Appian, The Foreign Wars, chapter 2

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 2)

Καὶ μικρὸν ἀναπαύσασ προσέβαλε Ταυρασίᾳ, πόλει Κελτικῇ. κατὰ κράτοσ δὲ αὐτὴν ἐξελών, τοὺσ μὲν αἰχμαλώτουσ ἔσφαξεν ἐσ κατάπληξιν τῆσ ἄλλησ Κελτικῆσ, ἐπὶ δὲ ποταμὸν Ἠριδανὸν τὸν νῦν Πάδον λεγόμενον ἐλθών, ἔνθα Ῥωμαῖοι Κελτοῖσ τοῖσ καλουμένοισ Βοιοῖσ ἐπολέμουν, ἐστρατοπέδευσεν. ὁ δ’ ὕπατοσ ὁ Ῥωμαίων Πόπλιοσ Κορνήλιοσ Σκιπίων, Καρχηδονίοισ ἐν Ἰβηρίᾳ πολεμῶν, ἐπεὶ τῆσ ἐσβολῆσ Ἀννίβου τῆσ ἐσ τὴν Ἰταλίαν ἐπύθετο, τὸν ἀδελφὸν καὶ ὅδε Γναῖον Κορνήλιον Σκιπίωνα ἐπὶ τοῖσ ἐν Ἰβηρίᾳ πράγμασι καταλιπὼν διέπλευσεν ἐσ Τυρρηνίαν, ὅθεν ὁδεύων τε καὶ συμμάχουσ ὅσουσ δύναιτο ἀγείρων ἔφθασεν ἐπὶ τὸν Πάδον Ἀννίβαν. καὶ Μάλλιον μὲν καὶ Ἀτίλιον, οἳ τοῖσ Βοιοῖσ ἐπολέμουν, ἐσ Ῥώμην ἔπεμψεν ὡσ οὐ δέον αὐτοὺσ ἔτι στρατηγεῖ ὑπάτου παρόντοσ, αὐτὸσ δὲ τὸν στρατὸν παραλαβὼν ἐσ μάχην ἐξέτασσε πρὸσ Ἀννίβαν. καὶ γενομένησ ἀκροβολίασ τε καὶ ἱππομαχίασ, οἱ Ῥωμαῖοι κυκλωθέντεσ ὑπὸ τῶν Λιβύων ἔφευγον ἐσ τὸ στρατόπεδον, καὶ νυκτὸσ ἐπιγενομένησ ἐσ Πλακεντίαν ἀνεχώρουν ἀσφαλῶσ τετειχισμένην, τὸν Πάδον ἐπὶ γεφυρῶν περάσαντέσ τε καὶ λύσαντεσ τὰσ γεφύρασ. τὸν μὲν οὖν ποταμὸν καὶ ὁ Ἀννίβασ ζεύξασ ἐπέρα, ̔6̓ τὸ δ’ ἔργον εὐθὺσ τόδε, πρῶτον ἢ δεύτερον ἐπὶ τῇ τῶν Ἀλπείων ὀρῶν διαβάσει, παρὰ τοῖσ ἐπέκεινα Κελτοῖσ ἐξῇρε τὸν Ἀννίβαν ὡσ ἄμαχον στρατηγὸν καὶ τύχῃ λαμπρᾷ χρώμενον. ὁ δέ, ὡσ ἐν βαρβάροισ τε καὶ τεθηπόσιν αὐτόν, καὶ δι’ ἄμφω δυναμένοισ ἀπατᾶσθαι, τὴν ἐσθῆτα καὶ τὴν κόμην ἐνήλασσε συνεχῶσ ἐσκευασμέναισ ἐπινοίαισ· καὶ αὐτὸν οἱ Κελτοὶ περιιόντα τὰ ἔθνη πρεσβύτην ὁρῶντεσ, εἶτα νέον, εἶτα μεσαιπόλιον, καὶ συνεχῶσ ἕτερον ἐξ ἑτέρου, θαυμάζοντεσ ἐδόκουν θειοτέρασ φύσεωσ λαχεῖν. Σεμπρώνιοσ δ’ ὁ ἕτεροσ ὕπατοσ, ἐν Σικελίᾳ τότε ὢν καὶ πυθόμενοσ, διέπλευσε πρὸσ τὸν Σκιπίωνα, καὶ τεσσαράκοντα σταδίουσ αὐτοῦ διασχὼν ἐστρατοπέδευσεν. καὶ τῆσ ἐπιούσησ ἔμελλον ἅπαντεσ ἐσ μάχην ἥξειν. ποταμὸσ δ’ ἦν ἐν μέσῳ Τρεβίασ, ὃν Ῥωμαῖοι πρὸ ἑώ, χειμερίου τε τῆσ τροπῆσ οὔσησ καὶ ὑετοῦ καὶ κρύουσ, ἐπέρων βρεχόμενοι μέχρι τῶν μαστῶν. Ἀννίβασ δὲ καὶ ἐσ δευτέραν ὡρ́αν ἀνέπαυσε τὴν στρατιάν, καὶ τότε ἐξῆγεν. Παράταξισ δ’ ἦν ἑκατέρων .

. . τὰ κέρατα κατεῖχον, ἀμφὶ τὴν φάλαγγα τῶν πεζῶν. Ἀννίβασ δὲ τοῖσ μὲν ἱππεῦσιν ἀντέταξε τοὺσ ἐλέφαντασ, τῇ δὲ φάλαγγι τοὺσ πεζούσ· τοὺσ δὲ ἱππέασ ἐκέλευσεν ὀπίσω τῶν ἐλεφάντων ἀτρεμεῖν ἑώσ αὐτόσ τι σημήνῃ. γενομένων δ’ ἐν χερσὶ πάντων, οἱ μὲν Ῥωμαίων ἵπποι τοὺσ ἐλέφαντασ, οὐ φέροντεσ αὐτῶν οὔτε τὴν ὄψιν οὔτε τὴν ὀδμήν, ἔφευγον· οἱ δὲ πεζοί, καίπερ ὑπὸ τοῦ κρύουσ καὶ τοῦ ποταμοῦ καὶ τῆσ ἀγρυπνίασ τετρυμένοι τε καὶ μαλακοὶ ὄντεσ, ὅμωσ ὑπὸ τόλμησ τοῖσ θηρίοισ ἐπεπήδων καὶ ἐτίτρωσκον αὐτά, καὶ τινῶν καὶ τὰ νεῦρα ὑπέκοπτον, καὶ τοὺσ πεζοὺσ ἐνέκλινον ἤδη. θεασάμενοσ δ’ ὁ Ἀννίβασ ἐσήμηνε τὴν ἵππον κυκλοῦσθαι τοὺσ πολεμίουσ. ἐσκεδασμένων δ’ ἄρτι τῶν Ῥωμαϊκῶν ἱππέων διὰ τὰ θηρία καὶ τῶν πεζῶν μόνων τε ὄντων καὶ κακοπαθούντων καὶ δεδιότων τὴν περικύκλωσιν, φυγὴ πανταχόθεν ἦν ἐσ τὰ στρατόπεδα. καὶ ἀπώλλυντο οἱ μὲν ὑπὸ τῶν ἱππέων καταλαμβανόντων ἅτε πεζούσ, οἱ δὲ ὑπὸ τοῦ ποταμοῦ παραφέροντοσ· τοῦ γὰρ ἡλίου τὴν χιόνα τήξαντοσ ὁ ποταμὸσ ἐρρύη μέγασ, καὶ οὔτε στῆναι διὰ τὸ βάθοσ οὔτε νεῖν διὰ τὰ ὅπλα ἐδύναντο. Σκιπίων δὲ αὐτοῖσ ἑπόμενοσ καὶ παρακαλῶν ὀλίγου μὲν ἐδέησε τρωθεὶσ διαφθαρῆναι, μόλισ δ’ ἐσ Κρεμῶνα διεσώθη φερόμενοσ. ἐπίνειον δὲ ἦν τι βραχὺ Πλακεντίασ, ᾧ προσβαλὼν ὁ Ἀννίβασ ἀπώλεσε τετρακοσίουσ καὶ αὐτὸσ ἐτρώθη. καὶ ἀπὸ τοῦδε πάντεσ ἐχείμαζον, Σκιπίων μὲν ἐν Κρεμῶνι καὶ Πλακεντίᾳ, Αννίβασ δὲ περὶ Πάδον. Οἱ δ’ ἐν ἄστει Ῥωμαῖοι πυθόμενοι, καὶ τρίτον ἤδη πταίοντεσ περὶ Πάδον ἡ̔́ττηντο γὰρ δὴ καὶ ὑπὸ Βοιῶν πρὸ Ἀννίβοὐ, στρατιάν τε παρ’ αὑτῶν ἄλλην κατέλεγον, σὺν τοῖσ οὖσι περὶ τὸν Πάδον ὡσ εἶναι τρισκαίδεκα τέλη, καὶ τοῖσ συμμάχοισ ἑτέραν διπλασίονα ταύτησ ἐπήγγελλον.

ἤδη δὲ αὐτοῖσ τὸ τέλοσ εἶχε πεζοὺσ πεντακισχιλίουσ καὶ ἱππέασ τριακοσίουσ. καὶ τούτων τοὺσ μὲν ἐσ Ἰβηρίαν ἔπεμπον, τοὺσ δ’ ἐσ Σαρδόνα κἀκείνην πολεμουμένην, τοὺσ δ’ ἐσ Σικελίαν. τὰ πλέονα δ’ ἦγον ἐπὶ τὸν Ἀννίβαν οἱ μετὰ Σκιπίωνα καὶ Σεμπρώνιον αἱρεθέντεσ ὕπατοι, Σερουίλιόσ τε Γναῖοσ καὶ Γάιοσ Φλαμίνιοσ. ὧν ὁ μὲν Σερουίλιοσ ἐπὶ τὸν Πάδον ἐπειχθεὶσ τὴν στρατηγίαν ἐκδέχεται παρὰ τοῦ Σκιπίωνοσ ὁ̔ δὲ Σκιπίων ἀνθύπατοσ αἱρεθεὶσ ἐσ Ἰβηρίαν διέπλευσἐ, Φλαμίνιοσ δὲ τρισμυρίοισ τε πεζοῖσ καὶ τρισχιλίοισ ἱππεῦσι τὴν ἐντὸσ Ἀπεννίνων ὀρῶν Ἰταλίαν ἐφύλασσεν, ἣν καὶ μόνην ἄν τισ εἴποι κυρίωσ Ἰταλίαν. τὰ γὰρ Ἀπεννῖνα κατέρχεται μὲν ἐκ μέσων τῶν Ἀλπείων ἐπὶ θάλασσαν, ἔστι δ’ αὐτῶν τὰ μὲν ἐπὶ δεξιὰ πάντα καθαρῶσ Ἰταλία, τὰ δὲ ἐπὶ θάτερα ἐσ τὸν Ιὄνιον φθάνοντα νῦν μέν ἐστι καὶ ταῦτα Ἰταλία, ὅτι καὶ Τυρρηνία νῦν Ἰταλία, οἰκοῦσι δ’ αὐτῶν τὰ μὲν Ἕλληνεσ, ἀμφὶ τὴν Ιὄνιον ἀκτήν, τὰ δὲ λοιπὰ Κελτοί, ὅσοι τῇ Ῥώμῃ τὸ πρῶτον ἐπιθέμενοι τὴν πόλιν ἐνέπρησαν. ὅτε γὰρ αὐτοὺσ ἐξελαύνων Κάμιλλοσ ἐδίωκε μέχρι τῶν Ἀπεννίνων ὀρῶν, ἐμοὶ δοκοῦσιν ὑπερβάντεσ αὐτά, ἀντὶ ἠθῶν τῶν ἰδίων, παρὰ τὸν Ιὄνιον οἰκῆσαι· καὶ τὸ μέροσ τῆσ χώρασ ἔτι νῦν οὕτω καλοῦσιν, Ἰταλίαν Γαλατικήν. Ῥωμαῖοι μὲν δὴ μεγάλοισ στρατοῖσ ἐσ πολλὰ ὁμοῦ διῄρηντο·

Ἀννίβασ δὲ τούτων αἰσθόμενοσ, ἅμα τῷ ἦρι, τοὺσ ἄλλουσ λαθὼν ἐδῄου τὴν Τυρρηνίαν καὶ προύβαινεν ἐσ τὸ μέροσ τὸ ἐπὶ Ῥώμησ. οἱ δὲ πλησιάζοντοσ αὐτοῦ πάνυ ἔδεισαν, οὐ παρούσησ σφίσιν ἀξιομάχου δυνάμεωσ. ἐστράτευον δὲ ὅμωσ ἐκ τῶν ὑπολοίπων ὀκτακισχιλίουσ, καὶ Κεντήνιον αὐτοῖσ τινὰ τῶν ἐπιφανῶν ἰδιωτῶν, οὐδεμιᾶσ ἀρχῆσ παρούσησ, ἐπέστησάν τε καὶ ἐξέπεμπον ἐσ Ὀμβρικοὺσ ἐσ τὴν Πλειστινην λίμνην, τὰ στενὰ προληψόμενον, ᾗ συντομώτατόν ἐστιν ἐπὶ τὴν Ῥώμην. ἐν δὲ τούτῳ καὶ Φλαμίνιοσ ὁ τοῖσ τρισμυρίοισ τὴν ἐντὸσ Ἰταλίαν φυλάσσων, αἰσθόμενοσ τῆσ σπουδῆσ Ἀννίβου, μετέβαινεν ὀξέωσ, οὐ διαναπαύων τὴν στρατιάν. δέει τε περὶ τῆσ πόλεωσ, καὶ αὐτὸσ ὢν ἀπειροπόλεμόσ τε καὶ ἐσ τὴν ἀρχὴν ἀπὸ δημοκοπίασ ᾑρημένοσ, ἠπείγετο Ἀννίβᾳ συμπλεκῆναι. Ὁ δὲ αἰσθόμενοσ αὐτοῦ τῆσ τε ὁρμῆσ καὶ ἀπειρίασ, ὄροσ μέν τι καὶ λίμνην προυβάλετο πρὸ ἑαυτοῦ, ψιλοὺσ δὲ καὶ ἱππέασ ἐσ φάραγγα ἀποκρύψασ ἐστρατοπέδευεν.

καὶ αὐτὸν ὁ Φλαμίνιοσ κατιδὼν ἅμα ἑῴ σμικρὸν μέν τι διέτριψε, τὸν στρατὸν ἀναπαύων ἐξ ὁδοιπορίασ καὶ χαρακοποιούμενοσ, μετὰ δὲ τοῦτο ἐξῆγεν εὐθὺσ ἐπὶ τὴν μάχην αὐούσ ὄντασ ὑπ’ ἀγρυπνίασ καὶ κόπου. τῆσ δ’ ἐνέδρασ ἐκφανείσησ ἐν μέσῳ ληφθεὶσ τοῦ τε ὄρουσ καὶ τῆσ λίμνησ καὶ τῶν ἐχθρῶν αὐτόσ τε ἀνῃρέθη καὶ σὺν αὐτῷ δισμύριοι. τοὺσ δὲ λοιποὺσ ἔτι μυρίουσ, ἔσ τινα κώμην ὀχυρὰν συμφυγόντασ, Μαάρβαλ ὁ ὑποστράτηγοσ Ἀννίβου, μεγίστην καὶ ὅδε ἐπὶ στρατηγίᾳ δόξαν ἔχων, οὐ δυνάμενοσ ἑλεῖν εὐχερῶσ, οὐδὲ ἀξιῶν ἀπεγνωκόσι μάχεσθαι, ἔπεισε τὰ ὅπλα ἀποθέσθαι, συνθέμενοσ ἀπολύσειν ὅπῃ θέλοιεν. ὡσ δὲ ἀπέθεντο, λαβὼν ἦγεν αὐτοὺσ πρὸσ τὸν Ἀννίβαν γυμνούσ. ὁ δ’ οὐ φάμενοσ εἶναι κύριον χωρὶσ αὑτοῦ ταῦτα συνθέσθαι τὸν Μαάρβαλ, τοὺσ μὲν ἐκ τῶν συμμάχων φιλανθρωπευσάμενοσ ἀπέλυσεν ἐσ τὰ ἑαυτῶν, θηρεύων τῇ φιλανθρωπίᾳ τὰσ πόλεισ, ὅσοι δὲ Ῥωμαίων ἦσαν, εἶχε δήσασ. τὴν δὲ λείαν τοῖσ συστρατεύουσι Κελτοῖσ ἀποδόμενοσ, ἵνα καὶ τούσδε θεραπεύσειε τῷ κέρδει, προύβαινεν ἐσ τὸ πρόσθεν, αἰσθομένου μὲν ἤδη τῶν γιγνομένων τοῦ περὶ Πάδον στρατηγοῦ Σερουιλίου, καὶ τετρακισμυρίοισ ἐπὶ Τυρρηνίασ ἐπειγομένου, Κεντηνίου δὲ ἤδη τοῖσ ὀκτακισχιλίοισ τὰ στενὰ προειληφότοσ. Ἀννίβασ δὲ ἐπειδὴ τήν τε λίμνην εἶδε τὴν Πλειστίνην καὶ τὸ ὄροσ τὸ ὑπὲρ αὐτήν, καὶ τὸν Κεντήνιον ἐν μέσῳ κρατοῦντα τῆσ διόδου, τοὺσ ἡγεμόνασ τῶν ὁδῶν ἐξήταζεν εἴ τισ εἰή περίοδοσ.

οὐδεμίαν δὲ φαμένων εἶναι τρίβον, ἀλλ’ ἀπόκρημνα πάντα καὶ φαραγγώδη, δι’ αὐτῶν ὅμωσ ἔπεμπε τοὺσ ψιλοὺσ νύκτωρ τὸ ὄροσ περιιέναι, καὶ Μαάρβαλ μετ’ αὐτῶν. τεκμηράμενοσ δ’ ὅτε δύναιντο περιελθεῖν, προσέβαλε τῷ Κεντηνίῳ κατὰ μέτωπον. καὶ συνεστώτων ἑκατέρων, πάνυ προθύμωσ ὁ Μαάρβαλ ἐκ κορυφῆσ ἄνωθεν ὤφθη τε καὶ ἠλάλαξεν. Ῥωμαίων δ’ εὐθὺσ ἦν φυγὴ καὶ φόνοσ κεκυκλωμένων, καὶ τρισχίλιοι μὲν ἔπεσον ὀκτακόσιοι δ’ ἐλήφθησαν· οἱ δὲ λοιποὶ μόλισ διέφυγον. πυθόμενοι δὲ οἱ ἐν ἄστει, καὶ δείσαντεσ μὴ εὐθὺσ ἐπὶ τὴν πόλιν ὁ Ἀννίβασ ἔλθοι, τό τε τεῖχοσ ἐπλήρουν λίθων καὶ τοὺσ γέροντασ ὥπλιζον, ὅπλων μὲν ἀποροῦντεσ, τὰ δὲ λάφυρα ἐκ τῶν ἱερῶν καταφέροντεσ, ἃ ἐκ πολέμων ἄλλων κόσμοσ αὐτοῖσ περιέκειτο· δικτάτορά τε, ὡσ ἐν κινδύνῳ, Φάβιον εἵλοντο Μάξιμον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION