헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΦορέ96́

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 16)

Ὁ δὲ Πομπήιοσ καὶ τὸν Ταῦρον ὑπερελθὼν ἐπολέμησε <μὲν> Ἀντιόχῳ τῷ Κομμαγηνῷ, ἑώσ ἐσ φιλίαν ὁ Ἀντίοχοσ αὐτῷ συνῆλθεν, ἐπολέμησε δὲ καὶ Δαρείῳ τῷ Μήδῳ, μέχρι ἔφυγεν, εἴτε Ἀντιόχῳ συμμαχῶν εἴτε Τιγράνῃ πρότερον. ἐπολέμησε δὲ καὶ Ἄραψι τοῖσ Ναβαταίοισ, Ἀρέτα βασιλεύοντοσ αὐτῶν, καὶ Ιοὐδαίοισ, Ἀριστοβούλου τοῦ βασιλέωσ ἀποστάντοσ, ἑώσ εἷλεν Ιἑροσόλυμα τὴν ἁγιωτάτην αὐτοῖσ πόλιν. καὶ Κιλικίασ δὲ ὅσα οὔπω Ῥωμαίοισ ὑπήκουε, καὶ τὴν ἄλλην Συρίαν, ὅση τε περὶ Εὐφράτην ἐστὶ καὶ κοίλη καὶ Φοινίκη καὶ Παλαιστίνη λέγεται, καὶ τὴν Ἰδουμαίων καὶ Ἰτουραίων, καὶ ὅσα ἄλλα ὀνόματα Συρίασ, ἐπιὼν ἀμαχὶ Ῥωμαίοισ καθίστατο, ἔγκλημα μὲν οὐδὲν ἔχων ἐσ Ἀντίοχον τὸν εὐσεβοῦσ, παρόντα καὶ δεόμενον ὑπὲρ ἀρχῆσ πατρῴασ, ἡγούμενοσ δέ, Τιγράνη τὸν κρατήσαντα τοῦ Ἀντιόχου τῆσ γῆσ ἀπελάσασ, Ῥωμαίοισ αὐτὴν κατὰ τόδε προσκεκτῆσθαι. ταῦτα δ’ αὐτῷ διοικουμένῳ πρέσβεισ ἀφίκοντο Φραάτου καὶ Τιγράνουσ ἐσ πόλεμον ἀλλήλοισ συμπεσόντων, οἱ μὲν Τιγράνουσ ὡσ φίλῳ συμμαχεῖν τὸν Πομπήιον ἀξιοῦντεσ, οἱ δὲ τοῦ Παρθυαίου φιλίαν αὐτῷ πρὸσ Ῥωμαίουσ τιθέμενοι. καὶ ὁ Πομπήιοσ οὐκ ἀξιῶν Παρθυαίοισ πολεμεῖν ἄνευ Ῥωμαίων ψηφίσματοσ, ἔπεμψεν ἀμφοτέροισ διαλλακτάσ. Καὶ ὁ μὲν ἀμφὶ ταῦτα ἦν, Μιθριδάτῃ δὲ ἡ περίοδοσ ἤνυστο τοῦ Πόντου·

καὶ Παντικάπαιον, ἐμπόριον Εὐρωπαίων ἐπὶ τῆσ ἐκβολῆσ τοῦ Πόντου καταλαβὼν κτείνει τῶν υἱέων Ξιφάρην ἐπὶ τοῦ πόρου διὰ μητρὸσ ἁμάρτημα τοιόνδε. φρούριον ἦν τι Μιθριδάτῃ, ἔνθα λανθάνοντεσ ὑπόγειοι θησαυροὶ πολλῶν σιδηροδέτων χαλκέων πολλὰ χρήματα ἔκρυπτον. Στρατονίκη δέ, μία τῶν Μιθριδάτου παλλακῶν ἢ γυναικῶν, ἣ τοῦδε τοῦ φρουρίου τὴν ἐπιστήμην καὶ φυλακὴν ἐπετέτραπτο, περιιόντοσ ἔτι τὸν Πόντον τοῦ Μιθριδάτου τὸ φρούριον ἐνεχείρισε τῷ Πομπηίῳ καὶ τοὺσ θησαυροὺσ ἀγνοουμένουσ ἐμήνυσεν, ἐπὶ συνθήκῃ μόνῃ τῇδε, ὅτι οἱ τὸν υἱὸν Ξιφάρην ὁ Πομπήιοσ, εἰ λάβοι, περισώσει. καὶ ὁ μὲν τοῖσ χρήμασιν ἐπιτυχὼν ὑπέσχητο αὐτῇ τὸν Ξιφάρην καὶ ἐδεδώκει φέρεσθαι καὶ τὰ ἴδια· αἰσθόμενοσ δὲ τῶν γεγονότων ὁ Μιθριδάτησ κτείνει τὸν Ξιφάρην ἐπὶ τοῦ πόρου, ἐφορώσησ τῆσ μητρὸσ πέραθεν, καὶ ἐξέρριψεν ἄταφον. καὶ ὁ μὲν υἱοῦ κατεφρόνησεν ἐσ ἀνίαν τῆσ ἁμαρτούσησ, καὶ πρέσβεισ ἐσ τὸν Πομπήιον, ἔτι περὶ Συρίαν ὄντα καὶ οὐκ αἰσθανόμενον αὐτοῦ παρόντοσ, ἔπεμπεν, οἳ τῆσ πατρῴασ ἀρχῆσ αὐτὸν Ῥωμαίοισ τελέσειν φόρουσ ὑπισχνοῦντο· Πομπηίου δ’ αὐτὸν ἐλθόντα δεῖσθαι τὸν Μιθριδάτην κελεύοντοσ, καθὰ καὶ Τιγράνησ ἀφίκετο, τοῦτο μὲν οὐκ ἔφη ποτὲ ὑποστήσεσθαι, Μιθριδάτησ γε ὤν, πέμψειν δὲ τῶν παίδων τινὰσ καὶ φίλουσ. ἅμα δὲ ταῦτ’ ἔλεγε, καὶ στρατιὰν ἀθρόωσ κατέλεγεν ἐλευθέρων τε καὶ δούλων, ὅπλα τε πολλὰ καὶ βέλη καὶ μηχανὰσ ἐπήγνυ, φειδόμενοσ οὔτε τινὸσ ὕλασ οὔτε βοῶν ἀροτήρων ἐσ τὰ νεῦρα, ἐσφοράσ τε πᾶσιν ἐσ τὰ βραχύτατα τῆσ περιουσίασ ἐπέγραφεν. οἱ δὲ ὑπηρέται τούτου πολλοὺσ ἐνύβριζον, οὐκ αἰσθανομένου τοῦ Μιθριδάτου· νόσον γάρ τινα ἑλκώδη τοῦ προσώπου νοσῶν ὑπὸ τριῶν εὐνούχων ἐθεραπεύετο καὶ ἑωρᾶτο. Ὡσ δ’ ἔληγε τὸ πάθοσ, καὶ ὁ στρατὸσ αὐτῷ ἀγήγερτο ἤδη, ἐπίλεκτοι μὲν ἑξήκοντα σπεῖραι, ἀνὰ ἑξακοσίουσ ἄνδρασ, πολὺσ δὲ καὶ ἄλλοσ ὅμιλοσ καὶ νῆεσ, καὶ χωρία ὅσα οἱ στρατηγοὶ παρὰ τὴν νόσον ᾑρήκεσαν, ἐπέρα τοῦ στρατοῦ μέροσ ἐσ Φαναγόρειαν, ἕτερον ἐμπόριον ἐπὶ τοῦ στόματοσ, ὡσ ἑκατέρωθεν ἕξων τὰσ ἐσβολάσ, ἔτι Πομπηίου περὶ Συρίαν ὄντοσ.

οἳ Μιθριδάτου βραχὺ διασχόντεσ ἔκτεινάν τε τοὺσ ἄγοντασ εὐνούχουσ, ἀεὶ πρὸσ εὐνούχουσ κρατοῦντασ τοῦ Μιθριδάτου πεπολεμωμένοι, καὶ τὰσ κόρασ ἐσ τὸν Πομπήιον ἀπήγαγον. Κάστωρ δὲ Φαναγορεὺσ ᾐκισμένοσ ποτὲ ὑπὸ Τρύφωνοσ εὐνούχου βασιλικοῦ, τὸν Τρύφωνα ἐσιόντα κτείνει προσπεσών, καὶ τὸ πλῆθοσ ἐσ ἐλευθερίαν συνεκάλει. οἱ δέ, καίπερ ἤδη τῆσ ἀκροπόλεωσ ἐχομένησ ὑπὸ Ἀρταφέρνουσ τε καὶ ἑτέρων υἱέων τοῦ Μιθριδάτου, ξύλα περιθέντεσ τὴν ἄκραν ἐνεπίμπρασαν, ἑώσ ὁ μὲν Ἀρταφέρνησ καὶ Δαρεῖοσ καὶ Ξέρξησ καὶ Ὀξάθρησ καὶ Εὐπάτρα, παῖδεσ τοῦ Μιθριδάτου, δείσαντεσ ἐπὶ τῷ πυρὶ παρέδοσαν ἑαυτοὺσ ἄγεσθαι. καὶ ἦν αὐτῶν Ἀρταφέρνησ ἀμφὶ τεσσαράκοντα ἔτη μόνοσ, οἱ δὲ λοιποὶ παῖδεσ εὔμορφοι. Κλεοπάτρα δὲ ἀντεῖχεν, ἑτέρα παῖσ τοῦ Μιθριδάτου· καὶ αὐτὴν ὁ πατὴρ ἀγάμενοσ τῆσ εὐψυχίασ, δίκροτα πολλὰ ἐπιπέμψασ ἐξήρπασεν. ὅσα δὲ ἐγγὺσ ἦν φρούρια, ἀρτίληπτα τῷ Μιθριδάτῃ γενόμενα, πρὸσ τὴν θερμουργίαν τῶν Φαναγορέων ἀφίστατο τοῦ Μιθριδάτου, Χερρόνησόσ τε καὶ Θεοδοσία καὶ Νύμφαιον, καὶ ὅσα ἄλλα περὶ τὸν Πόντον ἐστὶν εὔκαιρα ἐσ πόλεμον. ὁ δὲ τὰσ ἀποστάσεισ ὁρῶν πυκνάσ, καὶ τὸν στρατὸν ἐν ὑποψίᾳ ἔχων μὴ οὐ βέβαιοσ ᾖ διὰ τὴν ἀνάγκην τῆσ στρατείασ καὶ δι’ ἐσφορῶν βαρύτητα καὶ τὴν ἀεὶ τοῖσ στρατοῖσ ἐσ ἡγεμόνασ ἀτυχοῦντασ ἀπιστίαν, ἔπεμπεν ἐσ τοὺσ Σκύθασ δι’ εὐνουχων τοῖσ δυνάσταισ τὰσ θυγατέρασ ἐσ γάμόυσ, αἰτῶν στρατιὰν κατὰ τάχοσ ἤδη οἱ παρεῖναι. πεντακόσιοι δ’ αὐτὰσ ἀπὸ τοῦ στρατοῦ παρέπεμπον ἄνδρεσ· Ὁ δὲ καὶ τέκνων τοσῶνδε καὶ φρουρίων καὶ τῆσ ἀρχῆσ ὅλησ ἀφῃρημένοσ, καὶ ἐσ οὐδὲν ἀξιόμαχοσ ἔτι ὤν, οὐδὲ τῆσ Σκυθῶν συμμαχίασ ἡγούμενοσ ἂν τυχεῖν, ὅμωσ οὐδὲν οὐδὲ τότε ἢ ταπεινὸν ἢ συμφορῶν ἄξιον ἐνεθυμεῖτο, ἀλλ’ ἐσ Κελτούσ, ἐκ πολλοῦ φίλουσ ἐπὶ τῷδέ οἱ γεγονότασ, ἐπενόει διελθὼν ἐσ τὴν Ἰταλίαν σὺν ἐκείνοισ ἐμβαλεῖν, ἐλπίζων οἱ πολλὰ καὶ τῆσ Ἰταλίασ αὐτῆσ ἔχθει Ῥωμαίων προσέσεσθαι, πυνθανόμενοσ ὧδε καὶ Ἀννίβαν πρᾶξαι πολεμούμενον ἐν Ἰβηρίᾳ, καὶ ἐπιφοβώτατον ἐκ τοῦδε Ῥωμαίοισ γενέσθαι.

ᾔδει δὲ καὶ ἔναγχοσ τὴν Ἰταλίαν σχεδὸν ἅπασαν ἀπὸ Ῥωμαίων ἀποστᾶσαν ὑπὸ ἔχθουσ, καὶ ἐπὶ πλεῖστον αὐτοῖσ πεπολεμηκυῖαν, Σπαρτάκῳ τε μονομάχῳ συστᾶσαν ἐπ’ αὐτούσ, ἀνδρὶ ἐπ’ οὐδεμιᾶσ ἀξιώσεωσ ὄντι. ταῦτα ἐνθυμούμενοσ ἐσ Κελτοὺσ ἠπείγετο. τοῦ δὲ τολμήματοσ ἂν αὐτῷ λαμπροτάτου γενομένου, ὁ στρατὸσ ὤκνει δι’ αὐτὸ μάλιστα τῆσ τόλμησ τὸ μέγεθοσ, ἐπί τε χρόνιον στρατείαν καὶ ἐσ ἀλλοτρίαν γῆν ἀγόμενοι, καὶ ἐπὶ ἄνδρασ ὧν οὐδ’ ἐν τῇ σφετέρᾳ κρατοῦσιν. αὐτόν τε τὸν Μιθριδάτην ἡγούμενοι, πάντων ἀπογιγνώσκοντα, βούλεσθαί τι δρῶντα καὶ βασιλιζόμενον μᾶλλον ἢ δι’ ἀργίασ ἀποθανεῖν, ὅμωσ ἐνεκαρτέρουν καὶ ἡσύχαζον· οὐ γάρ τοι σμικρὸσ οὐδ’ εὐκαταφρόνητοσ ἦν ὁ βασιλεὺσ οὐδ’ ἐν ταῖσ συμφοραῖσ. Ὧδε δ’ ἐχόντων ἁπάντων, Φαρνάκησ ὁ τῶν παίδων αὐτῷ τιμιώτατόσ τε καὶ πολλάκισ ὑπ’ αὐτοῦ τῆσ ἀρχῆσ ἀποδεδειγμένοσ ἔσεσθαι διάδοχοσ, εἴτε δείσασ περὶ τοῦδε τοῦ στόλου καὶ τῆσ ἀρχῆσ, ὡσ νῦν μὲν ἔτι συγγνωσομένων τι Ῥωμαίων, ἀπολουμένησ δὲ πάμπαν ὁλοκλήρωσ εἰ ἐπὶ τὴν Ἰταλίαν ὁ πατὴρ στρατεύσειεν, εἴθ’ ἑτέραισ αἰτίαισ καὶ λογισμῶν ἐπιθυμίαισ, ἐπεβούλευε τῷ πατρί.

ληφθέντων δὲ τῶν συνεγνωκότων αὐτῷ καὶ ἐσ βασάνουσ ἀγομένων, Μηνοφάνησ μετέπεισε τὸν Μιθριδάτην ὡσ οὐ δέον, ἀποπλέοντα ἤδη, τὸν ἔτι οἱ τιμιώτατον υἱὸν ἀνελεῖν· εἶναι δ’ ἔφη τὰσ τοιαύτασ τροπὰσ ἔργα πολέμων, ὧν παυσαμένων καὶ τάδε καθίστασθαι. ὁ μὲν δὴ πεισθεὶσ προὔτεινε τῷ παιδὶ συγγνώμην. ὁ δὲ δείσασ τι μήνιμα καὶ τὸν στρατὸν εἰδὼσ κατοκνοῦντα τὴν στρατείαν, νυκτὸσ ἐσ πρώτουσ τοὺσ Ῥωμαίων αὐτομόλουσ, ἀγχοτάτω τοῦ Μιθριδάτου στρατοπεδεύοντασ, ἐσῆλθε, καὶ τὸν κίνδυνον αὐτοῖσ ἰοῦσιν ἐπὶ τὴν Ἰταλίαν, ὅσοσ εἰή, σαφῶσ εἰδόσιν ὑπερεπαίρων, πολλὰ δὲ μένουσιν ἐπελπίσασ ἔσεσθαι παρ’ ἑαυτοῦ, προήγαγεν ἐσ ἀπόστασιν ἀπὸ τοῦ πατρόσ. ὡσ δ’ ἐπείσθησαν οἵδε, τῆσ αὐτῆσ νυκτὸσ ἐσ τὰ ἐγγὺσ ἄλλα στρατόπεδα ἔπεμπεν ὁ Φαρνάκησ. συνθεμένων δὲ κἀκείνων, πρῶτοι μὲν ἅμα ἑῴ ἠλάλαξαν οἱ αὐτόμολοι, ἐπὶ δ’ ἐκείνοισ οἱ ἀεὶ πλησίον τὴν βοὴν μετελάμβανον. καὶ τὸ ναυτικὸν αὐτοῖσ ἐπήχησεν, οὐ προειδότεσ μὲν ἅπαντεσ ἴσωσ, ὀξύρροποι δ’ ὄντεσ ἐσ μεταβολὰσ καὶ τὸ δυστυχοῦν ὑπερορῶντεσ, ἐν δὲ τῷ καινῷ τὸ εὐέλπι ἀεὶ τιθέμενοι. οἱ δὲ καὶ ἀγνοίᾳ τῶν συνεγνωκότων, ἡγούμενοι πάντασ διεφθάρθαι καὶ μόνοι ἔτι ὄντεσ ἔσεσθαι τοῖσ πλείοσιν εὐκαταφρόνητοι, φόβῳ καὶ ἀνάγκῃ μᾶλλον ἢ ἑκουσίῳ γνώμῃ συνεπήχουν. Μιθριδάτησ δ’ ἐγρόμενοσ ὑπὸ τῆσ βοῆσ ἔπεμπέ τινασ ἐρησομένουσ ὅ τι χρῄζοιεν οἱ βοῶντεσ. οἱ δ’ οὐκ ἐγκαλυψάμενοι, "τὸν υἱόν," ἔφασαν, "βασιλεύειν, νέον ἀντὶ γέροντοσ εὐνούχοισ τε ἐκδεδομένου καὶ κτείναντοσ ἤδη πολλοὺσ υἱέασ τε καὶ ἡγεμόνασ καὶ φίλουσ. Ὧν ὁ Μιθριδάτησ πυθόμενοσ, ἐξῄει διαλεξόμενοσ αὐτοῖσ.

καί τι πλῆθοσ ἐκ φρουρίου τοῖσ αὐτομόλοισ συνέτρεχεν. οἱ δ’ οὐκ ἔφασαν αὐτοὺσ προσήσεσθαι πρίν τι ἀνήκεστον ἐσ πίστιν ἐργάσασθαι, δεικνύντεσ ὁμοῦ τὸν Μιθριδάτην. οἱ μὲν δὴ τὸν ἵππον ἔφθασαν αὐτοῦ κτεῖναι φυγόντοσ, καὶ τὸν Φαρνάκην ὡσ ἤδη κρατοῦντεσ ἀνεῖπον βασιλέα· καὶ βύβλον τισ πλατεῖαν φέρων ἐξ ἱεροῦ ἐστεφάνωσεν αὐτὸν ἀντὶ διαδήματοσ. ἅπερ ἄνωθεν ἐκ περιπάτου θεώμενοσ ἔπεμπεν ἐσ τὸν Φαρνάκην ἄλλον ἐπ’ ἄλλοῳ, φυγὴν αἰτῶν ἀσφαλῆ. οὐδενὸσ δὲ τῶν πεμπομένων ἐπανιόντοσ, δείσασ μὴ Ῥωμαίοισ ἐκδοθείη, τοὺσ μὲν σωματοφύλακασ αὑτοῦ καὶ φίλουσ ἔτι παραμένοντασ ἐπαινέσασ ἔπεμψεν ἐσ τὸν νέον βασιλέα, καὶ αὐτῶν τινασ προσιόντασ ἔκτεινεν ἡ στρατιὰ παραλόγωσ, αὐτὸσ δὲ παραλύσασ ὃ περὶ τῷ ξίφει φάρμακον ἀεὶ περιέκειτο ἐκίρνη. δύο δ’ αὐτῷ θυγατέρεσ ἔτι κόραι συντρεφόμεναι, Μιθριδᾶτίσ τε καὶ Νύσσα, τοῖσ Αἰγύπτου καὶ Κύπρου βασιλεῦσιν ἠγγυημέναι, προλαβεῖν τοῦ φαρμάκου παρεκάλουν, καὶ σφόδρα εἴχοντο, καὶ πίνοντα κατεκώλυον ἑώσ ἔπιον λαβοῦσαι. καὶ τῶν μὲν αὐτίκα τὸ φάρμακον ἥπτετο, τοῦ δὲ Μιθριδάτου, καίτοι συντόνωσ ἐξεπίτηδεσ βαδίζοντοσ, οὐκ ἐφικνεῖτο δι’ ἔθοσ καὶ συντροφίαν ἑτέρων φαρμάκων, οἷσ ἐσ ἄμυναν δηλητηρίων ἐχρῆτο συνεχῶσ· καὶ νῦν ἔτι φάρμακα Μιθριδάτεια λέγεται. Βίτοιτον οὖν τινὰ ἰδών, ἡγεμόνα Κελτῶν, "πολλὰ μὲν ἐκ τῆσ σῆσ," ἔφη, "δεξιᾶσ ἐσ πολεμίουσ ὠνάμην, ὀνήσομαι δὲ μέγιστον εἰ νῦν με κατεργάσαιο, κινδυνεύοντα ἐσ πομπὴν ἀπαχθῆναι θριάμβου τὸν μέχρι πολλοῦ τοσῆσδε ἀρχῆσ αὐτοκράτορα καὶ βασιλέα, ἀδυνατοῦντα ἐκ φαρμάκων ἀποθανεῖν δι’ εὐήθη προφυλακὴν ἑτέρων φαρμάκων· τὸ γὰρ δὴ χαλεπώτατον καὶ σύνοικον ἀεὶ βασιλεῦσι φάρμακον, ἀπιστίαν στρατοῦ καὶ παίδων καὶ φίλων, οὐ προειδόμην ὁ τὰ ἐπὶ τῇ διαίτῃ πάντα προϊδὼν καὶ φυλαξάμενοσ. " ὁ μὲν δὴ Βίτοιτοσ ἐπικλασθεὶσ ἐπεκούρησε χρῄζοντι τῷ βασιλεῖ, 112. καὶ ὁ Μιθριδάτησ ἀπέθνησκεν, ἑκκαιδέκατοσ ὢν ἐκ Δαρείου τοῦ Ὑστάσπου Περσῶν βασιλέωσ, ὄγδοοσ δ’ ἀπὸ Μιθριδάτου τοῦ Μακεδόνων ἀποστάντοσ τε καὶ κτησαμένου τὴν Ποντικὴν ἀρχήν. ἐβίω δ’ ὀκτὼ ἢ ἐννέα ἐπὶ τοῖσ ἑξήκοντα ἔτεσι, καὶ τούτων ἑπτὰ καὶ πεντήκοντα ἔτεσιν ἐβασίλευσεν· ἐσ γὰρ ὀρφανὸν ὄντα περιῆλθεν ἡ ἀρχή. ἐχειρώσατο δὲ τὰ περίοικα τῶν βαρβάρων, καὶ Σκυθῶν ὑπηγάγετο πολλούσ, Ῥωμαίοισ τεσσαρακοντούτη πόλεμον ἐγκρατῶσ ἐπολέμησεν, ἐν ᾧ Βιθυνίασ ἐκράτησε πολλάκισ καὶ Καππαδοκίασ, Ἀσίαν τε ἐπέδραμε καὶ Φρυγίαν καὶ Παφλαγονίαν καὶ Γαλατίαν καὶ Μακεδόνασ, ἔσ τε τὴν Ἑλλάδα ἐμβαλὼν πολλὰ καὶ μεγάλα ἔδρασε, καὶ τῆσ θαλάσσησ ἀπὸ Κιλικίασ ἐπὶ τὸν Ιὄνιον ἦρξε, μέχρι Σύλλασ αὐτὸν αὖθισ ἐσ τὴν πατρῴαν ἀρχὴν συνέκλεισεν, ἑκκαίδεκα στρατοῦ μυριάδασ ἀποβαλόντα. καὶ τοσῷδε πταίσματι συμπεσὼν ὅμωσ ἀνεκίνησε τὸν πόλεμον εὐμαρῶσ. στρατηγοῖσ τε συνενεχθεὶσ ἐσ μάχασ τοῖσ ἀρίστοισ, Σύλλα μὲν ἡττᾶτο καὶ Λευκόλλου καὶ Πομπηίου, πολλὰ καὶ τῶνδε πλεονεκτήσασ πολλάκισ, Λεύκιον δὲ Κάσσιον καὶ Ὄππιον Κόιντον καὶ Μάνιον Ἀκύλιον αἰχμαλώτουσ ἑλὼν περιήγετο, μέχρι τὸν μὲν ἔκτεινεν, αἴτιον τοῦ πολέμου γενόμενον, τοὺσ δὲ ἀπέδωκε τῷ Σύλλᾳ. ἐνίκα δὲ καὶ Φιμβριαν καὶ Μουρήναν καὶ Κότταν ὕπατον καὶ Φάβιον καὶ Τριάριον. τὸ φρόνημα δ’ ἦν ἀεί, κἀν ταῖσ συμφοραῖσ, μέγασ καὶ φερέπονοσ. οὐδεμίαν γέ τοι κατὰ Ῥωμαίων ὁδὸν ἐσ ἐπιχείρησιν, οὐδ’ ἡττώμενοσ, παρέλειπεν, ὃσ καὶ Σαυνιταισ καὶ Κελτοῖσ συνετίθετο, καὶ ἐσ Σερτώριον ἔπεμπεν ἐσ Ἰβηρίαν. τρωθείσ τε τὸ σῶμα πολλάκισ ὑπὸ πολεμίων, καὶ ἑτέρων κατ’ ἐπιβουλάσ, οὐκ ἀπέστη τινὸσ οὐδ’ ὥσ, καίπερ ὢν πρεσβύτησ. οὐ μὴν οὐδὲ τῶν ἐπιβουλῶν τισ αὐτὸν ἔλαθεν, οὐδ’ ἡ τελευταία, ἀλλ’ ἑκὼν ταύτην ὑπεριδὼν ἀπώλετο δι’ αὐτήν· οὕτωσ ἀχάριστον ἡ πονηρία συγγνώμησ τυγχάνουσα. φονικὸσ δὲ καὶ ὠμὸσ ἐσ πάντασ ἦν, καὶ τὴν μητέρα ἔκτεινε καὶ τὸν ἀδελφὸν καὶ τῶν παίδων τρεῖσ υἱοὺσ καὶ τρεῖσ θυγατέρασ. τὸ σῶμα δ’ ἦν μέγασ μέν, ὡσ ὑποδεικνύουσιν ὅσα ὅπλα αὐτὸσ ἔπεμψεν ἐσ Νεμέαν τε καὶ Δελφούσ, εὔρωστοσ δέ, ὡσ μέχρι τέλουσ ἱππεῦσαί τε καὶ ἀκοντίσαι καὶ χίλια στάδια τῆσ ἡμέρασ, περιμενόντων αὐτὸν ἐκ διαστημάτων ἵππων, δραμεῖν. καὶ ἁρ́μα ἤλαυνεν ἑκκαίδεκα ἵππων ὁμοῦ. καὶ παιδείασ ἐπεμέλετο Ἑλληνικῆσ, διὸ καὶ τῶν ἱερῶν ᾔσθετο τῶν Ἑλληνικῶν, καὶ μουσικὴν ἠγάπα. καὶ σώφρων ἐσ πολλὰ καὶ φερέπονοσ ὢν περὶ μόνασ ἡττᾶτο τὰσ τῶν γυναικῶν ἡδόνασ. Ὁ μὲν δὴ εὐπάτωρ τε καὶ Διόνυσοσ ἐπικληθεὶσ Μιθριδάτησ ὧδε ἐτελεύτα, καὶ Ῥωμαῖοι μαθόντεσ ἑώρταζον ὡσ ἐχθροῦ δυσχεροῦσ ἀπηλλαγμένοι·

Φαρνάκησ δὲ Πομπηίῳ τὸν νέκυν τοῦ πατρὸσ ἐσ Σινώπην ἐπὶ τριήρουσ ἔπεμπε, καὶ τοὺσ Μάνιον ἑλόντασ, ὅμηρά τε πολλὰ ὅσα ἦν Ἑλληνικά τε καὶ βαρβαρικά, δεόμενοσ ἢ τῆσ πατρῴασ ἀρχῆσ ἢ Βοσπόρου γε βασιλεύειν μόνου, ἥν τινα καὶ Μαχάρησ ὁ ἀδελφὸσ αὐτοῦ βασιλείαν παρὰ Μιθριδάτου παρειλήφει. Πομπήιοσ δ’ ἐσ μὲν τὸ σῶμα τοῦ Μιθριδάτου χορηγίαν ἔδωκε, καὶ θάψαι βασιλείῳ ταφῇ τοῖσ θεραπευτῆρσιν αὐτοῦ προσέταξε, καὶ ἐν Σινώπῃ τοῖσ βασιλείοισ ἐνθέσθαι τάφοισ, ἀγάμενοσ αὐτὸν τῆσ μεγαλουργίασ ὡσ τῶν καθ’ αὑτὸν βασιλέων ἄριστον· Φαρνάκην δὲ ἀπαλλάξαντα πόνου πολλοῦ τὴν Ἰταλίαν φίλον καὶ σύμμαχον Ῥωμαίοισ ἐποιήσατο, καὶ βασιλεύειν ἔδωκεν αὐτῷ Βοσπόρου, χωρὶσ Φαναγορέων, οὓσ ἐλευθέρουσ καὶ αὐτονόμουσ ἀφῆκεν, ὅτι πρῶτοι μάλιστα οἵδε ἀναρρωννυμένῳ τῷ Μιθριδάτῃ, καὶ ναῦσ καὶ στρατὸν ἄλλον καὶ ὁρμητήρια ἔχοντι, ἐπεχείρησαν, ἡγεμόνεσ τε τοῖσ ἄλλοισ ἀποστάσεωσ ἐγένοντο, καὶ Μιθριδάτῃ καταλύσεωσ αἴτιοι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Foreign Wars, chapter 16

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 16)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION