헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΦορέ06́

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter)

Ὅτι οἱ Ῥωμαίων στρατηγοὶ Κορνήλιοσ καὶ Κορουῖνοσ, καὶ Δέκιοσ δημότησ, Σαυνίτασ νικήσαντεσ ὑπέλιπον Καμπανοῖσ φύλακασ πρὸσ τὰσ Σαυνιτῶν ἐπιδρομάσ. οἱ δὲ φύλακεσ οἵδε Καμπανοῖσ ἁβροδιαίτοισ καὶ πολυτελέσιν οὖσι κοινωνοῦντεσ ἐφθείροντο τὰσ γνώμασ, καὶ ἐφθόνουν ὧν ἔχουσιν ἀγαθῶν, αὐτοὶ πενόμενοι καὶ τὰ χρέα δεδιότεσ τὰ ἐν Ῥώμῃ. τέλοσ δὲ ἐπεβούλευον τοὺσ ξένουσ ἑαυτῶν ἀνελόντεσ ἕκαστοι τὴν περιουσίαν κατασχεῖν καὶ τὰσ γυναῖκασ ἐσ γάμον προσαγαγέσθαι. καὶ τάχα ἂν ἔπραξαν αἰσχρὸν οὕτω μύσοσ, εἰ μὴ Μάμερκοσ, ἕτεροσ Ῥωμαίων στρατηγόσ, ἐπὶ Σαυνίτασ ὁδεύων ἔμαθε τὸ βούλευμα τῶν φυλάκων, καὶ ἐπικρύψασ τοὺσ μὲν αὐτῶν ἐξώπλισε καὶ ἀφῆκεν οἱᾶ κεκμηκότασ, τοὺσ δὲ πονηροτέρουσ ἐκέλευσεν ἐσ Ῥώμην ἐπί τινα χρείαν ἐπείγεσθαι, χιλίαρχόν τε αὐτοῖσ συνέπεμψεν, ᾧ εἴρητο ἀφανῶσ αὐτοὺσ φυλάσσειν. ἑκάτεροι δ’ ὑπώπτευον μεμηνῦσθαι, καὶ περὶ Ταρρακίνην ἀφίστανταί τε τοῦ χιλιάρχου, καὶ τοὺσ ἐπὶ τῶν ἔργων ἐν τοῖσ ἀγροῖσ δεδεμένουσ ἐκλύσαντεσ, καὶ ὁπλίσαντεσ ὡσ ἐδύναντο, ἤλαυνον ἐσ Ῥώμην ὁμοῦ δισμύριοι γεγονότεσ. Ἔτι δ’ αὐτῶν ὁδὸν ἡμέρασ μιᾶσ ἀπεχόντων ὑπήντα Κορουῖνοσ, καὶ παραστρατοπεδεύσασ ἐν τοῖσ ὄρεσι τοῖσ Ἀλβανῶν ἠρεμεί, περισκοπῶν τε τὸ ἔργον ἔτι, καὶ μέγα ἡγούμενοσ ἀπεγνωκόσι μάχεσθαι.

οἱ δὲ ἐπεμίγνυντο ἀλλήλοισ κρύφα, καὶ ὀδυρμοὶ καὶ δάκρυα τῶν φυλάκων ἦν ὡσ ἐν οἰκείοισ καὶ φίλοισ ἁμαρτεῖν μὲν ὁμολογούντων, τὴν δὲ αἰτίαν ἐσ τὰ χρέα φερόντων τὰ ἐν Ῥώμῃ. ὧν ὁ Κορουῖνοσ αἰσθανόμενοσ, καὶ ὀκνῶν ἅψασθαι πολιτικοῦ καὶ τοσούτου φόνου, συνεβούλευσε τῇ βουλῇ τὰ χρέα τοῖσ ἀνδράσι μεθεῖναι, τόν τε πόλεμον ἐξαίρων ἐπὶ μέγα, εἰ τοσῶνδε ἀνδρῶν δύναιτο κρατῆσαι μαχομένων ἐξ ἀπογνώσεωσ, καὶ τὰσ συνόδουσ αὐτῶν καὶ ἐπιμιξίασ ἐν ὑπονοίᾳ τιθέμενοσ, μὴ οὐδ’ ὁ ἴδιοσ αὐτῷ στρατὸσ ἐσ πάντα ᾖ πιστόσ, ἅτε συγγενεῖσ ὄντεσ ἐκείνων, καὶ οὐχ ἧσσον αὐτῶν αἰτιώμενοι τὰ χρέα. σφαλέντα δὲ κινδυνεύσειν ἔφη περὶ μειζόνων· καὶ τὴν νίκην, εἰ κρατήσειεν, ἀτυχεστάτην ἔσεσθαι τῇ πόλει κατ’ οἰκείων τοσῶνδε. οἷσ ἡ βουλὴ πεισθεῖσα τὰσ μὲν τῶν χρεῶν ἀποκοπὰσ ἐψηφίσατο πᾶσι Ῥωμαίοισ, τοῖσ δὲ τότε ἐχθροῖσ καὶ ἄδειαν. οἱ μὲν δὴ τὰ ὅπλα ἀποθέμενοι κατῄεσαν ἐσ τὴν πόλιν. Ὅτι Μάλλιοσ Τορκουάτοσ ὁ ὕπατοσ τοιοῦτοσ ἦν τὴν ἀρετήν. τούτῳ πατὴρ ἐγεγένητο μικρολόγοσ καὶ ἀμελὴσ ἐσ αὐτόν. καὶ ἐν ἀγροῖσ αὐτὸν εἶχε, μετὰ τῶν θεραπόντων ἐργαζόμενόν τε καὶ τρεφόμενον. γραψαμένου δὲ αὐτὸν ἐπὶ πολλοῖσ ἀδικήμασι Πομπωνίου δημάρχου, καὶ μέλλοντοσ ἐρεῖν τι καὶ περὶ τῆσ ἐσ τὸν παῖδα κακώσεωσ, ὁ παῖσ ὅδε Μάλλιοσ ἧκεν, ἐπικρύπτων ξιφίδιον, ἐσ τὴν οἰκίαν τοῦ δημάρχου, καὶ τυχεῖν ἠξίωσεν αὐτοῦ μόνου ὡσ δή τι λέξων χρήσιμον ἐσ τὴν δίκην. ὑποδεχθεὶσ δὲ καὶ λέγειν ἀρχόμενοσ ἐπέκλεισε τὰσ θύρασ, καὶ τὸ ξίφοσ ἐπισπάσασ ἠπείλει τῷ δημάρχῳ κτενεῖν αὐτόν, εἰ μὴ ὀμόσειεν ὅτι λύσει τῷ πατρὶ τὴν δίκην. καὶ ὁ μὲν ὤμοσε καὶ διέλυσεν, ἐκθέμενοσ τῷ δήμῳ τὸ συμβάν· ὁ δὲ Μάλλιοσ ἐξ ἐκείνου λαμπρὸσ ἦν, ἐπαινούμενοσ ὅτι τοιόσδε ἐσ τοιόνδε πατέρα ἐγεγένητο. Ὁ δὲ αὐτὸν εἰσ μονομαχίαν προυκαλεῖτο, σκώπτων ἐσ αὐτόν. ὁ δὲ τέωσ μὲν αὑτοῦ κατεῖχε, μετὰ δέ, οὐ φέρων ἔτι τὸ ἐρέθισμα, ἀντήλασε τὸν ἵππον. συιδ. ϝ. ἐρέθισμα. Ὅτι Σαυνῖται ἐσ τὴν Φρεγελλανῶν ἐμβαλόντεσ ἐπόρθουν, Ῥωμαῖοι δὲ Σαυνιτῶν καὶ Δαυνίων ὀγδοήκοντα κώμασ καὶ μίαν εἷλον, καὶ ἄνδρασ ἐξ αὐτῶν χιλίουσ καὶ δισμυρίουσ ἀνελόντεσ ἀπανέστησαν αὐτοὺσ ἀπὸ τῆσ Φρεγέλλησ.

καὶ πάλιν ἐσ Ῥώμην ἐπρέσβευον οἱ Σαυνῖται, νεκρὰ σώματα ἀνδρῶν φέροντεσ ὡσ αἰτίουσ τοῦδε τοῦ πολέμου γεγονότασ ἀνῃρηκότεσ, καὶ χρυσίον ὡσ ἀπὸ τῆσ ἐκείνων περιουσίασ πεπορισμένον. ἐφ’ οἷσ αὐτοὺσ ἡ βουλὴ πάνυ νομίζουσα τετρῦσθαι, προσεδόκα κακοπαθοῦντασ ἐνδώσειν περὶ τῆσ ἡγεμονίασ. οἱ δὲ τὰ μὲν ἄλλα ἐδέχοντο, καὶ εἴ τι καὶ ἀντέλεγον, ἢ παρῃτοῦντο καὶ παρεκάλουν ἢ ἐσ τὰσ πόλεισ ἀνετίθεντο· περὶ δὲ τῆσ ἡγεμονίασ οὐκ ἀνασχόμενοι πάλιν οὐδ’ ἀκοῦσαι, οὐκ ἐκδωσόμενοι δὴ τὰσ πόλεισ ἔφασαν ἥκειν, ἀλλ’ ἐσ φιλίαν συνάξοντεσ. λυσάμενοι δὴ τοῦ χρυσίου τοὺσ αἰχμαλώτουσ ἀπῄεσαν ὀργῇ, καὶ τὴν πεῖραν ἔχοντεσ τὴν περὶ τῆσ ἡγεμονίασ. Καὶ Ῥωμαῖοι μὲν ἐψηφίζοντο μηδὲ πρεσβείασ ἔτι παρὰ Σαυνιτῶν προσίεσθαι, ἀλλ’ ἄσπονδον καὶ ἀκήρυκτον πόλεμον αὐτοῖσ πολεμεῖν ἑώσ κατὰ κράτοσ ἐξέλωσι, θεὸσ δ’ ἐνεμέσησε τῆσ μεγαληγορίασ, καὶ ὕστερον ἡττήθησαν ὑπὸ Σαυνιτῶν καὶ ὑπὸ ζυγὸν ἤχθησαν οἱ Ῥωμαῖοι.

ἐσ γὰρ στενώτατον χῶρον τούτουσ συγκλείσαντεσ οἱ Σαυνῖται τοῦ Ποντίου σφῶν στρατηγοῦντοσ, καὶ λιμῷ πιεζομένων Ῥωμαίων, οἱ στρατηγοὶ σφῶν πρεσβευσάμενοι παρεκάλουν τὸν Πόντιον καταθέσθαι Ῥωμαίοισ χάριν, ἣν οὐ πολλοὶ παρέχουσι καιροί. ὁ δὲ ἀπεκρίνατο μὴ δεῖν μηδὲ πρεσβεύειν ἔτι πρὸσ αὐτόν, εἰ μὴ τὰ ὅπλα καὶ αὑτοὺσ παραδοῖεν. θρῆνοσ οὖν ἦν οἱᾶ πόλεωσ ἁλούσησ. καὶ οἱ στρατηγοὶ διέτριψαν μὲν ἔτι ἄλλασ ἡμέρασ, ὀκνοῦντεσ ἀνάξιόν τι τῆσ πόλεωσ ἐργάσασθαι· ὡσ δ’ οὔτε μηχανὴ σωτηρίασ ἐφαίνετο, ὅ τε λιμὸσ ἐπίεζεν αὐτούσ, καὶ νεότησ ἦν πέντε μυριάδων, ἣν ὤκνουν φθειρομένην ὑπεριδεῖν, ἐπέτρεψαν ἑαυτοὺσ τῷ Ποντίῳ, καὶ παρεκάλουν, εἴτε κτείνειν εἴτε πωλεῖν εἴτε φυλάσσειν ἐπὶ λύτροισ ἕλοιτο, μηδὲν ἐσ σώματα ἀνδρῶν ἀτυχούντων ὑβρίσαι. Ὁ δὲ τῷ πατρὶ συνεβουλεύετο, μεταπεμψάμενοσ αὐτὸν ἐκ τοῦ Καυδίου, φερόμενον ὑπὸ γήρωσ ἁμάξῃ.

καὶ ὁ πρεσβύτησ ἔφη, "ἓν ἔστιν, ὦ παῖ, μεγάλησ ἔχθρασ φάρμακον, εὐεργεσίασ ἢ κολάσεωσ ὑπερβολή. αἱ μὲν οὖν κολάσεισ καταπλήσσουσιν, αἱ δὲ εὐεργεσίαι προσάγονται. ἴσθι νίκην τήνδε πρώτην καὶ μεγίστην, θησαυρίζειν τὴν εὐτυχίαν· καὶ πάντασ ἀπόλυσον ἀπαθεῖσ, μήτ’ ἐνυβρίσασ μήτ’ ἀφελόμενοσ μηδέν, ἵνα σῶον ᾖ σοι τὸ μέγεθοσ τῆσ εὐεργεσίασ. εἰσὶ δ’, ὡσ ἀκούω, φιλοτιμότατοι. ἀλλὰ μόναισ εὐεργεσίαισ ἡττώμενοι διαγωνιοῦνταί σοι περὶ τῆσδε τῆσ χάριτοσ. ἔχεισ ἐνέχυρον τήνδε τὴν εὐεργεσίαν εἰρήνησ ἀθανάτου λαβεῖν. ἢν δέ σε ταῦτα μὴ πείθῃ, κτεῖνον ἅπαντασ ὁμαλῶσ, μηδ’ ἄγγελον ὑπολιπών. λέγω δ’ ἐκεῖνα μὲν αἱρούμενοσ, ταῦτα δ’ ὡσ ἀναγκαῖα. Ῥωμαῖοι γὰρ ὁτιοῦν ὑβρισθέντεσ ἀμυνοῦνταί σε πάντωσ· ἀμυνεῖσθαι δὲ μέλλοντασ αὐτοὺσ προκατάβλαπτε. μεῖζον δ’ οὐκ ἂν εὑρ́οισ βλάβοσ νέων ὁμοῦ πέντε μυριάδων. Ὁ μὲν τοσαῦτα εἶπεν, ὁ δὲ παῖσ ἀντέλεξεν·

"ὅτι μέν, ὦ πάτερ, ἐναντιώτατα εἶπασ ἀλλήλοισ, οὐ θαυμάζω· προεῖπασ γὰρ ἐρεῖν ὑπερβολὰσ ἑκατέρων. ἐγὼ δὲ οὐ κτενῶ μὲν ἄνδρασ τοσούτουσ, νέμεσίν τε θεοῦ φυλασσόμενοσ καὶ φθόνον ἀνθρώπων αἰδούμενοσ, καὶ τὰ ἔθνη τὰσ ἐσ ἀλλήλουσ ἐλπίδασ οὐκ ἀφαιρήσομαι δι’ ἀνηκέστου κακοῦ. περὶ δὲ τῆσ ἀφέσεωσ οὐδ’ αὐτῷ μέν μοι δοκεῖ, Ῥωμαίων πολλὰ καὶ δεινὰ δεδρακότων ἡμᾶσ, καὶ χωρία καὶ πόλεισ ἡμετέρασ ἔτι νῦν ἐχόντων, τούσδε τοὺσ εἰλημμένουσ ἀπολύειν παντὸσ ἀπαθεῖσ. οὐ ποιήσω· ἐμπληξία γὰρ ἡ ἄλογοσ φιλανθρωπία. ἐπισκόπει δέ, παρεὶσ ἐμέ, καὶ τὸ τῶν Σαυνιτῶν· ὧν παῖδεσ καὶ πατέρεσ καὶ ἀδελφοὶ τεθνᾶσιν ὑπὸ Ῥωμαίων, καὶ κτήματα καὶ χρήματα ἀφῃρημένοι χρῄζουσι παραμυθίασ· φύσει δὲ γαῦρον ὁ νενικηκώσ, καὶ τὰ κέρδη περιβλέπονται. τίσ οὖν ἀνέξεταί μου τούσδε μὴ κτείνειν μηδὲ πωλεῖν μηδὲ ζημιοῦν, ἀλλ’ ὡσ εὐεργέτασ ἀπαθεῖσ προπέμπειν; διὰ μὲν δὴ ταῦτα παρῶμεν τὰσ ὑπερβολάσ, ἐπεὶ τῆσ μὲν οὐ κύριοσ ἐγώ, τῆσ δ’ ἀπανθρωποτέρασ οὐκ ἀνέχομαι· ὡσ δ’ ἂν καὶ Ῥωμαίων τι τοῦ φρονήματοσ περιέλοιμι καὶ τὰ πρὸσ τοὺσ ἄλλουσ ἀδιάβλητοσ εἰήν, ὅπλα μὲν αὐτούσ, οἷσ ἐχρήσαντο ἀεὶ καθ’ ἡμῶν, ἀφαιρήσομαι καὶ χρήματα ̔καὶ γὰρ ταῦτα ἔχουσι παρ’ ἡμῶν̓, ἐκπέμψω δ’ ὑπὸ ζυγὸν σώουσ, ᾗ τινὶ αἰσχύνῃ καὶ αὐτοὶ κατ’ ἄλλων ἐχρήσαντο, καὶ εἰρήνην εἶναι τοῖσ ἔθνεσι συνθήσομαι, τῶν τε ἱππέων ἐπιλέξομαι τοὺσ ἐπιφανεστάτουσ ὅμηρα τῶνδε τῶν συνθηκῶν, ἑώσ ἅπασ ὁ δῆμοσ ἐπιψηφίσῃ. καὶ τάδε ποιῶν ἡγοῦμαι νενικηκότοσ τε ἔργα ποιήσειν καὶ φιλανθρώπου, Ῥωμαίουσ τε ἀγαπήσειν ὅσα καὶ αὐτοί, φάσκοντεσ ἀρετῆσ ἀντιποιεῖσθαι, πολλάκισ ἐσ ἄλλουσ ἔδρασαν. Ταῦτα τοῦ Ποντίου λέγοντοσ ὁ πρεσβύτησ ἐδάκρυσέ τε, καὶ ἐπιβὰσ τῆσ ἀπήνησ ἐσ τὸ Καύδιον ἀπήλαυνεν.

ἐγὼ νέμεσίν τε θεῶν αἰδούμενοσ, ἣν ὑμεῖσ ὑπερείδεσθε, καὶ συγγενείασ καὶ φιλίασ τῆσ ποτὲ μνημονεύων, δίδωμι ἕκαστον ὑμῶν σὺν ἱματίῳ σῶον ὑπὸ ζυγὸν ἀπελθεῖν, ἢν ὀμόσητε τήν τε γῆν καὶ τὰ χωρία πάνθ’ ἡμῖν ἀποδώσειν, καὶ τοὺσ κληρούχουσ ἀπὸ τῶν πόλεων ἀπάξειν, καὶ μηδέ ποτ’ ἐπὶ Σαυνίτασ στρατεύσειν. ὁ δὲ Πόντιοσ τοὺσ πρέσβεισ καλέσασ ἤρετο εἴ τισ εἰρηνοδίκησ αὐτοῖσ παρείη. τοῖσ δὲ παρῆν οὐδεὶσ ὡσ ἐπὶ ἄσπονδον καὶ ἀκήρυκτον πόλεμον ἐστρατευκόσι. τοῖσ οὖν ὑπάτοισ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἄρχουσι τῆσ στρατιᾶσ καὶ παντὶ τῷ πλήθει λέγειν ἐκέλευε τοὺσ πρέσβεισ, "ἡμεῖσ ἀεὶ Ῥωμαίοισ ἐσπενδόμεθα φιλίαν, ἣν αὐτοὶ διελύσατε, Σιδικηνοῖσ τοῖσ ἡμετέροισ ἐχθροῖσ συμμαχοῦντεσ. εἶτ’ αὖθισ αὖ φιλίασ ἡμῖν γενομένησ, Νεαπολίταισ ἐπολεμεῖτε τοῖσ ἡμετέροισ γείτοσιν. καὶ οὐκ ἠγνοοῦμεν ὅτι ταῦτ’ ἦν ὑμῖν παρασκευὴ πλεονεξίασ ἐπὶ ὅλην τὴν Ἰταλίαν. ἔν τε ταῖσ προτέραισ μάχαισ πολλὰ παρὰ τὴν ἀπειρίαν τῶν ἡμετέρων στρατηγῶν προλαβόντεσ οὐδὲν ἐπεδείξασθε μέτριον ἐσ ἡμᾶσ, οὐδ’ ἠρκεῖσθε τὴν χώραν πορθοῦντεσ καὶ χωρία καὶ πόλεισ ἔχοντεσ ἀλλοτρίασ, καὶ κληρούχουσ ἐσ αὐτὰ πέμποντεσ, ἀλλὰ καὶ πρεσβευσαμένων ἡμῶν δὶσ πρὸσ ὑμᾶσ, καὶ πολλὰ συγχωρούντων, ὑπερήφανα ἡμῖν ἄλλα ἐπετάσσετε, τὴν ἀρχὴν ὅλην ἀποθέσθαι καὶ ὑμῶν ὑπακούειν, ὥσπερ οὐ σπενδομένουσ ἀλλ’ ἑαλωκότασ. καὶ ἐπὶ τοῖσδε τὸν πόλεμον τόνδε ἄσπονδον καὶ ἀκήρυκτον ἐψηφίσασθε, κατ’ ἀνδρῶν ποτὲ φίλων, κατὰ Σαβίνων ἐκγόνων τῶν ὑμῖν συνοικούντων. ἕνεκα μὲν οὖν τῆσ ὑμετέρασ πλεονεξίασ ἔδει καὶ τὰ παρ’ ἡμῶν ὑμῖν ἄσπονδα εἶναι. Ἀπαγγελθέντων δὲ τούτων ἐσ τὸ στρατόπεδον ὀλοφυρμὸσ ἦν καὶ θρῆνοσ ἐπὶ πλεῖστον·

θανάτου γὰρ ἡγοῦντο εἶναι χείρονα τὴν ὕβριν τὴν ὑπὸ τῷ ζυγῷ. ὡσ δὲ καὶ περὶ τῶν ἱππέων ἐπύθοντο, αὖθισ ἐθρήνουν ἐπὶ πλεῖστον. ὑπὸ δὲ ἀπορίασ αὐτὰ ἐδέχοντο, καὶ τοὺσ ὁρ́κουσ ὤμνυον ὅ τε Πόντιοσ καὶ οἱ Ῥωμαίων ὕπατοι, δύο ὄντεσ Ποστούμιόσ τε καὶ Οὐετούριοσ, καὶ ταμιαι δύο καὶ ταξιάρχαι τέσσαρεσ καὶ χιλίαρχοι δώδεκα, σύμπαντεσ ὅσοι μετὰ τοὺσ διεφθαρμένουσ ἦρχον. γενομένων δὲ τῶν ὁρ́κων ὁ μὲν Πόντιοσ παραλύσασ τι τοῦ διατειχίσματοσ, καὶ δυσὶ δόρασιν ἐσ τὴν γῆν ἐμπεπηγόσιν ἐπικάρσιον ἄλλο ἐπιθείσ, ἐξέπεμπε Ῥωμαίων ἕκαστον ὑπὸ τούτῳ. καί τινα ὑποζύγια ἔδωκεν αὐτοῖσ ἐσ τοὺσ ἀρρωστοῦντασ, καὶ τροφήν, ἄχρι τῆσ Ῥώμησ φέρεσθαι. δύναται δ’, ἐμοὶ δοκεῖν, τὸ εἶδοσ τῆσ ἀφέσεωσ, ὃ καλοῦσιν οἱ τῇδε ζυγόν, ὀνειδίζειν ὡσ δοριαλώτοισ. Ἀπαγγελθείσησ δὲ τῆσ συμφορᾶσ ἐσ τὴν πόλιν οἰμωγὴ καὶ θρῆνοσ ἦν ὡσ ἐπὶ πένθει, καὶ αἱ γυναῖκεσ ἐκόπτοντο τοὺσ αἰσχρῶσ περισεσωσμένουσ ὡσ ἀποφανόντασ, ἥ τε βουλὴ τὴν ἐπιπόρφυρον ἐσθῆτα ἀπέθετο, καὶ θυσίαι καὶ γάμοι, καὶ ὅσα ἄλλα τοιουτότροπα, ἐπέσχετο ἐπὶ τὸ ἔτοσ ὅλον, ἑώσ τὴν συμφορὰν ἀνέλαβον.

τῶν δὲ ἀφειμένων οἱ μὲν ἐσ τοὺσ ἀγροὺσ διέφευγον ὑπὸ αἰδοῦσ, οἱ δὲ νυκτὸσ ἐσ τὴν πόλιν ἐσῄεσαν· οἱ δὲ ἄρχοντεσ ἡμέρασ μὲν ἐσῆλθον ὑπ’ ἀνάγκησ, καὶ τὰ σημεῖα τῆσ ἀρχῆσ ἐπέκειτο αὐτοῖσ, ἔπρασσον δὲ οὐδέν. Δεντάτῳ κατὰ ζῆλον ἀρετῆσ εἵπετο νεων λογάδων πλῆθοσ ὀκτακοσίων, ἐπὶ πάντα τὰ ἔργα ἕτοιμοι. καὶ βαρὺσ ἦν τῇ βουλῇ παρὰ τὰσ ἐκκλησίασ. συιδ. ϝ. ζῆλοσ. Ὅτι Κελτῶν Σενόνων πολὺ πλῆθοσ Τυρρηνοῖσ συνεμάχουν κατὰ Ῥωμαίων.

Ῥωμαῖοι δὲ ἐσ τὰσ Σενόνων πόλεισ ἐπρέσβευον, καὶ ἐνεκάλουν ὅτι ὄντεσ ἔνσπονδοι μισθοφοροῦσι κατὰ Ῥωμαίων. τούσδε τοὺσ πρέσβεισ Βριτόμαρισ μετὰ τῶν κηρυκείων καὶ τῆσ ἱερᾶσ στολῆσ κατέτεμεν ἐσ πολλὰ καὶ διέρριψεν, ἐγκαλῶν ὅτι αὐτοῦ ὁ πατὴρ ἐν Τυρρηνίᾳ πολεμῶν ἀνῄρητο ὑπὸ Ῥωμαίων. Κορνήλιοσ δὲ ὁ ὕπατοσ τοῦ μύσουσ ἐν ὁδῷ πυθόμενοσ τὰ μὲν Τυρρηνῶν εἰάσεν, ἐσ δὲ τὰσ Σενόνων πόλεισ συντόνῳ σπουδῇ διὰ Σαβίνων καὶ Πικεντίνων ἐσβαλὼν πάντα καθῄρει καὶ ἐνεπίμπρη, καὶ τὰσ μὲν γυναῖκασ καὶ τὰ παιδία ἠνδραποδίζετο, τοὺσ δὲ ἡβῶντασ πάντασ ἔκτεινε, πλὴν Βριτομάριοσ, ὃν δεινῶσ αἰκισάμενοσ ἦγεν ἐσ τὸν θρίαμβον. Οἱ δὲ Σενόνων, ὅσοι ἦσαν ἐν Τυρρηνίᾳ, πυθόμενοι ἀνῃρῆσθαι, Τυρρηνοὺσ ἦγον ἐπὶ Ῥώμησ.

καὶ πολλῶν μεταξὺ γενομένων οἱ Σένονεσ, οὔτε πατρίδασ ἔχοντεσ ἐσ ἃσ διαφύγωσιν, ὀργιζόμενοί τε τῶν γεγονότων, ἐνέπιπτον τῷ Δομιτίῳ καὶ διεφθάρησαν πολλοί. τὸ δὲ λοιπὸν σφᾶσ αὐτοὺσ διεχρῶντο μανικῶσ. καὶ δίκη μὲν ἥδε παρανομίασ ἐσ πρέσβεισ ἐγένετο Σένοσιν. Ὅτι Κορνήλιοσ ἐπὶ καταφράκτων δεκα νεῶν ἐθεᾶτο τὴν μεγάλην Ἑλλάδα, καί τισ ἐν Τάραντι δημαγωγὸσ Φιλόχαρισ, αἰσχρῶσ τε βεβιωκὼσ καὶ παρὰ τοῦτο καλούμενοσ Θαΐσ, παλαιῶν τοὺσ Ταραντίνουσ ἀνεμίμνησκε συνθηκῶν, μὴ πλεῖν Ῥωμαίουσ πρόσω Λακινίασ ἄκρασ, παροξύνασ τε ἔπεισεν ἐπαναχθῆναι τῷ Κορνηλίῳ.

καὶ τέσσαρασ μὲν αὐτοῦ ναῦσ κατέδυσαν οἱ Ταραντῖνοι, μίαν δὲ ἔλαβον αὐτοῖσ ἀνδράσιν. ἔσ τε Θουρίουσ ἐγκλήματα ποιούμενοι ὅτι Ἕλληνεσ ὄντεσ ἐπὶ Ῥωμαίουσ κατέφυγον ἀντὶ σφῶν, καὶ παρελθεῖν αὐτοὺσ ἐπέκεινα αἴτιοι μάλιστα ἐγεγένηντο, τοὺσ μὲν ἐπιφανεῖσ αὐτῶν ἐξέβαλον, τὴν δὲ πόλιν διήρπασαν, καὶ τοὺσ Ῥωμαίων φρουροὺσ ὑποσπόνδουσ ἀφῆκαν. Ῥωμαῖοι δὲ τούτων πυθόμενοι πρέσβεισ ἐσ Ταραντα πέμπουσι, τοὺσ μὲν αἰχμαλώτουσ κελεύοντεσ, οὓσ οὐ πολεμοῦντασ ἀλλὰ θεωμένουσ ἔλαβον, ἀποδοῦναι, Θουρίων δ’ οὓσ ἐξέβαλον, εἰσ τὴν πόλιν καταγαγεῖν, ἅ τε διηρπάκεσαν αὐτούσ, ἢ τὴν ζημίαν τῶν ἀπολομένων, ἀποτῖσαι, σφίσι δ’ ἐκδοῦναι τοὺσ αἰτίουσ τῆσ παρανομίασ, εἰ Ῥωμαίων ἐθέλουσιν εἶναι φίλοι.

οἱ δὲ τοὺσ πρέσβεισ μόλισ ποτὲ ἐπὶ τὸ κοινὸν ἐπήγαγον, καὶ ἐπελθόντασ ἐχλεύαζον εἴ τι μὴ καλῶσ ἑλληνίσειαν· ἔσκωπτον δὲ καὶ τὴν στολὴν αὐτῶν καὶ τὸ ἐπιπόρφυρον. Φιλωνίδησ δέ τισ, ἀνὴρ γελοῖοσ καὶ φιλοσκώμμων, Ποστουμίῳ τῷ τῆσ πρεσβείασ ἡγουμένῳ προσελθὼν ἀπεστράφη τε, καὶ ἐπικύψασ τὴν ἐσθῆτα ἀνεσύρατο τὴν ἑαυτοῦ, καὶ τοῦ πρεσβευτοῦ κατησχημόνησεν. καὶ τὸ μὲν θέατρον ἔπαιζεν ὡσ ἐπὶ γελοίῳ, Ποστούμιοσ δὲ προτείνασ τὸ μεμολυσμένον, "ἐκπλυνεῖτε," ἔφη, "τοῦτο αἵματι πολλῷ, τοιούτοισ ἀρεσκόμενοι γέλωσιν. " καὶ οὐδὲν τῶν Ταραντίνων ἀποκριναμένων ἀπῆλθον οἱ πρέσβεισ. ὁ δὲ Ποστούμιοσ τὴν ὕβριν ἐκ τῆσ ἐσθῆτοσ οὐκ ἀποπλύνασ ἐπέδειξε Ῥωμαίοισ, ̔3̓ καὶ ὁ δῆμοσ ἀγανακτῶν Αἰμιλίῳ πολεμοῦντι Σαυνίταισ ἐπέστειλε τὰ μὲν Σαυνιτῶν ἐν τῷ παρόντι ἐᾶν, εἰσ δὲ τὴν Ταραντίνων εἰσβάλλειν, καὶ αὐτοὺσ ἐφ’ οἷσ ἠξίουν οἱ πρέσβεισ ἐσ διαλλαγὰσ προκαλέσασθαι, ἂν δ’ ἀπειθῶσι, πολεμεῖν κατὰ κράτοσ. ὁ μὲν δὴ τάδε προύτεινε τοῖσ Ταραντίνοισ, οἱ δὲ οὐκ ἐγέλων ἔτι τὴν στρατιὰν ὁρῶντεσ, ἀλλ’ ἐγίγνοντο ταῖσ γνώμαισ ἀγχώμαλοι, μέχρι τισ ἀποροῦσι καὶ βουλευομένοισ ἔφη, τὸ μὲν ἐκδοῦναί τινασ ἤδη δεδουλωμένων εἶναι, τὸ δὲ πολεμεῖν μόνουσ ἐπισφαλέσ. "εἰ δὲ καὶ τῆσ ἐλεὺθερίασ ἐγκρατῶσ ἑξόμεθα καὶ πολεμήσομεν ἐξ ἴσου, Πύρρον ἐξ Ἠπείρου τὸν βασιλέα καλῶμεν, καὶ στρατηγὸν ἀποφήνωμεν τοῦδε τοῦ πολέμου. " ὃ καὶ γέγονεν. Οτι μετὰ τὸ ναυάγιον ὁ Πύρροσ ὁ βασιλεὺσ τῆσ Ἠπείρου ἐσ τὸν Τάραντα κατήγετο, καὶ οἱ Ταραντῖνοι τότε μάλιστα τοὺσ βασιλικοὺσ ἐβαρύνοντο, ἐσοικιζομένουσ τε παρὰ σφᾶσ βίᾳ, καὶ φανερῶσ ἐνυβρίζοντασ ταῖσ αὐτῶν γυναιξὶ καὶ παισίν. ὡσ δὲ καὶ τὰ συσσίτια σφῶν ὁ Πύρροσ καὶ τὰσ ἄλλασ συνόδουσ καὶ διατριβὰσ ὡσ οὐ πρεπούσασ πολέμῳ διέλυε, γυμνάσιά τε ἔνοπλα ἔτασσεν αὐτοῖσ, καὶ θάνατον τοῖσ ἀμελοῦσιν ὡρ́ιζε, τότε δὴ καὶ πάμπαν ἀήθεσιν ἔργοισ καὶ ἐπιτάγμασι κάμνοντεσ οἱ Ταραντῖνοι τῆσ πόλεωσ ὡσ ἀλλοτρίασ ἐσ τοὺσ ἀγροὺσ ἀπεδίδρασκον. καὶ ὁ βασιλεὺσ τὰσ θύρασ ἀπέκλειε, καὶ φρουρὰσ ἐφίστη. καὶ οἱ Ταραντῖνοι τῆσ ἀβουλίασ σφῶν ᾐσθάνοντο σαφῶσ. Ὅτι ὅσοι ἐν Ῥηγίῳ Ῥωμαίων ἐπὶ σωτηρίᾳ καὶ φυλακῇ τῆσ πόλεωσ, μή τι πάθοιεν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν, παρέμενον, αὐτοί τε καὶ Δέκιοσ ὁ ἡγεμὼν αὐτῶν, τοῖσ ἀγαθοῖσ τῶν Ῥηγίνων φθονήσαντεσ, καὶ φυλάξαντεσ αὐτοὺσ εὐωχουμένουσ ἐν ἑορτῇ διέφθειραν, καὶ ταῖσ γυναιξὶν ἀκουσίαισ συνῆσαν.

πρόφασιν δὲ τῆσ παρανομίασ ἔφερον ὅτι Ῥηγῖνοι τὴν φρουρὰν προεδίδοσαν Πύρρῳ. καὶ Δέκιοσ μὲν ἀντὶ φρουράρχου τύραννοσ ἦν, καὶ φιλίαν ἔθετο Μαμερτίνοισ τοῖσ ἐπὶ τοῦ πορθμοῦ τοῦ Σικελικοῦ κατῳκημένοισ, οὐ πρὸ πολλοῦ κἀκείνοισ ἐσ ἰδίουσ ξένουσ ὅμοια δεδρακόσιν. Ἀλγήσαντα δ’ αὐτὸν τοῖσ ὀφθαλμοῖσ, καὶ τοῖσ ἐν Ῥηγίῳ ἰατροῖσ ἀπιστοῦντα, μετάπεμπτοσ ἀπὸ Μεσσήνησ ἐθεράπευε Ῥηγῖνοσ ἀνήρ, μετῳκηκὼσ ἐσ Μεσσήνην πρὸ πολλοῦ, ὅτι Ῥηγῖνοσ ἦν ἀγνοούμενοσ.

οὗτοσ αὐτὸν ἔπεισεν ἐπὶ ἀπαλλαγῇ συντόμῳ φαρμάκων ἀνασχέσθαι θερμῶν, καὶ χρίσασ τοῖσ κατακαίουσι καὶ δαπανῶσιν ἐκέλευσεν ἀνασχέσθαι τοῦ πόνου μέχρι αὐτὸσ ἐπανέλθοι, καὶ λαθὼν ἔπλευσεν ἐσ Μεσσήνην. ὁ δ’ ἐσ πολὺ τῆσ ὀδύνησ ἀνασχόμενοσ ἀπενίψατο, καὶ εὑρ͂ε τοὺσ ὀφθαλμοὺσ δεδαπανημένουσ. Φαβρίκιοσ δὲ ὑπὸ Ῥωμαίων ἐπὶ διορθώσει τῶνδε πεμφθεὶσ τήν τε πόλιν τοῖσ ἔτι Ῥηγίνοισ λοιποῖσ ἀπεδίδου, καὶ τῶν φρουρῶν τοὺσ αἰτίουσ τῆσ ἀποστάσεωσ ἐσ Ῥώμην ἔπεμψεν, οἳ μαστιγωθέντεσ ἐν ἀγορᾷ μέσῃ τὰσ κεφαλὰσ ἀπεκόπησαν καὶ ἐξερρίφησαν ἄταφοι.

Δέκιοσ δὲ φυλασσόμενοσ ἀμελῶσ, οἱᾶ πηρόσ, ἑαυτὸν διεχρήσατο. Ὅτι ὁ Πύρροσ ὁ βασιλεὺσ τῆσ Ἠπείρου, νικήσασ τοὺσ Ῥωμαίουσ καὶ ἀναλαβεῖν χρῄζων τὴν στρατιὰν ἐκ μάχησ εὐτόνου, καὶ Ῥωμαίουσ ἐλπίζων ἐσ διαλύσεισ τότε μάλιστα ἐνδώσειν, ἔπεμπεν ἐσ Ῥώμην Κινέαν τὸν Θεσσαλόν, δόξαν ἐπὶ λόγοισ ἔχοντα μιμεῖσθαι τὴν Δημοσθένουσ ἀρετήν.

καὶ παρελθὼν ὁ Κινέασ ἐσ τὸ βουλευτήριον ἄλλα τε πολλὰ περὶ τοῦ βασιλέωσ ἐσεμνολόγει, καὶ τὴν ἐπὶ τῷ ἀγῶνι μετριοπάθειαν κατελογίζετο, μήτ’ ἐπὶ τὴν πόλιν εὐθὺσ ἐλάσαντοσ μήτ’ ἐπὶ τὸ ἡσσημένον στρατόπεδον· ἐδίδου δ’ αὐτοῖσ εἰρήνην καὶ φιλίαν καὶ συμμαχίαν πρὸσ Πύρρον, εἰ Ταραντίνουσ μὲν ἐσ ταῦτα συμπεριλάβοιεν, τοὺσ δ’ ἄλλουσ Ἕλληνασ τοὺσ ἐν Ἰταλίᾳ κατοικοῦντασ ἐλευθέρουσ καὶ αὐτονόμουσ ἐῷεν, Λευκανοῖσ δὲ καὶ Σαυνίταισ καὶ Δαυνίοισ καὶ Βρεττίοισ ἀποδοῖεν ὅσα αὐτῶν ἔχουσι πολέμῳ λαβόντεσ. καὶ γιγνομένων ἔφη τούτων Πύρρον ἀποδώσειν αὐτοῖσ τοὺσ αἰχμαλώτουσ ἄνευ λύτρων. Οἱ δ’ ἐνεδοίαζον ἐπὶ πλεῖστον, τῇ τε δόξῃ τοῦ Πύρρου καὶ τῷ συμβεβηκότι πάθει καταπλαγέντεσ, ἑώσ Ἄππιοσ Κλαύδιοσ, ὁ Καῖκοσ ἐπίκλησιν, ἤδη τετυφλωμένοσ, ἐσ τὸ βουλευτήριον τοῖσ παισὶν αὑτὸν ἀγαγεῖν κελεύσασ, "ἠχθόμην," εἶπεν, "ὅτι μὴ βλέπω·

νῦν δ’ ὅτι ἀκούω. τὰ γὰρ τοιαῦτα ὑμῶν βουλεύματα ἠξίουν μήθ’ ὁρᾶν μήτ’ ἀκούειν, οἳ δι’ ἓν ἀτύχημα ἀθρόωσ οὕτωσ ἑαυτῶν ἐκλέλησθε, καὶ τὸν τοῦτο δράσαντα αὐτόν τε καὶ τοὺσ ἐπαγαγομένουσ αὐτὸν βουλεύεσθε φίλουσ ἀντὶ πολεμίων θέσθαι, καὶ τὰ τῶν προγόνων κτήματα Λευκανοῖσ καὶ Βρεττίοισ δοῦναι. τί τοῦτ’ ἐστὶν ἢ Ῥωμαίουσ ἐπὶ Μακεδόσι γενέσθαι; καὶ ταῦτά τινεσ εἰρήνην ἀντὶ δουλείασ τολμῶσιν ὀνομάζειν. " ἄλλα τε πολλὰ ὅμοια τούτοισ ὁ Ἄππιοσ εἰπὼν καὶ ἐρεθίσασ, ἐσηγήσατο Πύρρον, εἰ δέοιτο τῆσ Ῥωμαίων φιλίασ καὶ συμμαχίασ, ἐξ Ἰταλίασ ἀπελθόντα πρεσβεύειν, παρόντα δὲ μήτε φίλον ἡγεῖσθαι μήτε σύμμαχον μήτε Ῥωμαίοισ δικαστὴν ἢ διαιτητήν. Καὶ ἡ βουλὴ ταῦθ’ ἅπερ καὶ Ἄππιοσ εἶπεν ἀπεκρίνατο Κινέᾳ.

Λαιουίνῳ δ’ ἄλλα δύο τέλη καταλέγοντεσ ἐκήρυξαν οὕτωσ, εἴ τισ ἀντὶ τῶν ἀπολωλότων αὑτὸν ἐπιδίδωσιν, ἐσ τὴν στρατιὰν ἀπογράφεσθαι. καὶ ὁ Κινέασ ἔτι παρών, καὶ θεώμενοσ αὐτοὺσ ὠθουμένουσ ἐσ τὰσ ἀπογραφάσ, λέγεται πρὸσ τὸν Πύρρον ἐπανελθὼν εἰπεῖν ὅτι πρὸσ ὕδραν ἐστὶν αὐτοῖσ ὁ πόλεμοσ. οἱ δὲ οὐ Κινέαν ἀλλὰ Πύρρον αὐτὸν εἰπεῖν τοῦτο τὸ ἔποσ, ἰδόντα τὴν στρατιὰν τῶν Ῥωμαίων τῆσ προτέρασ πλείονα· καὶ γὰρ ὁ ἕτεροσ ὕπατοσ τῷ Λαιουίνῳ Κορουγκάνιοσ ἧκεν ἐκ Τυρρηνίασ μεθ’ ἧσ εἶχε παρασκευῆσ. λέγεται δὲ καὶ τἆλλα περὶ τῆσ Ῥώμησ πυνθανομένῳ Πύρρῳ Κινέασ εἰπεῖν ὅτι πόλισ ἐστὶ στρατηγῶν ὅλη, καὶ τοῦ Πύρρου θαυμάσαντοσ μεταλαβὼν φάναι, "βασιλέων μᾶλλον ἢ στρατηγῶν. " Πύρροσ δ’, ὡσ οὐδὲν εἰρηναῖόν οἱ παρὰ τῆσ βουλῆσ ἀπήντησεν, ἐπὶ τὴν Ῥώμην ἠπείγετο, πάντα δῃῶν. καὶ φθάνει μὲν ἐσ πόλιν Ἀναγνίαν, βαρεῖαν δ’ ἔχων ἤδη τὴν στρατιὰν ὑπὸ λείασ καὶ πλήθουσ αἰχμαλώτων, ἀναθέμενοσ μάχην ἀνέστρεφεν ἐπὶ Καμπανίασ, ἡγουμένων τῶν ἐλεφάντων, καὶ τὴν στρατιὰν ἐσ χειμασίαν κατὰ πόλεισ διῄρει. Ῥωμαίων δὲ πρέσβεισ αὐτὸν ἠξίουν λῦσαι τῇ πόλει τοὺσ αἰχμαλώτουσ, ἢ ἀντιλαβεῖν ὅσουσ ἔχουσι Ταραντίνων καὶ τῶν ἄλλων συμμάχων αὐτοῦ.

ὁ δὲ σπενδομένοισ μὲν ἔφη, καθάπερ προεῖπε Κινέασ, χαριεῖσθαι τοὺσ αἰχμαλώτουσ, πολεμοῦσι δ’ οὐ δώσειν ἐφ’ ἑαυτὸν ἄνδρασ τοιούτουσ καὶ τοσούτουσ. ἐξένιζε δ’ αὐτοὺσ βασιλικῶσ, καὶ τὸν τῆσ πρεσβείασ ἡγούμενον Φαβρίκιον πυνθανόμενοσ ἐν τῇ πόλει μέγα δύνασθαι καὶ δεινῶσ πένεσθαι καθωμίλει, λέγων, εἰ πράξειεν αὐτῷ τὰσ διαλύσεισ, ὑποστράτηγον καὶ κοινωνὸν τῶν παρόντων ἀγαθῶν ἀπάξειν ἐσ Ἤπειρον. χρήματά τε αὐτὸν λαβεῖν ἐντεῦθεν ἤδη παρεκάλει, πρόφασιν ὡσ δώσοντα τοῖσ τὴν εἰρήνην ἐργασαμένοισ. ἐπιγελάσασ δ’ ὁ Φαβρίκιοσ περὶ μὲν τῶν κοινῶν οὐδ’ ἀπεκρίνατο, "τὴν δ’ ἐμήν," ἔφη, "παρρησίαν οὔτε τῶν σῶν φίλων οὐδεὶσ οὔτε αὐτὸσ οἴσεισ σύ, ὦ βασιλεῦ· καὶ τὴν πενίαν τὴν ἐμαυτοῦ μακαρίζω μᾶλλον ἢ τὸν τῶν τυράννων πλοῦτον ὁμοῦ καὶ φόβον. " οἱ δὲ οὐχ οὕτω φασὶν αὐτόν, ἀλλ’ ὅτι μου τῆσ φύσεωσ Ἠπειρῶται μεταλαβόντεσ ἐμὲ σοῦ προθήσουσιν. Ὁποτέρωσ δ’ οὖν ἀπεκρίνατο, θαυμάσασ αὐτὸν τοῦ φρονήματοσ ὁ Πύρροσ ἑτέραν ὁδὸν ἐσ τὰσ διαλλαγὰσ ἐπενόει, καὶ τοὺσ αἰχμαλώτουσ ἐσ τῶν Κρονίων τὴν ἑορτὴν ἔπεμπεν ἄνευ φυλάκων, ἐφ’ ᾧ, δεχομένησ μὲν τῆσ πόλεωσ ἃ ὁ Πύρροσ προτείνει, μένειν καὶ τῆσ αἰχμαλωσίασ ἀπολελύσθαι, μὴ δεχομένησ δὲ ἑορτάσαντασ ἐπανήκειν ἐσ αὐτόν.

τούτουσ ἡ βουλή, πάνυ παρακαλοῦντασ καὶ ἐνάγοντασ ἐσ τὰσ διαλύσεισ, ἐκέλευσεν ἑορτάσαντασ Πύρρῳ παραδοῦναι σφᾶσ αὐτοὺσ ἐν ἡμέρᾳ ῥητῇ, καὶ θάνατον ἐπέταξε τοῖσ ἀπολειφθεῖσι τῆσ ἡμέρασ. οἱ δὲ καὶ αὐτὴν ἅπαντεσ ἐφύλαξαν, καὶ Πύρρῳ πολεμητέα πάντωσ αὖθισ ἐδόκει. Ὅτι τὸν Πύρρον ἤδη μὲν τὰ Ῥωμαίων κατέπλησσεν, ἐτάρασσε δὲ καὶ τὰ ἐν Μολοσσοῖσ θορυβούμενα.

Ἀγαθοκλῆσ τε, ἄρχων Σικελίαν ἄρτι ἐτεθνήκει, οὗ θυγατέρα Λάνασσαν ἔχων ο Πύρροσ ἐν ταῖσ γυναιξί, τὴν νῆσον οἰκείαν ἀντὶ τῆσ Ἰταλίασ περιεβλέπετο. ὤκνει δ’ ὅμωσ ἔτι τοὺσ ἐπικαλέσαντασ ἄνευ τινὸσ εἰρήνησ καταλιπεῖν. ἄσμενοσ οὖν τῆσ προφάσεωσ τῆσ περὶ τὸν αὐτόμολον ἐπιβὰσ ἐμαρτύρει τοῖσ ὑπάτοισ, καὶ Κινέαν ἔπεμπεν ἐσ Ῥώμην χάριν ὁμολογήσοντα τῆσ σωτηρίασ τοῦ βασιλέωσ, καὶ τοὺσ αἰχμαλώτουσ ἀμοιβὴν ἄγοντα, εἰρήνην τε ὅτῃ δύναιτο πράξοντα. δῶρα δ’ ὁ Κινέασ ἔφερε πολλὰ μὲν ἀνδράσι πολλὰ δὲ γυναιξί, φιλοχρήματον καὶ φιλόδωρον εἶναι τὴν πόλιν πυθόμενοσ, καὶ τὰσ γυναῖκασ ἰσχύειν παρὰ Ῥωμαίοισ ἐκ παλαιοῦ. Οἱ δὲ περὶ μὲν τῶν δώρων ἐνεκελεύσαντο ἀλλήλοισ·

καὶ ἐπανῆλθεν ἔτει τρίτῷ, Καρχηδονίων αὐτὸν ἐξελασάντων ἐκ Σικελίασ. καί φασιν οὐδένα λαβεῖν οὐδέν, οὔτε ἄνδρα οὔτε γυναῖκα. ἀπεκρίναντο δ’ αὐτῷ, καθὰ καὶ πρότερον, ἀπελθόντα Πύρρον ἐξ Ἰταλίασ πρεσβεύειν πρὸσ αὐτοὺσ ἄνευ δώρων· ἀπορήσειν γὰρ οὐδενὸσ τῶν δικαίων. τοὺσ δὲ πρέσβεισ καὶ αὐτοὶ πολυτελῶσ ἐξένιζον, καὶ Πύρρῳ τοὺσ Ταραντίνων καὶ τῶν ἄλλων αὐτοῦ συμμάχων αἰχμαλώτουσ ἀντέπεμπον. ὁ μὲν δὴ Πύρροσ ἐπὶ τούτοισ ἐσ Σικελίαν διέπλει μετά τε τῶν ἐλεφάντων . . . καὶ ὀκτακισχιλίων ἱππέων, ὑποσχόμενοσ τοῖσ συμμάχοισ ἐκ Σικελίασ ἐπανήξειν ἐσ τὴν Ἰταλίαν. Ὅτι Πύρροσ μετὰ τὴν μάχην καὶ τὰσ πρὸσ Ῥωμαίουσ συνθήκασ ἐσ Σικελίαν διέπλει, ὑποσχόμενοσ τοῖσ συμμάχοισ ἐκ Σικελίασ ἐπανήξειν ἐσ Ἰταλίαν.

καὶ ἐπανῆλθεν ἔτει τρίτῳ, Καρχηδονίων αὐτὸν ἐξελασάντων ἐκ Σικελίασ, ἤδη καὶ τοῖσ Σικελιώταισ βαρὺν ἐπί τε ξενίαισ καὶ χορηγίαισ καὶ φρουραῖσ καὶ ἐσφοραῖσ γενόμενον. ὁ μὲν δὴ πλούσιοσ ἐν τῶνδε γεγονὼσ ἐσ τὸ Ῥήγιον διέπλει ναυσὶ καταφράκτοισ δέκα καὶ ἑκατόν, φορτίσι δὲ καὶ ὁλκάσι πολὺ πλείοσιν· οἱ δὲ Καρχηδόνιοι διαναυμαχήσαντεσ αὐτῷ κατέδυσαν ναῦσ ἑβδομήκοντα, καὶ τὰσ λοιπὰσ ἄπλουσ ἐποίησαν, πλὴν δώδεκα μόνων, αἷσ ὁ Πύρροσ διαφυγὼν ἐτίνυτο Λοκροὺσ τοὺσ ἐπιζεφυρίουσ, ὅτι φρουρὰν αὐτοῦ καὶ τὸν φρούραρχον αὐτῆσ, ὑβρίσαντασ ἐσ αὐτούσ, ἀνῃρήκεσαν. ὠμῶσ δ’ αὐτοὺσ καὶ πικρῶσ κτείνων τε καὶ συλῶν ὁ Πύρροσ οὐδὲ τῶν ἀναθημάτων τῆσ Περσεφόνησ ἀπέσχετο, ἐπισκώψασ τὴν ἄκαιρον θεοσέβειαν εἶναι δεισιδαιμονίαν, τὸ δὲ συλλέξαι πλοῦτον ἄπονον εὐβουλίαν. Ἀναχθέντα δ’ αὐτὸν μετὰ τῶν σύλων χειμὼν ὑπέλαβε, καὶ τῶν νεῶν τὰσ μὲν κατέδυσε καὶ διέφθειρεν αὐτοῖσ ἀνδράσι, τὰσ δ’ ἐσ τὴν γῆν ἐξέρριψεν.

τὰ δὲ ἱερὰ πάντα σῶα ὁ κλύδων ἐσ τοὺσ Λοκρῶν λιμένασ ἐπανήγαγεν, ὥστε καὶ Πύρρον ὀψὲ τῆσ ἀσεβείασ αἰσθόμενον ἀναθεῖναί τε αὐτὰ ἐσ τὸ ἱερὸν τῇ Περσεφόνῃ, καὶ θυσίαισ ἱλάσκεσθαι τὴν θεὸν πολλαῖσ. τῶν δὲ ἱερῶν οὐκ ἀπαντώντων ἔτι μᾶλλον ἐξεμαίνετο, καὶ τοὺσ περὶ τῆσ ἱεροσυλίασ αὐτῷ συμβουλεύσαντασ ἢ λέγοντι συνθεμένουσ, ἢ διακονησαμένουσ τὸ ἔργον, ἔκτεινεν. ὁ μὲν δὴ Πύρροσ οὕτωσ ἐπεπράχει κακῶσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Foreign Wars, chapter

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION