헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΦορέ81́

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 1)

Θρᾷκασ Ἕλληνεσ ἡγοῦνται, τοὺσ ἐσ Ἴλιον μετὰ Ῥήσου στρατεύσαντασ, Ῥήσου νυκτὸσ ὑπὸ Διομήδουσ ἀναιρεθέντοσ ὃν τρόπον Ὅμηροσ ἐν τοῖσ ἔπεσι φράζει, φεύγοντασ ἐπὶ τοῦ Πόντου τὸ στόμα, ᾗ στενώτατόσ ἐστιν ἐσ Θρᾴκην ὁ διάπλουσ, οἱ μὲν οὐκ ἐπιτυχόντασ πλοίων τῇδε καταμεῖναι καὶ τῆσ γῆσ κρατῆσαι Βεβρυκίασ λεγομένησ, οἱ δὲ περάσαντασ ὑπὲρ τὸ Βυζάντιον ἐσ τὴν Θρᾳκῶν τῶν Βιθυνῶν λεγομένων παρὰ Βιθύαν ποταμὸν οἰκῆσαι, καὶ λιμῷ πιεσθέντασ ἐσ Βεβρυκίαν αὖθισ ἐπανελθεῖν, καὶ Βιθυνίαν ἀντὶ Βεβρυκίασ, ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ παρ’ ὃν ᾤκουν, ὀνομάσαι, ἢ καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῖσ ἀλόγωσ σὺν χρόνῳ παρατραπῆναι, οὐκ ἐσ πολὺ τῆσ Βιθυνίασ παρὰ τὴν Βεβρυκίαν διαφερούσησ. ὧδε μὲν ἔνιοι νομίζουσιν, ἕτεροι δὲ Βίθυν ἄρξαι πρῶτον αὐτῶν, παῖδα Διόσ τε καὶ Θρᾴκησ, οὓσ ἐπωνύμουσ ἑκατέρᾳ γῇ γενέσθαι. Τάδε μὲν οὖν μοι προλελέχθω περὶ Βιθυνίασ·

τῶν δὲ πρὸ Ῥωμαίων αὐτῆσ βασιλέων, ἐννέα καὶ τεσσαράκοντα ἐφεξῆσ γενομένων, ὅτου μοι μάλιστα μνημονεῦσαι προσήκει τὰ Ῥωμαίων συγγράφοντι, Προυσίασ ἦν ὁ κυνηγὸσ ἐπίκλησιν, ᾧ Περσεὺσ ὁ Μακεδόνων βασιλεὺσ τὴν ἀδελφὴν ἠγγύησεν. καὶ οὐ πολὺ ὕστερον Περσέωσ καὶ Ῥωμαίων ἐσ χεῖρασ ἐπ’ ἀλλήλουσ ἰόντων, ὁ Προυσίασ οὐδετέροισ συνεμάχει. Περσέωσ δ’ ἁλόντοσ ἀπήντησε τοῖσ Ῥωμαίων στρατηγοῖσ εἷμά τε Ῥωμαϊκὸν ἀμπεχόμενοσ, ὃ καλοῦσι τήβεννον, καὶ ὑποδήματα ἔχων Ἰταλικά, τὴν κεφαλὴν ἐξυρημένοσ καὶ πῖλον ἐπικείμενοσ, ᾧ τρόπῳ τινὲσ προϊάσι τῶν ἐν διαθήκαισ ἐλευθερωθέντων, αἰσχρὸσ ὢν καὶ τἆλλα ὀφθῆναι καὶ βραχύσ. ἐντυχὼν δ’ αὐτοῖσ ἔφη ῥωμαϊστὶ τῷ ῥήματι "Ῥωμαίων εἰμὶ λίβερτοσ," ὅπερ ἐστὶν ἀπελεύθεροσ. γέλωτα δὲ παρασχὼν ἐσ Ῥώμην ἐπέμφθη, καὶ φανεὶσ κἀνταῦθα γελοῖοσ ἔτυχε συγγνώμησ. Χρόνῳ δ’ ὕστερον Ἀττάλῳ τι χαλεπήνασ, τῷ Βασιλεῖ τῆσ Ἀσίασ τῆσ περὶ τὸ Πέργαμον, τὴν γῆν ἐδῄου τὴν Ἀσιάδα.

μαθοῦσα δ’ ἡ Ῥωμαίων βουλὴ προσέπεμπε τῷ Προυσίᾳ μὴ πολεμεῖν Ἀττάλῳ, φίλῳ Ῥωμαίων ὄντι καὶ συμμάχῳ. καὶ δυσπειθῶσ ἔτι ἔχοντι οἱ πρέσβεισ μετ’ ἀνατάσεωσ προσέτασσον πείθεσθαι τοῖσ ὑπὸ τῆσ συγκλήτου λεγομένοισ, καὶ ἥκειν μετὰ χιλίων ἱππέων ἔσ τι μεθόριον ἐπὶ συνθήκαισ, ἔνθα καὶ τὸν Ἄτταλον ἔφασαν περιμένειν μετὰ τοσῶνδε ἑτέρων. ὁ δ’ ὡσ ὀλίγων τῶν σὺν Ἀττάλῳ καταφρονήσασ, καὶ ἐλπίσασ αὐτὸν ἐνεδρεύσειν, προύπεμπε τοὺσ πρέσβεισ ὡσ μετὰ χιλίων ἑπόμενοσ, πάντα δ’ ἀναστήσασ τὸν στρατὸν ἦγεν ὡσ ἐσ μάχην. Ἀττάλου δὲ καὶ τῶν πρέσβεων αἰσθομένων τε καὶ διαφυγόντων ᾗ δυνατὸσ αὐτῶν ἐγίγνετο ἕκαστοσ, ὁ δὲ καὶ τῶν σκευοφόρων τῶν Ῥωμαϊκῶν ὑπολειφθέντων ἥπτετο, καὶ χωρίον τι Νικηφόριον ἐξελὼν κατέσκαπτε, καὶ τοὺσ ἐν αὐτῷ νεὼσ ἐνεπίμπρη, Ἄτταλόν τε ἐσ τὸ Πέργαμον συμφυγόντα ἐπολιόρκει, μέχρι καὶ τῶνδε οἱ Ῥωμαῖοι πυθόμενοι πρέσβεισ ἑτέρουσ ἔπεμπον, οἳ τὸν Προυσίαν ἐκέλευον Ἀττάλῳ τὰσ βλάβασ ἀποτῖσαι. τότε οὖν καταπλαγεὶσ ὁ Προυσίασ ὑπήκουσε καὶ ἀνεχώρει. ποινὴν δὲ τῶν πρέσβεων ὁρισάντων αὐτὸν ἐσενεγκεῖν Ἀττάλῳ ναῦσ καταφράκτουσ εἴκοσιν αὐτίκα καὶ ἀργυρίου σὺν χρόνῳ τάλαντα πεντακόσια, τάσ τε ναῦσ ἔδωκε καὶ τὰ χρήματα ἐν τῷ χρόνῳ συνέφερεν. Ὄντι δ’ αὐτῷ διὰ μίσουσ τοῖσ ὑπηκόοισ ἐπὶ ὠμότητι χαλεπῇ, Νικομήδησ υἱὸσ ἦν, πάνυ τοῖσ Βιθυνοῖσ ἀρέσκων·

ἀναμείναντεσ δ’ ἀλλήλουσ ἐν τῇ Βερνίκῃ, πολισματίῳ τινὶ τῆσ Ἠπείρου, νυκτὸσ ἐσβάντεσ ἐσ ναῦν ἅ τε δέοι ποιεῖν συνετίθεντο, καὶ διελύθησαν ἔτι νυκτόσ. ὅπερ ὁ Προυσίασ ὑφορώμενοσ ἐσ Ῥώμην αὐτὸν βιοῦν μετεστήσατο. καὶ μαθὼν εὐδοκιμοῦντα κἀκεῖ, προσέταξε τῆσ βουλῆσ δεηθῆναι τῶν ἔτι ὀφειλομένων Ἀττάλῳ χρημάτων αὐτὸν ἀπολῦσαι. Μηνᾶν τε αὐτῷ συμπρεσβεύσοντα ἔπεμπε· καὶ εἴρητο τῷ Μηνᾷ, εἰ μὲν ἐπιτύχοι τῆσ ἀφέσεωσ τῶν χρημάτων, ἔτι φείδεσθαι τοῦ Νικομήδουσ, εἰ δὲ ἀποτύχοι, κτείνειν αὐτὸν ἐν Ῥώμῃ. κερκούρουσ τέ τινασ ἐσ τοῦτο συνέπεμψεν αὐτῷ, καὶ δισχιλίουσ στρατιώτασ. ὁ δὲ τῆσ μὲν ζημίασ οὐκ ἀφεθείσησ τῷ Προυσίᾳ Ἁ̓νδρόνικοσ γὰρ ἐπιπεμφθεὶσ ἐσ ἀντιλογίαν ὑπὸ Ἀττάλου τὴν ζημίαν ἀπέφαινεν ἐλάττονα τῆσ ἁρπαγῆσ̓, τὸν δὲ Νικομήδη λόγου καὶ σπουδῆσ ἄξιον ὁρῶν, ἠπόρητο, καὶ οὔτε κτείνειν αὐτὸν ὑφίστατο οὔτε αὐτὸσ ἐσ Βιθυνίαν ἐπανιέναι διὰ δέοσ. ὅμωσ δ’ αὐτῷ βραδύνοντι συνεὶσ ὁ νεανίσκοσ ἐσ λόγουσ ἦλθεν, ἐθέλοντι κἀκείνῳ. συνθέμενοι δ’ ἐπιβουλεῦσαι τῷ Προυσίᾳ, τὸν Ἀττάλου πρεσβευτὴν Ἀνδρόνικον ἐσ τὸ ἔργον προσέλαβον, ἵνα τὸν Ἄτταλον πείσειε τὸν Νικομήδη καταγαγεῖν ἐσ Βιθυνίαν. Ἅμα δ’ ἡμέρᾳ Νικομήδησ μὲν ἐξέβαινε τῆσ νεὼσ πορφύραν τε βασιλικὴν ἠμφιεσμένοσ καὶ διάδημα ἐπικείμενοσ, Ἀνδρόνικοσ δ’ αὐτὸν ὑπαντιάσασ τε καὶ βασιλέα προσειπὼν παρέπεμπε μετὰ στρατιωτῶν ὧν εἶχε πεντακοσίων.

Μηνᾶσ δὲ ὑποκρινόμενοσ τότε πρῶτον ᾐσθῆσθαι Νικομήδουσ παρόντοσ, ἐσ τοὺσ δισχιλίουσ διαδραμὼν ἐδυσφόρει. προϊὼν δὲ τῷ λόγῳ, "δύο," ἔφη, "βασιλέοιν, τοῦ μὲν ὄντοσ ἐν τῇ χώρᾳ τοῦ δ’ ἐπιόντοσ, ἀναγκαῖον ἡμῖν τὸ σφέτερον εὖ διατίθεσθαι καὶ τοῦ γενησομένου καλῶσ τεκμαίρεσθαι, ὡσ ἐν τῷδε τῆσ ἡμετέρασ σωτηρίασ βεβαιουμένησ, ἢν καλῶσ προϊδώμεθα πότεροσ αὐτῶν ἐπικρατήσει. ὁ μὲν δὴ γέρων ἐστίν, ὁ δὲ νέοσ· καὶ Βιθυνοὶ τὸν μὲν ἀποστρέφονται, τὸν δὲ αἱροῦνται. Ῥωμαίων τε οἱ δυνατοὶ τὸν νεανίαν ἀγαπῶσι· καὶ Ἀνδρόνικοσ αὐτὸν ἤδη δορυφορῶν ὑποδείκνυσι τὴν Ἀττάλου συμμαχίαν, ἀρχήν τε μεγάλην ἔχοντοσ καὶ Βιθυνοῖσ γειτονεύοντοσ καὶ ἐκ πολλοῦ τῷ Προυσίᾳ πεπολεμωμένου. " λέγων δὲ ταῦθ’ ἅμα καὶ τὴν ὠμότητα τοῦ Προυσίου παρεγύμνου, καὶ ὅσα πονηρὰ πράξειεν ἐσ ἅπαντασ, καὶ τὸ κοινὸν ἐπὶ τοῖσδε Βιθυνῶν ἐσ αὐτὸν ἔχθοσ. ὡσ δὲ κἀκείνουσ εἶδε τὴν Προυσίου μοχθηρίαν ἀποστρεφομένουσ, ἦγεν αὐτοὺσ ἐσ τὸν Νικομήδην αὐτίκα, καὶ προσειπὼν καὶ ὅδε βασιλέα δεύτεροσ ἐπὶ Ἀνδρονίκῳ μετὰ τῶν δισχιλίων ἐδορυφόρει. Ἄτταλόσ τε τὸν νεανίαν προθύμωσ ὑπεδέχετο, καὶ τὸν Προυσίαν ἐκέλευσε τῷ παιδὶ πόλεισ τέ τινασ ἐσ ἐνοίκησιν καὶ χώραν ἐσ ἐφόδια δοῦναι.

ὁ δ’ αὐτίκα δώσειν ἔφη τὴν Ἀττάλου βασιλείαν ἅπασαν, ἣν δὴ καὶ πρότερον Νικομήδει περιποιῶν ἐσ Ἀσίαν ἐσβαλεῖν. ταῦτα δ’ εἰπὼν ἔπεμπεν ἐσ Ῥώμην τοὺσ Νικομήδουσ καὶ Ἀττάλου κατηγορήσοντάσ τε καὶ προκαλεσομένουσ ἐσ κρίσιν. οἱ δ’ ἀμφὶ τὸν Ἄτταλον εὐθὺσ ἐχώρουν ἐσ τὴν Βιθυνίαν, καὶ προσιοῦσιν αὐτοῖσ οἱ Βιθυνοὶ κατ’ ὀλίγουσ προσετίθεντο. Προυσίασ δ’ ἅπασιν ἀπιστῶν, καὶ Ῥωμαίουσ ἐλπίζων αὑτὸν ἐξαιρήσεσθαι τῆσ ἐπιβουλῆσ, Διήγυλιν τὸν Θρᾷκα, κηδεστὴν ὄντα οἱ, πεντακοσίουσ Θρᾷκασ αἰτήσασ καὶ λαβὼν τοῖσδε μόνοισ τὸ σῶμα ἐπέτρεψεν, ἐσ τὴν ἀκρόπολιν τὴν ἐν Νικαίᾳ καταφυγών· ὁ δὲ Ῥωμαίων στρατηγὸσ ἐν ἄστει οὔτε αὐτίκα ἐπῆγεν ἐπὶ τὴν βουλὴν τοὺσ τοῦ Προυσίου πρέσβεισ, χαριζόμενοσ Ἀττάλῳ· ἐπαγαγών τέ ποτε, ψηφισαμένησ τῆσ βουλῆσ τὸν στρατηγὸν αὐτὸν ἑλέσθαι τε καὶ πέμψαι πρέσβεισ οἳ διαλύσουσι τὸν πόλεμον, εἵλετο τρεῖσ ἄνδρασ, ὧν ὁ μὲν τὴν κεφαλήν ποτε λίθῳ πληγεὶσ ἀσχήμονασ ἐπέκειτο ὠτειλάσ, ὁ δὲ τοὺσ πόδασ διέφθαρτο ὑπὸ ῥεύματοσ, ὁ δ’ ἠλιθιώτατοσ ἐνομίζετο εἶναι, ὥστε Κάτωνα τὴν πρεσβείαν ἐπισκώπτοντα εἰπεῖν τὴν πρεσβείαν ταύτην μήτε νοῦν ἔχειν μήτε πόδασ μήτε κεφαλήν. Οἱ μὲν δὴ πρέσβεισ ἐσ Βιθυνίαν ἀφίκοντο, καὶ προσέτασσον αὐτοῖσ τὸν πόλεμον ἐκλῦσαι, Νικομήδουσ δὲ καὶ Ἀττάλου συγχωρεῖν ὑποκρινομένων οἱ Βιθυνοὶ διδαχθέντεσ ἔλεγον οὐκ εἶναι δυνατοὶ φέρειν ἔτι τὴν ὠμότητα τὴν Προυσίου, φανεροὶ μάλιστα αὐτῷ γενόμενοι δυσχεραίνοντεσ.

οἱ μὲν δὴ πρέσβεισ, ὡσ οὔπω Ῥωμαίων τάδε πυθομένων, ἐπανῄεσαν ἄπρακτοι· Προυσίασ δ’ ἐπεὶ καὶ τὰ Ῥωμαίων ἀπέγνω, οἷσ μάλιστα πιστεύων οὐδενὸσ ἐσ ἄμυναν ἐπεφροντίκει, μετῆλθεν ἐσ Νικομήδειαν ὡσ κρατυνούμενοσ τὴν πόλιν καὶ τοῖσ ἐπιοῦσι πολεμήσων. οἱ δὲ προδιδόντεσ αὐτὸν τὰσ πύλασ ἀνέῳξαν, καὶ ὁ μὲν Νικομήδησ ἐσῄει μετὰ τοῦ στρατοῦ, τὸν δὲ Προυσίαν ἐσ ἱερὸν Διὸσ καταφυγόντα συνεκέντησάν τινεσ ἐπιπεμφθέντεσ ἐκ τοῦ Νικομήδουσ. οὕτω Νικομήδησ ἀντὶ Προυσίου Βιθυνῶν ἐβασίλευε, καὶ αὐτὸν χρόνῳ τελευτήσαντα Νικομήδησ ὁ υἱόσ, ᾧ φιλοπάτωρ ἐπίκλησισ ἦν, διεδέξατο, Ῥωμαίων αὐτῷ τὴν ἀρχὴν ὡσ πατρῴαν ψηφισαμένων. Τὰ μὲν δὴ Βιθυνῶν ὧδε εἶχε· καὶ εἴ τῳ σπουδὴ πάντα προμαθεῖν, υἱωνὸσ τοῦδε ἕτεροσ Νικομήδησ Ῥωμαίοισ τὴν ἀρχὴν ἐν διαθήκαισ ἀπέλιπεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Foreign Wars, chapter 1

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION