Appian, The Foreign Wars, chapter 2

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 2)

Καππαδοκίασ δὲ πρὸ μὲν Μακεδόνων οἵτινεσ ἦρχον, οὐκ ἔχω σαφῶσ εἰπεῖν, εἴτε ἰδίαν ἀρχήν, εἴτε Δαρείου κατήκουον· Ἀλέξανδροσ δέ μοι δοκεῖ τοὺσ ἄρχοντασ τῶνδε τῶν ἐθνῶν ἐπὶ φόρῳ καταλιπεῖν, ἐπειγόμενοσ ἐπὶ Δαρεῖον. φαίνεται γὰρ καὶ Ἀμισόν, ἐν Πόντῳ πόλιν Ἀττικοῦ γένουσ, ἐπὶ δημοκρατίαν ὡσ πάτριόν σφισι πολιτείαν ἀναγαγών. Ιἑρώνυμοσ δὲ οὐδ’ ἐπιψαῦσαι τῶν ἐθνῶν ὅλωσ, ἀλλ’ ἀνὰ τὴν παράλιον τῆσ Παμφυλίασ καὶ Κιλικίασ ἑτέραν ὁδὸν ἐπὶ τὸν Δαρεῖον τραπέσθαι. Περδίκκασ δέ, ὃσ ἐπὶ Ἀλεξάνδρῳ τῆσ Μακεδόνων ἦρχεν, Ἀριαράθην Καππαδοκίασ ἡγούμενον, εἴτε ἀφιστάμενον εἴτε τὴν ἀρχὴν αὐτοῦ περιποιούμενοσ Μακεδόσιν, εἷλε καὶ ἐκρέμασε, καὶ ἐπέστησε τοῖσ ἔθνεσιν Εὐμένη τὸν Καρδιανόν. Εὐμένουσ δὲ ἀναιρεθέντοσ ὅτε αὐτὸν οἱ Μακεδόνεσ εἵλοντο εἶναι πολέμιον, Ἀντίπατροσ ἐπὶ τῷ Περδίκκᾳ τῆσ ὑπὸ Ἀλεξάνδρῳ γενομένησ γῆσ ἐπιτροπεύων, Νικάνορα ἔπεμψε Καππαδοκῶν σατραπεύειν. Μακεδόνων δὲ οὐ πολὺ ὕστερον ἐσ ἀλλήλουσ στασιασάντων, Ἀντίγονοσ μὲν ἦρχε Συρίασ Λαομέδοντα ἐκβαλών, Μιθριδάτησ δ’ αὐτῷ συνῆν, ἀνὴρ γένουσ βασιλείου Περσικοῦ.

καὶ ὁ Ἀντίγονοσ ἐνύπνιον ἔδοξε πεδίον σπεῖραι χρυσίῳ, καὶ τὸ χρυσίον ἐκθερίσαντα τὸν Μιθριδάτην ἐσ τὸν Πόντον οἴχεσθαι. καὶ ὁ μὲν αὐτὸν ἐπὶ τῷδε συλλαβὼν ἐβούλετο ἀποκτεῖναι, ὁ δ’ ἐξέφυγε σὺν ἱππεῦσιν ἕξ, καὶ φραξάμενόσ τι χωρίον τῆσ Καππαδοκίασ, πολλῶν οἱ προσιόντων ἐν τῇδε τῇ Μακεδόνων ἀσχολίᾳ, Καππαδοκίασ τε αὐτῆσ καὶ τῶν ὁμόρων περὶ τὸν Πόντον ἐθνῶν κατέσχεν, ἐπί τε μέγα τὴν ἀρχὴν προαγαγὼν παισὶ παρέδωκεν. οἱ δ’ ἦρχον, ἕτεροσ μεθ’ ἕτερον, ἑώσ ἐπὶ τὸν ἕκτον ἀπὸ τοῦ πρώτου Μιθριδάτην, ὃσ Ῥωμαίοισ ἐπολέμησεν. τούτου δὲ τοῦ γένουσ ὄντεσ οἱ Καππαδοκίασ τε καὶ Πόντου βασιλεῖσ ἔσθ’ ὅτε μοι δοκοῦσι διελεῖν τὴν ἀρχήν, καί οἱ μὲν τοῦ Πόντου κατασχεῖν οἱ δὲ Καππαδοκίασ. Ὅ γέ τοι Ῥωμαίοισ πρῶτοσ ἐν φιλίᾳ γενόμενοσ καὶ ναῦσ τινὰσ ἐπὶ Καρχηδονίουσ καὶ συμμαχίαν ὀλίγην παρασχών, βασιλεὺσ Πόντου, Μιθριδάτησ ὁ εὐεργέτησ ἐπίκλησιν, ὡσ ἀλλοτρίαν τὴν Καππαδοκίαν ἐπέδραμεν.

καὶ διαδέχεται Μιθριδάτησ υἱόσ, ᾧ Διόνυσοσ καὶ εὐπάτωρ ἐπώνυμα ἦν. Ῥωμαῖοι δ’ αὐτὸν ἐκστῆναι Καππαδοκίασ ἐκέλευσαν Ἀριοβαρζάνῃ, καταφυγόντι τε ἐσ αὐτοὺσ καὶ δόξαντι ἄρα γνησιωτέρῳ τοῦ Μιθριδάτου πρὸσ τὴν Καππαδοκῶν ἀρχήν, ἢ καὶ τὸ μέγεθοσ τῆσ ἀρχῆσ τοῦ Μιθριδάτου πολλῆσ οὔσησ ὑφορώμενοί τε καὶ ἐσ πλέονα διαιροῦντεσ ἀφανῶσ. ὁ δὲ τοῦτο μὲν ἤνεγκε, Νικομήδει δὲ τῷ Νικομήδουσ τοῦ Προυσίου, Βιθυνίασ ὡσ πατρῴασ ὑπὸ Ῥωμαίων ἀποδειχθέντι βασιλεύειν, Σωκράτη τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Νικομήδουσ, ὅτῳ χρηστὸσ ἐπώνυμον ἦν, μετὰ στρατιᾶσ ἐπέμψε· καὶ τὴν Βιθυνῶν ἀρχὴν ὁ Σωκράτησ ἐσ αὑτὸν περιέσπασεν. τοῦ δ’ αὐτοῦ χρόνου Μιθράασ καὶ Βαγώασ Ἀριοβαρζάνη τόνδε τὸν ὑπὸ Ῥωμαίων κατηγμένον ἐσ τὴν Καππαδοκίαν ἐκβαλόντεσ, Ἀριαράθην κατήγαγον ἐσ αὐτήν. Ῥωμαῖοι δὲ Νικομήδην ὁμοῦ καὶ Ἀριοβαρζάνην ἐπανῆγον ἐσ τὴν οἰκείαν ἑκάτερον, πρέσβεισ τέ τινασ αὐτοῖσ ἐσ τοῦτο συνέπεμψαν, ὧν Μάνιοσ Ἀκύλιοσ ἡγεῖτο·

καὶ συλλαβεῖν ἐσ τὴν κάθοδον ἐπέστειλαν Λευκίῳ τε Κασσίῳ, τῆσ περὶ τὸ Πέργαμον Ἀσίασ ἡγουμένῳ, στρατιὰν ἔχοντι ὀλίγην, καὶ τῷδε τῷ εὐπάτορι Μιθριδάτῃ. ἀλλ’ ὁ μὲν αὐτῆσ τε Καππαδοκίασ ἕνεκα Ῥωμαίοισ ἐπιμεμφόμενοσ, καὶ Φρυγίαν ἔναγχοσ ὑπ’ αὐτῶν ἀφῃρημένοσ, ὡσ διὰ τῆσ Ἑλληνικῆσ γραφῆσ δεδήλωται, οὐ συνέπραττε· Κάσσιοσ δὲ καὶ Μάνιοσ τῷ τε Κασσίου στρατῷ, καὶ πολὺν ἄλλον ἀγείραντεσ Γαλατῶν καὶ Φρυγῶν, Νικομήδη τε κατήγαγον ἐσ Βιθυνίαν καὶ Ἀριοβαρζάνην ἐσ Καππαδοκίαν. εὐθύσ τε ἀνέπειθον ἄμφω, γείτονασ ὄντασ Μιθριδάτου, τὴν γῆν τὴν Μιθριδάτου κατατρέχειν καὶ ἐσ πόλεμον ἐρεθίζειν, ὡσ Ῥωμαίων αὐτοῖσ πολεμοῦσι συμμαχησόντων. οἱ δὲ ὤκνουν μὲν ὁμοίωσ ἑκάτεροσ γείτονοσ πολέμου τοσοῦδε κατάρξαι, τὴν Μιθριδάτου δύναμιν δεδιότεσ· ἐγκειμένων δὲ τῶν πρέσβεων, ὁ Νικομήδησ πολλὰ μὲν ὑπὲρ τῆσ ἐπικουρίασ τοῖσ στρατηγοῖσ καὶ τοῖσ πρέσβεσιν ὡμολογηκὼσ χρήματα δώσειν καὶ ἔτι ὀφείλων, πολλὰ δ’ ἄλλα παρὰ τῶν ἑπομένων Ῥωμαίων δεδανεισμένοσ καὶ ὀχλούμενοσ, ἄκων ἐσέβαλεν ἐσ τὴν Μιθριδάτου γῆν καὶ ἐλεηλάτησεν ἐπὶ πόλιν Ἄμαστριν, οὐδενὸσ οὔτε κωλύοντοσ αὐτὸν οὔτε ἀπαντῶντοσ. ὁ γάρ τοι Μιθριδάτησ ἑτοίμην ἔχων δύναμιν ὅμωσ ὑπεχώρει, πολλὰ καὶ δίκαια διδοὺσ ἐγκλήματα τῷ πολέμῳ γενέσθαι. Ἀναζεύξαντοσ δὲ τοῦ Νικομήδουσ μετὰ πολλῶν λαφύρων, Πελοπίδαν ὁ Μιθριδάτησ ἔπεμπεν ἐσ τοὺσ Ῥωμαίων στρατηγούσ τε καὶ πρέσβεισ, οὐκ ἀγνοῶν μὲν αὐτοὺσ πολεμησείοντασ αὑτῷ καὶ τῆσδε τῆσ ἐσβολῆσ αἰτίουσ γεγονότασ, ὑποκρινόμενοσ δέ, καὶ πλείονασ ὁμοῦ καὶ εὐπρεπεστέρασ αἰτίασ τοῦ γενησομένου πολέμου πορίζων, ἀνεμίμνησκε φιλίασ καὶ συμμαχίασ ἰδίασ τε καὶ πατρῴασ.

ἀνθ’ ὧν αὐτὸν ὁ Πελοπίδασ ἔφη Φρυγίαν ἀφῃρῆσθαι καὶ Καππαδοκίαν, τὴν μὲν ἀεὶ τῶν προγόνων αὐτοῦ γενομένην καὶ ὑπὸ τοῦ πατρὸσ ἀναληφθεῖσαν, Φρυγίαν δὲ ἐπινίκιον ἐπὶ Ἀριστονίκῳ παρὰ τοῦ ὑμετέρου στρατηγοῦ δοθεῖσάν τε καὶ οὐχ ἧσσον παρὰ τοῦ αὐτοῦ στρατηγοῦ πολλῶν χρημάτων ἐωνημένην. "νῦν δ’," ἔφη, "καὶ Νικομήδη τὸ στόμα τοῦ Πόντου διακλείοντα περιορᾶτε, καὶ τὴν γῆν μέχρι Ἀμάστριδοσ ἐπιτρέχοντα, καὶ λείαν ἄγοντα ὅσην ἴστε ἀκριβῶσ, οὐκ ἀσθενῶσ οὐδὲ ἀνετοίμωσ ἔχοντοσ πρὸσ ἄμυναν τοῦ ἐμοῦ βασιλέωσ, ἀλλ’ ἀναμένοντοσ ὑμᾶσ ἐν ὄψει μάρτυρασ τῶν γιγνομένων γενέσθαι. ἐπειδὴ δὲ ἐγένεσθέ τε καὶ εἴδετε, παρακαλεῖ Μιθριδάτησ, φίλοσ ὢν ὑμῖν καὶ σύμμαχοσ, φίλουσ ὄντασ ὑμᾶσ καὶ συμμάχουσ ὡ̔͂δε γὰρ αἱ συνθῆκαι λέγουσιν̓, ἐπικουρεῖν ἡμῖν ἀδικουμένοισ ὑπὸ Νικομήδουσ, ἢ κωλύειν αὐτὸν ἀδικοῦντα. Ὁ μὲν τοιαῦτα εἶπε, Νικομήδουσ δὲ πρέσβεισ ἐσ ἀντιλογίαν αὐτῷ παρόντεσ ἔφασαν·

"Νικομήδει μὲν ἐκ πολλοῦ Μιθριδάτησ ἐπιβουλεύων Σωκράτη μετὰ στρατιᾶσ ἐπὶ τὴν βασιλείαν ἐπῆγεν, ἡσυχάζοντα καὶ δικαιοῦντα τὸν πρεσβύτερον ἄρχειν. καὶ ὧδε Μιθριδάτησ ἐσ Νικομήδην ἔπραξεν, ὃν ὑμεῖσ, ὦ Ῥωμαῖοι, Βιθυνῶν ἐστήσασθε βασιλεύειν· ὃ καὶ δῆλόν ἐστιν οὐκ ἐσ ἡμᾶσ μᾶλλον ἢ ἐσ ὑμᾶσ γεγονέναι. τῷ δ’ αὐτῷ λόγῳ κεκελευκότων ὑμῶν τοῖσ ἐν Ἀσίᾳ βασιλεῦσι τῆσ Εὐρώπησ μηδὲ ἐπιβαίνειν, τὰ πολλὰ Χερρονήσου περιέσπασεν. καὶ τάδε μὲν ἔστω τῆσ ἐσ ὑμᾶσ ὕβρεώσ τε καὶ δυσμενείασ αὐτοῦ καὶ ἀπειθείασ ἔργα· ἡ παρασκευὴ δὲ ὅση, καὶ πᾶσα ἕτοιμοσ ὡσ ἐπὶ μέγαν δὴ καὶ ἐγνωσμένον πόλεμον ἤδη, τοῦ τε ἰδίου στρατοῦ καὶ συμμάχων Θρᾳκῶν καὶ Σκυθῶν, ὅσα τε ἄλλα πλησίον ἔθνη. ἐσ δὲ τὸν Ἀρμένιον αὐτῷ καὶ ἐπιγαμία γέγονε, καὶ ἐσ Αἴγυπτον καὶ Συρίαν περιπέμπει προσεταιριζόμενοσ τοὺσ βασιλέασ. νῆέσ τε εἰσὶν αὐτῷ κατάφρακτοι τριακόσιαι, καὶ ἑτέρασ προσαπεργάζεται· ἐπί τε πρῳρέασ καὶ κυβερνήτασ ἐσ Φοινίκην καὶ ἐσ Αἴγυπτον περιέπεμψεν. ἅπερ οὐκ ἐπὶ Νικομήδει που, τοσάδε ὄντα, ἀλλ’ ἐφ’ ὑμῖν, ὦ Ῥωμαῖοι, Μιθριδάτησ, ἐργάζεται, δυσμεναίνων μὲν ἐξ οὗ Φρυγίαν αὐτὸν πανούργωσ πριάμενον, καὶ δεκάσαντα τῶν ὑμετέρων τινὰ στρατηγῶν, ἀποθέσθαι προσετάξατε, τῆσ οὐ δικαίασ κτήσεωσ καταγνόντεσ, χαλεπαίνων δ’ ἐπὶ Καππαδοκία, δεδομένῃ καὶ τῇδε πρὸσ ὑμῶν Ἀριοβαρζάνῃ, δεδιὼσ δ’ αὐξομένουσ ὑμᾶσ, καὶ παρασκευαζόμενοσ ἐν τῇ καθ’ ἡμᾶσ προφάσει καὶ ὑμῖν, εἰ δύναιτο, ἐπιθέσθαι. σωφρόνων δ’ ἐστὶ μὴ περιμένειν ὅτε πολεμεῖν ὑμῖν ὁμολογήσει, ἀλλ’ ἐσ τὰ ἔργα αὐτοῦ μᾶλλον ἢ τοὺσ λόγουσ ἀφορᾶν μηδὲ φιλίασ ὄνομα ἐπίπλαστον ὑποκρινομένῳ τοὺσ ἀληθεῖσ καὶ βεβαίουσ ἐκδοῦναι φίλουσ, μηδὲ τὴν σφετέραν περὶ τῆσ ἡμετέρασ βασιλείασ κρίσιν ὑπεριδεῖν ἀκυρουμένην ὑπ’ ἀνδρὸσ ὁμοίωσ ἡμῖν τε καὶ ὑμῖν ἐχθροῦ. Ὧδε μὲν καὶ οἱ Νικομήδουσ ἔλεξαν·

ἐπελθὼν δὲ αὖθισ ὁ Πελοπίδασ ἐσ τὸ τῶν Ῥωμαίων συνέδριον περὶ μὲν τῶν πάλαι γεγονότων, εἴ τι Νικομήδησ ἐπιμέμφοιτο, δικάσαι Ῥωμαίουσ ἠξίου, τὰ δὲ νῦν ἑ̓ν ὄψει γὰρ ὑμῶν γέγονε, τῆσ τε γῆσ τῆσ Μιθριδάτου δῃουμένησ καὶ τῆσ θαλάττησ ἀποκεκλεισμένησ καὶ λείασ τοσῆσδε ἐλαυνομένησ̓ οὐ λόγων ἔφη χρῄζειν οὐδὲ κρίσεωσ, "ἀλλ’ αὖθισ ὑμᾶσ παρακαλοῦμεν ἢ κωλύειν τὰ γιγνόμενα ἢ Μιθριδάτῃ συμμαχεῖν ἀδικουμένῳ, ἢ τελευταῖον, ὦ ἄνδρεσ Ῥωμαῖοι, μηδὲ κωλύειν ἀμυνόμενον, ἀλλ’ ἀμφοῖν ἐκστῆναι τοῦ πόνοῦ. " τοσαῦτα τοῦ Πελοπίδου παλιλλογήσαντοσ, ἔγνωστο μὲν ἐκ πολλοῦ τοῖσ Ῥωμαίων στρατηγοῖσ ἐπικουρεῖν Νικομήδει, καὶ ἐσ ὑπόκρισιν τῆσ ἀντιλογίασ ἠκροῶντο· τὰ δὲ εἰρημένα ὅμωσ ὑπὸ τοῦ Πελοπίδου, καὶ τὴν τοῦ Μιθριδάτου φιλίαν ἐνσύνθηκον ἔτι οὖσαν, αἰδούμενοι ἠπόρουν ἀποκρίσεωσ ἐπὶ πολύ, μέχρι ἐπιστήσαντεσ μετὰ σοφίασ ὧδε ἀπεκρίναντο. "οὔτε Μιθριδάτην ἄν τι βουλοίμεθα πάσχειν ἄχαρι πρὸσ Νικομήδουσ, οὔτε Νικομήδουσ ἀνεξόμεθα πολεμουμένου· οὐ γὰρ ἡγούμεθα Ῥωμαίοισ συμφέρειν βλάπτεσθαι Νικομήδη. " ταῦτα δ’ εἰπόντεσ τὸν Πελοπίδαν, βουλόμενον διελέγχειν τῆσ ἀποκρίσεωσ τὴν ἀπορίαν, ἀπέπεμψαν ἐκ τοῦ συνεδρίου.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION