헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΦορέ78́

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 10)

Τοιάδε μὲν ἐπυθόμην περὶ Σελευκείασ· "ἔρωσ ἔστὶ τὸ πάθοσ, καὶ ἔρωσ γυναικόσ, ἀλλ’ ἀδύνατοσ. ὁ δὲ Σέλευκοσ τὸν υἱὸν Ἀντίοχον, περιὼν ἔτι, τῆσ ἄνω γῆσ βασιλεύειν ἀπέφηνεν ἀνθ’ ἑαυτοῦ. καὶ εἴ τῳ μεγαλόφρον εἶναι τόδε φαίνεται καὶ βασιλικόν, μεγαλοφρονέστερον ἔτι καὶ σοφώτερον ἤνεγκε τὸν ἔρωτα τοῦ παιδὸσ καὶ τὴν ἐσ τὸ πάθοσ αὐτοῦ σωφροσύνην. ἤρα μὲν γὰρ ὀ Ἀντίοχοσ Στρατονίκησ τῆσ αὐτοῦ Σελεύκου γυναικόσ, μητρυιᾶσ οἱ γενομένησ καὶ παῖδα ἤδη τῷ Σελεύκῳ πεποιημένησ, συγγιγνώσκων δὲ τὴν ἀθεμιστίαν τοῦ πάθουσ οὔτε ἐπεχείρει τῷ κακῷ οὔτε προύφερεν, ἀλλ’ ἐνόσει καὶ παρεῖτο καὶ ἑκὼν ἐσ τὸν θάνατον συνήργει. οὐδ’ ὁ περιώνυμοσ ἰατρὸσ Ἐρασίστρατοσ, ἐπὶ μεγίσταισ συντάξεσι Σελεύκῳ συνών, εἶχε τεκμήρασθαι τοῦ πάθουσ, μέχρι φυλάξασ καθαρὸν ἐκ πάντων τὸ σῶμα, εἴκασεν εἶναι τῆσ ψυχῆσ τὴν νόσον, ᾗ δὴ καὶ ἐρρωμένῃ καὶ νοσούσῃ τὸ σῶμα συναίσθεται. λύπασ μὲν οὖν καὶ ὀργὰσ καὶ ἐπιθυμίασ ἄλλασ ὁμολογεῖσθαι, ἔρωτα δ’ ἐπικρύπτεσθαι πρὸσ τῶν σωφρόνων. οὐδὲν δὲ οὐδ’ ὣσ τοῦ Ἀντιόχου φράζοντοσ αὐτῷ λιπαροῦντι μαθεῖν ἐν ἀπορρήτῳ, παρεκαθέζετο καὶ ἐφύλασσε τὰσ τοῦ σώματοσ μεταβολάσ, ὅπωσ ἔχοι πρὸσ ἕκαστον τῶν ἐσιόντων. ὡσ δὲ ηὑρ͂εν ἐπὶ μὲν τῶν ἄλλων σβεννύμενον ἀεὶ τὸ σῶμα καὶ μαραινόμενον ὁμαλῶσ, ὅτε δὲ ἡ Στρατονίκη παρίοι πρὸσ αὐτὸν ἐπισκεψομένη, τὴν μὲν γνώμην ὑπ’ αἰδοῦσ καὶ συνειδότοσ τότε μάλιστα αὐτὸν ἐνοχλούμενον καὶ σιωπῶντα, τὸ δὲ σῶμα καὶ ἄκοντοσ αὐτοῦ θαλερώτερόν τε γιγνόμενον αὐτῷ καὶ ζωτικώτερον, καὶ αὖθισ ἀπιούσησ ἀσθενέστερον, ἔφη τῷ Σελεύκῳ τὸν υἱὸν ἀνιάτωσ ἔχειν αὐτῷ. ὑπεραλγήσαντοσ δὲ τοῦ βασιλέωσ καὶ ἐκβοήσαντοσ εἶπεν· Σελεύκου δὲ θαυμάσαντοσ εἴ τινα μὴ δύναιτο πεῖσαι Σέλευκοσ ὁ τῆσ Ἀσίασ βασιλεύσ, ἐπὶ γάμῳ τοιοῦδε παιδόσ, ἱκεσίᾳ τε καὶ χρήμασι καὶ δωρεαῖσ καὶ ὅλῃ τῇ τοσῇδε βασιλείᾳ, περιιούσῃ μὲν ἐσ τόνδε τὸν κάμνοντα βασιλέα, δοθησομένῃ δὲ καὶ νῦν ἀντὶ τῆσ σωτηρίασ εἰ ἤδη τισ ἐθέλοι, καὶ μόνον ἀξιοῦντοσ μαθεῖν τίσ ἔστι τὸ γύναιον, ὁ Ἐρασίστρατοσ ἔφη·

"τῆσ ἐμῆσ γυναικὸσ ἐρᾷ. " καὶ ὁ Σέλευκοσ, "εἶτ’ ὦ ̓γαθέ," ἔφη, "φιλίασ μὲν οὕτω καὶ χαρίτων ἔχων ἐφ’ ἡμῖν, ἀρετῆσ δὲ καὶ σοφίασ ἐν ὀλίγοισ, οὐ σώσεισ μοι νέον ἄνδρα καὶ βασιλικόν, φίλου καὶ βασιλέωσ υἱόν, ἀτυχοῦντα καὶ σωφρονοῦντα καὶ τὸ κακὸν ἐπικρύπτοντα καὶ προτιμώμενον αὑτῷ θανάτου, ἀλλ’ ὑπερόψει μὲν οὕτωσ Ἀντιόχον, ὑπερόψει δ’ ἐπ’ αὐτῷ καὶ Σέλευκον; ὁ δ’ ἀπομαχόμενοσ εἶπε λόγον ὡσ ἄφυκτον, ὅτι μηδ’ ἂν σύ, καίπερ ὢν πατήρ, τῆσ σῆσ Ἀντιόχοσ εἰ ἤρα γυναικόσ, μεθῆκασ ἂν αὐτῷ τὴν γυναῖκα. ἔνθα δὴ πάντασ ὤμνυ τοὺσ βασιλείουσ θεοὺσ ὁ Σέλευκοσ, ἦ μὴν ἑκὼν ἂν καὶ χαίρων μεθεῖναι καὶ διήγημα γενέσθαι καλὸν εὐνοίασ ἀγαθοῦ πατρὸσ ἐσ παῖδα σώφρονα καὶ ἐγκρατῆ τοῦ κακοῦ καὶ ἀνάξιον τῆσ συμφορᾶσ. πολλά τε ὅμοια ἐπενεγκών, ἤρξατο ἄχθεσθαι ὅτι μὴ αὐτὸσ αὐτῷ γίγνοιτο ἰατρὸσ ἀτυχοῦντι, ἀλλὰ καὶ ἐσ ταῦτα δέοιτο Ἐρασιστράτου. Ὁ δ’ ἐπεὶ κατεῖδε τὴν ὁρμὴν τοῦ βασιλέωσ ἔργον ὑποφαίνουσαν, οὐχ ὑπόκρισιν, ἀνεκάλυπτε τὸ πάθοσ, καὶ ὅπωσ αὐτὸ εὑρ́οι κρυπτόμενον διηγεῖτο.

Σελεύκῳ δὲ ἡσθέντι ἔργον μὲν ἐγένετο πεῖσαι τὸν υἱόν, ἔργον δ’ ἐπ’ ἐκείνῳ τὴν γυναῖκα· ὡσ δ’ ἔπεισε, τὴν στρατιὰν συναγαγών, αἰσθομένην ἴσωσ ἤδη τι τούτων, κατελογίζετο μὲν αὐτοῖσ τὰ ἔργα τὰ ἑαυτοῦ καὶ τὴν ἀρχήν, ὅτι δὴ μάλιστα τῶν Ἀλεξάνδρου διαδόχων ἐπὶ μήκιστον προαγάγοι· διὸ καὶ γηρῶντι ἤδη δυσκράτητον εἶναι διὰ τὸ μέγεθοσ. "ἐθέλω δέ," ἔφη, "διελεῖν τὸ μέγεθοσ ἐσ τὴν ὑμετέραν τοῦ μέλλοντοσ ἀμεριμνίαν, καὶ τὸ μέροσ ἤδη δοῦναι τοῖσ ἐμοῖσ φιλτάτοισ. δίκαιοι δ’ ἐστέ μοι πάντεσ ἐσ πάντα συνεργεῖν, οἳ ἐσ τοσοῦτον ἀρχῆσ καὶ δυνάμεωσ ηὐξήθητε ὑπ’ ἐμοῦ μετ’ Ἀλέξανδρον. φίλτατοι δ’ εἰσί μοι καὶ ἀρχῆσ ἄξιοι τῶν τε παίδων ὁ τέλειοσ ἤδη καὶ ἡ γυνή. ἤδη δ’ αὐτοῖσ καὶ παῖδεσ, ὡσ νέοισ, γένοιντο ταχέωσ, καὶ πλέονεσ φύλακεσ ὑμῖν τῆσ ἡγεμονίασ εἰε͂ν. ἁρμόζω σφίσιν ἀλλήλουσ ἐφ’ ὑμῶν, καὶ πέμπω βασιλέασ εἶναι τῶν ἐθνῶν ἤδη τῶν ἄνω. καὶ οὐ Περσῶν ὑμῖν ἔθη καὶ ἑτέρων ἐθνῶν μᾶλλον ἢ τόνδε τὸν κοινὸν ἅπασιν ἐπιθήσω νόμον, ἀεὶ δίκαιον εἶναι τὸ πρὸσ βασιλέωσ ὁριζόμενον. " ὁ μὲν δὴ οὕτωσ εἶπεν, ἡ στρατιὰ δὲ ὡσ βασιλέα τε τῶν ἐπὶ Ἀλεξάνδρῳ μέγιστον καὶ πατέρα ἄριστον ηὐφήμει καὶ ὁ Σέλευκοσ Στρατονίκῃ καὶ τῷ παιδὶ τὰ αὐτὰ προστάξασ ἐζεύγνυ τὸν γάμον καὶ ἐπὶ τὴν βασιλείαν ἐξέπεμψεν, ἔργον ἀοίδιμον τόδε καὶ δυνατώτερον τῶν ἐν πολέμοισ αὐτῷ γενομένων ἐργασάμενοσ. Σατραπεῖαι δὲ ἦσαν ὑπ’ αὐτῷ δύο καὶ ἑβδομήκοντα·

τοσαύτησ ἐβασίλευε γῆσ. καὶ τὴν πλείονα τῷ παιδὶ παραδούσ, ἦρχε τῶν ἀπὸ θαλάσσησ ἐπὶ Εὐφράτην μόνων. καὶ πόλεμον τελευταῖον Λυσιμάχῳ περὶ Φρυγίαν τὴν ἐφ’ Ἑλλησπόντῳ πολεμῶν, Λυσιμάχου μὲν ἐκράτει πεσόντοσ ἐν τῇ μάχῃ, αὐτὸσ δὲ τὸν Ἑλλήσποντον ἐπέρα. καὶ ἐσ Λυσιμάχειαν ἀναβαίνων κτείνεται. Πτολεμαῖοσ δ’ αὐτὸν ἑπόμενοσ ἔκτεινεν, ὅτῳ κεραυνὸσ ἐπίκλησισ. υἱὸσ δ’ ἦν ὁ κεραυνοσ ὅδε Πτολεμαίου τοῦ σωτῆροσ καὶ Εὐρυδίκησ τῆσ Ἀντιπάτρου· καὶ αὐτὸν ἐκπεσόντα Αἰγύπτου διὰ δέοσ, ὅτι νεωτάτῳ παιδὶ ὁ Πτολεμαῖοσ τὴν ἀρχὴν ἐπενόει δοῦναι, ὁ Σέλευκοσ οἱᾶ φίλου παῖδα ἀτυχοῦντα ὑπεδέξατο, καὶ ἔφερβε καὶ ἐπήγετο πάντῃ φονέα ἑαυτοῦ. Καὶ Σέλευκοσ μὲν οὕτω τελευτᾷ, τρία καὶ ἑβδομήκοντα ἔτη βιώσασ, καὶ βασιλεύσασ αὐτῶν δύο καὶ τεσσαράκοντα.

καὶ μοι δοκεῖ καὶ ἐσ τοῦτο αὐτῷ συνενεχθῆναι τὸ αὐτὸ λόγιον, "μὴ σπεῦδ’ Εὐρώπηνδ’· Ἀσίη τοι πολλὸν ἀμείνων. " ἡ γὰρ Λυσιμάχεια τῆσ Εὐρώπησ ἐστί, καὶ τότε πρῶτον ἀπὸ τῆσ Ἀλεξάνδρου στρατείασ ἐσ τὴν Εὐρώπην διεπέρα. λέγεται δὲ καὶ περὶ αὐτοῦ τοῦ θανάτου ποτὲ αὐτῷ χρωμένῳ λόγιον προαγορευθῆναι "Ἄργοσ ἀλευόμενοσ τὸ πεπρωμένον εἰσ ἔτοσ ἥξεισ· εἰ δ’ Ἄργει πελάσαισ, τότε κεν παρὰ μοῖραν ὄλοιο. " ὁ μὲν δὴ Ἄργοσ τὸ Πελοποννήσιον καὶ Ἄργοσ τὸ Ἀμφιλοχικὸν καὶ Ἄργοσ τὸ ἐν Ὀρεστείᾳ ὁ̔́θεν οἱ Ἀργεάδαι Μακεδόνεσ̓ καὶ τὸ ἐν τῷ Ιὀνίῳ λεγόμενον οἰκίσαι Διομήδην ἀλώμενον, καὶ εἴ τί που γῆσ ἄλλο Ἄργοσ ἐκαλεῖτο, πάντα ἀνεζήτει καὶ ἐφυλάσσετο· ἀναβαίνοντι δ’ ἐσ τὴν Λυσιμάχειαν αὐτῷ ἀπὸ τοῦ Ἑλλησπόντου βωμὸσ ἦν ἐν ὄψει μέγασ τε καὶ περιφανήσ, καὶ πυθόμενοσ αὐτὸν ἢ τοὺσ Ἀργοναύτασ στήσασθαι παραπλέοντασ ἐσ Κόλχουσ ἢ τοὺσ Ἀχαιοὺσ ἐπὶ Ἴλιον στρατεύοντασ, καὶ διὰ τοῦτο ἔτι τὸν βωμὸν τοὺσ περιχώρουσ Ἄργοσ καλεῖν, ἢ διὰ τὴν ναῦν διαφθείροντασ τὸ ὄνομα ἢ διὰ τὴν πατρίδα τῶν Ἀτρειδῶν, κτείνεται, ταῦτα ἔτι μανθάνων, ὑπὸ τοῦ Πτολεμαίου προσπεσόντοσ ὄπισθεν. καὶ Σέλευκον μὲν ἔκαιε Φιλέταιροσ ὁ Περγάμου δυναστεύσασ, πολλῶν χρημάτων τὸ σῶμα τὸν κεραυνὸν αἰτήσασ, καὶ τὰ λείψανα ἔπεμπεν Ἀντιόχῳ τῷ παιδὶ αὐτοῦ. ὁ δ’ ἐν Σελευκείᾳ τῇ πρὸσ θαλάσσῃ ἀπέθετο, καὶ νεὼν αὐτῷ ἐπέστησε καὶ τέμενοσ περιέθηκε· καὶ τὸ τέμενοσ Νικατόρειον ἐπικλῄζεται. Λυσίμαχον δὲ πυνθάνομαι, τῶν ὑπασπιστῶν ὄντα τῶν Ἀλεξάνδρου, παρατροχάσαι ποτὲ ἐπὶ πλεῖστον αὐτῷ, καὶ καμόντα, τῆσ οὐρᾶσ τοῦ βασιλέωσ ἵππου λαβόμενον, ἔτι συντρέχειν, πληγέντα δὲ ἐσ τὸ μέτωπον ἐπὶ τὴν φλέβα τῷ τέλει τοῦ βασιλείου δόρατοσ αἱμορροεῖν·

τὸν δὲ Ἀλέξανδρον, ἀπορίᾳ τελαμῶνοσ, τῷ διαδήματι αὐτοῦ τὸ τραῦμα περιδῆσαι, καὶ ἐμπλησθῆναι μὲν αἵματοσ τὸ διάδημα, τὸν δὲ Ἀλεξάνδρου μάντιν Ἀρίστανδρον φερομένῳ τῷ Λυσιμάχῳ καὶ ὧδε ἔχοντι ἐπειπεῖν ὅτι βασιλεύσει μὲν οὗτοσ ὁ ἀνήρ, βασιλεύσει δ’ ἐπιπόνωσ. ὁ μὲν δὴ καὶ ἐβασίλευσε τεσσαράκοντα ἔτη μάλιστα σὺν οἷσ ἐσατράπευσε, καὶ ἐπιπόνωσ ἐβασίλευσε, καὶ ἑβδομηκοντούτησ ὢν στρατευόμενοσ καὶ μαχόμενοσ ἔπεσεν. εὐθὺσ δ’ ἐπαναιρεθέντοσ αὐτῷ τοῦ Σελεύκου, κείμενον τὸ σῶμα τοῦ Λυσιμάχου κύων οἰκεῖοσ, ἐσ πολὺ ὑπερμαχῶν, ἀλύμαντον ἐξ ὀρνέων καὶ θηρίων διεφύλασσε, μέχρι Θώραξ ὁ Φαρσάλιοσ εὑρὼν ἔθαψεν. οἱ δὲ Ἀλέξανδρόν φασι θάψαι, τὸν αὐτοῦ Λυσιμάχου παῖδα, φυγόντα μὲν ὑπὸ δέουσ πρὸσ Σέλευκον ὅτε Λυσίμαχοσ Ἀγαθοκλέα τὸν ἕτερον αὐτοῦ παῖδα ἀνεῖλεν, ἐρευνησάμενον δὲ ἐν τῷ τότε τὸ σῶμα, καὶ ἐκ τοῦ κυνὸσ μάλιστα ἀνευρόντα ἤδη διεφθαρμένον. τὰ δὲ ὀστᾶ τοὺσ Λυσιμαχέασ ἐνθέσθαι τῷ σφετέρῳ ἱερῷ, καὶ τὸ ἱερὸν Λυσιμάχείον προσαγορεῦσαι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Foreign Wars, chapter 10

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 10)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION