헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΦορέ35́

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 7)

Ὁ δ’ ἐπιτηρήσασ νύκτα ἀσέληνον, καὶ χωρίον ἐν ᾧ Φούλουιοσ ἑσπερασ τεῖχοσ μὲν οὐκ ἔφθανεν ἐγεῖραι, τάφρον δ’ ὀρυξάμενοσ καὶ διαστήματα ἀντὶ πυλῶν καταλιπὼν καὶ τὸ χῶμα προβαλὼν ἀντὶ τείχουσ ἡσύχαζεν, ἔσ τε λόφον ὑπερκείμενον αὐτοῦ καρτερὸν ἔπεμψε λαθὼν ἱππέασ, οἷσ εἶρητο ἡσυχάζειν ἑώσ οἱ Ῥωμαῖοι τὸν λόφον ὡσ ἔρημον ἀνδρῶν καταλαμβάνωσι, τοῖσ δ’ ἐλέφασι τοὺσ Ἰνδοὺσ ἐπιβήσασ ἐκέλευσεν ἐσ τὸ τοῦ Φουλουίου στρατόπεδον ἐσβιάζεσθαι διά τε τῶν διαστημάτων καὶ διὰ τῶν χωμάτων, ὡσ δύναιντο. σαλπικτὰσ δὲ αὐτοῖσ καὶ βυκανητάσ τινασ ἐξ ὀλίγου διαστήματοσ ἕπεσθαι κελεύσασ, προσέταξεν, ὅταν ἔνδον γένωνται, τοὺσ μὲν θόρυβον πολὺν ἐγείρειν περιθέοντασ, ἵνα πολλοὶ δόξωσιν εἶναι, τοὺσ δε ῥωμαΐζοντασ βοᾶν ὅτι Φούλουιοσ ὁ Ῥωμαίων στρατηγὸσ κελεύει, τὸ στρατόπεδον ἐκλιπόντασ, ἐπὶ τὸν ἐγγὺσ λόφον ἀναπηδᾶν. τόδε μὲν ἦν τὸ στρατήγημα τοῦ Ἀννίβου, καὶ τούτων τὰ μὲν πρῶτα πάντα κατὰ νοῦν ἀπήντησεν· οἵτε γὰρ ἐλέφαντεσ ἐσῆλθον τοὺσ φύλακασ καταπατήσαντεσ, καὶ οἱ σαλπικταὶ τὸ αὑτῶν ἐποίουν, καὶ ὁ θόρυβοσ Ῥωμαίοισ ἐξ εὐνῆσ ἀνισταμένοισ ἐν μελαίνῃ νυκτὶ ἀδόκητοσ ἐμπεσὼν ἐπιφοβώτατοσ ἦν, τῶν τε ῥωμαϊζόντων ἀκούοντεσ ὅτι παρήγγελται φεύγειν ἐσ τὸν λόφον, περὶ τοῦτ’ ἐγίγνοντο. Φούλουιοσ δὲ ἀεί τινα προσδοκῶν ἐνέδραν, καὶ τοῦτο ὑποπτεύων ἐν ἅπασι τοῖσ Ἀννίβου, εἴθ’ ὑπ’ οἰκείασ τότε συνέσεωσ, εἴτε θεολήπτῳ γνώμῃ προσπεσών, εἴτε παρ’ αἰχμαλώτου τὰ ἀκριβέστατα μαθών, τοὺσ χιλιάρχουσ ὀξέωσ ἐπέστησε ταῖσ ἐσ τὸ λόφον ἀγούσαισ ὁδοῖσ, κωλύειν τοὺσ δι’ αὐτῶν φερομένουσ, καὶ μεταδιδάσκειν ὅτι τοῦτ’ οὐχ ὁ στρατηγὸσ Ῥωμαίων ἀλλ’ Ἀννίβασ ἐκήρυξεν ἐνεδρεύων.

αὐτὸσ δὲ τοῖσ χώμασι φυλακὰσ ἀκριβεῖσ ἐπιστήσασ, μή τισ ἔφοδοσ ἔξωθεν ἄλλη γένοιτο, ἐβοηδρόμει μεθ’ ἑτέρων ἀνὰ τὸ στρατόπεδον ἅπαντα ἔχειν ἀσφαλῶσ, καὶ ὀλίγουσ τοὺσ μετὰ τῶν ἐλεφάντων ἐσελθόντασ εἶναι. δᾷδάσ τε ἧπτε καὶ πῦρ πανταχόθεν ἤγειρε, καὶ καταφανὴσ ἦν ἡ τῶν ἐσελθόντων ὀλιγότησ, ὥστε αὐτῶν πάνυ καταφρονήσαντεσ οἱ Ῥωμαῖοι, ἐσ ὀργὴν ἐκ τοῦ πρὶν δέουσ μεταβαλόντεσ, εὐμαρῶσ οἱᾶ ψιλοὺσ καὶ ὀλίγουσ διέφθειραν. οἱ δὲ ἐλέφαντεσ οὐκ ἔχοντεσ εὐρύχωρον οὐδὲν ἐσ ἀναστροφήν, εἰλούμενοι περὶ σκηνὰσ καὶ φάτνασ, ἐβάλλοντο πρὸσ ἁπάντων ἐπιτυχῶσ διὰ τὴν στενότητα τοῦ χωρίου καὶ τὸ μέγεθοσ τῶν σωμάτων, μέχρι περιαλγοῦντέσ τε καὶ ἀγανακτοῦντεσ, καὶ ἐπιδραμεῖν ἐσ τοὺσ πολεμίουσ οὐκ ἔχοντεσ, τοὺσ ἐπιβάτασ σφῶν ἀπεσείοντο καὶ κατεπάτουν σὺν ὀργῇ καὶ βοῇ πάνυ ἠγριωμένοι, καὶ ἐξεπήδων ἐκ τοῦ στρατοπέδου. Φούλουιοσ μὲν δὴ Φλάκκοσ εὐσταθῶσ καὶ εὐμηχάνωσ αἰφνιδίῳ συνενεχθεὶσ ἐνέδρᾳ περιῆν τοῦ Ἀννίβου, καὶ τὸν στρατὸν περιέσωζεν ἀεὶ πεφρικότα τὰσ Ἀννίβου μηχανάσ· Ὁ δ’ Ἀννίβασ ἐπεὶ τῆσ πείρασ ἀπέτυχεν, ἐσ Λευκανοὺσ διελθὼν ἐχείμαζε, καὶ ἐπὶ τρυφῆσ ἦν οὐ συνήθουσ, ἐρωμένην τε εἶχεν ἄγριοσ ἀνήρ.

καὶ εὐθὺσ αὐτῷ κατ’ ὀλίγον ἐτρέπετο πάντα. Φούλουιοσ δ’ ἐσ Καπύην πρὸσ τὸν συστράτηγον ἐπανῄει, καὶ τοῖσ Καπυαίοισ προσέβαλλον ἄμφω καρτερῶσ, ἐπειγόμενοι χειμῶνοσ ἑλεῖν τὴν πόλιν, ἑώσ Ἀννίβασ ἠρεμεῖ. Καπυαῖοι δέ, τῶν τροφῶν σφᾶσ ἐπιλειπουσῶν καὶ οὐδαμόθεν ἄλλων ἐπεισαγομένων, ἐνεχείρισαν ἑαυτοὺσ τοῖσ στρατηγοῖσ· ἐνεχείρισαν δὲ καὶ ὅσοι Λιβύων αὐτοὺσ ἐφρούρουν, αὐτοῖσ στρατηγοῖσ, Ἄννωνι ἑτέρῳ καὶ Βώσταρι. Ῥωμαῖοι δὲ τῇ μὲν πόλει φρουρὰν ἐπέστησαν, καὶ ὅσουσ ηὑρ͂ον αὐτομολοῦντασ, χεῖρασ αὐτῶν ἀπέτεμον· Λιβύων δὲ τοὺσ μὲν ἐπιφανεῖσ ἐσ Ῥώμην ἔπεμψαν, τοὺσ δὲ λοιποὺσ ἀπέδοντο. καὶ Καπυαίων αὐτῶν τοὺσ μὲν αἰτίουσ μάλιστα τῆσ ἀποστάσεωσ ἀπέκτειναν, τῶν δ’ ἄλλων τὴν γῆν ἀφείλοντο μόνον. εὔφοροσ δ’ ἐστὶν ἐσ σῖτον ἡ περὶ τὴν Καπύην πᾶσα· πεδιὰσ γάρ ἐστιν. Καπύη μὲν δὴ πάλιν ἐσ Ῥωμαίουσ ἐπανῆκτο, καὶ μέγα τοῦτο Λιβύων ἐσ τὴν Ἰταλίαν πλεονέκτημα περιῄρητο. Ἐν δὲ Βρεττίοισ, οἳ μέροσ εἰσὶ τῆσ Ἰταλίασ, ἀνὴρ ἐκ πόλεωσ Τισίασ φρουρουμένησ ὑπὸ τῶν Λιβύων, ἐθίσασ ἀεί τι λῄζεσθαι καὶ φέρειν τῷ φρουράρχῳ, καὶ παρὰ τοῦτο αὐτῷ συνήθησ ἐσ πάντα γεγονὼσ καὶ σχεδὸν συστράτηγοσ, ἤλγει τῶν φρουρῶν ἐσ τὴν πατρίδα ὑβριζόντων συνθέμενοσ οὖν τῷ Ῥωμαίων στρατηγῷ, καὶ πιστὰ δοὺσ καὶ λαβών, ἑκάστοτέ τινασ ὡσ αἰχμαλώτουσ ἐσῆγεν ἐσ τὴν ἄκραν, καὶ τὰ ὅπλα αὐτῶν ἐσέφερεν ὡσ σκῦλα.

ἐπεὶ δὲ πλέονεσ ἐγένοντο, ἐξέλυσεν αὐτοὺσ καὶ ὥπλισε, καὶ τὴν Λιβύων φρουρὰν ἀνεῖλε, καὶ παρὰ Ῥωμαίων ἄλλην ἐσηγάγετο. Ἀννίβου δὲ οὐ πολὺ ὕστερον παροδεύοντοσ αὐτούσ, οἱ μὲν φρουροὶ καταπλαγέντεσ ὑπὸ τοῦ δέουσ ἐξέφυγον ἐσ Ῥήγιον, οἱ δὲ Τισιᾶται παρέδωκαν αὑτοὺσ τῷ Ἀννίβᾳ. καὶ ὁ Ἀννίβασ τοὺσ μὲν αἰτίουσ τῆσ ἀποστάσεωσ ἔκαυσε, τῇ δὲ πόλει φρουρὰν ἐπέστησεν ἄλλην. Ιἀπύγων δ’ ἐν πόλει Σαλαπίᾳ, Λιβύων ὑπηκόῳ, δύο ἤστην ἄνδρε τῶν μὲν ἄλλων γένει καὶ πλούτῳ καὶ δυνάμει διαφέροντε, ἀλλήλοιν δ’ ἐκ πολλοῦ διαφόρω.

ὁ δὲ καὶ τοῦτ’ εὐθὺσ ἐκβοήσασ ἐμήνυεν. τούτοιν Δάσιοσ μὲν τὰ Λιβύων ᾑρεῖτο, Βλάτιοσ δὲ τὰ Ῥωμαίων. ἑώσ μὲν οὖν ἤκμαζε τὰ Ἀννίβου, ἐφ’ ἡσυχίασ ἦν ὁ Βλάτιοσ· ἐπεὶ δὲ ἠγείρετο τὸ Ῥωμαίων καὶ τὰ πολλὰ τῆσ ἐσφετερισμένησ ἀρχῆσ ἀνελάμβανον, ἔπειθεν ὁ Βλάτιοσ τὸν ἐχθρὸν ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ αὑτῷ συμφρονῆσαι μόνησ, μή τι πάθοι, Ῥωμαίων αὐτὴν βίᾳ λαβόντων, ἀνήκεστον. ὁ δ’ ὑποκρινάμενοσ συντίθεσθαι, κατεμήνυσε τοῦτο Ἀννίβᾳ. καὶ ἐδίκαζεν αὐτοῖσ ὁ Ἀννίβασ, Δασίου μὲν κατηγοροῦντοσ, Βλατίου δ’ ἀπολογουμένου καὶ συκοφαντεῖσθαι διὰ τὴν ἔχθραν λέγοντοσ· ὃ καὶ τέωσ ἄρα προορῶν ἐτόλμησεν ἐχθρῷ προσενεγκεῖν λόγον τοιόνδε, ὡσ ἀπίστῳ κατηγόρῳ διὰ τὴν ἔχθραν ἐσομένῳ. Ἀννίβασ δ’ οὔτε ἀπορρῖψαι τὸ ἔργον οὔτε τῷ παρ’ ἐχθροῦ πιστεῦσαι ῥᾳδίωσ ἀξιῶν, μεθίστατο αὐτοὺσ ὡσ σκεψόμενοσ ἐφ’ ἑαυτοῦ. στενῆσ δὲ τῆσ ἐξόδου πάμπαν οὔσησ, ὁ Βλάτιοσ ἔφη τῷ Δασίῳ, τοὺσ ἄλλουσ λαθών, "οὐ σώσεισ, ὦ ἀγαθέ, τὴν πατρίδα; Καὶ ὁ Βλάτιοσ οἰκτισάμενοσ τότε μάλιστα ἀξιοπίστωσ εἶπεν ὡσ ἐπιβουλεύοιτο ὑπ’ ἐχθροῦ τεχνίτου.

"τοῦτο δ’," ἔφη, "τὸ νῦν ἐπιβούλευμα καὶ τῆσ πρότερον ἀμφιλογίασ, εἴ τισ ἦν, ῥύσεταί με. τίσ γὰρ ἂν ἢ πρότερον ἐχθρῷ περὶ τοιῶνδε διεπίστευσεν, ἢ νῦν, εἰ καὶ τέωσ ἐπεπλάνητο, ἀπίστῳ καὶ κατηγόρῳ περὶ ἐκεῖνα γεγενημένῳ, κινδυνεύων ἔτι καὶ κρινόμενοσ καὶ ἀρνούμενοσ, αὖθισ ἂν τὰ δεύτερα ταῦτ’ ἐθάρρησεν εἰπεῖν, καὶ μάλιστ’ ἐν τῷ δικαστηρίῳ, πολλῶν μὲν ἀκοῦσαι δυναμένων, τοῦ δὲ κατηγόρου καὶ τόδε μέλλοντοσ εὐθὺσ ὁμοίωσ ἐρεῖν; εἰ δὲ δὴ καὶ ἐγεγένητο," ἔφη, "χρηστὸσ ἐξαίφνησ καὶ φίλοσ, τί μοι συλλαβεῖν ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ ἔτι δυνατὸσ ἦν; τί δ’ ἂν ἐδεόμην ἐγὼ μηδὲν ἐπικουρεῖν δυναμένου; ἅ μοι δοκεῖ προϊδὼν πάλιν ὁ Βλάτιοσ ψιθύρωσ ἐντυχεῖν τῷ Δασίῳ, καὶ ἐσ ἀπιστίαν αὐτὸν ἐμβαλεῖν μείζονα, ἐπαγαγέσθαι δ’ ἐκ τοῦδε καὶ Ἀννίβαν ἐσ ἀπιστίαν τῶν πρότερον εἰρημένων. οὐ μὴν οὐδὲ ἐκφυγὼν τὴν δίκην ὁ Βλάτιοσ ἀφίστατο μὴ μεταπείθειν τὸν ἐχθρόν, καταφρονῶν ἄρα ὡσ ἐσ πάντα γεγονότοσ ἀπίστου. ὁ δὲ αὖθισ ὑπεκρίνετο συντίθεσθαι, καὶ τὴν ἐπίνοιαν τῆσ ἀποστάσεωσ ᾔτει μαθεῖν. ὁ δὲ οὐδὲν ὀκνήσασ ἔφη, "διαδραμοῦμαι μὲν ἐπί τι τῶν στρατοπέδων ἐγὼ τῶν Ῥωμαϊκῶν ̔μηνύσασ αὐτῷ τὸ πάνυ πορρωτάτὠ καὶ στρατιὰν ἄξω λαβών· ἔστι γάρ μοι φίλοσ ὁ στρατηγὸσ ἐκείνου τοῦ στρατοῦ· σὺ δ’ ὑπομένειν μοι δεῦρο, καὶ τὰ ἔνδον ἐπιτηρεῖν. Ὁ μὲν εἶπεν οὕτω, καὶ εὐθὺσ ἐξέδραμε, λαθὼν Δάσιον, οὐκ ἐσ ἐκεῖνο τὸ στρατόπεδον ἀλλ’ ἐσ Ῥώμην, ὁδὸν ἐλάσσονα.

καὶ δοὺσ τῇ βουλῇ τὸν υἱὸν ὅμηρον, ἱππέασ ᾔτει χιλίουσ, μεθ’ ὧν ἠπείγετο κατὰ σπουδήν, τὸ μέλλον ἔσεσθαι προορώμενοσ. ὁ δὲ Δάσιοσ ταῖσ ἐπιούσαισ ἡμέραισ τὸν ἐχθρὸν οὐχ ὁρῶν, εἴκασεν αὐτὸν ἐγχειρεῖν τοῖσ ἐγνωσμένοισ ὡσ ἤδη πιστεύοντα αὐτῷ. νομίσασ οὖν ἐσ ἐκεῖνο τῷ ὄντι τὸ πορρωτέρω στρατόπεδον αὐτὸν οἴχεσθαι, διέδραμε πρὸσ Ἀννίβαν, καταφρονῶν ὅτι φθάσει ἐκεῖνον ἐπανελθών, καὶ "νῦν μέν," ἔφη, "παραδώσω σοι τὸν Βλάτιον ἐπ’ αὐτοφώρῳ στρατιὰν ἐπάγοντα τῇ πόλει. " καὶ τὸ γεγονὸσ ἐκθέμενοσ, καὶ λαβών τινασ, ἐπανῆγεν ἐσ τὴν πατρίδα μετὰ σπουδῆσ ὡσ οὔπω τοῦ Βλατίου πλησιάζοντοσ. ὁ δ’ ἔνδον τε ἦν ἄρτι, καὶ τὴν φρουρὰν τὴν Λιβύων ὀλίγην οὖσαν ἀνελὼν ἐφύλασσε μηδένα παρελθεῖν, καὶ πύλασ τὰσ μὲν ἄλλασ ἐκεκλείκει, τὰσ δ’ ἐσ τὴν ἐπάνοδον Δασίου μόνασ εἰάσεν ἀνεῷχθαι. καὶ τὸ κατ’ ἐκείνασ μέροσ ἅπαν εἶχεν ἀνυπόπτωσ· τὰ δ’ ἐντὸσ ἐξετετάφρευτο καὶ διείληπτο, ὡσ μὴ δύνασθαι τοὺσ ἐμπεσόντασ ἐσ ὅλην διαδραμεῖν. Δάσιοσ δὲ ἐπεὶ τὰσ πύλασ εἶδεν ἀνεῳγμένασ, ἥσθη νομίσασ προλαβεῖν τὸν ἐχθρόν, καὶ ἐσήλατο γεγηθώσ. ὁ δ’ ἐπικλείσασ διέφθειρεν αὐτόν τε καὶ τοὺσ ἐσδραμόντασ, ὠθουμένουσ ἐν στενῷ καὶ διαδρομὴν διὰ τὰσ τάφρουσ οὐκ ἔχοντασ. ὀλίγοι δ’ αὐτῶν διὰ τοῦ τείχουσ ἐξαλόμενοι διέφυγον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Foreign Wars, chapter 7

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 7)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION