헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΦορέ61́

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter)

Ὅτι Ῥωμαῖοι τοῦ Φιλίππου τοῦ Μακεδόνοσ τοῦ πολεμήσαντοσ αὐτοῖσ πέρι πάμπαν ἐπολυπραγμόνουν οὐδέν, οὐδὲ σφίσιν ἐνθύμιοσ ἦν ὅλωσ πονουμένησ ἔτι τῆσ Ἰταλίασ ὑπὸ Ἀννίβου τοῦ Καρχηδονίων στρατηγοῦ, καὶ αὐτοὶ μεγάλοισ στρατοῖσ Λιβύην καὶ Καρχηδόνα καὶ Ἰβηρίαν περικαθήμενοι, καὶ καθιστάμενοι Σικελίαν. αὐτὸσ δὲ Φίλιπποσ ἀρχῆσ ἐπιθυμίᾳ μείζονοσ, οὐδέν τι προπαθών, ἔπεμπε πρὸσ Ἀννίβαν ἐσ τὴν Ἰταλίαν πρέσβεισ, ὧν ἡγεῖτο Ξενοφάνησ, ὑπισχνούμενοσ αὐτῷ συμμαχήσειν ἐπὶ τὴν Ἰταλίαν, εἰ κἀκεῖνοσ αὐτῷ σύνθοιτο κατεργάσασθαι τὴν Ἑλλάδα. συμβάντοσ δ’ ἐσ ταῦτα τοῦ Ἀννίβου καὶ ἐπὶ τῇ συνθήκῃ ὀμόσαντοσ, πρέσβεισ τε ἀντιπέμψαντοσ ἐπὶ τοὺσ ὁρ́κουσ τοῦ Φιλίππου, Ῥωμαίων τριήρησ ἔλαβε τοὺσ ἑκατέρων πρέσβεισ ἀναπλέοντασ, καὶ ἐσ Ῥώμην ἐκόμισεν. ἐφ’ ᾧ Φίλιπποσ ἀγανακτῶν Κερκύρᾳ προσέβαλεν, ἣ Ῥωμαίοισ συνεμάχει. Ότι ἐνῆγε τοὺσ Ῥωμαίουσ τὰ Σιβύλλεια εἰσ τὸν Φιλίππου πόλεμον. ἔστι δὲ ταῦτα· αὐχοῦντεσ βασιλεῦσι Μακηδόνεσ Ἀργεάδῃσιν, ὑμῖν κοιρανέων ἀγαθὸν καὶ πῆμα Φίλιπποσ. ἤτοι ὁ μὲν πρότεροσ πόλεσιν λαοῖσί τ’ ἄνακτασ θήσει, ὁ δ’ ὁπλότεροσ τιμὴν ἀπὸ πᾶσαν ὀλέσσει, δμηθεὶσ δ’ ἑσπερίοισιν ὑπ’ ἀνδράσιν ἐνθάδ’ ὀλεῖται. Ὅτι Πτολεμαίου τοῦ βασιλεύοντοσ Αἰγύπτου πρέσβεισ, καὶ σὺν αὐτοῖσ ἕτεροι παρά τε Χίων καὶ Μιτυληναίων καὶ Ἀμυνάνδρου τοῦ Ἀθαμάνων βασιλέωσ, δίσ, ἔνθα περ οἱ Αἰτωλοὶ τὰσ πόλεισ ἐπισκεψομένασ ἐκάλουν, συνῆλθον ἐπὶ διαλλαγῇ Ῥωμαίων καὶ Αἰτωλῶν καὶ Φιλίππου.

Σουλπικίου δ’ εἰπόντοσ οὐκ εἶναι κυρίου περὶ τῆσ εἰρήνησ τι κρῖναι, καὶ ἐσ τὴν βουλὴν κρύφα ἐπιστέλλοντοσ ὅτι Ῥωμαίοισ συμφέρει πολεμεῖν Αἰτωλοὺσ Φιλίππῳ, ἡ μὲν βουλὴ τὰσ συνθήκασ ἐκώλυσε, καὶ τοῖσ Αἰτωλοῖσ ἔπεμπε συμμαχίαν πεζοὺσ μυρίουσ καὶ ἱππέασ χιλίουσ, μεθ’ ὧν οἱ Αἰτωλοὶ κατέλαβον Ἀμβρακίαν, ἣν οὐ πολὺ ὕστερον αὐτῶν Φίλιπποσ ἀποπλευσάντων ἀνέλαβεν. οἱ δὲ πρέσβεισ αὖθισ συνῆλθον, καὶ πολλὰ φανερῶσ ἔλεγον, ὅτι Φίλιπποσ καὶ Αἰτωλοὶ διαφερόμενοι τοὺσ Ἕλληνασ ἐσ δουλείαν Ῥωμαίοισ ὑποβάλλουσιν, ἐθίζοντεσ αὐτοὺσ τῆσ Ἑλλάδοσ θαμινὰ πειρᾶσθαι. ἐφ’ οἷσ ὁ μὲν Σουλπίκιοσ ἀντιλέξων ἀνίστατο, τὸ δὲ πλῆθοσ οὐκ ἤκουσεν, ἀλλ’ ἐκεκράγεσαν τοὺσ πρέσβεισ εὖ λέγειν. Καὶ τέλοσ Αἰτωλοί τε πρῶτοι κατὰ σφᾶσ, ἄνευ Ῥωμαίων, Φιλίππῳ συνέβησαν, καὶ πρέσβεισ αὐτοῦ Φιλίππου καὶ Ῥωμαίων ἐπὶ διαλλαγαῖσ ἀφίκοντο ἐσ Ῥώμην.

καὶ ἐγένοντο συνθῆκαι Ῥωμαίοισ καὶ Φιλίππῳ, μηδετέρουσ ἀδικεῖν τοὺσ ἑκατέρωθεν φίλουσ. ἐσ μὲν δὴ τοῦτ’ ἔληξεν ἡ Φιλίππου καὶ Ῥωμαίων ἐσ ἀλλήλουσ πεῖρα πρώτη, καὶ τὰσ συνθήκασ οὐδέτεροι βεβαίουσ, οὐδ’ ἀπ’ εὐνοίασ, ἐδόκουν πεποιῆσθαι. Ὅτι μετ’ οὐ πολὺ Φίλιπποσ μὲν τῶν ὑπηκόων τοῖσ ἐπὶ θαλάσσησ στόλον ἐπαγγείλασ, Σάμον καὶ Χίον εἷλε, καὶ μέροσ τῆσ Ἀττάλου γῆσ ἐπόρθησε, καὶ αὐτῆσ ἀπεπείρασε Περγάμου, μὴ φειδόυενοσ ἱερῶν ἢ τάφων, τήν τε Ῥοδίων περαίαν ἐδῄου διαλλακτήρων οἱ γεγονότων, καὶ ἑτέρῳ μέρει στρατοῦ τὴν Ἀττικὴν ἐλυμαίνετο καὶ τὰσ Ἀθήνασ ἐπολιόρκει, ὡσ οὐδὲν τῶνδε Ῥωμαίοισ προσηκόντων. λόγοσ τε ἦν ὅτι Φίλιπποσ καὶ Ἀντίοχοσ ὁ Σύρων βασιλεὺσ ὑπόσχοιντο ἀλλήλοισ, Ἀντιόχῳ μὲν ὁ Φίλιπποσ συστρατεύσειν ἐπί τε Αἴγυπτον καὶ ἐπὶ Κύπρον, ὧν τότε ἦρχεν ἔτι παῖσ ὢν Πτολεμαῖοσ ὁ τέταρτοσ, ᾧ φιλοπάτωρ ἐπώνυμον ἦν, Φιλίππῳ δ’ Ἀντίοχοσ ἐπὶ Κυρήνην καὶ τὰσ Κυκλάδασ νήσουσ καὶ Ιὠνίαν. Καὶ τήνδε τὴν δόξαν, ἐκταράσσουσαν ἅπαντασ Ῥόδιοι μὲν Ῥωμαίοισ ἐμήνυσαν, ἐπὶ δὲ τοῖσ Ῥοδίων Ἀθηναίων πρέσβεισ ᾐτιῶντο Φίλιππον τῆσ πολιορκίασ. καὶ Αἰτωλοὶ μεταγιγνώσκοντεσ κατηγόρουν ὡσ καὶ περὶ σφᾶσ ἀπίστου γεγονότοσ, ἠξίουν τε αὖθισ ἐσ τοὺσ Ῥωμαίων συμμάχουσ ἐγγραφῆναι. Ῥωμαῖοι δ’ Αἰτωλοῖσ ἐμέμψαντο τῆσ οὐ πρὸ πολλοῦ μεταβολῆσ, πρέσβεισ δ’ ἐσ τοὺσ βασιλέασ ἔπεμπον, οἳ προηγόρευον αὐτοῖσ Ἀντίοχον μὲν Αἰγύπτῳ μὴ ἐπιχειρεῖν, Φίλιππον δὲ μηδὲν ἐσ Ῥοδίουσ ἢ Ἀθηναίουσ ἢ Ἄτταλον ἢ ἐσ ἄλλον τινὰ Ῥωμαίων φίλον ἁμαρτάνειν. τούτοισ ὁ Φίλιπποσ ἀπεκρίνατο Ῥωμαίοισ ἕξειν καλῶσ, ἂν ἐμμένωσιν ᾗ συνέθεντο πρὸσ αὐτὸν εἰρήνῃ. οὕτω μὲν αἱ γενόμεναι σπονδαὶ ἐλέλυντο, καὶ στρατιὰ Ῥωμαίων ἐσ τὴν Ἑλλάδα ἠπείγετο, στρατηγοῦντοσ Ποπλίου καὶ ναυαρχοῦντοσ Λευκίου. Ὅτι ὁ Φίλιπποσ ὁ Μακεδόνων βασιλεὺσ τῷ Φλαμινίνῳ . . . σητει, συναγόντων αὐτοὺσ Ἠπειρωτῶν πρέσβεων. ὡσ δὲ ὁ Φλαμινῖνοσ Φίλιππον ἐκέλευσεν ἐκστῆναι τῆσ Ἑλλάδοσ οὐ Ῥωμαίοισ ἀλλὰ ταῖσ πόλεσιν αὐταῖσ, καὶ τὰσ βλάβασ ταῖσ προειρημέναισ ἀποδοθῆναι, ὁ μὲν Φίλιπποσ τὰ μὲν . . . Ποιμὴν ὑπέσχετο στρατὸν εὔζωνον ἄξειν ὁδὸν ἀτριβῆ τρισὶν ἡμέραισ. συιδ. ϝ. εὔζωνοι. Ὅτι Λεύκιοσ Κοΐντιοσ ἐσ τὸν τῶν Ἀχαιῶν σύλλογον ἀπέστειλε πρέσβεισ, οἳ μετὰ Ἀθηναίων καὶ Ῥοδίων ἔπειθον αὐτοὺσ μεταθέσθαι πρὸσ σφᾶσ ἀπὸ τοῦ Φιλίππου, διεπρεσβεύετο δὲ καὶ Φίλιπποσ αἰτῶν βοήθειαν ὡσ συμμάχουσ. οἱ δὲ ἐνοχλούμενοι μὲν οἰκείῳ καὶ γείτονι πολέμῳ Νάβιδοσ τοῦ Λακεδαιμονίων τυράννου, διεστῶτεσ δὲ ταῖσ γνώμαισ ἠπόρουν, καὶ οἱ πλείονεσ ᾑροῦντο τὰ Φιλίππου καὶ ἀπεστρέφοντο Ῥωμαίουσ διά τινα ἐσ τὴν Ἑλλάδα Σουλπικίου τοῦ στρατηγοῦ παρανομήματα. ἐγκειμένων δὲ βιαίωσ τῶν ῥωμαϊζόντων, οἱ πολλοὶ τῆσ ἐκκλησίασ ἀπεχώρουν δυσχεραίνοντεσ, καὶ οἱ λοιποὶ διὰ τὴν ὀλιγότητα ἐκβιασθέντεσ συνέθεντο τῷ Λευκίῳ, καὶ εὐθὺσ ἠκολούθουν ἐπὶ Κόρινθον μηχανήματα φέροντεσ. Ὅτι Φλαμινῖνοσ αὖθισ συνῆλθεν ἐσ λόγουσ Φιλίππῳ κατὰ τὸν Μηλιέα κόλπον, ἔνθα κατηγορούντων τοῦ Φιλίππου Ῥοδίων καὶ Αἰτωλῶν καὶ Ἀμυνάνδρου τοῦ Ἀθαμᾶνοσ ἐκέλευσε Φίλιππον ἐξάγειν τὰσ φρουρὰσ ἐκ Φωκίδοσ, καὶ πρέσβεισ ἐσ Ῥώμην ἀμφοτέρουσ ἀποστεῖλαι. γενομένων δὲ τούτων, οἱ μὲν Ἕλληνεσ ἐν τῇ βουλῇ τῇ Ῥωμαίων ἠξίουν τὸν Φίλιππον ἐξαγαγεῖν ἐκ τῆσ Ἑλλάδοσ τὰσ τρεῖσ φρουρὰσ ἃσ αὐτὸσ πέδασ ἐκάλει τῆσ Ἑλλάδοσ, τὴν μὲν ἐν Χαλκίδι· Βοιωτοῖσ καὶ Εὐβοεῦσι καὶ Λοκροῖσ ἐπικειμένην, τὴν δὲ ἐν Κορίνθῳ καθάπερ πύλαισ τὴν Πελοπόννησον ἀποκλείουσαν, καὶ τρίτην ἐν Δημητριάδι τὴν Αἰτωλοῖσ καὶ Μάγνησιν ἐφεδρεύουσαν· ἡ δὲ βουλὴ τοὺσ Φιλίππου πρέσβεισ ἤρετο τί φρονοίη περὶ τῶνδε τῶν φρουρῶν ὁ βασιλεύσ, ἀποκριναμένων δὲ ἀγνοεῖν, Φλαμινῖνον ἔφη κρινεῖν, καὶ πράξειν ὅ τι ἂν δίκαιον ἡγῆται. οὕτω μὲν οἱ πρέσβεισ ἐκ Ῥώμησ ἐπανῄεσαν, Φλαμινῖνοσ δὲ καὶ Φίλιπποσ ἐσ οὐδὲν συμβαίνοντεσ ἀλλήλοισ αὖθισ ἐσ πόλεμον καθίσταντο. Ὅτι ἡττηθεὶσ πάλιν ὁ Φίλιπποσ περὶ συμβάσεων ἐπεκηρυκεύετο πρὸσ Φλαμινῖνον, ὁ δ’ αὖθισ αὐτῷ συνελθεῖν ἐσ λόγουσ συνεχώρει, πολλὰ μὲν τῶν Αἰτωλῶν δυσχεραινόντων, καὶ διαβαλλόντων αὐτὸν ἐσ δωροδοκίαν, καὶ καταγιγνωσκόντων τῆσ ἐσ ἅπαντα εὐχεροῦσ μεταβολῆσ, ἡγούμενοσ δ’ οὔτε Ῥωμαίοισ συμφέρειν οὔτε τοῖσ Ἕλλησι Φιλίππου καθαιρεθέντοσ ἐπιπολάσαι τὴν Αἰτωλῶν βίαν.

τάχα δ’ αὐτὸν καὶ τὸ παράδοξον τῆσ νίκησ ἀγαπᾶν ἐποίει. συνθέμενοσ δὲ χωρίον οἷ τὸν Φίλιππον ἐπελθεῖν ἔδει τοὺσ συμμάχουσ ἐκέλευσε γνώμην προαποφήνασθαι κατὰ πόλεισ. τὰ μὲν δὴ παρὰ τῶν ἄλλων φιλάνθρωπα ἦν, τό τε τῆσ τύχησ ἄδηλον ἐξ ὧν ἔπαθεν ὁ Φίλιπποσ ὑφορωμένων, καὶ τὸ πταῖσμα τοῦτο οὐ κατ’ ἀσθένειαν ἀλλὰ πλέον ἐκ συντυχίασ αὐτὸν παθεῖν ἡγουμένων· Ἀλέξανδροσ δὲ ὁ τῶν Αἰτωλῶν πρόεδροσ ἀγνοεῖν ἔφη τὸν Φλαμινῖνον ὅτι μηδὲν ἄλλο μήτε Ῥωμαίοισ μήθ’ Ἕλλησι συνοίσει πλὴν ἐξαιρεθῆναι τὴν ἀρχὴν τὴν Φιλίππου. Ὁ δὲ Ἀλέξανδρον ἀγνοεῖν ἔφη τὴν Ῥωμαιων φύσιν, οἳ οὐδένα πω τῶν ἐχθρῶν εὐθὺσ ἀπ’ ἀρχῆσ ἀνέτρεψαν, ἀλλὰ πολλῶν ἐσ αὐτοὺσ ἁμαρτόντων, καὶ Καρχηδονίων ἔναγχοσ, ἐφείσαντο, τὰ σφέτερα αὐτοῖσ ἀποδόντεσ καὶ φίλουσ ποιησάμενοι τουσ ἠδικηκότασ.

"ἀγνοεῖσ δ’," ἔφη, "καὶ τοῦθ’, ὅτι τοῖσ Ἕλλησιν ἔθνη πολλά, ὅσα βάρβαρα τὴν Μακεδονίαν περικάθηται, εἴ τισ ἐξέλοι τοὺσ Μακεδόνων βασιλέασ, ἐπιδραμεῖται ῥᾳδίωσ. ὅθεν ἐγὼ δοκιμάζω τὴν μὲν ἀρχὴν ἐᾶν τῶν Μακεδόνων προπολεμεῖν ὑμῶν πρὸσ τοὺσ βαρβάρουσ, Φίλιππον δὲ ἐκστῆναι τοῖσ Ἕλλησιν ὧν πρότερον ἀντέλεγε χωρίων, καὶ Ῥωμαίοισ ἐσ τὴν τοῦ πολέμου δαπάνην ἐσενεγκεῖν τάλαντα διακόσια, ὅμηρά τε δοῦναι τὰ ἀξιολογώτατα καὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ Δημήτριον, μέχρι δὲ ταῦθ’ ἡ σύγκλητοσ ἐπικυρώσει, τετραμήνουσ ἀνοχὰσ γενέσθαι. Δεξαμένου δὲ πάντα τοῦ Φιλίππου, τὴν μὲν εἰρήνην ἡ βουλὴ μαθοῦσα ἐπεκύρωσε, τὰσ δὲ προτάσεισ τὰσ Φλαμινίνου σμικρύνασα καὶ φαυλίσασα, ἐκέλευσε τὰσ πόλεισ ὅσαι ἦσαν Ἑλληνίδεσ ὑπὸ Φιλίππῳ, πάσασ ἐλευθέρασ εἶναι, καὶ τὰσ φρουρὰσ ἀπ’ αὐτῶν Φίλιππον ἐξαγαγεῖν πρὸ τῶν ἐπιόντων Ἰσθμίων, ναῦσ τε ὅσασ ἔχει, χωρὶσ ἑξήρουσ μιᾶσ καὶ σκαφῶν πέντε καταφράκτων, παραδοῦναι τῷ Φλαμινίνῳ, καὶ ἀργυρίου τάλαντα Ῥωμαίοισ ἐσενεγκεῖν πεντακόσια μὲν αὐτίκα πεντακόσια δὲ ἔτεσι δέκα, ἑκάστου τὸ μέροσ ἔτουσ ἐσ Ῥώμην ἀναφέροντα, ἀποδοῦναι δὲ καὶ αἰχμάλωτα καὶ αὐτόμολα αὐτῶν ὅσα ἔχοι.

τάδε μὲν ἡ βουλὴ προσέθηκε, καὶ Φίλιπποσ ἐδέξατο ἅπαντα· ᾧ καὶ μάλιστα ἡ σμικρολογία Φλαμινίνου καταφανὴσ ἐγένετο. συμβούλουσ δ’ ἔπεμπον αὐτῷ, καθάπερ εἰώθεσαν ἐπὶ τοῖσ λήγουσι πολέμοισ, δέκα ἄνδρασ, μεθ’ ὧν αὐτὸν ἔδει τὰ εἰλημμένα καθίστασθαι. Καὶ τάδε μὲν διετίθετο σὺν ἐκείνοισ, αὐτὸσ δ’ ἐσ τὸν τῶν Ἰσθμίων ἀγῶνα ἐπελθών, πληθύοντοσ τοῦ σταδίου, σιωπήν τε ἐσήμηνεν ὑπὸ σάλπιγγι, καὶ τὸν κήρυκα ἀνειπεῖν ἐκέλευσεν·

"ὁ δῆμοσ ὁ Ῥωμαίων καὶ ἡ σύγκλητοσ καὶ Φλαμινῖνοσ ὁ στρατηγόσ, Μακεδόνασ καὶ βασιλέα Φίλιππον ἐκπολεμήσαντεσ, ἀφιᾶσι τὴν Ἑλλάδα ἀφρούρητον ἀφορολόγητον ἰδίοισ ἤθεσι καὶ νόμοισ χρῆσθαι. " πολλῆσ δ’ ἐπὶ τούτῳ βοῆσ καὶ χαρᾶσ γενομένησ θόρυβοσ ἥδιστοσ ἦν, ἑτέρων μεθ’ ἑτέρουσ τὸν κήρυκα καὶ παρὰ σφᾶσ ἀνειπεῖν μετακαλούντων. στεφάνουσ τε καὶ ταινίασ ἐπέβαλλον τῷ στρατηγῷ, καὶ ἀνδριάντασ ἐψηφίζοντο κατὰ πόλεισ. πρέσβεισ τε μετὰ χρυσῶν στεφάνων ἔπεμπον ἐσ τὸ Καπιτώλιον, οἳ χάριν ὡμολόγουν, καὶ ἐσ τοὺσ Ῥωμαίων συμμάχουσ ἀνεγράφοντο. καὶ δεύτεροσ ὅδε πόλεμοσ Ῥωμαίοισ τε καὶ Φιλίππῳ ἐσ τοῦτο ἐτελεύτα. Οὐ πολὺ δὲ ὕστερον καὶ συνεμάχησε Ῥωμαίοισ ὁ Φίλιπποσ ἐν τῇ Ἑλλάδι κατ’ Ἀντιόχου βασιλέωσ, περῶντάσ τε ἐπὶ Ἀντίοχον ἐσ τὴν Ἀσίαν διὰ Θρᾴκησ καὶ Μακεδονίασ ὁδὸν οὐκ εὐμαρῆ παρέπεμπεν οἰκείοισ τέλεσι καὶ τροφαῖσ, ὁδοποιῶν καὶ ποταμοὺσ δυσπόρουσ ζευγνὺσ καὶ τοὺσ ἐπικειμένουσ Θρᾷκασ διακόπτων, ἑώσ ἐπὶ τὸν Ἑλλήσποντον ἤγαγεν.

ἐφ’ οἷσ ἡ μὲν βουλὴ τὸν υἱὸν αὐτῷ Δημήτριον παρὰ σφίσιν ὁμηρεύοντα ἀπέλυσε, καὶ τῶν χρημάτων ἀφῆκεν ὧν ἔτι ὤφειλεν· οἱ δὲ Θρᾷκεσ οἵδε Ῥωμαίουσ ἀπὸ τῆσ ἐπ’ Ἀντιόχῳ νίκησ, ἐπανιόντασ, οὐκέτι Φιλίππου παρόντοσ, τήν τε λείαν ἀφείλοντο καὶ πολλοὺσ διέφθειραν, ᾧ καὶ μάλιστα ἐπεδείχθη ὅσον αὐτοὺσ ἀνιόντασ ὤνησεν ὁ Φίλιπποσ. Ἐκτελεσθέντοσ δὲ τοῦ κατ’ Ἀντιόχου πολέμου πολλοὶ κατηγόρουν τοῦ Φιλίππου, τὰ μὲν ἀδικεῖν αὐτόν, τὰ δὲ οὐ ποιεῖν ὧν ὡρ́ισε Φλαμινῖνοσ, ὅτε διετίθετο τὴν Ἑλλάδα.

καὶ Δημήτριοσ ἐσ ἀντιλογίαν ἐπρέσβευεν ὑπὲρ αὐτοῦ, κεχαρισμένοσ μὲν ἔκπαλαι Ῥωμαίοισ ἀπὸ τῆσ ὁμηρείασ, Φλαμινίνου δὲ αὐτὸν τῇ βουλῇ γνωρίζοντοσ ἰσχυρῶσ. νεώτερον δ’ ὄντα καὶ θορυβούμενον ἐκέλευσαν τὰ τοῦ πατρὸσ ὑπομνήματα ἀναγνῶναι, ἐν οἷσ ἦν ἐφ’ ἑκάστου, τὰ μὲν ἤδη γεγονέναι, τὰ δὲ γενήσεσθαι, καίπερ ἀδίκωσ ὡρισμένα· καὶ γὰρ τοῦτο προσέκειτο πολλοῖσ. ἡ δὲ βουλὴ τὴν ὑπόγυον αὐτοῦ ἐσ Ἀντίοχον προθυμίαν αἰδουμένη, συγγιγνώσκειν τε ἔφη, καὶ προσεπεῖπε διὰ Δημήτριον. ὁ δ’ ὁμολογουμένωσ αὐτοῖσ ἐσ τὸν Ἀντιόχου πόλεμον χρησιμώτατόσ τε γεγονώσ, καὶ βλαβερώτατοσ ἂν φανεὶσ εἰ Ἀντιόχῳ παρακαλοῦντι συνέπραξε, πολλὰ ἐλπίσασ ἐπὶ τῷδε, καὶ ὁρῶν αὑτὸν ἀπιστούμενον καὶ κατηγορούμενον καὶ συγγνώμησ ἀντὶ χαρίτων ἀξιούμενον, καὶ τῆσδε διὰ Δημήτριον, ἤχθετο καὶ ἠγανάκτει, καὶ ἐπέκρυπτεν ἄμφω. ὡσ δὲ καὶ ἐν δίκῃ τινὶ Ῥωμαῖοι πολλὰ τῶν Φιλίππου πρὸσ Εὐμένη μετέφερον, ἀσθενοποιοῦντεσ ἀεὶ τὸν Φίλιππον, ἐσ πόλεμον ἤδη λανθάνων ἡτοιμάζετο. Ὁ δὲ Φίλιπποσ τοὺσ ἐπιπλέοντασ διέφθειρεν, ἵνα μὴ Ῥωμαίοισ λέγοιεν τὰ Μακεδόνων ἐκτετρῦσθαι. συιδ. ϝ. τετρῦσθαι. Ὅτι Ῥωμαῖοι ταχέωσ αὐξανόμενον τὸν Περσέα ὑφεωρῶντο·

καὶ μάλιστα αὐτοὺσ ἠρέθιζεν ἡ τῶν Ἑλλήνων φιλία καὶ γειτνίασισ, οἷσ ἔχθοσ ἐσ Ῥωμαίουσ ἐπεποιήκεσαν οἱ Ῥωμαίων στρατηγοί. ὡσ δὲ καὶ οἱ πρέσβεισ οἱ ἐσ Βαστέρνασ ἀπεσταλμένοι τὴν Μακεδονίαν ἔφασκον ἰδεῖν ἀσφαλῶσ ὠχυρωμένην καὶ παρασκευὴν ἱκανὴν καὶ νεότητα γεγυμνασμένην, Ῥωμαίουσ καὶ τάδε διετάρασσεν. αἰσθόμενοσ δ’ ὁ Περσεὺσ ἑτέρουσ ἔπεμπε πρέσβεισ, τὴν ὑπόνοιαν ἐκλύων. ἐν δὲ τούτῳ καὶ Εὐμένησ ὁ τῆσ περὶ τὸ Πέργαμον Ἀσίασ βασιλεύσ, ἀπὸ τῆσ πρὸσ Φίλιππον ἔχθρασ δεδιὼσ Περσέα ἧκεν ἐσ Ῥώμην, καὶ κατηγόρει φανερῶσ αὐτοῦ, παρελθὼν ἐσ τὸ βουλευτήριον, ὅτι Ῥωμαίοισ δυσμενὴσ γένοιτο ἀεί, καὶ τὸν ἀδελφὸν οἰκείωσ ἐσ αὐτοὺσ ἔχοντα ἀνέλοι, καὶ Φιλίππῳ τε παρασκευὴν τοσήνδε κατ’ αὐτῶν συναγαγόντι συμπράξειε, καὶ βασιλεὺσ γενόμενοσ οὐδὲν ἐκλύσειεν αὐτῆσ ἀλλὰ καὶ προσεξεργάσαιτο ἕτερα, καὶ τὴν Ἑλλάδα ἀμέτρωσ θεραπεύοι, Βυζαντίοισ τε καὶ Αἰτωλοῖσ καὶ Βοιωτοῖσ συμμαχήσασ, καὶ Θρᾴκην κατακτῷτο, μέγα ὁρμητήριον, καὶ Θετταλοὺσ καὶ Περραιβοὺσ διαστασιάσειε βουλομένουσ τι πρεσβεῦσαι πρὸσ ὑμᾶσ. "Καὶ τῶν ὑμετέρων," ἔφη, "φίλων καὶ συμμάχων Ἀβρούπολιν μὲν ἀφῄρηται τὴν ἀρχήν, Ἀρθέταυρον δ’ ἐν Ἰλλυριοῖσ δυνάστην καὶ ἔκτεινεν ἐπιβουλεύσασ, καὶ τοὺσ ἐργασαμένουσ ὑποδέδεκται.

" διέβαλλε δ’ αὐτοῦ καὶ τὰσ ἐπιγαμίασ βασιλικὰσ ἄμφω γενομένασ, καὶ τὰσ νυμφαγωγίασ ὅλῳ τῷ Ῥοδίων στόλῳ παραπεμφθείσασ. ἔγκλημα δ’ ἐποίει καὶ τὴν ἐπιμέλειαν αὐτοῦ καὶ τὸ νηφάλιον τῆσ διαίτησ, ὄντοσ οὕτω νέου, καὶ ὅτι πρὸσ πολλῶν ὀξέωσ ἐν ὀλίγῳ ἀγαπῷτο καὶ ἐπαινοῖτο. ζήλου τε καὶ φθόνου καὶ δέουσ μᾶλλον ἢ ἐγκλημάτων οὐδὲν ὁ Εὐμένησ ἀπολιπών, ἐκέλευε τὴν σύγκλητον ὑφορᾶσθαι νέον ἐχθρὸν εὐδοκιμοῦντα καὶ γειτονεύοντα. Ἡ δ’ ἔργῳ μὲν οὐκ ἀξιοῦσα βασιλέα σώφρονα καὶ φιλόπονον καὶ ἐσ πολλοὺσ φιλάνθρωπον, ἀθρόωσ οὕτωσ ἐπαιρόμενον καὶ πατρικὸν ὄντα σφίσιν ἐχθρόν, ἐν πλευραῖσ ἔχειν, λόγῳ δ’ ἃ προύτεινεν ὁ Εὐμένησ αἰτιωμένη, πολεμεῖν ἔκρινε τῷ Περσεῖ.

καὶ τοῦτ’ ἀπόρρητον ἔτι ἐν σφίσιν αὐτοῖσ ποιούμενοι, Ἅρπαλόν τε πεμφθέντα παρὰ Περσέωσ ἐσ ἀντιλογίαν Εὐμένουσ, καὶ Ῥοδίων τινὰ πρεσβευτήν, βουλομένουσ ἐσ ὄψιν τὸν Εὐμένη διελέγχειν, παρόντοσ μὲν ἔτι τοῦ Εὐμένουσ οὐ προσήκαντο, μεταστάντοσ δὲ ἐδέξαντο. καὶ οἱ μὲν ἐπὶ τῷδε πρῶτον ἀγανακτοῦντέσ τε καὶ παρρησίᾳ χρώμενοι πλέον πολεμεῖν βουλομένουσ ἤδη Ῥωμαίουσ Περσεῖ καὶ Ῥοδίοισ μᾶλλον ἐξηγρίωσαν· τῶν δὲ βουλευτῶν πολλοὶ τὸν Εὐμένη δι’ αἰτίασ εἶχον ὑπὸ φθόνου καὶ δέουσ αἴτιον τοσοῦδε πολέμου γενόμενον. καὶ Ῥόδιοι τὴν θεωρίαν αὐτοῦ, μόνου βασιλέων, ἐσ τὴν ἑορτὴν τοῦ Ἡλίου πεμπομένην οὐκ ἐδέξαντο. Αὐτὸσ δ’ ἐσ τὴν Ἀσίαν ἐπανιὼν ἐκ Κίρρασ ἐσ Δελφοὺσ ἀνέβαινε θύσων, καὶ αὐτῷ τέσσαρεσ ἄνδρεσ ὑπὸ τὸ τειχίον ὑποστάντεσ ἐπεβούλευον.

καὶ ἄλλασ δέ τινασ αἰτίασ οἱ Ῥωμαῖοι ἐσ τὸν Περσέωσ πόλεμον ὡσ οὔπω κεκριμένον προσελάμβανον, καὶ πρέσβεισ ἐσ τοὺσ φίλουσ βασιλέασ, Εὐμένη καὶ Ἀντίοχον καὶ Ἀριαράθην καὶ Μασσανάσσην καὶ Πτολεμαῖον τὸν Αἰγύπτου, περιέπεμπον, ἑτέρουσ δ’ ἐσ τὴν Ἑλλάδα καὶ Θεσσαλίαν καὶ Ἤπειρον καὶ Ἀκαρνανίαν, καὶ ἐσ τὰσ νήσουσ, ὅσασ δύναιντο προσαγαγέσθαι· ὃ καὶ μάλιστα τοὺσ Ἕλληνασ ἐτάραττεν, ἡδομένουσ μὲν τῷ Περσεῖ φιλέλληνι ὄντι, ἀναγκαζομένουσ δ’ ἐνίουσ Ῥωμαίοισ ἐσ συμβάσεισ χωρεῖν. Ὧν ὁ Περσεὺσ αἰσθόμενοσ ἔπεμπεν ἐσ Ῥώμην, ἀπορῶν τε καὶ πυνθανόμενοσ τί παθόντεσ ἐκλήθονται τῶν συγκειμένων καὶ πρέσβεισ κατ’ αὐτοῦ περιπέμπουσιν ὄντοσ φίλου, δέον, εἰ καί τι μέμφονται, λόγῳ διακριθῆναι.

πρὸσ δὲ ὑμᾶσ, ὦ ἄνδρεσ Ῥωμαῖοι, ὑπὲρ τῆσ εἰρήνησ ἐπρέσβευσε καὶ τὰσ συνθήκασ ἔναγχοσ ἀνεκαίνισεν. οἱ δ’ ἐνεκάλουν ὅσα Εὐμένησ εἴποι καὶ πάθοι, καὶ μάλιστα ὅτι Θρᾴκην κατακτῷτο, καὶ στρατιὰν ἔχοι καὶ παρασκευὴν οὐκ ἠρεμήσοντοσ ἀνδρόσ. ὁ δ’ αὖθισ ἔπεμπεν ἑτέρουσ, οἳ ἐσ τὸ βουλευτήριον ἀπαχθέντεσ ἔλεγον ὧδε· "τοῖσ μὲν προφάσεωσ ἐσ πόλεμον, ὦ Ῥωμαῖοι, δεομένοισ ἱκανὰ πάντα ἐσ τὴν πρόφασιν ἐστίν. εἰ δ’ αἰδεῖσθε συνθήκασ οἱ πολὺν ἀξιοῦντεσ αὐτῶν λόγον ἔχειν, τί παθόντεσ ὑπὸ Περσέωσ αἴρεσθε πόλεμον; οὐ γὰρ ὅτι στρατιὰν ἔχει καὶ παρασκευήν. οὐ γὰρ ἔχει ταῦτα καθ’ ὑμῶν. οὐδὲ τοὺσ ἄλλουσ κεκτῆσθαι βασιλέασ κωλύετε· οὐδ’ ἄδικον ἀσφαλῶσ ἔχειν ἐσ τοὺσ ἀρχομένουσ καὶ τὰ περίοικα, καὶ εἴ τισ ἔξωθεν ἐπιβουλεύοι. Ἀλλ’ Ἀβρούπολιν ἐξέβαλε τῆσ ἀρχῆσ.

μαθὼν δὲ καὶ τοῦθ’ ὅτι ἔγκλημα ποιεῖσθε, ἐξεκήρυξεν αὐτοὺσ τῆσ ἀρχῆσ ὅλησ. ἐπιδραμόντα γε τοῖσ ἡμετέροισ ἀμυνόμενοσ. καὶ τοῦτ’ αὐτὸσ ὑμῖν ἐδήλωσε Περσεύσ, καὶ τὰσ συνθήκασ αὐτῷ μετὰ τοῦτο ἀνενεώσασθε, οὔπω διαβάλλοντοσ Εὐμένουσ. τὸ μὲν δὴ περὶ Ἀβρούπολιν καὶ πρεσβύτερόν ἐστι τῶν συνθηκῶν, καὶ παρ’ ὑμῖν, ὅτε συνετίθεσθε, δίκαιον ἐφάνη. Δόλοψι γὰρ ἐπεστράτευσεν οὖσι τῆσ ἰδίασ ἀρχῆσ, καὶ δεινὸν εἰ τῶν ἑαυτοῦ λογισμὸν ὑμῖν ὀφλήσει. δίδωσι δ’ ὅμωσ, περὶ πολλοῦ ποιούμενοσ ὑμᾶσ τε καὶ δόξαν ἀγαθήν. ἔκτειναν δ’ οἱ Δόλοπεσ οἵδε τὸν ἡγούμενον αὐτῶν αἰκισάμενοι, καὶ ζητεῖ Περσεὺσ τί ἂν ὑμεῖσ ἐδράσατε τοὺσ ὑπηκόουσ τοιαῦτα πράξαντασ. ἀλλ’ Ἀρθέταυρόν τινεσ ἀνελοντεσ ἐν Μακεδονίᾳ διέτριβον. κοινῷ γε πάντων ἀνθρώπων νόμῳ, καθὰ καὶ ὑμεῖσ τοὺσ ἑτέρωθεν φεύγοντασ ὑποδέχεσθε. Βυζαντίοισ δὲ καὶ Αἰτωλοῖσ καὶ Βοιωτοῖσ οὐ καθ’ ὑμῶν ἀλλὰ καθ’ ἑτέρων συνεμάχησεν.

καὶ ταῦτα πάλαι ὑμῖν ἡμέτεποι πρέσβεισ ἐμήνυον, καὶ οὐκ ἐμέμφεσθε μέχρι τῆσ Εὐμένουσ διαβολῆσ, ἣν οὐκ εἰάσατε τοὺσ ἡμετέρουσ πρέσβεισ ἐσ ὄψιν αὐτὸν ἐλέγξαι. ἀλλὰ τὴν ἐπιβουλὴν τὴν ἐν Δελφοῖσ αὐτῷ γενομένην προσγράφετε Περσεῖ, πόσων Ἑλλήνων, πόσων δὲ βαρβάρων κατ’ Εὐμένουσ πρεσβευσάντων πρὸσ ὑμᾶσ οἷσ πᾶσιν ἐχθρόσ ἐστι τοιοῦτοσ ὤν. Ἐρέννιον δὲ τὸν ἐν Βρεντεσίῳ τίσ ἂν πιστεύσειεν ὅτι Περσεύσ, Ῥωμαῖον ὄντα καὶ φίλον ὑμέτερον καὶ πρόξενον, εἴληφεν ἐπὶ τὴν τῆσ βουλῆσ φαρμακείαν, ὡσ ἀναλῶσαι τὴν σύγκλητον δι’ αὐτοῦ δυνάμενοσ, ἢ τοὺσ ὑπολοίπουσ εὐμενεστέρουσ ἕξων διὰ τοὺσ ἀναιρουμένουσ; ἀλλ’ Ἐρέννιοσ μὲν ἐψεύσατο τοῖσ ἐπιτρίβουσιν ἐσ τὸν πόλεμον ὑμᾶσ πρόφασιν εὐσχήμονα διδούσ, Εὐμένησ δ’ ὑπ’ ἔχθρασ τε καὶ φθόνου καὶ δέουσ οὐδὲ ταῦτ’ ὤκνησεν ἐγκαλέσαι Περσεῖ, ὅτι πολλοῖσ ἔθνεσι κεχαρισμένοσ καὶ φιλέλλην, καὶ σωφρόνωσ ἀντὶ μέθησ καὶ τρυφῆσ ἄρχει. καὶ ταῦθ’ ὑμεῖσ αὐτοῦ λέγοντοσ ὑπέστητε ἀκροάσασθαι. Τοιγάρτοι τὴν ἐκείνου διαβολὴν αὔξετε καθ’ ὑμῶν ὡσ οὐ φέροντεσ σώφρονασ καὶ δικαίουσ καὶ φιλοπόνουσ γείτονασ.

Περσεὺσ δ’ Ἐρέννιον μὲν καὶ Εὐμένη, καὶ εἴ τισ ἄλλοσ ἐθέλοι, προκαλεῖται παρ’ ὑμῖν ἐσ ἐξέτασιν καὶ κρίσιν, ὑμᾶσ δ’ ἀναμιμνήσκει μὲν τῆσ ἐσ Ἀντίοχον τὸν μέγαν τοῦ πατρὸσ ἑαυτοῦ προθυμίασ καὶ βοηθείασ, ἧσ ἐπιγιγνομένησ καλῶσ ᾐσθάνεσθε, αἰσχρὸν δὲ παρελθούσησ ἐπιλαθέσθαι, προφέρει δὲ συνθήκασ πατρῴασ τε καὶ ἰδίασ πρὸσ αὐτὸν ὑμῖν γενομένασ. καὶ ἐπὶ τοῖσδε οὐκ ὀκνεῖ καὶ παρακαλεῖν ὑμᾶσ, θεοὺσ οὓσ ὠμόσατε αἰδεῖσθαι, καὶ μὴ πολέμου κατάρχειν ἀδίκωσ ἐσ φίλουσ, μηδ’ ἔγκλημα ποιεῖσθαι γειτνίασιν καὶ σωφροσύνην καὶ παρασκευήν, οὐ γὰρ ἄξιον, ὡσ Εὐμένουσ, καὶ ὑμῶν ἅπτεσθαι φθόνον ἢ φόβον. τὸ δὲ ἐναντίον ἐστὶ σῶφρον, φείδεσθαι γειτόνων ἐπιμελῶν, καὶ ὡσ Εὐμένησ φησίν, εὖ παρεσκευασμένων. Οἱ μὲν δὴ πρέσβεισ τοιαῦτα εἶπον, οι δὲ οὐδὲν αὐτοῖσ ἀποκρινάμενοι τὸν πόλεμον ἐσ τὸ φανερὸν ἐκύρουν.

καὶ ὁ ὕπατοσ ἐκέλευε τοὺσ πρέσβεισ ἐκ μεν τῆσ πόλεωσ αὐτῆσ ἡμέρασ, ἐκ δὲ τῆσ Ἰταλίασ τριάκοντα ἄλλαισ ἐξιέναι. τὰ δὲ αὐτὰ καὶ τοῖσ ἐπιδημοῦσι Μακεδόνων ἐκήρυττεν. καὶ θόρυβοσ αὐτίκα μετὰ τὸ βουλευτήριον ἐπίφθονοσ ἦν, ἐν ὀλίγαισ ὡρ́αισ ἐλαυνομένων τοσῶνδε ὁμοῦ, καὶ οὐδὲ ὑποζύγια εὑρεῖν ἐν οὕτω βραχεῖ διαστήματι, οὐδὲ πάντα φέρειν δυναμένων. ὑπὸ δὲ σπουδῆσ οἱ μὲν οὐκ ἔφθανον ἐπὶ τοὺσ σταθμούσ, ἀλλ’ ἐν μέσαισ ἀνεπαύοντο ταῖσ ὁδοῖσ, οἱ δὲ παρὰ ταῖσ πύλαισ μετὰ παίδων ἑαυτοὺσ ἐρρίπτουν καὶ μετὰ γυναικῶν. πάντα τε ἐγίγνετο ὅσα εἰκοσ ἐν αἰφνιδίῳ καὶ τοιῷδε κηρύγματι· αἰφνίδιον γὰρ αὐτοῖσ ἐφαίνετο διὰ τὰσ ἔτι πρεσβείασ. Ὅτι μετὰ τὴν νίκην ὁ Περσεύσ, εἴτ’ ἐπιγελῶν Κράσσῳ καὶ τωθάζων αὐτόν, εἴτ’ ἀποπειρώμενοσ ὅπωσ ἔτι φρονήματοσ ἔχοι, εἴτε τὴν Ῥωμαίων δύναμίν τε καὶ παρασκευὴν ὑφορώμενοσ, εἴθ’ ἑτέρῳ τῳ λογισμῷ, προσέπεμπεν αὐτῷ περὶ διαλλαγῶν, καὶ πολλὰ δώσειν ὑπισχνεῖτο ὧν ὁ πατὴρ Φίλιπποσ οὐ συνεχώρει· ᾧ καὶ μᾶλλον ὕποπτοσ ἦν ἐπιγελῶν καὶ πειρώμενοσ. ὁ δὲ Περσεῖ μὲν ἀπεκρίνατο Ῥωμαίων ἀξίασ οὐκ εἶναι διαλύσεισ αὐτῷ, εἰ μὴ καὶ Μακεδόνασ καὶ ἑαυτὸν ἐπιτρέψειε Ῥωμαίοισ· αἰδούμενοσ δ’ ὅτι Ῥωμαῖοι τῆσ ἥττησ κατῆρξαν, ἐκκλησίαν συναγαγὼν Θεσσαλοῖσ μὲν ἐμαρτύρησεν ὡσ ἀνδράσιν ἀγαθοῖσ περὶ τὴν συμφορὰν γενομένοισ, Αἰτωλῶν δὲ καὶ ἑτέρων Ἑλλήνων κατεψεύσατο ὡσ πρώτων τραπέντων. καὶ τούτουσ ἐσ Ῥώμην ἔπεμψεν. Τὸ δὲ λοιπὸν τοῦ θέρουσ ἀμφότεροι περὶ σιτολογίαν ἐγίγνοντο, Περσεὺσ μὲν ἐν τοῖσ πεδίοισ ἁλωνευόμενοσ, Ῥωμαῖοι δὲ ἐν τῷ στρατοπέδῳ. συιδ. ϝ. ἁλωνευόμενοσ. Ὃσ δὲ πρῶτοσ ἐξῆρχε τοῦ πόνου, ἑξηκοντούτησ ὢν καὶ βαρὺσ τὸ σῶμα καὶ πιμελήσ. ιδ. ϝ. πιμελήσ. Τότε δὲ ἔθει τισ δρόμῳ δηλώσων τῷ Περσεῖ λουομένῳ καὶ τὸ σῶμα ἀναλαμβάνοντι. ὁ δὲ ἐξήλατο τοῦ ὕδατοσ βοῶν ὅτι ἑαλώκοι πρὸ τῆσ μάχησ. ιδ. ϝ. ἀναλαμβάνειν β. Ὅτι Περσεὺσ ἀναθαρρῶν ἤδη κατ’ ὀλίγον μετὰ τὴν φυγήν, Νικίαν καὶ Ἀνδρόνικον, οὓσ ἐπὶ τὸν καταποντισμὸν τῶν χρημάτων καὶ τὸν ἐμπρησμὸν τῶν νεῶν ἐπεπόμφει, περιποιήσασ αὑτῷ καὶ τὰσ ναῦσ καὶ τὰ χρήματα, συνίστορασ ἡγούμενοσ αἰσχροῦ φόβου καὶ ἑτέροισ ἐξαγγελεῖν, ἀπέκτεινεν ἀθεμίστωσ, καὶ ἀπὸ τοῦδε εὐθὺσ ἐκ μεταβολῆσ ὠμὸσ καὶ εὐχερὴσ ἐσ ἅπαντασ ἐγένετο, καὶ οὐδὲν ὑγιὲσ οὐδ’ εὔβουλόν οἱ ἔτι ἦν, ἀλλ’ ὁ πιθανώτατοσ ἐσ εὐβουλίαν καὶ λογίσασθαι δεξιὸσ καὶ εὐτολμότατοσ ἐσ μάχασ, ὅσα γε μὴ σφάλλοιτο δι’ ἀπειρίαν, ἀθρόωσ τότε καὶ παραλόγωσ ἐσ δειλίαν καὶ ἀλογιστίαν ἐτράπετο, καὶ ταχὺσ καὶ εὐμετάθετοσ ἄφνω καὶ σκαιὸσ ἐσ πάντα ἐγένετο, ἀρχομένησ αὐτὸν ἐπιλείπειν τῆσ τύχησ. ὅπερ ἔστι πολλοὺσ ἰδεῖν, μεταβολῆσ προσιούσησ ἀλογωτέρουσ γιγνομένουσ ἑαυτῶν. ϝαλ. π. 561 ηἱνξ συιδ. ϝ. Περσεὺσ Μακεδών̓. Ὅτι Ῥόδιοι πρέσβεισ ἐσ Μάρκιον ἔπεμψαν, συνηδόμενοι τῶν γεγονότων [Περσεῖ]. ὁ δὲ Μάρκιοσ τοὺσ πρέσβεισ ἐδίδασκε Ῥοδίουσ πεῖσαι πέμψαντασ ἐσ Ῥώμην διαλῦσαι τὸν πόλεμον Ῥωμαίοισ τε καὶ Περσεῖ. καὶ Ῥόδιοι πυθόμενοι μετέπιπτον ὡσ οὐ φαύλωσ ἔχοντοσ τοῦ Περσέωσ· οὐ γὰρ εἴκαζον ἄνευ Ῥωμαίων ταῦτα Μάρκιον ἐπισκήπτειν. ὁ δ’ ἀφ’ ἑαυτοῦ καὶ τάδε καὶ ἕτερα πολλὰ δι’ ἀτολμίαν ἔπραττεν. Ῥόδιοι μὲν οὖν καὶ ὣσ πρέσβεισ ἔπεμπον ἐσ Ῥώμην, καὶ ἑτέρουσ πρὸσ Μάρκιον. Ὅτι Γένθιοσ βασιλεὺσ Ἰλλυριῶν ἑνὸσ ἔθνουσ προσοίκου Μακεδόσι, Περσεῖ συμμαχῶν ἐπὶ τριακοσίοισ ταλάντοισ, ὧν τι καὶ προειλήθει, ἐσέβαλεν ἐσ τὴν ὑπὸ Ῥωμαίοισ Ἰλλυρίδα, καὶ πρέσβεισ περὶ τούτων πρὸσ αὐτὸν ἐλθόντασ Περπένναν καὶ Πετίλιον ἔδησεν.

ὧν ὁ Περσεὺσ αἰσθόμενοσ οὐκέτι τὰ λοιπὰ τῶν χρημάτων ἔπεμπεν ὡσ ἤδη καὶ δι’ αὐτὸν Ῥωμαίοισ πεπολεμωμένον. ἐσ δὲ Γέτασ ἔπεμπε τοὺσ ὑπὲρ Ἴστρον, καὶ Εὐμένουσ ἀπεπείρασεν ἐπὶ χρήμασιν ἢ μεταθέσθαι πρὸσ αὑτόν, ἢ διαλῦσαι τὸν πόλεμον, ἢ ἀμφοτέροισ ἐκστῆναι τοῦ ἀγῶνοσ, εὖ μὲν εἰδὼσ οὐ λησόμενα ταῦτα Ῥωμαίουσ, ἐλπίζων δ’ ἢ πράξειν τι αὐτῶν ἢ τῇ πείρᾳ διαβαλεῖν τὸν Εὐμένη. ὁ δὲ μεταθήσεσθαι μὲν οὐκ ἔφη, τάλαντα δ’ ᾔτει τῆσ μὲν διαλύσεωσ χίλια καὶ πεντακόσια, τῆσ δὲ ἡσυχίασ χίλια. καὶ ὁ Περσεὺσ ἤδη Γετῶν αὑτῷ προσιέναι μισθοφόρουσ μυρίουσ ἱππέασ καὶ μυρίουσ πεζοὺσ πυθόμενοσ, αὐτίκα τοῦ Εὐμένουσ κατεφρόνει, καὶ τῆσ μὲν ἡσυχίασ οὐκ ἔφη δώσειν οὐδέν αἱ̓σχύνην γὰρ φέρειν ἀμφοῖν̓, τὰ δὲ τῆσ διαλύσεωσ οὐ προδώσειν, ἀλλ’ ἐν Σαμοθρᾴκῃ καταθήσειν μέχρι γένοιτο ἡ διάλυσισ, εὐμετάβολοσ ἤδη καὶ μικρολόγοσ ὑπὸ θεοβλαβείασ ἐσ πάντα γενόμενοσ. ἑνὸσ δὲ ὧν ἤλπισεν ὅμωσ οὐκ ἀπέτυχε, Ῥωμαίοισ Εὐμένουσ ὑπόπτου γενομένου. Γετῶν δὲ τὸν Ἴστρον περασάντων, ἐδόκει Κλοιλίῳ μὲν τῷ ἡγεμόνι δοθῆναι χιλίουσ χρυσοῦσ στατῆρασ, ἱππεῖ δ’ ἑκάστῳ δέκα, καὶ τὰ ἡμίσεα πεζῷ·

καὶ τοῦτο σύμπαν ἦν ὀλίγῳ πλέον πεντεκαίδεκα μυριάδων χρυσίου. ὁ δὲ χλαμύδασ μέν τινασ ἐπήγετο καὶ ψέλια χρυσᾶ καὶ ἵππουσ ἐσ δωρεὰν τοῖσ ἡγουμένοισ, καὶ στατῆρασ φερομένουσ μυρίουσ, καὶ πλησιάσασ μετεπέμπετο Κλοίλιον. ὁ δὲ τοὺσ ἐλθόντασ, εἰ φέρουσι τὸ χρυσίον, ἤρετο, καὶ μαθὼν οὐκ ἔχοντασ ἀναστρέφειν ἐπ’ αὐτὸν ἐκέλευσεν. ὧν ὁ Περσεὺσ πυθόμενοσ, πάλιν αὐτὸν ἐλαύνοντοσ θεοῦ, κατηγόρει τῶν Γετῶν ἐν τοῖσ φίλοισ ἐκ μεταβολῆσ ὡσ φύσεωσ ἀπίστου, καὶ ὑπεκρίνετο μὴ θαρρεῖν δισμυρίουσ αὐτῶν ἐσ τὸ στρατόπεδον ὑποδέξασθαι, μόλισ δ’ ἔφη μυρίουσ, ὧν καὶ νεωτεριζόντων κρατῆσαι δύνασθαι. Ταῦτα δὲ τοῖσ φίλοισ εἰπὼν ἕτερα τοῖσ Γέταισ ἐπλάττετο, καὶ τὸ ἥμισυ τῆσ στρατιᾶσ ᾔτει, τὸ χρυσίον τὸ γιγνόμενον ὑπισχνούμενοσ δώσειν.

τοσαύτησ ἀνωμαλίασ ἔγεμε, φροντίζων χρημάτων τῶν πρὸ βραχέοσ ἐσ θάλασσαν μεθειμένων. ὁ δὲ Κλοίλιοσ τοὺσ ἀφικομένουσ ἰδὼν ἤρετο μετὰ βοῆσ εἰ τὸ χρυσίον κεκομίκασι, καὶ βουλομένουσ τι λέγειν ἐκέλευε πρῶτον εἰπεῖν περὶ τοῦ χρυσίου. ὡσ δ’ ἔμαθεν οὐκ ἔχοντασ, οὐκ ἀνασχόμενοσ αὐτῶν οὐδ’ ἀκοῦσαι, τὴν στρατιὰν ἀπῆγεν ὀπίσω. καὶ Περσεὺσ ἀφῄρητο καὶ τῆσδε συμμαχίασ, πολλῆσ τε καὶ κατὰ καιρὸν ἐλθούσησ. ὑπὸ δ’ ἀφροσύνησ, ἐν Φίλᾳ χειμάζων καὶ στρατὸν ἔχων πολὺν Θεσσαλίαν μὲν οὐκ ἐπέτρεχεν, ἣ Ῥωμαίοισ ἐχορήγει τροφάσ, ἐσ δὲ τὴν Ιὠνίαν ἔπεμπε κωλύειν τὴν ἀγορὰν τὴν ἐκεῖθεν αὐτοῖσ φερομένην. Ὅτι Παύλῳ ἐπ’ εὐτυχίασ τοσῆσδε γενομένῳ τὸ δαιμόνιον ἐφθόνησε τῆσ εὐτυχίασ. καί οἱ τεσσάρων παίδων ὄντων τοὺσ μὲν πρεσβυτέρουσ αὐτῶν ἐσ θέσιν ἄλλοισ ἐδεδώκει, Μάξιμόν τε καὶ Σκιπίωνα, τοὺσ δὲ νεωτέρουσ ἄμφω συνέβη, τὸν μὲν πρὸ τριῶν ἡμερῶν τοῦ θριάμβου τὸν δὲ μετὰ πέντε, ἀποθανεῖν. καὶ τοῦτ’ οὐδενὸσ ἧττον ὁ Παῦλοσ κατελογίσατο τῷ δήμῳ. ἔθουσ γὰρ ὄντοσ τοῖσ στρατηγοῖσ καταλέγειν τὰ πεπραγμένα, παρελθὼν ἐσ τὴν ἀγορὰν εἶπεν ἐσ μὲν Κέρκυραν ἐκ Βρεντεσίου διαπλεῦσαι μιᾶσ ἡμέρασ, ἐκ δὲ Κερκύρασ πέντε μὲν ἐσ Δελφοὺσ ὁδεῦσαι καὶ θῦσαι τῷ θεῷ, πέντε δὲ ἄλλαισ ἐσ Θεσσαλίαν παραγενέσθαι καὶ παραλαβεῖν τὸν στρατόν, ἀπὸ δὲ ταύτησ πεντεκαίδεκα ἄλλαισ ἑλεῖν Περσέα καὶ Μακεδόνασ παραλαβεῖν. οὕτω δὲ ὀξέωσ ἁπάντων ἐπιτυχὼν δεῖσαι μή τι τῷ στρατῷ συμπέσοι πρὸσ ὑμᾶσ ἐπανιόντι. "διασωθέντοσ δὲ τοῦ στρατοῦ περὶ ὑμῶν ἐδεδοίκειν," ἔφη· "φθονερὸσ γὰρ ὁ δαίμων. ἐσ ἐμὲ δὲ ἀποσκήψαντοσ τοῦ κακοῦ, καὶ ἀθρόωσ μοι τῶν δύο παίδων ἀποθανόντων, ἐπ’ ἐμαυτῷ μέν εἰμι βαρυσυμφορώτατοσ, ἐπὶ δὲ ὑμῖν ἀμέριμνοσ. " ταῦτ’ εἰπών, καὶ καταθαυμαζόμενοσ ἐπὶ πᾶσιν, οἰκτιζόμενοσ δὲ ἐπὶ τοῖσ τέκνοισ, μετ’ οὐ πολὺν χρόνον ἀπέθανεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Foreign Wars, chapter

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION