Appian, The Foreign Wars, chapter 3

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 3)

Τοῦ δὲ Καίσαροσ ἡγουμένου Κελτῶν, οἱ Δαλμάται οἵδε, καὶ ὅσοι ἄλλοι Ἰλλυριῶν τότε μάλιστα διηυτύχουν, Λιβυρνούσ, ἕτερον ἔθνοσ Ἰλλυριῶν, Πρωμόναν πόλιν ἀφείλοντο· οἱ δὲ σφᾶσ Ῥωμαίοισ ἐπιτρέποντεσ ἐπὶ τὸν Καίσαρα ἐγγὺσ ὄντα κατέφευγον. ὁ δὲ ἔπεμψε μέν, καὶ προηγόρευσε τοῖσ ἔχουσι τὴν Πρωμόναν ἀποδοῦναι τοῖσ Λιβυρνοῖσ· οὐ φροντισάντων δὲ ἐκείνων τέλοσ ἔπεμψε στρατοῦ πολλοῦ, οὓσ ἅπαντασ ἔκτειναν οἱ Ἰλλυριοί. καὶ ὁ Καῖσαρ οὐκ ἐπεξῆλθεν· οὐ γὰρ ἦν οἱ σχολὴ τότε στασιάζοντι πρὸσ Πομπήιον. ἐκραγείσησ δὲ ἐσ πόλεμον τῆσ στάσεωσ ὁ μὲν Καῖσαρ μεθ’ ὅσων εἶχεν ἐκ Βρεντεσίου χειμῶνοσ τὸν Ιὄνιον ἐπέρα καὶ Πομπηίῳ κατὰ Μακεδονίαν ἐπολέμει, τοῦ δ’ ἄλλου στρατοῦ τὸν μὲν Ἀντώνιοσ ἐσ τὴν Μακεδονίαν ἦγε τῷ Καίσαρι, περῶν καὶ ὅδε τὸν Ιὄνιον χειμῶνοσ ἄκρου, σπείρασ δὲ πεζοῦ πεντεκαίδεκα καὶ τρισχιλίουσ ἱππέασ Γαβίνιοσ ἦγεν αὐτῷ διὰ τῆσ Ἰλλυρίδοσ, περιοδεύων τὸν Ιὄνιον. οἱ δὲ Ἰλλυριοὶ φόβῳ τῶν οὐ πρὸ πολλοῦ γεγονότων ἐσ Καίσαρα, τὴν νίκην αὐτοῦ νομίζοντεσ ὄλεθρον γενήσεσθαι ἑαυτοῖσ, κτείνουσι πάντα τὸν ὑπὸ τῷ Γαβινίῳ στρατὸν ἐπιδραμόντεσ, χωρὶσ αὐτοῦ Γαβινίου καὶ ὀλίγων διαφυγόντων. καὶ ἐσ χρήματα τότε μάλιστα καὶ τὴν ἄλλην ἰσχὺν ἐκ τοσῶνδε λαφύρων ἔστησαν. Ὁ δὲ Καῖσαρ ἠσχολεῖτο μὲν ὑπ’ ἀνάγκησ ἐσ Πομπήιον, καὶ Πομπηίου καθαιρεθέντοσ ἐσ τὰ ὑπόλοιπα τῆσ ἐκείνου στάσεωσ πολυμερῆ γενόμενα, καταστησάμενοσ δὲ πάντα ἐπανῆλθεν ἐσ Ῥώμην, καὶ ἐστράτευεν ἐπὶ Γέτασ τε καὶ Παρθυαίουσ.

ἔδεισαν οὖν οἱ Ἰλλυριοὶ μὴ ἐν ὁδῷ σφίσιν οὖσιν ἐπιθοῖτο, καὶ πρέσβεισ πέμψαντεσ ἐσ Ῥώμην ᾔτουν τε συγγνώμην τῶν γεγονότων καὶ ἐσ φίλιαν ἑαυτοὺσ καὶ συμμαχίαν ἐδίδοσαν, ὡσ περὶ ἔθνουσ ἀλκίμου μάλιστα σεμνολογούμενοι. ὁ δὲ ἐπειγόμενοσ ἄρα ἐσ Παρθυαίουσ σεμνότερον ὅμωσ αὐτοῖσ ἀπεκρίνατο, φίλουσ μὲν οὐ θήσεσθαι τοὺσ τοιαῦτα δεδρακότασ, συγγνώσεσθαι δέ, εἰ φόρουσ ὑποσταῖεν καὶ ὅμηρα δοῖεν. ὑπισχνουμένων δὲ ἐσ ἀμφότερα αὐτῶν Οὐατίνιον ἔπεμψε σὺν στρατοῦ τέλεσι τρισὶ καὶ ἱππεῦσι πολλοῖσ, φόρουσ τε ὀλίγουσ τάξοντα αὐτοῖσ καὶ τὰ ὅμηρα ληψόμενον. ἀναιρεθέντοσ δὲ τοῦ Καίσαροσ, ἡγούμενοι τὴν Ῥωμαίων ἰσχὺν ἐν τῷ Καίσαρι γεγονέναι τε καὶ διεφθάρθαι, οὐδὲν ἔτι τοῦ Οὐατινίου κατήκουον, οὔτε ἐσ τοὺσ φόρουσ οὔτε ἐσ τὰ ἄλλα, βιάζεσθαι δὲ ἐγχειροῦντοσ αὐτοὶ πέντε τάξεισ ἐπιδραμόντεσ ἔφθειραν, καὶ τὸν ἡγούμενον τῶν τάξεων Βαίβιον, ἄνδρα ἀπὸ βουλῆσ. καὶ Οὐατίνιοσ μὲν σὺν τοῖσ ὑπολοίποισ ἐσ Ἐπίδαμνον ἀνεχώρει· ἡ δὲ Ῥωμαίων βουλὴ τὸν στρατὸν τόνδε καὶ Μακεδονίαν ἐπ’ αὐτῷ, καὶ Ἰλλυριοὺσ ὅσων ἦρχον, ἐνεχείρισε Βρούτῳ Καιπίωνι τῷ κτείναντι Γάιον, ὅτε περ καὶ Συρίαν Κασσίῳ, καὶ τῷδε ἀνδροφόνῳ Γαϊού γενομένῳ. ἀλλὰ καὶ οἵδε, πολεμούμενοι πρὸσ Ἀντωνίου καὶ τοῦ δευτέρου Καίσαροσ τοῦ Σεβαστοῦ προσαγορευθέντοσ, ἐσ οὐδὲν ἐσχόλασαν Ἰλλυριοῖσ. Οἱ δὲ Παίονέσ εἰσιν ἔθνοσ μέγα παρὰ τὸν Ἴστρον, ἐπίμηκεσ ἐξ Ιἀπόδων ἐπὶ Δαρδάνουσ, Παίονεσ μὲν ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων λεγόμενοι, καὶ ῥωμαϊστὶ Παννόνιοι, συναριθμούμενοι δὲ ὑπὸ Ῥωμαίων τῇ Ἰλλυρίδι, ὡσ προεῖπον.

διὸ καὶ περὶ τῶνδέ μοι δοκεῖ νῦν κατὰ τὰ Ἰλλυρικὰ εἰπεῖν. ἔνδοξοι δ’ εἰσὶν ἐκ Μακεδόνων δι’ Ἀγριᾶνασ, οἳ τὰ μέγιστα Φιλίππῳ καὶ Ἀλεξάνδρῳ κατεργασάμενοι Παίονέσ εἰσι τῶν κάτω Παιόνων, Ἰλλυριοῖσ ἔποικοι. ἐπεὶ δ’ ἐπὶ τοὺσ Παίονασ ἐστράτευσε Κορνήλιοσ, κακῶσ ἀπαλλάξασ μέγα δέοσ Παιόνων Ἰταλοῖσ ἅπασιν ἐνεποίησε, καὶ ἐσ πολὺ τοῖσ ἔπειτα ὑπάτοισ ὄκνον ἐπὶ Παίονασ ἐλαύνειν. τὰ μὲν δὴ πάλαι τοσαῦτα περὶ Ἰλλυριῶν καὶ Παιόνων ἔσχον εὑρεῖν· ἐν δὲ τοῖσ ὑπομνήμασι τοῦ δευτέρου Καίσαροσ τοῦ κληθέντοσ Σεβαστοῦ, παλαιότερον μὲν οὐδὲν οὐδ’ ἐν τοῖσδε περὶ Παιόνων ηὑρ͂ον. Ἰλλυριῶν δέ μοι φαίνεται χωρὶσ τῶν εἰρημένων ἐθνῶν καὶ ἕτερα Ῥωμαίων προϋπακοῦσαι.

καὶ ὅπωσ μεν, οὐκ ἔγνων· οὐ γὰρ ἀλλοτρίασ πράξεισ ὁ Σεβαστόσ, ἀλλὰ τὰσ ἑαυτοῦ συνέγραφεν, ὡσ δ’ ἀποστάντασ ἐσ τοὺσ φόρουσ ἐπανήγαγε, καὶ ἑτέρουσ ὡσ ἀρχῆθεν ἔτι ὄντασ αὐτονόμουσ εἷλε, καὶ πάντασ ἐκρατύνατο ὅσοι τὰσ κορυφὰσ οἰκοῦσι τῶν Ἄλπεων, βάρβαρα καὶ μάχιμα ἔθνη, καὶ κλοπεύοντα τὴν Ἰταλίαν ὡσ γείτονα. καί μοι θαῦμά ἐστιν ὅτι καὶ πολλοὶ καὶ μεγάλοι Ῥωμαίων στρατοὶ ἐπὶ Κελτοὺσ καὶ Ἴβηρασ διὰ τῶν Ἄλπεων ὁδεύοντεσ ὑπερεῖδον τάδε τὰ ἔθνη, καὶ οὐδὲ Γάιοσ Καῖσαρ, εὐτυχέστατοσ ἐσ πολέμουσ ἀνήρ, ἐξήνυσεν αὐτά, ὅτε Κελτοῖσ ἐπολέμει καὶ δέκα ἔτεσιν ἀμφὶ τήνδε τὴν χώραν ἐχείμαζεν. ἀλλά μοι δοκοῦσιν οἱ μέν, ἐφ’ ἃ ᾑρέθησαν ἐπειγόμενοι, τῆσ διόδου τῶν Ἄλπεων μόνησ φροντίσαι, ὁ δὲ Γάιοσ ἀμφί τε τὰ Κελτικὰ γενέσθαι, καὶ τῆσ στάσεωσ τοῦ Πομπηίου τὰ Κελτικὰ ἐπιλαβούσησ τὸ τούτων τέλοσ ὑπερθέσθαι. φαίνεται μὲν γὰρ καὶ Ἰλλυρίδοσ ἅμα Κελτοῖσ αἱρεθεὶσ ἄρχειν, οὐ πάσησ δ’ ἄρα ἦρχεν ἀλλ’ ὅση τισ ἦν τότε Ῥωμαίοισ Ἰλλυρίσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION