπόρθει, λείαν τε περιήλαυνε πολλήν. Σερουίλιοσ δ’ ὕπατοσ ἀντιπαριὼν αὐτῷ κατῇρεν ἐσ Ἀρίμινον, ἀπέχων Ἀννίβου μίαν ἡμέραν· ἔνθα τὴν στρατιὰν συνεῖχε καὶ τοὺσ ἔτι φίλουσ Κελτῶν ἀπεθάρρυνεν, ἑώσ ἀφικόμενοσ Φάβιοσ Μάξιμοσ ὁ δικτάτωρ Σερουίλιον μὲν ἐσ Ῥώμην ἔπεμπεν ὡσ οὔτε ὕπατον οὔτε στρατηγὸν ἔτι ὄντα δικτάτοροσ ᾑρημένου, αὐτὸσ δὲ τῷ Ἀννίβᾳ παρακολουθῶν ἐσ μὲν χεῖρασ οὐκ ᾔει, πολλάκισ ἐκείνου προκαλουμένου, πολιορκεῖν δ’ οὐδένα εἰά, παραφυλάσσων καὶ ἐπικείμενοσ. ὁ δέ, τῆσ χώρασ ἐξαναλωμένησ, τροφῶν ἠπόρει, καὶ αὐτὴν αὖθισ περιιὼν ἑκάστησ ἡμέρασ ἐξέτασσε, προκαλούμενοσ ἐσ μάχην. Φάβιοσ δ’ οὐ συνεπλέκετο, καταγιγνώσκοντοσ αὐτοῦ Μινουκίου Ῥούφου, ὃσ ἵππαρχοσ μὲν ἦν αὐτῷ, ἔγραφε δ’ ἐσ Ῥώμην τοῖσ φίλοισ ὡσ ὀκνοίη Φάβιοσ ὑπὸ δειλίασ. διαδραμόντοσ δ’ ἐσ Ῥώμην ἐπὶ θυσίασ τινὰσ τοῦ Φαβίου, ὁ Μινούκιοσ ἡγούμενοσ τοῦ στρατοῦ συνεπλέκη τινὰ μάχην τῷ Ἀννίβᾳ, καὶ δόξασ πλέον ἔχειν θρασύτερον ἐσ Ῥώμην ἐπέστελλε τῇ βουλῇ, τὸν Φάβιον αἰτιώμενοσ οὐκ ἐθέλοντα νικῆσαι. καὶ ἡ βουλή, ἐπανεληλυθότοσ ἐσ τὸ στρατόπεδον ἤδη τοῦ Φαβίου, ἴσον ἰσχύειν αὐτῷ τὸν ἵππαρχον ἀπέφηνεν. Οἱ μὲν δὴ μερισάμενοι τὴν στρατιὰν πλησίον ἀλλήλων ἐστρατοπέδευον, καὶ τῆσ γνώμησ ἑκάτεροσ εἴχοντο τῆσ ἑαυτοῦ, Φάβιοσ μὲν ἐκτρύχειν Ἀννίβαν τῷ χρόνῳ καὶ πειρᾶσθαι μηδὲν ὑπ’ αὐτοῦ παθεῖν, ὁ δὲ Μινούκιοσ μάχῃ διακριθῆναι.

συνιόντοσ δὲ ἐσ μάχην τοῦ Μινουκίου, Φάβιοσ τὸ μέλλον ἔσεσθαι προορῶν ἐν μέσῳ τὴν στρατιὰν ἀτρεμοῦσαν ἔστησε τὴν ἑαυτοῦ, καὶ τοὺσ τοῦ Μινουκίου τραπέντασ ἀνελάμβανε, τοὺσ δ’ Ἀννίβου διώκοντασ ἀπεκρούετο. καὶ Φάβιοσ μὲν ὧδε τὴν συμφορὰν ἐπεκούφισε τῷ Μινουκίῳ, οὐδὲν ἐπιμηνίσασ τῆσ διαβολῆσ· ὁ δὲ Μινούκιοσ αὑτοῦ καταγνουσ ἀπειρίαν ἀπέθετο τὴν ἀρχήν, καὶ τὸ μέροσ τοῦ στρατοῦ παρέδωκε τῷ Φαβίῳ, ἡγουμένῳ πρὸσ ἄνδρα τεχνίτην μάχησ ἕνα καιρὸν εἶναι τὴν ἀνάγκην. οὗ δὴ καὶ ὁ Σεβαστὸσ ὕστερον πολλάκισ ἐμέμνητο, οὐκ ὢν εὐχερὴσ οὐδ’ οὗτοσ ἐσ μάχασ μᾶλλον τόλμῃ ἢ τέχνῃ χρῆσθαι. Φάβιοσ μὲν οὖν αὖθισ ὁμοίωσ ἐφύλασσε τὸν Ἀννίβαν, καὶ τὴν χώραν πορθεῖν ἐκώλυεν, οὐ συμπλεκόμενοσ αὐτοῦ τῷ στρατῷ παντί, τοῖσ δ’ ἀποσκιδναμένοισ μόνοισ ἐπιτιθέμενοσ, καὶ σαφῶσ εἰδὼσ ἀπορήσοντα τροφῶν αὐτίκα τὸν Ἀννίβαν. Στενῆσ δὲ διόδου πλησιαζούσησ, ὁ μὲν Ἀννίβασ αὐτὴν οὐ προείδετο, Φάβιοσ δὲ προπέμψασ τετρακισχιλίουσ κατέλαβε, καὶ τοῖσ λοιποῖσ αὐτὸσ ἐπὶ θάτερα ἐστρατοπέδευεν ἐπὶ λόφου καρτεροῦ.

ὁ δὲ Ἀννίβασ ὡσ ᾔσθετο ληφθεὶσ ἐν μέσῳ Φαβίου τε καὶ τῶν στενῶν φυλασσομένων, ἔδεισε μὲν ὡσ οὔ ποτε πρότερον· οὐ γὰρ εἶχε διέξοδον, ἀλλὰ πάντα ἦν ἀπόκρημνα καὶ δύσβατα, οὐδ’ ἤλπιζε Φάβιον ἢ τοὺσ ἐπὶ τῶν στενῶν βιάσεσθαι διὰ τὴν τῶν χωρίων ὀχυρότητα. ὧδε δ’ ἔχων ἀπορίασ τοὺσ μὲν αἰχμαλώτουσ ἐσ πεντακισχιλίουσ ὄντασ κατέσφαξεν, ἵνα μὴ ἐν τῷ κινδύνῳ νεωτερίσειαν, βοῦσ δὲ ὅσασ εἶχεν ἐν τῷ στρατοπέδῳ ̔πολὺ δὲ πλῆθοσ ἦν̓, τοῖσ κέρασιν αὐτῶν δᾷδασ περιέθηκε, καὶ νυκτὸσ ἐπιγενομένησ τὰσ δᾷδασ ἐξάψασ τὸ λοιπὸν ἐν τῷ στρατοπέδῳ πῦρ ἔσβεσε, καὶ σιγὴν βαθεῖαν ἔχειν παρήγγειλε, τοῖσ δ’ εὐτολμοτάτοισ τῶν νέων ἐκέλευσε τὰσ βοῦσ ἐλαύνειν μετὰ σπουδῆσ ἄνω πρὸσ τὰ ἀπόκρημνα, ἃ ἦν ἐν μέσῳ τοῦ τε Φαβίου καὶ τῶν στενῶν. αἱ δ’ ὑπό τε τῶν ἐλαυνόντων ἐπειγόμεναι, καὶ τοῦ πυρὸσ ἐκκαίοντοσ αὐτάσ, ἀνεπήδων ἐπὶ τοὺσ κρημνοὺσ ἀφειδῶσ καὶ βιαίωσ, εἶτα κατέπιπτον καὶ αὖθισ ἀνεπήδων. Ῥωμαῖοι δὲ οἱ ἑκατέρωθεν, ὁρῶντεσ ἐν μὲν τῷ Ἀννίβου στρατοπέδῳ σιγὴν καὶ σκότον, ἐν δὲ τοῖσ ὄρεσι πῦρ πολὺ καὶ ποικίλον, οὐκ ἔχοντεσ ὡσ ἐν νυκτὶ τὸ γιγνόμενον ἀκριβῶσ ἐπινοῆσαι, ὁ μὲν Φάβιοσ εἴκαζεν εἶναί τι στρατήγημα τοῦτο Ἀννίβου, καὶ συνεῖναι μὴ δυνάμενοσ ἀτρέμα συνεῖχε τὴν στρατιάν, τὴν νύκτα ὑφορώμενοσ·

οἱ δ’ ἐν τοῖσ στενοῖσ ὑπέλαβον, ἅπερ ἤθελεν ὁ Ἀννίβασ, φεύγειν αὐτὸν ὡσ ἐν ἀπόροισ, ἄνω διὰ τῶν κρημνῶν βιαζόμενον, καὶ μετεπήδων ἐπὶ τὴν φαντασίαν τοῦ πυρὸσ καταθέοντεσ ὡσ ἐκεῖ ληψόμενοι τὸν Ἀννίβαν κακοπαθοῦντα. ὁ δὲ ὡσ εἶδε καταβάντασ αὐτοὺσ ἐκ τῶν στενῶν, διέδραμεν ἐσ αὐτὰ τοῖσ ταχυτάτοισ ἄνευ φωτὸσ μετὰ σιωπῆσ, ἵνα διαλάθοι, καταλαβὼν δὲ αὐτὰ καὶ κρατυνάμενοσ ἐσήμηνε τῇ σάλπιγγι· καὶ τὸ στρατόπεδον ἀντεβόησεν αὐτῷ, καὶ πῦρ αἰφνίδιον ἐξέφηναν. Ῥωμαῖοι μὲν δὴ τότε ᾔσθοντο τῆσ ἀπάτησ, ὁ δὲ στρατὸσ ὁ ἄλλοσ Ἀννίβου καὶ οἱ τὰσ βοῦσ ἐλαύνοντεσ ἐπὶ τὰ στενὰ ἀδεῶσ διέδραμον. καὶ αὐτοὺσ συναγαγὼν ἀπῇρεν ἐσ τὸ πρόσω. οὕτω μὲν ἐξ ἀέλπτου τότε ὁ Ἀννίβασ αὐτόσ τε περιῆν καὶ τὸν στρατὸν περιέσωζε, καὶ ἐσ Γερωνίαν τῆσ Ιἀπυγίασ ἐπειχθείσ, ἣ σίτου πλήρησ ἦν, ἐξεῖλεν αὐτήν, καὶ ἐν ἀφθόνοισ ἀδεῶσ ἐχείμαζεν. Ὁ δὲ Φάβιοσ καὶ τότε τῆσ αὐτῆσ γνώμησ ἐχόμενοσ εἵπετο, καὶ τῆσ Γερωνίασ ἀποσχὼν δέκα σταδίουσ ἐστρατοπέδευε, λαβὼν ἐν μέσῳ ποταμὸν Αὔφιδον.

ληγόντων δὲ αὐτῷ τῶν ἓξ μηνῶν ἐφ’ οὓσ αἱροῦνται Ῥωμαῖοι τοῦσ δικτάτορασ, οἱ μὲν ὕπατοι Σερουίλιόσ τε καὶ Ἀτίλιοσ ἐπὶ τὰσ ἑαυτῶν ἀρχὰσ ἐπανῄεσαν, καὶ ἦλθον ἐπὶ τὸ στρατόπεδον, καὶ ὁ Φάβιοσ ἐσ Ῥώμην ἀπῄει, γίγνονται δέ τινεσ ἐν τῷδε τῷ χειμῶνι Ἀννίβᾳ καὶ Ῥωμαίοισ ἀκροβολισμοὶ συνεχεῖσ ἐσ ἀλλήλουσ· καὶ τὰ Ῥωμαίων ἐπικυδέστερα καὶ εὐθαρσέστερα ἦν. ὁ δ’ Ἀννίβασ ἐπέστελλε μὲν ἀεὶ τὰ γιγνόμενα Καρχηδονίοισ ὑπερεπαίρων, τότε δὲ ἀπολωλότων αὐτῷ πολλῶν ἠπόρει, καὶ στρατιὰν ᾔτει καὶ χρήματα. οἱ δὲ ἐχθροὶ πάντα ἐπισκώπτοντεσ τὰ Ἀννίβου, καὶ τότε ὑπεκρίνοντο ἀπορεῖν ὅτι, τῶν νικώντων οὐκ αἰτούντων χρήματα ἀλλὰ πεμπόντων ἐσ τὰσ πατρίδασ, ὁ Ἀννίβασ αἰτοίη, λέγων νικᾶν. οἷσ οἱ Καρχηδόνιοι πεισθέντεσ οὔτε στρατιὰν ἔπεμπον οὔτε χρήματα. καὶ ὁ Ἀννίβασ ταῦτ’ ὀδυρόμενοσ ἔγραφεν ἐσ Ἰβηρίαν Ἀσδρούβᾳ τῷ ἀδελφῷ, παρακαλῶν αὐτὸν ἀρχομένου θέρουσ μεθ’ ὅσησ δύναιτο στρατιᾶσ καὶ χρημάτων ἐσβαλεῖν ἐσ τὴν Ἰταλίαν, καὶ πορθεῖν αὐτῆσ τὰ ἐπέκεινα, ἵνα δῃῷτο πᾶσα καὶ Ῥωμαῖοι κάμνοιεν ὑπ’ αὐτῶν ἑκατέρωθεν. Καὶ τάδε μὲν ἦν περὶ Ἀννίβαν, Ῥωμαῖοι δὲ τῷ τε μεγέθει τῆσ ἥττησ τῆσ Φλαμινίου καὶ Κεντηνίου περιαλγοῦντεσ ὡσ ἀνάξια σφῶν καὶ παράλογα καὶ ἀθρόα παθόντεσ, καὶ τὸν πόλεμον ὅλωσ οὐ φέροντεσ ἔνδον ὄντα παρ’ ἑαυτοῖσ, ἄλλα τε κατέλεγον ἐκ Ῥώμησ τέλη στρατιωτῶν τέσσαρα μετ’ ὀργῆσ ἐπὶ τὸν Ἀννίβαν, καὶ τοὺσ συμμάχουσ πανταχόθεν ἤγειρον ἐσ Ιἀπυγίαν.

ὑπάτουσ τε αἱροῦνται ἐκ μὲν δόξησ πολεμικῆσ Λεύκιον Αἰμίλιον τὸν Ἰλλυριοῖσ πολεμήσαντα, ἐκ δὲ δημοκοπίασ Τερέντιον Οὐάρρωνα, πολλὰ αὐτοῖσ ἐκ τῆσ συνήθουσ δοξοκοπίασ ὑπισχνούμενον. καὶ αὐτοὺσ παραπέμποντεσ ἐξιόντασ ἐδέοντο κρῖναι τὸν πόλεμον μάχῃ, καὶ μὴ τὴν πόλιν ἐκτρύχειν χρόνῳ τε καὶ στρατείαισ συνεχέσι καὶ ἐσφοραῖσ καὶ λιμῷ καὶ ἀργίᾳ τῆσ γῆσ δῃουμένησ. οἱ δὲ τὴν στρατιὰν τὴν ἐν Ιἀπυγίᾳ προσλαβόντεσ, καὶ τὸ σύμπαν ἔχοντεσ πεζοὺσ μὲν ἑπτακισμυρίουσ ἱππέασ δ’ ἑξακισχιλίουσ, ἐστρατοπέδευον ἀμφὶ κώμῃ τινὶ καλουμένῃ Κάνναισ. καὶ ὁ Ἀννίβασ αὐτοῖσ ἀντεστρατοπέδευεν. φύσει δὲ ὢν φιλοπόλεμοσ ὁ Ἀννίβασ καὶ οὔ ποτε φέρων ἀργίαν, τότε μάλιστα τῆσ ἀπορίασ αὐτὸν ἐνοχλούσησ ἐξέτασσε συνεχῶσ ἐσ μάχην, δεδιὼσ μὴ οἱ μισθοφόροι μετάθοιντο διὰ τὴν ἀμισθίαν ἢ σκεδασθεῖεν ἐπὶ συλλογὴν ἀγορᾶσ. καὶ ὁ μὲν οὕτω προὐκαλεῖτο τοὺσ πολεμίουσ. γνώμη δὲ τῶν ὑπάτων ἦν, Αἰμιλίου μὲν ὑπομένειν ἐκτρύχοντασ Ἀννίβαν οὐ δυνησόμενον ἀντέχειν ἐπὶ πολὺ διὰ τὴν ἀπορίαν, μηδὲ διὰ χειρὸσ ἔρχεσθαι γεγυμνασμένῳ πολέμοισ καὶ εὐτυχίαισ ἀνδρὶ καὶ στρατῷ, Τερεντίου δ’, οἱᾶ δημοκόπου, μνημονεύειν ὧν ὁ δῆμοσ ἐξιοῦσιν ἐνετέλλετο, καὶ κρῖναι τὴν μάχην ὀξέωσ.

τούτοιν Αἰμιλίῳ μὲν προσετίθετο Σερουίλιοσ ὁ πέρυσιν ὕπατοσ ἔτι παρών, Τερεντίῳ δὲ ὅσοι τε ἀπὸ βουλῆσ καὶ τῶν καλουμένων ἱππέων ἡγοῦντο τῆσ στρατιᾶσ. ἀντεχόντων δ’ ἔτι τῶν ἑτέρων, ὁ Ἀννίβασ τοῖσ χορτολογοῦσιν αὐτῶν ἢ ξυλευομένοισ ἐπιτιθέμενοσ ὑπεκρίνετο ἡττᾶσθαι, καὶ περὶ ἐσχάτην ποτὲ φυλακὴν ἐκίνει τὸ πλῆθοσ ὡσ ἀναζευγνύσ. ὁ δὲ Τερέντιοσ ἰδὼν ἐξῆγε τὴν στρατιὰν ὡσ ἐπὶ φεύγοντα τὸν Ἀννίβαν, ἀπαγορεύοντοσ αὐτῷ καὶ τότε τοῦ Αἰμιλίου. ὡσ δὲ οὐκ ἔπειθεν, οἰωνίζετο ὁ Αἰμίλιοσ ἐφ’ ἑαυτοῦ, καθάπερ εἰώθασι, καὶ πέμψασ ὁδεύοντι ἤδη τῷ Τερεντίῳ τὴν ἡμέραν ἀπαίσιον ἔλεγεν εἶναι. ὁ δ’ ἐπανῄει μέν, αἰδούμενοσ οἰωνοῖσ ἀπειθῆσαι, τὰσ δὲ κόμασ ἐν ὄψει τῆσ στρατιᾶσ ἐτίλλετο καὶ χαλεπῶσ ἔφερεν ὡσ τὴν νίκην ἀφῃρνμένοσ ὑπὸ ζηλοτυπίασ τοῦ συνάρχου. καὶ τὸ πλῆθοσ αὐτῷ συνηγανάκτει.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION