Appian, The Foreign Wars, chapter 4

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 4)

Ὧνἤδη νυκτὸσ οὔσησ ὁ Μασσανάσσησ παρὰ τινῶν Νομάδων πυθόμενοσ μετέδωκε τῷ Σκιπίωνι. ὁ δὲ ἔδεισε, καὶ ἠπόρει μὴ ἐσ πολλὰ αὐτῷ διαιρούμενοσ ὁ στρατὸσ ἀσθενέστεροσ ἐσ πάντα γίγνηται. τοὺσ οὖν ἡγεμόνασ αὐτίκα νυκτὸσ ἐπὶ τὴν σκέψιν ἐκάλει, καὶ ἀπορούντων ἁπάντων ἐπὶ πολὺ σύννουσ γενόμενοσ εἶπε· "τόλμησ καὶ ταχυτῆτοσ ἡμῖν, ὦ φίλοι, δεῖ, καὶ μάχησ ἐξ ἀπογνώσεωσ. φθάσωμεν ἐπελθόντεσ τοῖσ πολεμίοισ. ὅσα δ’ ἐν τῷδε πλεονεκτήσομεν, μάθετε ἤδη. ἐκείνουσ μὲν ἐκπλήξει τὸ ἀδόκητον τῆσ ἐφόδου καὶ τὸ παράδοξον τοῦ ἔργου, τῶν ὀλιγωτέρων προεπιχειρούντων· ἡμεῖσ δ’ οὐκ ἐσ πολλὰ διῃρημένῃ τῇ στρατιᾷ χρησόμεθα ἀλλ’ ἀθρόᾳ, οὐδ’ ἐπάξομεν αὐτὴν ἅπασι τοῖσ ἐχθροῖσ ἀλλ’ οἷσ ἂν ἐπιλεξώμεθα πρώτοισ. σταθμεύουσι δ’ ἐφ’ ἑαυτῶν ἕκαστοι, καὶ ἐσμὲν αὐτοῖσ κατὰ μέροσ ἰσόμαχοι, τόλμῃ δὲ καὶ εὐτυχίᾳ προύχομεν. καὶ ἢν ὁ θεὸσ δῷ τῶν πρώτων ἐπικρατῆσαι, τῶν ἄλλων καταφρονήσομεν. οἷσ δ’ ἐπιχειρητέον ἐστὶ πρώτοισ, καὶ τίσ ὁ καιρὸσ ἢ τρόποσ ἔσται τῆσ ἐπιχειρήσεωσ, ἢν ἀρέσκῃ, τὰ τῆσ γνώμησ ἐρῶ. Συνθεμένων δὲ πάντων, "ὁ μὲν καιρόσ," εἶπεν, "εὐθὺσ ἐπιχειρεῖν ἀπὸ τοῦδε τοῦ συλλόγου, νυκτὸσ ἔτι οὔσησ, ὅτε καὶ τὸ ἔργον ἐστὶ φοβερώτερον καὶ ἀνέτοιμα τὰ ἐκείνων, καὶ οὐδεὶσ τῶν συμμάχων αὐτοῖσ δύναται βοηθεῖν ἐν σκότῳ.

φθάσομέν τε οὕτωσ αὐτῶν τὰ βουλεύματα μόνωσ, ἐγνωκότων ἡμῖν τῆσ ἐπιούσησ ἡμέρασ ἐπιθέσθαι. τριῶν δ’ αὐτοῖσ ὄντων στρατοπέδων, αἱ μὲν νῆέσ εἰσι πόρρω, καὶ οὐκ ἔστι ναυσὶ νυκτὸσ ἐπιχειρεῖν, Ἀσδρούβασ δὲ καὶ Σύφαξ οὐ μακρὰν ἀπ’ ἀλλήλων. καὶ τούτοιν Ἀσδρούβασ μέν ἐστι τὸ τοῦ πολέμου κεφάλαιον, Σύφαξ δὲ οὐκ ἂν νυκτὸσ ἐπιτολμήσειε τῷ πόνῳ, βάρβαροσ ἀνὴρ καὶ τρυφῆσ γέμων καὶ δέουσ. φέρε οὖν, ἡμεῖσ μὲν ἐπὶ Ἀσδρούβαν μετὰ παντὸσ ἰώμεν τοῦ στρατοῦ, Μασσανάσσην δὲ τόνδε ἐπιτάξωμεν ἐφεδρεύειν τῷ Σύφακι, ἢν ἄρα καὶ παρὰ δόξαν ἐξίῃ τοῦ στρατοπέδου. πεζοὶ δὲ χωρῶμεν ἐπὶ τὸν χάρακα τοῦ Ἀσδρούβου, καὶ περιστάντεσ ἐπιχειρῶμεν ἐκ παντὸσ μέρουσ σὺν ἐλπίδι τε χρηστῇ καὶ τόλμῃ θρασυτάτῃ· τούτων γὰρ τὰ παρόντα δεῖται μάλιστα. τοὺσ δ’ ἱππέασ οὑ̓ γὰρ ἔστιν αὐτοῖσ χρῆσθαι νυκτὸσ ἔτι οὔσησ̓ προπέμψω πορρωτέρω κυκλοῦσθαι τὸ στρατόπεδον τῶν πολεμίων, ἵνα εἰ μὲν βιασθείημεν, ὑποδέχοιντο ἡμᾶσ καὶ ἐσ φιλίουσ καταφεύγοιμεν, εἰ δ’ ἐπικρατοίημεν, ἐκφεύγοντασ ἐκείνουσ διώκοιεν καὶ διαχρῷντο. Ταῦτ’ εἰπών, καὶ τοὺσ ἡγεμόνασ ἐκπέμψασ ὁπλίσαι τὸν στρατόν, αὐτὸσ ἐθύετο Τόλμῃ καὶ Φόβῳ, μηδὲν ὡσ ἐν νυκτὶ πανικόν οἱ γενέσθαι, ἀλλὰ τὸν στρατὸν αὐτῷ θρασύτατον μάλιστα ὀφθῆναι.

τρίτησ δὲ ἤδη φυλακῆσ ἠρέμα τῇ σάλπιγγι ὑπεσήμαινε, καὶ μετὰ σιγῆσ βαθυτάτησ στρατὸσ τοσοῦτοσ ἐβάδιζεν, ἑώσ οἱ μὲν ἱππεῖσ περιέστησαν ἐν κύκλῳ τοὺσ πολεμίουσ, οἱ πεζοὶ δ’ ἐπὶ τὴν τάφρον αὐτῶν ἀφίκοντο. βοῇ δὲ τότε παμμιγεῖ καὶ σάλπιγξιν ἀθρόαισ καὶ βυκανήμασιν ἐσ κατάπληξιν χρώμενοι τοὺσ μὲν φύλακασ ἐξέωσαν ἐκ τῶν φυλακτηρίων, τὴν δὲ τάφρον ἔχουν καὶ τὰ σταυρώματα διέσπων. οἱ δ’ εὐτολμότατοι προδραμόντεσ ἐνέπρησάν τινασ σκηνάσ. καὶ οἱ Λίβυεσ μετ’ ἐκπλήξεωσ ἀνεπήδων τε ἐξ ὕπνου, καὶ τὰ ὅπλα μετελάμβανον, καὶ ἐσ τὰσ τάξεισ ἀτάκτωσ ἐφέροντο, καὶ τῶν παραγγελλομένων διὰ τὸν θόρυβον οὐ κατήκουον, οὐδ’ αὐτοῦ τοῦ στρατηγοῦ τὸ ἀκριβὲσ τῶν γιγνομένων εἰδότοσ. ἀναπηδῶντασ οὖν αὐτοὺσ οἱ Ῥωμαῖοι καὶ ὁπλιζομένουσ ἔτι καὶ ταρασσομένουσ κατελάμβανον, καὶ σκηνὰσ πλέονασ ἐνεπίμπρασαν, καὶ τοὺσ ἐν ποσὶν ἀνῄρουν. τοῖσ δ’ ἦν ἥ τε βοὴ τῶν ἐχθρῶν καὶ ἡ ὄψισ καὶ τὰ ἔργα φοβερώτατα ὡσ ἐν νυκτὶ καὶ ἀγνωσίᾳ τοῦ γιγνομένου κακοῦ. ἡγούμενοί τε εἰλῆφθαι τὸ στρατόπεδον, καὶ τὸ πῦρ τῶν ἐμπεπρησμένων σκηνῶν δεδιότεσ, ἐξέπιπτον ἑκόντεσ ἐξ αὐτῶν, καὶ ἐσ τὸ πεδίον ὡσ ἀσφαλέστερον ἐωθοῦντο· ὅθεν κατὰ μέροσ, ὅπῃ τύχοιεν, ἀκόσμωσ διεδίδρασκον, καὶ ἐσ τοὺσ Ῥωμαίων ἱππέασ, οἳ κύκλῳ περιεστήκεσαν, ἐμπίπτοντεσ ἀπέθνησκον. Σύφαξ δὲ νυκτὸσ μὲν ἔτι, τῆσ βοῆσ αἰσθόμενοσ καὶ τὸ πῦρ ὁρῶν, οὐκ ἐπεξῆλθεν, ἀλλὰ τῶν ἱππέων τινὰσ ἐπικουρεῖν ἔπεμψεν Ἀσδρούβᾳ, οἷσ ὁ Μασσανάσσησ ἐπιπεσὼν ἄφνω πολὺν ἐργά ζεται φόνον.

ἅμα δ’ ἡμέρᾳ μαθὼν ὁ Σύφαξ Ἀσδρούβαν μὲν ἤδη φυγόντα, τῆσ δὲ στρατιᾶσ αὐτοῦ τοὺσ μὲν ἀπολωλότασ, τοὺσ δ’ εἰλημμένουσ ὑπὸ τῶν πολεμίων, τοὺσ δὲ διερριμμένουσ, καὶ τὸ στρατόπεδον αὐτῇ παρασκευῇ Ῥωμαίουσ ἔχοντασ, ἀνεζεύγνυε φεύγων ἐσ τὰ μεσόγεια μετὰ θορύβου, πάντα καταλιπών, οἰόμενοσ εὐθὺσ ἀπὸ τῆσ Καρχηδονίων διώξεωσ αὑτῷ τὸν Σκιπίωνα ἐπανίοντα ἐπιστήσεσθαι. ὅθεν καὶ τοῦδε τὸν χάρακα καὶ τὴν ἐν αὐτῷ παρασκευὴν εἷλε Μασσανάσσησ. Καὶ Ῥωμαῖοι διὰ τόλμησ μιᾶσ, ἐν ὀλίγῳ μέρει νυκτόσ, δύο στρατοπέδων καὶ δύο στρατῶν πολὺ μειζόνων ἐκράτησαν ὁμοῦ.

ἀπέθανον δὲ Ῥωμαίων μὲν ἀμφὶ τοὺσ ἑκατὸν ἄνδρασ, τῶν δ’ ἐχθρῶν ὀλίγῳ δέοντεσ τρισμύριοι· καὶ αἰχμάλωτοι ἐγένοντο δισχίλιοι καὶ τετρακόσιοι. τῶν δὲ ἱππέων ἑξακόσιοι ἐπανιόντι τῷ Σκιπίωνι ἑαυτοὺσ παρέδοσαν. καὶ τῶν ἐλεφάντων οἱ μὲν ἀνῄρηντο, οἱ δὲ ἐτέτρωντο. Σκιπίων δὲ ὅπλων τε καὶ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ ἐλέφαντοσ πολλοῦ καὶ ἵππων ἄλλων τε καὶ Νομαδικῶν κεκρατηκώσ, καὶ διὰ μιᾶσ τῆσδε νίκησ, λαμπροτάτησ δὴ γενομένησ, ἐσ γόνυ τὰ Καρχηδονίων καταβαλὼν ἅπαντα, ἀριστεῖα τῷ στρατῷ διεδίδου, καὶ τῶν λαφύρων τὰ ἀξιολογώτατα ἐσ Ῥώμην ἔπεμπεν. καὶ τὸν στρατὸν ἐγύμναζε φιλοπόνωσ, προσδοκῶν Ἀννίβαν τε αὐτίκα ἀπὸ τῆσ Ἰταλίασ καὶ Μάγωνα ἀπὸ Λιγυστίνων ἐπελεύσεσθαι. Καὶ Σκιπίων μὲν περὶ ταῦτα ἦν, Ἀσδρούβασ δέ, ὁ στρατηγὸσ ὁ Καρχηδονίων, ἐν μὲν τῇ νυκτομαχίᾳ μεθ’ ἱππέων πεντακοσίων, τετρωμένοσ, ἐσ Ἀνδὰν κατέφυγεν, ἔνθα μισθοφόρουσ τέ τινασ ἐκ τῆσ μάχησ ἐκπεσόντασ καὶ Νομάδασ συνέλεγε, καὶ δούλουσ ἐσ ἐλευθερίαν συνεκάλει·

πυθόμενοσ δ’ ὅτι Καρχηδόνιοι θάνατον αὐτοῦ κατέγνωσαν ὡσ κακῶσ ἐστρατηγηκότοσ, καὶ Ἄννωνα τὸν Βουμίλχαροσ εἵλοντο στρατηγεῖν, ἴδιον αὑτοῦ τὸν στρατὸν ἐποίει, καὶ κακούργουσ προσελάμβανε, καὶ ἐλῄζετο ἐσ τὰσ τροφάσ, καὶ ἐγύμναζεν οὓσ εἶχεν, ἀμφὶ τρισχιλίουσ ἱππέασ, πεζοὺσ δὲ ὀκτακισχιλίουσ, ὡσ ἐν μόνῳ τῷ μάχεσθαι τὰσ ἐλπίδασ ἔχων. ὁ μὲν δὴ ταῦτα ποιῶν Ῥωμαίουσ ὁμοῦ καὶ Καρχηδονίουσ ἐπὶ πολὺ ἐλάνθανε, Σκιπίων δ’ ἐπῆγεν αὐτῇ Καρχηδόνι τὸν στρατὸν ὡπλισμένον, καὶ σοβαρῶσ ἐσ μάχην προυκαλεῖτο, οὐδενὸσ ἐξιόντοσ. Ἀμίλχαρ δὲ ὁ ναύαρχοσ ναυσὶν ἑκατὸν ἐσπευσμένωσ ἐσ τὸν ναύσταθμον ἀνήγετο τοῦ Σκιπίωνοσ, ἐλπίσασ αὐτόν τε φθάσειν ἐπανιόντα, καὶ τὰσ οὔσασ ἐκεῖ Ῥωμαίων εἴκοσι τριήρεισ ῥᾳδίωσ ταῖσ ἑκατὸν αἱρήσειν. Καὶ ὁ Σκιπίων ἰδὼν αὐτοῦ τὸν ἀπόπλουν, προύπεμπέ τινασ τὸν ἔσπλουν τοῦ λιμένοσ ἐμφράξαι στρογγύλοισ πλοίοισ ἐπ’ ἀγκυρῶν ἐκ διαστήματοσ, ἵνα ὡσ διὰ πυλῶν αἱ τριήρεισ ἐκθέοιεν ὅτε καιρὸσ εἰή, καὶ τὰ πλοῖα τοῖσ κέρασι συνδῆσαί τε καὶ ἁρμόσαι πρὸσ ἄλληλα, ἵνα ἀντὶ τείχουσ ἦ.

καταλαβὼν δὲ τὸ ἔργον, ἥπτετο τοῦ πόνου. καὶ βαλλομένων τῶν Καρχηδονίων ἀπό τε τῶν πλοίων καὶ ἀπὸ τῆσ γῆσ καὶ ἀπὸ τοῦ τείχουσ, αἱ νῆεσ ἐθραύοντο, καὶ καμοῦσαι περὶ ἑσπέραν ἀπέπλεον. ἀπιούσαισ δ’ αὐταῖσ αἱ Ῥωμαίων ἐπέκειντο, ἐκθέουσαί τε διὰ τῶν διαστημάτων, καὶ ὅτε βιάζοιντο, ὑποχωροῶσαι. μίαν δὲ καὶ ἀνεδήσαντο κενὴν ἀνδρῶν, καὶ πρὸσ τὸν Σκιπίωνα ἀνήγαγον. μετὰ δὲ τοῦτο ἐχείμαζον ἄμφω. καὶ Ῥωμαίοισ μὲν ἦν ἐκ θαλάσσησ ἀγορὰ δαψιλήσ, Ἰτυκαῖοι δὲ καὶ Καρχηδόνιοι λιμώττοντεσ ἐλῄστευον τοὺσ ἐμπόρουσ, μέχρι Ῥωμαίων νῆεσ ἄλλαι, πεμφθεῖσαι τῷ Σκιπίωνι, ἐφώρμουν τοῖσ πολεμίοισ καὶ τὰσ λῃστρικὰσ ἐκώλυον. οἱ δ’ ἔκαμνον ἤδη σφόδρα τῷ λιμῷ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION