헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΦορέ77́

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 9)

Ἀλλὰ τάδε μὲν ἐντελῶσ ἐν τῇ Παρθικῇ συγγραφῇ λέξω· τῆσ δὲ βίβλου τῆσδε οὔσησ Συριακῆσ, ὅπωσ μὲν ἔσχον Συρίαν Ῥωμαῖοι καὶ συνέστησαν ἐσ τὰ νῦν ὄντα, εἴρηται, οὐκ ἀπεικὸσ δὲ τὰ Μακεδόνων ἐπιδραμεῖν. οἳ πρὸ Ῥωμαίων Συρίασ ἐβασίλευον. Ἀλέξανδροσ μὲν δὴ βασιλεὺσ ἦν ἐπὶ Πέρσαισ Σύρων, ὁ καὶ πάντων βασιλεὺσ ὅσων εἶδεν· Ἀλεξάνδρου δ’ ἀποθανόντοσ ἐπὶ παισὶ τῷ μὲν βραχεῖ πάνυ τῷ δὲ ἔτι κυϊσκομένῳ, οἱ μὲν Μακεδόνεσ, πόθῳ τοῦ Φιλιππείου γένουσ, εἵλοντο σφῶν βασιλεύειν Ἀριδαῖον τὸν ἀδελφὸν Ἀλεξάνδρου, καίπερ οὐκ ἔμφρονα νομιζόμενον εἶναι, μετονομάσαντεσ δὴ Φίλιππον ἀντὶ Ἀριδαίου, τρεφομένων ἔτι τῶν παίδων Ἀλεξάνδρου ἑ̓φύλαξαν γὰρ δὴ καὶ τὴν κύουσαν̓, οἱ φίλοι δ’ ἐσ σατραπείασ ἐνείμαντο τὰ ἔθνη, Περδίκκου διανέμοντοσ αὐτοῖσ ὑπὸ τῷ βασιλεῖ Φιλίππῳ. καὶ οὐ πολὺ ὕστερον τῶν βασιλέων ἀποθανόντων βασιλεῖσ ἐγένοντο οἱ σατράπαι. Σύρων δὴ πρῶτοσ γίγνεται σατράπησ Λαομέδων ὁ Μιτυληναῖοσ ἔκ τε Περδίκκου καὶ ἐξ Ἀντιπάτρου τοῦ μετὰ τὸν Περδίκκαν προστατεύσαντοσ τῶν βασιλέων. Λαομέδοντα δ’ ἐπιπλεύσασ Πτολεμαῖοσ ὁ τῆσ Αἰγύπτου σατράπησ ἔπειθε πολλοῖσ χρήμασιν ἐγχειρίσαι οἱ τὴν Συρίαν, προβολήν τε οὖσαν Αἰγύπτου καὶ ἐπιχείρημα κατὰ Κύπρου. καὶ οὐ πειθόμενον συλλαμβάνει· ὁ δὲ τοὺσ φύλακασ διαφθείρασ πρὸσ Ἀλκέταν ἔφυγεν ἐσ Καρίαν. καί τινα χρόνον ὁ Πτολεμαῖοσ ἦρχε Συρίασ, καὶ φρουρὰσ ἐν ταῖσ πόλεσι καταλιπὼν ἐσ Αἴγυπτον ἀπέπλει. Ἀντίγονοσ δ’ ἦν Φρυγίασ μὲν καὶ Λυκίασ καὶ Παμφυλίασ σατράπησ, ἐπίσκοποσ δ’ εἶναι τῆσ ὅλησ Ἀσίασ ἐξ Ἀντιπάτρου περῶντοσ ἐσ τὴν Εὐρώπην ἀπολελειμμένοσ Εὐμένη τὸν Καππαδοκίασ σατράπήν, ψηφισαμένων εἶναι πολέμιον τῶν Μακεδόνων, ἐπολιόρκει.

ἐπιχλευάσαντοσ δὲ αὐτοὺσ τοῦ Ἀντιγόνου οἱ μὲν ἐσ πόλεμον καθίσταντο κοινόν, ὁ δὲ ἀντιπαρεσκευάζετο, καὶ ἐξέβαλλε τὰσ φρουρὰσ ὅσαι ἔτι ἦσαν ἐν τῇ Συρίᾳ Πτολεμαίου, καὶ Φοινίκησ τε καὶ τῆσ λεγομένησ κοίλησ τὰ ἔτι ὑπήκοα τοῦ Πτολεμαίου πρὸσ ἑαυτὸν ἀθρόωσ περιέσπα. ὁ δὲ αὐτὸν ἐκφεύγει, καὶ τὴν Μηδικὴν ἐκρατύνετο ἑαυτῷ. ἀλλ’ Εὐμένη μὲν κτείνει καταλαβὼν ὁ Ἀντίγονοσ, καὶ ἐπανιὼν ὑπεδέχθη λαμπρῶσ ὑπὸ Σελεύκου σατραπεύοντοσ ἐν Βαβυλῶνι. ὑβρίσαντοσ δέ τινα τῶν ἡγεμόνων τοῦ Σελεύκου, καὶ οὐ κοινώσαντοσ Ἀντιγόνῳ παρόντι, χαλεπήνασ ὁ Ἀντίγονοσ ᾔτει λογισμοὺσ χρημάτων τε καὶ κτημάτων. ὁ δὲ ἀσθενέστεροσ ὢν Ἀντίγονου πρὸσ Πτολεμαῖον ἐσ Αἴγυπτον ὑπεχώρει. καὶ ὁ Ἀντίγονοσ εὐθὺσ ἐπὶ τῇ φυγῇ τοῦ Σελεύκου Βλίτορά τε, Μεσοποταμίασ ἡγούμενον, παρέλυσε τῆσ ἀρχῆσ, ὅτι Σέλευκον μεθῆκεν ἀπιόντα, καὶ τὴν Βαβυλωνίαν καὶ τὴν Μεσοποταμίαν καὶ ὅσα ἄλλα ἐκ Μήδων ἐπὶ τὸν Ἑλλήσποντον ἔθνη, καθίστατο ἑαυτῷ, ἤδη καὶ Ἀντιπάτρου τεθνεῶτοσ. ἐπίφθονόσ τε εὐθὺσ ἐκ τῶνδε τοῖσ ἄλλοῖσ σατράπαισ ἐγίγνετο, γῆσ ἄρχων τοσῆσδε. διὸ καὶ μάλιστα τῷ Σελεύκῳ παρακαλοῦντι συνέθεντο Πτολεμαῖόσ τε καὶ Λυσίμαχοσ ὁ Θρᾴκησ σατράπησ καὶ Κάσσανδροσ ὁ Ἀντιπάτρου, Μακεδόνων ἐπὶ τῷ πατρὶ ἡγούμενοσ· καὶ ὁμοῦ πρεσβευσάμενοι τὸν Ἀντίγονον ἠξίουν τὴν ἐπίκτητον αὐτῷ γενομένην γῆν τε καὶ χρήματα πρόσ τε σφᾶσ νείμασθαι καὶ πρὸσ ἑτέρουσ Μακεδόνασ, οἳ τῶν σατραπειῶν ἐξεπεπτώκεσαν. Χωρῶν δ’ ὑπὲρ τὰσ Κιλικίουσ πύλασ, Δημήτριον τὸν υἱόν, ἀμφὶ δύο καὶ εἴκοσιν ἔτη γεγονότα, ἐν Γάζῃ μετὰ τοῦ στρατοῦ καταλείπει πρὸσ τὰσ ὁρμὰσ Πτολεμαίου τὰσ ἀπ’ Αἰγύπτου.

τοῦτον ὁ Πτολεμαῖοσ ἐνίκα περὶ τὴν Γάζαν μάχῃ λαμπρῶσ, καὶ τὸ μειράκιον ἐσ τὸν πατέρα ἐχώρει. Πτολεμαῖοσ δ’ αὐτίκα τὸν Σέλευκον ἐσ τῆν Βαβυλῶνα πέμπει, τὴν ἀρχὴν ἀναληψόμενον· καὶ πεζοὺσ ἐσ τοῦτο ἔδωκεν αὐτῷ χιλίουσ, καὶ τριακοσίουσ ἱππέασ. καὶ σὺν οὕτωσ ὀλίγοισ ὁ Σέλευκοσ τήν τε Βαβυλωνίαν, προθύμωσ αὐτὸν ἅμα τῶν ἀνδρῶν ἐκδεχομένων, ἀνέλαβε, καὶ τὴν ἀρχὴν μετ’ οὐ πολὺ ἐσ μέγα προήγαγεν. ὁ δ’ Ἀντίγονοσ Πτολεμαῖον ἠμύνετο, καὶ ναυμαχίᾳ περὶ Κύπρον ἐνίκα περιφανεῖ, Δημητρίου τοῦ παιδὸσ στρατηγοῦντοσ· ἐφ’ ὅτῳ λαμπροτάτῳ γενομένῳ ὁ στρατὸσ ἀνεῖπεν ἄμφω βασιλέασ, Ἀντίγονόν τε καὶ Δημήτριον, ἤδη καὶ τῶν βασιλέων τεθνεώτων, Ἀριδαίου τε τοῦ Φιλίππου καὶ Ὀλυμπιάδοσ καὶ τῶν υἱῶν Ἀλεξάνδρου. ἀνεῖπε δὲ καὶ Πτολεμαῖον ὁ οἰκεῖοσ αὐτοῦ στρατὸσ βασιλέα, ὡσ μή τι διὰ τὴν ἧσσαν μειονεκτοίη τῶν νενικηκότων. τοῖσδε μὲν δὴ τυχεῖν ὁμοίων συνηνέχθη κατ’ ἐναντίασ αἰτίασ, εἵποντο δ’ εὐθὺσ αὐτοῖσ οἱ λοιποί, καὶ βασιλεῖσ ἅπαντεσ ἐκ σατραπῶν ἐγίγνοντο. Οὕτω δὴ καὶ ὁ Σέλευκοσ ἐβασίλευσε τῆσ Βαβυλωνίασ.

ἐβασίλευσε δὲ καὶ Μηδίασ, Νικάτορα κτείνασ αὐτὸσ ἐν τῇ μάχῃ, τὸν ὑπ’ Ἀντιγόνου Μηδίασ σατραπεύειν ἀπολελειμμένον. πολέμουσ δ’ ἐπολέμησε πολλοὺσ Μακεδόσι καὶ βαρβάροισ, καὶ τούτων Μακεδόσι μὲν δύο μεγίστουσ, τὸν μὲν ὕστερον Λυσιμάχῳ βασιλεύοντι Θρᾴκησ, τὸν δὲ πρότερον Ἀντιγόνῳ περὶ Ἴψον τῆσ Φρυγίασ, αὐτῷ στρατηγοῦντι καὶ αὐτῷ μαχομένῳ, καίπερ ὑπὲρ ὀγδοήκοντα ἔτη γεγονότι. πεσόντοσ δ’ Ἀντιγόνου κατὰ τὴν μάχην, ὅσοι βασιλεῖσ τὸν Ἀντίγονον ἅμα τῷ Σελεύκῳ καθῃρήκεσαν, τὴν Ἀντιγόνου γῆν διενέμοντο. καὶ ὁ Σέλευκοσ τότε τῆσ μετ’ Εὐφράτην Συρίασ ἐπὶ θαλάσσῃ καὶ Φρυγίασ τῆσ ἀνὰ τὸ μεσόγειον ἄρχειν διέλαχεν. ἐφεδρεύων δὲ ἀεὶ τοῖσ ἐγγὺσ ἔθνεσι, καὶ δυνατὸσ ὢν βιάσασθαι καὶ πιθανὸσ προσαγαγέσθαι, ἦρξε Μεσοποταμίασ καὶ Ἀρμενίασ καὶ Καππαδοκίασ τῆσ Σελευκίδοσ λεγομένησ καὶ Περσῶν καὶ Παρθυαίων καὶ Βακτρίων καὶ Ἀράβων καὶ Ταπύρων καὶ τῆσ Σογδιανῆσ καὶ Ἀραχωσίασ καὶ Ὑρκανίασ, καὶ ὅσα ἄλλα ὅμορα ἔθνη μέχρι Ἰνδοῦ ποταμοῦ Ἀλεξάνδρῳ ἐγεγένητο δορίληπτα, ὡσ ὡρίσθαι τῷδε μάλιστα μετ’ Ἀλέξανδρον τῆσ Ἀσίασ τὸ πλέον· ἀπὸ γὰρ Φρυγίασ ἐπὶ ποταμὸν Ἰνδὸν ἄνω πάντα Σελεύκῳ κατήκουεν. καὶ τὸν Ἰνδὸν περάσασ ἐπολέμησεν Ἀνδροκόττῳ βασιλεῖ τῶν περὶ αὐτὸν Ἰνδῶν, μέχρι φιλίαν αὐτῷ καὶ κῆδοσ συνέθετο. καὶ τῶνδε τὰ μὲν πρὸ τῆσ Ἀντιγόνου τελευτῆσ, τὰ δὲ μετ’ Ἀντίγονον ἐποίησεν. Λέγεται δ’ αὐτῷ, στρατιώτῃ τοῦ βασιλέωσ ἔτι ὄντι καὶ ἐπὶ Πέρσασ ἑπομένῳ, χρησμὸν ἐν Διδυμέωσ γενέσθαι πυνθανομένῳ περὶ τῆσ ἐσ Μακεδονίαν ἐπανόδου, "μὴ σπεῦδ’ Εὐρώπηνδ’.

Ἀσίη τοι πολλὸν ἀμείνων. " καὶ ἐν Μακεδονίᾳ τὴν ἑστίαν αὐτῷ τὴν πατρῴαν, οὐδενὸσ ἅψαντοσ, ἐκλάμψαι πῦρ μέγα. καὶ ὄναρ αὐτοῦ τὴν μητέρα ἰδεῖν, ὃν ἂν εὑρ́οι δακτύλιον, δοῦναι φόρημα Σελεύκῳ, τὸν δὲ βασιλεύσειν ἔνθα ἂν ὁ δακτύλιοσ ἐκπέσῃ. καὶ ἡ μὲν ηὑρ͂εν ἄγκυραν ἐν σιδήρῳ κεχαραγμένην, ὁ δὲ τὴν σφραγῖδα τήνδε ἀπώλεσε κατὰ τὸν Εὐφράτην. λέγεται καὶ ἐσ τὴν Βαβυλωνίαν ἀπιόντα ὕστερον προσκόψαι λίθῳ, καὶ τὸν λίθον ἀνασκαφέντα ἄγκυραν ὀφθῆναι. θορυβουμένων δὲ τῶν μάντεων ὡσ ἐπὶ συμβόλῳ κατοχῆσ, Πτολεμαῖον τὸν Λάγου παραπέμποντα εἰπεῖν ἀσφαλείασ τὴν ἄγκυραν, οὐ κατοχῆσ εἶναι σύμβολον. καὶ Σελεύκῳ μὲν διὰ τοῦτο ἄρα καὶ βασιλεύσαντι ἡ σφραγὶσ ἄγκυρα ἦν, δοκεῖ δέ τισι καὶ περιόντοσ ἔτι Ἀλεξάνδρου καὶ ἐφορῶντοσ ἕτερον τῷ Σελεύκῳ σημεῖον περὶ τῆσ ἀρχῆσ τοιόνδε γενέσθαι. Ἀλεξάνδρῳ γὰρ ἐξ Ἰνδῶν ἐσ Βαβυλῶνα ἐπανελθόντι, καὶ τὰσ ἐν αὐτῇ τῇ Βαβυλωνίᾳ λίμνασ ἐπὶ χρείᾳ τοῦ τὸν Εὐφράτην τὴν Ἀσσυρίδα γῆν ἀρδεύειν περιπλέοντι, ἄνεμοσ ἐμπεσὼν ἡρ́πασε τὸ διάδημα, καὶ φερόμενον ἐκρεμάσθη δόνακοσ ἐν τάφῳ τινὸσ ἀρχαίου βασιλέωσ. καὶ ἐσήμαινε μὲν ἐσ τὴν τελευτὴν τοῦ βασιλέωσ καὶ τόδε, ναύτην δέ φασιν ἐκκολυμβήσαντα περιθέσθαι τῇ κεφαλῇ τὸ διάδημα καὶ ἐνεγκεῖν ἄβροχον Ἀλεξάνδρῳ, καὶ λαβεῖν τῆσ προθυμίασ αὐτίκα δωρεὰν παρὰ τοῦ βασιλέωσ τάλαντον ἀργυρίου· τῶν δὲ μάντεων αὐτὸν ἀναιρεῖν κελευόντων οἱ μὲν πεισθῆναι τὸν Ἀλέξανδρον αὐτοῖσ, οἱ δὲ ἀντειπεῖν. εἰσὶ δὲ οἳ τάδε πάντα ὑπερελθόντεσ, οὐ ναύτην ὅλωσ φασὶν ἀλλὰ Σέλευκον ἐπὶ τὸ διάδημα τοῦ βασιλέωσ ἐκκολυμβῆσαι, καὶ περιθέσθαι Σέλευκον αὐτὸ τῇ κεφαλῇ, ἵν’ ἄβροχον εἰή. καὶ τὰ σημεῖα ἐσ τέλοσ ἀμφοῖν ἀπαντῆσαι. Ἀλέξανδρόν τε γὰρ ἐν Βαβυλῶνι μεταστῆναι τοῦ βίου, καὶ Σέλευκον τῆσ Ἀλεξάνδρου γῆσ, ὅτι πλείστησ μάλιστα τόνδε τῶν Ἀλεξάνδρου διαδόχων, βασιλεῦσαι. Τοσαῦτα μὲν δὴ περὶ τῶν Σελεύκῳ προμαντευθέντων ἐπυθόμην·

καὶ ἐπὶ ταῖσ αὐτοῦ Σελεύκου νίκαισ ἔστι Νικηφόριόν τε ἐν τῇ Μεσοποταμίᾳ καὶ Νικόπολισ ἐν Ἀρμενίᾳ τῇ ἀγχοτάτω μάλιστα Καππαδοκίασ. γίγνεται δ’ εὐθὺσ Ἀλεξάνδρου μεταστάντοσ ἡγεμὼν τῆσ ἵππου τῆσ ἑταιρικῆσ ἧσ δὴ καὶ Ἡφαιστίων ἡγήσατο Ἀλεξάνδρῳ καὶ ἐπὶ Ἡφαιστίωνι Περδίκκασ, μετὰ δὲ τὴν ἵππον σατράπησ τε τῆσ Βαβυλωνίασ καὶ βασιλεὺσ ἐπὶ τῇ σατραπείᾳ. γενομένῳ δὲ αὐτῷ τὰ ἐσ πολέμουσ ἐπιτυχεστάτῳ Νικάτωρ ἐπώνυμον γίγνεται· τῷδε γὰρ ἀρέσκομαι μᾶλλον τοῦ Νικάτορα κτεῖναι. καὶ τὸ σῶμα ὄντι εὐρώστῳ τε καὶ μεγάλῳ, καὶ ταῦρον ἄγριον ἐν Ἀλεξάνδρου θυσίᾳ ποτὲ ἐκθορόντα τῶν δεσμῶν ὑποστάντι μόνῳ καὶ ταῖσ χερσὶ μόναισ κατειργασμένῳ, προστιθέασιν ἐσ τοὺσ ἀνδριάντασ ἐπὶ τῷδε κέρατα. πόλεισ δὲ ᾤκισεν ἐπὶ τὸ μῆκοσ τῆσ ἀρχῆσ ὅλησ ἑκκαίδεκα μὲν Ἀντιοχείασ ἐπὶ τῷ πατρί, πέντε δὲ ἐπὶ τῇ μητρὶ Λαοδικείασ, ἐννέα δ’ ἐπωνύμουσ ἑαυτοῦ, τέσσαρασ δ’ ἐπὶ ταῖσ γυναιξί, τρεῖσ Ἀπαμείασ καὶ Στρατονίκειαν μίαν. καὶ εἰσὶν αὐτῶν ἐπιφανέσταται καὶ νῦν Σελεύκειαι μὲν ἥ τε ἐπὶ τῇ θαλάσσῃ καὶ ἡ ἐπὶ τοῦ Τίγρητοσ ποταμοῦ, Λαοδίκεια δὲ ἡ ἐν τῇ Φοινίκῃ καὶ Ἀντιόχεια ἡ ὑπὸ τῷ Λιβάνῳ ὄρει καὶ ἡ τῆσ Συρίασ Ἀπάμεια. τὰσ δὲ ἄλλασ ἐκ τῆσ Ἑλλάδοσ ἢ Μακεδονίασ ὠνόμαζεν, ἢ ἐπὶ ἔργοισ ἑαυτοῦ τισιν, ἢ ἐσ τιμὴν Ἀλεξάνδρου τοῦ βασιλέωσ· ὅθεν ἔστιν ἐν τῇ Συρίᾳ καὶ τοῖσ ὑπὲρ αὐτὴν ἄνω βαρβάροισ πολλὰ μὲν Ἑλληνικῶν πολλὰ δὲ Μακεδονικῶν πολισμάτων ὀνόματα, Βέρροια, Ἔδεσσα, Πέρινθοσ, Μαρώνεια, Καλλίπολισ, Ἀχαϊά, Πέλλα, Ὠρωπόσ, Ἀμφίπολισ, Ἀρέθουσα, Ἀστακόσ, Τεγέα, Χαλκίσ, Λάρισα, Ἥραια, Ἀπολλωνία, ἐν δὲ τῇ Παρθυηνῇ Σώτειρα, Καλλιόπη, Χάρισ, Ἑκατόμπυλοσ, Ἀχαϊά, ἐν δ’ Ἰνδοῖσ Ἀλεξανδρόπολισ, ἐν δὲ Σκύθαισ Ἀλεξανδρέσχατα. Φασὶ δὲ αὐτῷ τὰσ Σελευκείασ οἰκίζοντι, τὴν μὲν ἐπὶ τῇ θαλάσσῃ, διοσημίαν ἡγήσασθαι κεραυνοῦ, καὶ διὰ τοῦτο θεὸν αὐτοῖσ κεραυνὸν ἔθετο, καὶ θρησκεύουσι καὶ ὑμνοῦσι καὶ νῦν κεραυνόν·

ἐσ δὲ τὴν ἐπὶ τοῦ Τίγρητοσ ἡμέραν ἐπιλέξασθαι τοὺσ μάγουσ κελευομένουσ, καὶ τῆσ ἡμέρασ ὡρ́αν, ᾗ τῶν θεμελίων ἄρξασθαι τῆσ ὀρυχῆσ ἔδει, ψεύσασθαι τὴν ὡρ́αν τοὺσ μάγουσ, οὐκ ἐθέλοντασ ἐπιτείχισμα τοιόνδε σφίσι γενέσθαι. καὶ Σέλευκοσ μὲν ἐν τῇ σκηνῇ τὴν δεδομένην ὡρ́αν ἀνέμενεν, ὁ δὲ στρατὸσ ἐσ τὸ ἔργον ἕτοιμοσ, ἀτρεμῶν ἔστε σημήνειεν ὁ Σέλευκοσ, ἄφνω κατὰ τὴν αἰσιωτέραν ὡρ́αν δόξαντέσ τινα κελεύειν ἐπὶ τὸ ἔργον ἀνεπήδησαν, ὡσ μηδὲ τῶν κηρύκων ἐρυκόντων ἔτι ἀνασχέσθαι. τὸ μὲν δὴ ἔργον ἐξετετέλεστο, Σελεύκῳ δὲ ἀθύμωσ ἔχοντι, καὶ τοὺσ μάγουσ αὖθισ ἀνακρίνοντι περὶ τῆσ πόλεωσ, ἄδειαν αἰτήσαντεσ ἔλεγον οἱ μάγοι· "τὴν πεπρωμένην ὦ βασιλεῦ μοῖραν, χείρονά τε καὶ κρείσσονα, οὐκ ἔστιν οὔτε ἀνδρὸσ οὔτε πόλεωσ ἐναλλάξαι. μοῖρα δέ τισ καὶ πόλεών ἐστιν ὥσπερ ἀνδρῶν. καὶ τήνδε χρονιωτάτην μὲν ἐδόκει τοῖσ θεοῖσ γενέσθαι, ἀρχομένην ἐκ τῆσδε τῆσ ὡρ́ασ ἧσ ἐγένετο· δειμαίνοντεσ δ’ ἡμεῖσ ὡσ ἐπιτείχισμα ἡμῖν ἐσομένην, παρεφέρομεν τὸ πεπρωμένον. τὸ δὲ κρεῖσσον ἦν καὶ μάγων πανουργούντων καὶ βασιλέωσ ἀγνοοῦντοσ αὐτό. τοιγάρτοι τὸ δαιμόνιον τὰ αἰσιώτερα τῷ στρατῷ προσέταξεν. καὶ τοῦτο ἔνι σοι καταμαθεῖν ὧδε, ἵνα μή τι καὶ νῦν ἡμᾶσ ἔτι τεχνάζειν ὑπονοῇσ. αὐτόσ τε γὰρ ὁ βασιλεὺσ σὺ τῷ στρατῷ παρεκάθησο, καὶ τὸ κέλευσμα αὐτὸσ ἐδεδώκεισ ἀναμένειν· καὶ ὁ εὐπειθέστατοσ ὤν σοι πρὸσ κινδύνουσ καὶ πόνουσ οὐκ ἠνέσχετο νῦν οὐδὲ ἀναπαύσεωσ ἐπιτάγματοσ, ἀλλ’ ἀνέθορεν, οὐδὲ ἀνὰ μέροσ ἀλλ’ ἀθρόωσ, ἐπιστάταισ αὐτοῖσ, καὶ ἐνόμιζε κεκελεῦσθαι. καὶ ἐκεκέλευστο δή· διόπερ οὐδὲ σοῦ κατερύκοντοσ αὐτοὺσ ἔτι ἐπείθοντο. τί ἂν οὖν βασιλέωσ ἐν ἀνθρώποισ εἰή καρτερώτερον ἄλλο θεοῦ; ὃσ τῆσ σῆσ γνώμησ ἐπεκράτησε, καὶ ἡγεμόνευσέ σοι τῆσ πόλεωσ ἀντὶ ἡμῶν, δυσμεναίνων ἡμῖν τε καὶ γένει παντὶ τῷ περιοίκῳ. ποῦ γὰρ ἔτι τὰ ἡμέτερα ἰσχύσει, δυνατωτέρου γένουσ παρῳκισμένου; ἡ μὲν δὴ πόλισ σοι γέγονε σὺν τύχῃ καὶ μεγιστεύσει καὶ χρόνιοσ ἔσται· σὺ δὲ ἡμῖν, ἐξαμαρτοῦσιν ὑπὸ δέουσ οἰκείων ἀγαθῶν ἀφαιρέσεωσ, τὴν συγγνώμην βεβαίου. " ταῦτα τῶν μάγων εἰπόντων ὁ βασιλεὺσ ἥσθη καὶ συνέγνω.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Foreign Wars, chapter 9

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 9)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION