헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΦορέ75́

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 7)

Ὡσ δ’ ἐπὶ νίκῃ λαμπροτάτῃ καὶ παραλόγωσ τισὶ δοκούσῃ γενέσθαι οὑ̓ γὰρ εἰκὸσ ἐνόμιζον ὀλιγωτέρουσ πολὺ πλειόνων ἐν ἀλλοτρίᾳ γῇ παρὰ τοσόνδε κρατῆσαι, καὶ μάλιστα φάλαγγοσ Μακεδόνων, εὖ γεγυμνασμένησ καὶ εὐανδρούσησ τότε μάλιστα, καὶ δόξαν ἄμαχόν τε καὶ φοβερὰν ἐχούσησ̓, οἱ μὲν Ἀντιόχου φίλοι τὴν προπέτειαν αὐτοῦ τῆσ ἐσ Ῥωμαίουσ διαφορᾶσ καὶ τὴν ἐξ ἀρχῆσ ἀπειρίαν τε καὶ ἀβουλίαν ἐπεμέμφοντο, Χερρόνησόν τε καὶ Λυσιμάχειαν αὐτοῖσ ὅπλοισ καὶ τοσῇδε παρασκευῇ μεθέντοσ ἐκ χειρῶν πρὶν καὶ ἐσ πεῖραν ἐλθεῖν τοῖσ πολεμίοισ, καὶ τὴν τοῦ Ἑλλησπόντου φυλακὴν ἐκλιπόντοσ, Ῥωμαίων οὐκ ἂν εὐμαρῶσ ἐλπισάντων βιάσασθαι τὴν διάβασιν. κατεμέμφοντο δ’ αὐτοῦ καὶ τὴν τελευταίαν ἀφροσύνην, ἀχρεῖον ἐν στενῷ τὸ κράτιστον τοῦ στρατοῦ πεποιηκότοσ, καὶ τὴν ἐλπίδα θεμένου ἐν πλήθει συγκλύδων ἀνδρῶν ἀρτιπολέμων μᾶλλον ἢ ἐν ἀνδράσι διὰ μελέτην καὶ χρόνον ἐργάταισ τε οὖσι πολέμου καὶ ἐκ τοσῶνδε πολέμων τὸ φρόνημα ἐσ εὐτολμίαν καὶ θάρσοσ ηὐξημένοισ. τοιαῦτα μὲν ἦν τὰ περὶ Ἀντιόχου λογοποιούμενα, Ῥωμαίοισ δ’ ἐπῇρτο τὰ φρονήματα, καὶ οὐδὲν ἔτι σφίσιν ἡγοῦντο εἶναι δυσεργὲσ ὑπό τε ἀρετῆσ καὶ θεῶν ἐπικουρίασ· καὶ γὰρ δὴ καὶ ἐσ δόξαν εὐτυχίασ ἔφερεν ὅτι οὕτω γε ὀλίγοι τε πολλῶν καὶ ἐξ ἐφόδου καὶ ἐν πρώτῃ μάχῃ καὶ ἐν ἀλλοτρίᾳ γῇ τοσῶνδε ἐθνῶν καὶ παρασκευῆσ βασιλικῆσ, καὶ μισθοφόρων ἀρετῆσ, καὶ δόξησ Μακεδόνων, καὶ βασιλέωσ αὐτοῦ μεγίστην τε ἀρχὴν κεκτημένου καὶ ἐπίκλησιν μεγάλου, κεκρατηκότεσ ἦσαν ἡμέρᾳ μιᾷ. πολύ τε σφίσιν ἦν τὸ ἔποσ ἐν τοῖσ λόγοισ, "ἦν βασιλεὺσ Ἀντίοχοσ ὁ μέγασ. Τοιάδε μὲν δὴ καὶ Ῥωμαῖοι περὶ σφῶν ἐμεγαλαύχουν·

ὁ δὲ ὕπατοσ, ἐπεὶ αὐτῷ ῥαΐσασ ὁ ἀδελφὸσ Πόπλιοσ ἦλθεν ἀπὸ τὴσ Ἐλαίασ, ἐχρημάτιζε τοῖσ Ἀντιόχου πρέσβεσιν. οἱ μὲν δὴ μαθεῖν ἠξίουν ὅ τι ποιῶν ὁ βασιλεὺσ Ἀντίοχοσ ἔσται Ῥωμαίοισ φίλοσ· ὁ δὲ Πόπλιοσ αὐτοῖσ ὧδε ἀπεκρίνατο· "αἴτιοσ μὲν αὑτῷ διὰ πλεονεξίαν Ἀντίοχοσ καὶ τῶν νῦν καὶ τῶν πρότερον γεγονότων, ὃσ ἀρχὴν μεγίστην ἔχων τε, καὶ Ῥωμαίων αὐτὸν ἐώντων ἔχειν, Πτολεμαίου συγγενοῦσ ἰδίου καὶ Ῥωμαίοισ φίλου Συρίαν τὴν κοίλην ἀφείλετο, καὶ ἐσ τὴν Εὐρώπην οὐδὲν αὐτῷ προσήκουσαν ἐμβαλὼν Θρᾴκην κατεστρέφετο καὶ Χερρόνησον ὠχύρου καὶ Λυσιμάχειαν ἤγειρεν, ἔσ τε τὴν Ἑλλάδα διελθὼν ἐδουλοῦτο τοὺσ Ἕλληνασ ὑπὸ Ῥωμαίων ἄρτι αὐτονόμουσ ἀφειμένουσ, μέχρι περὶ Θερμοπύλασ ἡττήθη μάχῃ. καὶ φυγὼν οὐδ’ ὣσ ἔληξε τῆσ πλεονεξίασ, ἀλλὰ κἀν τῇ θαλάττῃ πολλάκισ ἐλαττωθεὶσ σπονδῶν μέν, ἄρτι τὸν Ἑλλήσποντον ἡμῶν πεπερακότων, ἐδεήθη, διὰ δὲ ὑπεροψίαν τὰ προτεινόμενα ὑπερεῖδε, καὶ στράτευμα αὖθισ πολὺ καὶ παρασκευὴν ἄπειρον ἐφ’ ἡμᾶσ συναγαγὼν ἐπολέμει, βιαζόμενοσ ἐσ πεῖραν ἐλθεῖν τοῖσ ἀμείνοσι, μέχρι συνηνέχθη μεγάλῳ κακῷ. ἡμᾶσ δὲ εἰκὸσ μὲν ἦν αὐτῷ μείζονα τὴν ζημίαν ἐπιθεῖναι, βιασαμένῳ πολλάκισ Ῥωμαίοισ ἐσ χεῖρασ ἐλθεῖν· ἀλλ’ οὐχ ὑβρίζομεν ταῖσ εὐπραξίαισ, οὐδ’ ἐπιβαροῦμεν τοῖσ ἑτέρων ἀτυχήμασιν. δίδομεν δὲ ὅσα καὶ πρότερον αὐτῷ προὐτείνομεν, μικρὰ ἄττα προσθέντεσ, ὅσα καὶ ἡμῖν ἔσται χρήσιμα καὶ αὐτῷ λυσιτελῆ πρὸσ τὸ μέλλον ἐσ ἀσφάλειαν, ἀπέχεσθαι μὲν αὐτὸν τῆσ Εὐρώπησ ὅλησ καὶ Ἀσίασ τῶν ἐπὶ τάδε τοῦ Ταύρου ̔καὶ τούτοισ ὁρ́οι τεθήσονταἰ, παραδοῦναι δ’ ἐλέφαντασ ὅσουσ ἔχει καὶ ναῦσ ὅσασ ἂν ἐπιτάξωμεν, ἔσ τε λοιπὸν ἐλέφαντασ μὲν οὐκ ἔχειν, ναῦσ δὲ ὅσασ ἂν ὁρίσωμεν, δοῦναι δὲ καὶ εἴκοσιν ὅμηρα, ἃ ἂν ὁ στρατηγὸσ ἐπιγράψῃ, καὶ χρήματα ἐσ τὴν τοῦδε τοῦ πολέμου δαπάνην, δι’ αὐτὸν γενομένου, τάλαντα Εὐβοϊκὰ αὐτίκα μὲν ἤδη πεντακόσια, καὶ ὅταν τάσδε τὰσ σπονδὰσ ἡ σύγκλητοσ ἐπιψηφίσῃ, δισχίλια καὶ πεντακόσια, δώδεκα δ’ ἔτεσιν ἄλλοισ ἕτερα μύρια καὶ δισχίλια, τὸ μέροσ ἑκάστου ἔτουσ ἀναφέροντα ἐσ Ῥώμην· ἀποδοῦναι δ’ ἡμῖν αἰχμάλωτα καὶ αὐτόμολα πάντα, καὶ Εὐμένει ὅσα λοιπὰ τῆσ πρὸσ Ἄτταλον τὸν Εὐμένουσ πατέρα συνθήκησ ἔχει. ταῦτα Ἀντιόχῳ πράττοντι ἀδόλωσ δίδομεν εἰρήνην τε καὶ φιλίαν, ὅταν ἡ σύγκλητοσ ἐπιψηφίσῃ. Τοσάδε προύτεινεν ὁ Σκιπίων, καὶ πάντα ἐδέχοντο οἱ πρέσβεισ.

καὶ ἐδόκει μέχρι τοῦδε προελθεῖν μόνου διὰ χάριν τὴν ἐσ τὸν παῖδα τὸν Σκιπίωνοσ Ἀντιόχῳ γενομένην· το τε μέροσ αὐτίκα τῶν χρημάτων καὶ τὰ εἴκοσιν ὅμηρα ἐκομίζετο, καὶ ἦν αὐτῶν Ἀντίοχοσ ο νεώτεροσ υἱὸσ Ἀντιόχου. ἐσ δὲ τὴν Ῥώμην οἵ τε Σκιπίωνεσ καὶ ὁ Ἀντίοχοσ πρέσβεισ ἔπεμπον, καὶ ἡ βουλὴ τοῖσ ἐγνωσμένοισ συνετίθεντο. καὶ ἐγράφοντο συνθῆκαι τοὺσ Σκιπίωνοσ λόγουσ βεβαιοῦσαί τε καὶ περὶ τῶν ἀορίστων ἐπιλέγουσαι, καὶ βραχέα ἄττα προσεπιλαμβάνουσαι, ὁρ́ον μὲν Ἀντιόχῳ τῆσ ἀρχῆσ εἶναι δύο ἄκρασ, Καλύκαδνόν τε καὶ Σαρπηδόνιον, καὶ τάσδε μὴ παραπλεῖν Ἀντίοχον ἐπὶ πολέμῳ, ναῦσ δὲ καταφράκτουσ ἔχειν δώδεκα μόνασ, αἷσ ἐσ τοὺσ ὑπηκόουσ πολέμου κατάρχειν· πολεμούμενον δὲ καὶ πλέοσι χρῆσθαι· μηδένα δ’ ἐκ τῆσ Ῥωμαίων ξενολογεῖν, μηδὲ φυγάδασ ἐξ αὐτῆσ ὑποδέχεσθαι, καὶ τὰ ὅμηρα διὰ τριετίασ ἐναλλάσσειν, χωρίσ γε τοῦ παιδὸσ Ἀντιόχου. ταῦτα συγγραψάμενοί τε καὶ ἐσ τὸ Καπιτώλιον ἐσ δέλτουσ χαλκᾶσ ἀναθέντεσ, οὗ καὶ τὰσ ἄλλασ συνθήκασ ἀνατιθέασιν, ἔπεμπον ἀντίγραφα Μαλλίῳ Οὐούλσωνι τῷ διαδεδεγμένῳ τὴν Σκιπίωνοσ στρατηγίαν. ὁ δ’ ὤμνυ τοῖσ Ἀντιόχου πρέσβεσι περὶ Ἀπάμειαν τῆσ Φρυγίασ, καὶ ὁ Ἀντίοχοσ ἐπὶ τοῦτο πεμφθέντι Θέρμῳ χιλιάρχῳ. τοῦτο μὲν δὴ Ἀντιόχῳ μεγάλῳ τοῦ πρὸσ Ῥωμαίουσ πολέμου τέλοσ ἦν. Καί τινεσ τὸν Σκιπίωνα ἐπανελθόντα διέβαλλον ἐπὶ τῷδε, καὶ δήμαρχοι δύο δωροδοκίασ αὐτὸν ἐγράψαντο καὶ προδοσίασ.

ὁ δὲ ἀδοξῶν καὶ ὑπερορῶν τοῦ ἐγκλήματοσ, ἐπεὶ συνῆλθε τὸ δικαστήριον ἧσ ἡμέρασ ποτὲ Καρχηδόνα παρεστήσατο, θυσίαν προύπεμψεν ἐσ τὸ Καπιτώλιον, καὶ ἐσ τὸ δικαστήριον αὐτὸσ παρῆλθεν ἐπὶ λαμπροῦ σχήματοσ ἀντὶ οἰκτροῦ καὶ ταπεινοῦ τῶν ὑπευθύνων, ὡσ εὐθὺσ ἐπὶ τῷδε πάντασ ἐκπλῆξαί τε καὶ ἐσ εὔνοιαν, ὡσ ἐπὶ χρηστῷ δὴ συνειδότι μεγαλοφρονούμενον, προσαγαγέσθαι. λέγειν δὲ ἀρξάμενοσ τῆσ μὲν κατηγορίασ οὐδ’ ἐπεμνήσθη, τὸν δὲ βίον ἑαυτοῦ καὶ ἐπιτηδεύματα καὶ ἔργα πάντα ἐπεξῄει, καὶ πολέμουσ ὅσουσ ἐπολέμησεν ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ, καὶ ἕκαστον αὐτῶν ὡσ ἐπολέμησεν, ὁσάκισ τε ἐνίκησεν, ὡσ ἐγγενέσθαι τοῖσ ἀκροωμένοισ τι καὶ ἡδονῆσ διὰ τὴν ἱστορίαν τῆσ σεμνολογίασ. ἐπεὶ δέ ποτε προῆλθεν ἐπὶ Καρχηδόνα, ἐξάρασ ἐσ φαντασίαν τάδε μάλιστα, καὶ ὁρμῆσ αὐτόσ τε ἐμπλησθεὶσ καὶ τὸ πλῆθοσ ἐμπλήσασ, εἶπεν ὅτι τῆσδε τῆσ ἡμέρασ ἐγὼ τάδε ἐνίκων καὶ Καρχηδόνα ὑμῖν, ὦ πολῖται, περιεποίουν, τὴν τέωσ ὑμῖν ἐπιφοβωτάτην. ἄπειμι δὴ θύσων τῆσ ἡμέρασ ἐσ τὸ Καπιτώλιον· καὶ ὑμῶν ὅσοι φιλοπόλιδεσ, τῆσ θυσίασ μοι, γιγνομένησ ὑπὲρ ὑμῶν συνάψασθε. ταῦτα ἔφη, καὶ ἐσ τὸ Καπιτώλιον ἔθει, μηδὲν τῆσ δίκησ φροντίσασ. εἵπετο δ’ αὐτῷ τὸ πλῆθοσ καὶ οἱ πλέονεσ τῶν δικαστῶν σὺν εὐφήμῳ βοῇ, καὶ θύοντι ὅμοια ἐπεφώνουν. οἱ κατήγοροι δὲ ἠποροῦντο, καὶ οὔτε αὐτῷ τὴν δίκην αὖθισ ὡσ ἀτέλεστον ἐτόλμησαν ἐπιγράψαι, οὔτε μέμψασθαι δημοκοπίασ, δυνατώτερον αὐτοῦ τὸν βίον εἰδότεσ ὑπονοίασ τε καὶ διαβολῆσ. Ὁ μὲν δὴ Σκιπίων ὧδε ἐγκλήματοσ ἀναξίου τῶν βεβιωμένων οἱ κατεφρόνησε, σοφώτερον, ἐμοὶ δοκεῖν, Ἀριστείδου περὶ κλοπῆσ καὶ Σωκράτουσ περὶ ὧν ἐνεκαλεῖτο οὐδὲν εἰπόντων ὑπ’ ἀδοξίασ ὁμοίασ, ἢ Σωκράτουσ εἰπόντοσ ἃ δοκεῖ Πλάτωνι, μεγαλοφρονέστερον δὲ ἄρα καὶ Ἐπαμεινώνδου, ὃσ ἐβοιωτάρχει μὲν ἅμα Πελοπίδᾳ καὶ ἑτέρῳ, ἐξέπεμψαν δὲ αὐτοὺσ οἱ Θηβαῖοι, στρατὸν ἑκάστῳ δόντεσ, ἐπικουρεῖν Ἀρκάσι καὶ Μεσσηνίοισ πολεμουμένοισ ὑπὸ Λακώνων, οὔπω δ’ ὅσα ἐπενόοουν ἐργασαμένουσ ἐπὶ διαβολῇ μετεκάλουν.

οἱ δικασταὶ δὲ τῷ τε ὀνείδει τοῦ λόγου καὶ θαύματι τῆσ ἀπολογίασ καὶ αἰδοῖ τοῦ ἀνδρὸσ ἀπολογουμένου, τὰσ ψήφουσ οὐχ ὑποστάντεσ λαβεῖν, ἐξέδραμον ἐκ τοῦ δικαστηρίου. οἱ δὲ τοῖσ διαδόχοισ σφῶν τὴν ἀρχὴν ἐπὶ μῆνασ ἓξ οὐ μεθῆκαν, ἑώσ τὰ Λακεδαιμονίων φρούρια καθεῖλον καὶ ἐπέστησαν αὖθισ ἕτερα τῶν Ἀρκάδων, Ἐπαμεινώνδου τοὺσ συστρατήγουσ ἐσ τοῦτο ἀναγκάζοντόσ τε, καὶ ὑποδεχομένου τὸ ἔργον αὐτοῖσ ἀζήμιον ἔσεσθαι. ἐπεὶ δὲ αὐτοῖσ ἐπανελθοῦσιν οἱ κατήγοροι, καθ’ ἕνα διώκοντεσ, ἐτιμῶντο θανάτου ̔θανάτῳ γὰρ ὁ νόμοσ ἐζημίου τὸν ἐκ βίασ ἀρχὴν ἄρξαντα ἀλλοτρίαν̓, οἱ μὲν ἕτεροι διέφυγον οἴκτῳ τε χρώμενοι καὶ λόγοισ πλείοσι, καὶ τὴν αἰτίαν ἐσ τὸν Ἐπαμεινώνδαν ἀναφέροντεσ, αὐτὸν οὕτω λέγειν ὑποθέμενον αὐτοῖσ καὶ λέγουσιν ἐπιμαρτυροῦντα· ὁ δὲ κρινόμενοσ τελευταῖοσ "ὁμολογῶ," ἔφη, "παρανόμωσ ἄρξαι τόνδε τὸν χρόνον, καὶ οὓσ ἀπελύσατε νῦν, ἐγὼ συναναγκάσαι. καὶ οὐ παραιτοῦμαι τὸν θάνατον παρανομήσασ. αἰτῶ δ’ ὑμᾶσ ἀντὶ τῶν προβεβιωμένων μοι κατὰ τὸν τάφον ἐπιγράψαι· "οὗτόσ ἐστιν ὁ περὶ Λεῦκτρα νικήσασ καὶ τὴν πατρίδα, τοὺσ ἐχθροὺσ οὐχ ὑπομένουσαν, οὐδ’ εἴ τισ ξένοσ ἔχοι Λακωνικὸν πῖλον, ἐπὶ τὴν Σπάρτην αὐτὴν προαγαγών. οὗτοσ ὑπὸ τῆσ πατρίδοσ ἀνῄρηται, παρανομήσασ ἐπὶ συμφέροντι τῆσ πατρίδοσ. " ταῦτ’ εἰπὼν κατέβη τε τοῦ βήματοσ, καὶ παρεδίδου τὸ σῶμα τοῖσ ἐθέλουσιν ἀπαγαγεῖν. Τάδε μὲν δή τισ, ὡσ ἐθέλοι, συγκρίνειν ἔχει·

Μάλλιοσ δὲ ὁ τοῦ Σκιπίωνοσ διάδοχοσ τὴν ἀφαιρεθεῖσαν Ἀντιόχου γῆν ἐπιὼν καθίστατο, καὶ Γαλατῶν τῶν Ἀντιόχῳ συμμαχησάντων Τολιστοβοίουσ, ἀναφυγόντασ ἐσ τὸν Μύσιον Ὄλυμπον, ἐπιμόχθωσ τοῦ ὄρουσ ἐπιβὰσ ἐτρέπετο φεύγοντασ, ἑώσ ἔκτεινε καὶ κατεκρήμνισεν ὅσουσ ἀριθμήσασθαι διὰ τὸ πλῆθοσ οὐκ ἐγένετο, αἰχμαλώτουσ δ’ ἔλαβεν ἐσ τετρακισμυρίουσ, ὧν τὰ μὲν ὅπλα κατέκαυσε, τὰ δὲ σώματα, οὐ δυνάμενοσ τοσόνδε πλῆθοσ ἐν πολέμοισ περιάγεσθαι, τοῖσ ἐγγὺσ βαρβάροισ ἀπέδοτο. ἐν δὲ Τεκτοσάγαισ τε καὶ Τρόκμοισ ἐκινδύνευσε μὲν ἐξ ἐνέδρασ, καὶ ἔφυγεν· ἐπανελθὼν δὲ ἐσ αὐλιζομένουσ τε καὶ βεβυσμένουσ ὑπὸ πλήθουσ περιέστησε τοὺσ ψιλοὺσ αὐτοῖσ, καὶ περιτρέχων ἐκέλευεν ἐσακοντίζειν μήτε προσπλεκομένουσ μήτε πλησιάζοντασ. οὐδενὸσ δὲ βέλουσ ἀτυχοῦντοσ διὰ τὴν πυκνότητα τῶν πολεμίων, ἔκτεινεν ἐσ ὀκτακισχιλίουσ, καὶ ἐδίωξε τοὺσ λοιποὺσ ὑπὲρ Ἅλυν ποταμόν. Ἀριαράθου δὲ τοῦ Καππαδοκῶν βασιλέωσ, καὶ τοῦδε συμμάχουσ πέμψαντοσ Ἀντιόχῳ, δεδιότοσ τε καὶ δεομένου καὶ διακόσια τάλαντα πέμψαντοσ ἐπὶ τῇ δεήσει τὴν χώραν οὐκ ἐπέδραμεν, ἀλλ’ ἐσ τὸν Ἑλλήσποντον ἐπανῆλθε σὺν γάζῃ τε πολλῇ καὶ χρήμασιν ἀπείροισ καὶ λείᾳ βαρυτάτῃ καὶ στρατῷ καταγόμῳ. Τάδε μὲν καλῶσ ἐπέπρακτο τῷ Μαλλίῳ·

τὸ δ’ ἐντεῦθεν ἀλόγωσ πάμπαν ὡρ́ᾳ θέρουσ πλεῦσαι μὲν ὑπερεῖδεν, οὔτε τὸ βάροσ ὧν ἐπήγετο ποιησάμενοσ ἐνθύμιον, οὔτ’ ἐπειγόμενοσ διαπονεῖν ἢ γυμνάζειν ὁδοιπορίαισ ἔτι στρατὸν οὐκ ἐσ πόλεμον ὁρμῶντα ἀλλ’ ἐσ οἰκείαν μετὰ λαφύρων ἐπανιόντα, διὰ δὲ Θρᾴκησ ὥδευε, στενὴν καὶ μακρὰν καὶ δύσβατον ὁδόν, πνίγουσ ὡρ́ᾳ, οὔτ’ ἐσ Μακεδονίαν Φιλίππῳ προεπιστείλασ ἀπαντᾶν, ἵνα παραπέμψειεν αὐτόν, οὔτε τὸν στρατὸν ἐσ μέρη πολλὰ διελών, ἵνα κουφότερον βαδίζοι καὶ τὰ χρήσιμα εὐμαρέστερα ἔχοι, οὔτε τὰ σκευοφόρα συντάξασ ἐσ λόχουσ ὀρθίουσ, ἵν’ εὐφυλακτότερα ᾖ. ἀλλ’ ἀθρόωσ ἦγεν ἅπαντασ ἐπὶ μῆκοσ πολύ, καὶ τὰ σκευοφόρα εἶχεν ἐν μέσῳ, μήτε τῶν πρόσθεν αὐτοῖσ δυναμένων ἐπικουρεῖν μήτε τῶν ὄπισθεν ὀξέωσ διὰ μῆκοσ ὁμοῦ καὶ στενότητα τῆσ ὁδοῦ. ὅθεν αὐτῷ πανταχόθεν ἐσ τὰ πλάγια τῶν Θρᾳκῶν ἐπικειμένων, πολὺ μέροσ ἀπώλεσε τῆσ τε λείασ καὶ τῶν δημοσίων χρημάτων καὶ αὐτοῦ δὴ τοῦ στρατοῦ. μετὰ δὲ τῶν ὑπολοίπων ἐσ Μακεδονίαν διεσώθη. ᾧ δὴ καὶ μάλιστα ἐγένετο καταφανὲσ ὅσον ὤνησε παραπέμπων τοὺσ Σκιπίωνασ ὁ Φίλιπποσ, καὶ ὅσον ἥμαρτεν Ἀντίοχοσ ἐκλιπὼν τὴν Χερρόνησον. ὁ δὲ Μάλλιοσ ἔκ τε Μακεδονίασ Θεσσαλίαν διελθὼν καὶ ἐκ Θεσσαλίασ Ἤπειρον ἐσ Βρεντέσιον ἐπέρα, καὶ τὴν λοιπὴν στρατιὰν ἐσ τὰ οἰκεῖα διαφεὶσ ἐπανῆλθεν ἐσ Ῥώμην. Ῥόδιοι δὲ καὶ Εὐμένησ ὁ Περγάμου βασιλεὺσ μέγα φρονοῦντεσ ἐπὶ τῇ κατ’ Ἀντιόχου συμμαχίᾳ, Εὐμένησ μὲν αὐτὸσ ἐσ Ῥώμην ἐστέλλετο, Ῥόδιοι δὲ πρέσβεισ ἔπεμπον.

ἡ βουλὴ δὲ Ῥοδίοισ μὲν ἔδωκε Λυκίουσ τε καὶ Κᾶρασ, οὓσ οὐ πολὺ ὕστερον ἀπέστησεν αὐτῶν ὡσ Περσεῖ τῷ Μακεδόνι μᾶλλον ἢ σφίσι πολεμοῦσι τῷ Περσεῖ προθυμοτέρων γενομένων, Εὐμένει δὲ παρέσχον ὅσα λοιπὰ ἀφῄρηντο Ἀντίοχον, χωρὶσ Ἑλλήνων τῶν ἐν αὐτοῖσ. τούτων δὲ ὅσοι μὲν Ἀττάλῳ τῷ πατρὶ Εὐμένουσ ἐτέλουν φόρουσ, ἐκέλευσαν Εὐμένει συμφέρειν, ὅσοι δ’ Ἀντιόχῳ πρῶτον ἐτέλουν, ἀπέλυσαν τῶν φόρων καὶ αὐτονόμουσ ἀφῆκαν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Foreign Wars, chapter 7

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 7)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION