Appian, The Foreign Wars, chapter 10 1:

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 10 1:)

Τοιάδε μὲν ἐπυθόμην περὶ Σελευκείασ· "ἔρωσ ἔστὶ τὸ πάθοσ, καὶ ἔρωσ γυναικόσ, ἀλλ’ ἀδύνατοσ. ὁ δὲ Σέλευκοσ τὸν υἱὸν Ἀντίοχον, περιὼν ἔτι, τῆσ ἄνω γῆσ βασιλεύειν ἀπέφηνεν ἀνθ’ ἑαυτοῦ. καὶ εἴ τῳ μεγαλόφρον εἶναι τόδε φαίνεται καὶ βασιλικόν, μεγαλοφρονέστερον ἔτι καὶ σοφώτερον ἤνεγκε τὸν ἔρωτα τοῦ παιδὸσ καὶ τὴν ἐσ τὸ πάθοσ αὐτοῦ σωφροσύνην. ἤρα μὲν γὰρ ὀ Ἀντίοχοσ Στρατονίκησ τῆσ αὐτοῦ Σελεύκου γυναικόσ, μητρυιᾶσ οἱ γενομένησ καὶ παῖδα ἤδη τῷ Σελεύκῳ πεποιημένησ, συγγιγνώσκων δὲ τὴν ἀθεμιστίαν τοῦ πάθουσ οὔτε ἐπεχείρει τῷ κακῷ οὔτε προύφερεν, ἀλλ’ ἐνόσει καὶ παρεῖτο καὶ ἑκὼν ἐσ τὸν θάνατον συνήργει. οὐδ’ ὁ περιώνυμοσ ἰατρὸσ Ἐρασίστρατοσ, ἐπὶ μεγίσταισ συντάξεσι Σελεύκῳ συνών, εἶχε τεκμήρασθαι τοῦ πάθουσ, μέχρι φυλάξασ καθαρὸν ἐκ πάντων τὸ σῶμα, εἴκασεν εἶναι τῆσ ψυχῆσ τὴν νόσον, ᾗ δὴ καὶ ἐρρωμένῃ καὶ νοσούσῃ τὸ σῶμα συναίσθεται. λύπασ μὲν οὖν καὶ ὀργὰσ καὶ ἐπιθυμίασ ἄλλασ ὁμολογεῖσθαι, ἔρωτα δ’ ἐπικρύπτεσθαι πρὸσ τῶν σωφρόνων. οὐδὲν δὲ οὐδ’ ὣσ τοῦ Ἀντιόχου φράζοντοσ αὐτῷ λιπαροῦντι μαθεῖν ἐν ἀπορρήτῳ, παρεκαθέζετο καὶ ἐφύλασσε τὰσ τοῦ σώματοσ μεταβολάσ, ὅπωσ ἔχοι πρὸσ ἕκαστον τῶν ἐσιόντων. ὡσ δὲ ηὑρ͂εν ἐπὶ μὲν τῶν ἄλλων σβεννύμενον ἀεὶ τὸ σῶμα καὶ μαραινόμενον ὁμαλῶσ, ὅτε δὲ ἡ Στρατονίκη παρίοι πρὸσ αὐτὸν ἐπισκεψομένη, τὴν μὲν γνώμην ὑπ’ αἰδοῦσ καὶ συνειδότοσ τότε μάλιστα αὐτὸν ἐνοχλούμενον καὶ σιωπῶντα, τὸ δὲ σῶμα καὶ ἄκοντοσ αὐτοῦ θαλερώτερόν τε γιγνόμενον αὐτῷ καὶ ζωτικώτερον, καὶ αὖθισ ἀπιούσησ ἀσθενέστερον, ἔφη τῷ Σελεύκῳ τὸν υἱὸν ἀνιάτωσ ἔχειν αὐτῷ. ὑπεραλγήσαντοσ δὲ τοῦ βασιλέωσ καὶ ἐκβοήσαντοσ εἶπεν·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION