Appian, The Foreign Wars, chapter 5

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 5)

Ἡ δὲ πόλισ, ἀπαγγελθεισησ τῆσ συμφορᾶσ, οἱ μὲν ἐν ταῖσ ὁδοῖσ ἐθρήνουν τε τοὺσ οἰκείουσ ἀνακαλοῦντεσ, καὶ σφᾶσ ὡσ αὐτικα ἁλωσομένουσ ὠλοφύροντο, αἱ δὲ γυναῖκεσ ἱκέτευον ἐν τοῖσ ἱεροῖσ μετὰ τῶν τέκνων λῆξαί ποτε τὰσ συμφορὰσ τῇ πόλει, οἱ δ’ ἄρχοντεσ θυσίαισ τε καὶ εὐχαῖσ ἱλάσκοντο τοὺσ θεούσ, εἴ τι μήνιμα ἐνοχλεῖ, κορεσθῆναι τοῖσ γεγονόσιν. ἡ δὲ βουλὴ Κόιντον μὲν Φάβιον, τὸν συγγραφέα τῶνδε τῶν ἔργων, ἐσ Δελφοὺσ ἔπεμπε χρησόμενον περὶ τῶν παρόντων, δούλουσ δὲ ἐσ ὀκτακισχιλίουσ τῶν δεσποτῶν ἐπιδόντων ἠλευθέρου, ὅπλα τε καὶ τόξα τοὺσ ἐν ἄστει πάντασ ἐργάζεσθαι παρεσκεύαζε, καὶ συμμάχουσ, καὶ ὥσ, τινὰσ συνέλεγεν. Κλαύδιόν τε Μάρκελλον μέλλοντα πλεῖν ἐσ Σικελίαν, ἐσ τὸν Ἀννίβου πόλεμον μετέφερεν. ὁ δὲ τὸν μὲν στόλον ἐμερίσατο τῷ συνάρχῳ Φουρίῳ, καὶ τὸ μέροσ ἔπεμψεν ἐσ τὴν Σικελίαν, αὐτὸσ δὲ τοὺσ δούλουσ ἄγων καὶ ὅσουσ ἄλλουσ ἐδύνατο τῶν πολιτῶν ἢ συμμάχων, γενομένουσ ἅπαντασ ἐσ μυρίουσ πεζοὺσ καὶ δισχιλίουσ ἱππέασ, ἐσ τὸ Τεανὸν παρῆλθε, καὶ ὅ τι πράξειν ὁ Ἀννίβασ μέλλοι παρεφύλασσεν. Ἀννιβου δὲ δόντοσ τοῖσ αἰχμαλώτοισ ἐσ Ῥώμην πρεσβεύσασθαι περὶ σφῶν, εἰ θέλοιεν αὐτοὺσ οἱ ἐν ἄστει λύσασθαι χρημάτων, καὶ τοὺσ αἱρεθέντασ ὑπ’ αὐτῶν τρεῖσ, ὧν ἡγεῖτο Γναῖοσ Σεμπρώνιοσ, ὁρκώσαντοσ ἐσ αὐτὸν ἐπανήξειν, οἱ μὲν οἰκεῖοι τῶν ἁλόντων, περιστάντεσ τὸ βουλευτήριον, ἐπηγγέλλοντο λύσεσθαι τοὺσ οἰκείουσ ἕκαστοσ ἰδίοισ χρήμασι, καὶ παρεκάλουν τὴν βουλὴν τοῦτο σφίσιν ἐπιτρέψαι, καὶ ὁ δῆμοσ αὐτοῖσ συνεδάκρυε καὶ συνεδεῖτο·

τῶν δὲ βουλευτῶν οἱ μὲν οὐκ ἠξίουν ἐπὶ τοσαῖσδε συμφοραῖσ ἄλλουσ τοσούσδε βλαβῆναι τὴν πόλιν, οὐδὲ δούλουσ μὲν ἐλευθεροῦν τοὺσ δὲ ἐλευθέρουσ ὑπερορᾶν, οἱ δ’ οὐκ ᾤοντο δεῖν αὐτοὺσ ἐθίζειν τῷδε τῷ ἐλέῳ φεύγειν, ἀλλ’ ἢ νικᾶν μαχομένουσ ἢ ἀποθνήσκειν ὡσ οὐκ ὂν οὐδ’ ὑπὸ τῶν οἰκείων ἐλεεῖσθαι τὸν φυγόντα. πολλῶν δὲ παραδειγμάτων ἐσ ἑκάτερα λεχθέντων, οὐκ ἐπέτρεψεν ἡ βουλὴ τοῖσ συγγενέσι λύσασθαι τοὺσ αἰχμαλώτουσ, ἡγουμένη, πολλῶν σφίσιν ἔτι κινδύνων ἐπόντων, οὐ συνοίσειν ἐσ τὸ μέλλον τὴν ἐν τῷ παρόντι φιλανθρωπίαν, τὸ δ’ ἀπάνθρωπον, εἰ καὶ σκυθρωπὸν εἰή, πρόσ τε τὰ μέλλοντα χρήσιμον ἔσεσθαι καὶ ἐν τῷ παρόντι καταπλήξειν Ἀννίβαν τῷ τολμήματι. Σεμπρώνιοσ οὖν καὶ οι σὺν αὐτῷ δύο τῶν αἰχμαλώτων πρὸσ Ἀννίβαν ἐπανῄεσαν. ὁ δ’ ἔστι μὲν οὓσ ἀπέδοτο τῶν αἰχμαλώτων, ἔστι δ’ οὓσ ὑπ’ ὀργῆσ ἀνῄρει, καὶ τοῖσ σώμασι τὸν ποταμὸν ἐγεφύρου καὶ ἐπέρα. ὅσοι δ’ ἦσαν ἀπὸ τῆσ βουλῆσ ἢ ἄλλωσ ἐπιφανεῖσ, μονομαχεῖν αὐτοὺσ ὑπὸ θεαταῖσ τοῖσ Λίβυσιν ἠνάγκασε, πατέρασ τε υἱοῖσ καὶ ἀδελφοὺσ ἀδελφοῖσ, οὐδὲν ἐκλείπων ὑπεροψίασ ὠμῆσ. Μετὰ δὲ τοῦτ’ ἐπιὼν τὰ ὑπὸ Ῥωμαίοισ ἐλυμαίνετο, καὶ Πετηλίνοισ μηχανήματα προσῆγεν.

οἱ δ’ ὀλίγοι μὲν ἦσαν, ὑπὸ δὲ τόλμησ μετὰ τῶν γυναικῶν ἐπεξέθεον αὐτῷ, καὶ πολλὰ καὶ γενναῖα ἔδρων, τάσ τε μηχανὰσ αὐτοῦ συνεχῶσ ἐνεπίμπρασαν, οὐχ ἧσσον αὐτοῖσ τῶν γυναικῶν ἀνδριζομένων. ὀλιγώτεροι δε γιγνόμενοι καθ’ ἕκαστον ἔργον ἐκακοπάθουν μάλιστα ὑπὸ λιμοῦ· καὶ ὁ Ἀννίβασ αἰσθανόμενοσ περιετείχισεν αὐτούσ, καὶ Ἄννωνα ἐπέστησε τῇ πολιορκίᾳ. οἱ δ’, ἐπιτείνοντοσ αὐτοῖσ τοῦ κακοῦ, πρῶτα μὲν τοῦσ ἀχρείουσ σφῶν ἐσ μάχασ ἐξέβαλον ἐσ τὸ μεσοτείχιον, καὶ κτιννυμένουσ ὑπὸ τοῦ Ἄννωνοσ ἐφεώρων ἀλύπωσ ὡσ εὐμοιρότερον ἀποθνήσκοντασ. τῷ δ’ αὐτῷ λόγῳ καὶ οἱ λοιποὶ πάμπαν ἀποροῦντεσ ἐξέδραμον ἐπὶ τοὺσ πολεμίουσ, καὶ πολλὰ μὲν καὶ γενναῖα καὶ τότε ἔδρασαν, ὑπὸ δὲ ἀτροφίασ καὶ ἀσθενείασ σωμάτων οὐδ’ ὑποστρέψαι δυνάμενοι διεφθάρησαν ἅπαντεσ ὑπὸ τῶν Λιβύων. καὶ τὴν πόλιν εἷλεν ὁ Ἄννων, ἐκφυγόντων καὶ ὣσ ἀπ’ αὐτῆσ ὀλίγων τῶν δραμεῖν δυνηθέντων. τούτουσ διερριμμένουσ οἱ Ῥωμαῖοι σπουδῇ συνῆγον, καὶ γενομένουσ ἐσ ὀκτακοσίουσ κατήγαγόν τε καὶ συνῴκισαν μετὰ τόνδε τὸν πόλεμον αὖθισ ἐσ τὴν πατρίδα, ἀγάμενοι τῆσ τε περὶ σφᾶσ εὐνοίασ καὶ τοῦ παραδόξου τῆσ προθυμίασ. Τῶν δὲ Κελτιβήρων ἱππέων, οἳ ἐμισθοφόρουν Ἀννίβᾳ, λαμπρῶσ ἀγωνιζομένων, ὅσοι Ῥωμαίων ἐστρατήγουν ἐν Ἰβηρίᾳ, τοσούσδε ἑτέρουσ τὰσ πόλεισ τὰσ ὑπὸ σφίσιν αἰτήσαντεσ ἐσ ἀντίπαλον ἐκείνων ἔπεμψαν ἐσ τὴν Ἰταλίαν, οἳ τοῖσ ὁμοεθνέσιν, ὅτε πλησίον Ἀννίβου στρατοπεδεύοιεν, ἀναμιγνύμενοι μετέμειθον αὐτούσ.

καὶ πολλῶν μετατιθεμένων τε καὶ αὐτομολούντων ἢ ἀποδιδρασκόντων οὐδὲ τὸ λοιπὸν ἦν ἔτι τῷ Ἀννίβᾳ πιστόν, ὑποπτευόμενόν τε ὑπ’ ἐκείνου καὶ ὑποπτεύοντεσ αὐτόν. κάκιον οὖν ἔπρασσεν ὁ Ἀννίβασ τὸ ἀπὸ τοῦδε. Ἀργύριππα δ’ ἐστὶ πόλισ ἐν τῇ Δαυνίᾳ, ἣν Διομήδησ ὁ Ἀργεῖοσ λέγεται κτίσαι.

καί τισ ἔκγονοσ εἶναι τοῦ Διομήδουσ νομιζόμενοσ, Δάσιοσ, ἀνὴρ εὐμετάβολόσ τε τὸ φρόνημα καὶ οὐ Διομήδουσ ἄξιοσ, Ῥωμαίων περὶ Κάννασ τὴν μεγάλην ἧτταν ἡττημένων ἀπέστησε τὴν πατρίδα πρὸσ τοὺσ Λίβυασ ἀπὸ Ῥωμαίων. τότε δ’ αὖ δυσπραγοῦντοσ Ἀννίβου ἔλαθεν ἐσ Ῥώμην διιππεύσασ, καὶ ἐπὶ τὴν βουλὴν ἐπαχθεὶσ ἔφη δύνασθαι τὸ ἁμάρτημα ἰάσασθαι καὶ μεταβαλεῖν αὖθισ ἐσ Ῥωμαίουσ τὴν πόλιν. οἱ δ’ ὀλίγου μὲν αὐτὸν καὶ διέφθειραν, ἐξέβαλον δ’ εὐθὺσ ἐκ τῆσ πόλεωσ. ὁ δὲ καὶ τούσδε καὶ τὸν Ἀννίβαν δεδιὼσ ἠλᾶτο ἀνὰ τὴν χώραν, καὶ ὁ μὲν Ἀννίβασ αὐτοῦ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα ζῶντασ ἔκαυσε, τὰ δὲ Ἀργύριππα ἑτέρων ἐνδόντων εἷλε Φάβιοσ Μάξιμοσ νυκτόσ, καὶ κτείνασ ὅσουσ ηὑρ͂ε Λιβύων, φρουρὰν ἐπέστησε τῇ πόλει.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION