헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΦορέ15́

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 4)

Προύγραφον οὖν ἡμέραν ἐν ᾗ χειροτονήσουσι στρατηγὸν ἐσ Ἰβηρίαν. καὶ οὐδενὸσ παραγγέλλοντοσ ἔτι πλείων ἐγίγνετο φόβοσ, καὶ σιωπὴ σκυθρωπὸσ ἐπεῖχε τὴν ἐκκλησίαν, ἐσ οὗ Κορνήλιοσ Σκιπίων ὁ Ποπλίου Κορνηλίου τοῦ ἀναιρεθέντοσ ἐν Ἴβηρσιν υἱόσ, νέοσ μὲν ὢν κομιδῇ ̔τεσσάρων γὰρ καὶ εἴκοσιν ἐτῶν ἦν̓, σώφρων δὲ καὶ γενναῖοσ εἶναι νομιζόμενοσ, ἐσ τὸ μέσον ἐλθὼν ἐσεμνολόγησεν ἀμφί τε τοῦ πατρὸσ καὶ ἀμφὶ τοῦ θείου, καὶ τὸ πάθοσ αὐτῶν ὀδυράμενοσ ἐπεῖπεν οἰκεῖοσ εἶναι τιμωρὸσ ἐκ πάντων πατρὶ καὶ θείῳ καὶ πατρίδι. ἄλλα τε πολλὰ ἀθρόωσ καὶ λάβρωσ, ὥσπερ ἔνθουσ, ἐπαγγειλάμενοσ, οὐκ Ἰβηρίαν λήψεσθαι μόνην ἀλλ’ ἐπ’ αὐτῇ καὶ Λιβύην καὶ Καρχηδόνα, τοῖσ μὲν ἔδοξε κουφολογῆσαι νεανικῶσ, τὸν δὲ δῆμον ἀνέλαβε κατεπτηχότα ̔χαίρουσι γὰρ ἐπαγγελίαισ οἱ δεδιότεσ̓ καὶ ᾑρέθη στρατηγὸσ ἐσ Ἰβηρίαν ὡσ πράξων τι τῆσ εὐτολμίασ ἄξιον. οἱ πρεσβύτεροι δὲ αὐτὴν οὐκ εὐτολμίαν ἀλλὰ προπέτειαν ἐκάλουν. καὶ ὁ Σκιπίων αἰσθόμενοσ ἐσ ἐκκλησίαν αὖθισ αὐτοὺσ συνεκάλει τε καὶ ἐσεμνύνετο ὅμοια· καὶ τὴν ἡλικίαν εἰπὼν οὐδὲν ἐμποδών οἱ γενήσεσθαι, προυκαλεῖτο ὅμωσ, εἴ τισ ἐθέλοι τῶν πρεσβυτέρων τὴν ἀρχὴν παραλαβεῖν ἑκόντοσ αὐτοῦ παραδιδόντοσ. οὐδενὸσ δ’ ἑλομένου, μᾶλλον ἐπαινούμενόσ τε καὶ θαυμαζόμενοσ ἐξῄει μετὰ μυρίων πεζῶν καὶ ἱππέων πεντακοσίων· οὐ γὰρ ἐνεχώρει πλέονα στρατὸν ἐξάγειν, Ἀννίβου δῃοῦντοσ τὴν Ἰταλίαν. ἔλαβε δὲ καὶ χρήματα καὶ παρασκευὴν ἄλλην καὶ ναῦσ μακρὰσ ὀκτὼ καὶ εἴκοσι, μεθ’ ὧν ἐσ Ἰβηρίαν διέπλευσεν. Παραλαβών τε τὴν ἐκεῖ στρατιάν, καὶ οὓσ ἦγεν ἐσ ἓν συναγαγών, ἐκάθηρε, καὶ διελέχθη καὶ τοῖσδε μεγαληγόρωσ.

δόξα τε διέδραμεν ἐσ ὅλην αὐτίκα τὴν Ἰβηρίαν, βαρυνομένην τε τοὺσ Λίβυασ καὶ τῶν Σκιπιώνων τὴν ἀρετὴν ἐπιποθοῦσαν, ὅτι στρατηγὸσ αὐτοῖσ ἥκοι Σκιπίων ὁ Σκιπίωνοσ κατὰ θεόν. οὗ δὴ καὶ αὐτὸσ αἰσθανόμενοσ, ὑπεκρίνετο πάντα ποιεῖν πειθόμενοσ θεῷ. πυνθανόμενοσ δ’ ὅτι οἱ ἐχθροὶ σταθμεύουσι μὲν ἐν τέσσαρσι στρατοπέδοισ, μακρὰν διεστηκότεσ ἀπ’ ἀλλήλων, ἀνὰ δισμυρίουσ καὶ πεντακισχιλίουσ πεζοὺσ καὶ ἱππέασ πεντακοσίουσ ἐπὶ δισχιλίοισ, τὴν δὲ παρασκευὴν τῶν τε χρημάτων καὶ σίτου καὶ ὅπλων καὶ βελῶν καὶ νεῶν καὶ αἰχμαλώτων καὶ ὁμήρων τῶν ἐξ ὅλησ Ἰβηρίασ ἔχουσιν ἐν τῇ πρότερον μὲν Ζακάνθῃ τότε δὲ ἤδη Καρχηδόνι, καὶ φρουρὸσ αὐτῶν ἐστὶ Μάγων μετὰ μυρίων Καρχηδονίων, ἔκρινε πρῶτον ἐσ τούτουσ ἐπιδραμεῖν διά τε τὴν ὀλιγότητα τοῦ στρατοῦ τοῦ μετὰ Μάγωνοσ καὶ τὸ μέγεθοσ τῆσ παρασκευῆσ, καὶ ὡσ ὁρμητήριον ἀσφαλὲσ ἐκ γῆσ καὶ θαλάσσησ ἕξων ἐπὶ ὅλην τὴν Ἰβηρίαν πόλιν ἀργυρεῖα καὶ χώραν εὐδαίμονα καὶ πλοῦτον πολὺν ἔχουσαν καὶ τὸν διάπλουν ἐσ Λιβύην βραχύτατον. Ὁ μὲν δὴ τοσοῖσδε λογισμοῖσ ἐπαιρόμενοσ, οὐδενὶ προειπὼν ὅπῃ χωρήσειν ἔμελλεν, ἡλίου δύναντοσ ἦγε τὴν στρατιὰν δι’ ὅλησ τῆσ νυκτὸσ ἐπὶ τὴν Καρχηδόνα.

καὶ αὐτὴν ἅμα ἑῴ, τῶν Λιβύων καταπλαγέντων, περιταφρεύσασ, ἐσ τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν ἡτοιμάζετο, κλίμακάσ τε καὶ μηχανὰσ πάντῃ περιτιθείσ, χωρὶσ ἑνὸσ μέρουσ, ᾗ τὸ μὲν τεῖχοσ ἦν βραχύτατον, ἕλοσ δ’ αὐτῷ καὶ θάλασσα προσέκλυζε, καὶ δι’ αὐτὸ καὶ οἱ φύλακεσ ἀμελῶσ εἶχον. νυκτὸσ δὲ πάντα πληρώσασ βελῶν καὶ λίθων, καὶ τοῖσ λιμέσι τῆσ πόλεωσ ναῦσ ἐπιστήσασ, ἵνα μὴ αἱ νῆεσ αὐτὸν αἱ τῶν πολεμίων διαφύγοιεν ὑ̔πὸ γὰρ δὴ μεγαλοψυχίασ ἤλπιζε πάντωσ αἱρήσειν τὴν πόλιν̓, πρὸ ἑώ τὴν στρατιὰν ἀνεβίβαζεν ἐπὶ τὰσ μηχανάσ, τοὺσ μὲν ἄνωθεν ἐγχειρεῖν κελεύων τοῖσ πολεμίοισ, τοὺσ δὲ κάτω τὰσ μηχανὰσ ὠθεῖν ἐσ τὸ πρόσω. Μάγων δὲ τοὺσ μὲν μυρίουσ ἐπέστησε ταῖσ πύλαισ ὡσ ἐκπηδήσοντασ, ὅτε καιρὸσ εἰή, μετὰ μόνων ξιφῶν οὑ̓ γὰρ εἶναι δόρασιν ἐν στενῷ χρῆσθαἰ, τοὺσ δὲ ἄλλουσ ἐσ τὰσ ἐπάλξεισ ἀνῆγεν. καὶ πολλὰ καὶ ὅδε μηχανήματα καὶ λίθουσ καὶ βέλη καὶ καταπέλτασ ἐπιστήσασ εἴχετο τοῦ ἔργου προθύμωσ. γενομένησ δὲ βοῆσ καὶ παρακελεύσεωσ ἑκατέρωθεν, οὐδέτεροι μὲν ὁρμῆσ καὶ προθυμίασ ἐνέλειπον, καὶ λίθουσ τε καὶ βέλη καὶ ἀκόντια ἀφιέντεσ, οἱ μὲν ἀπὸ χειρῶν, οἱ δὲ ἀπὸ μηχανῶν, οἱ δὲ ἀπὸ σφενδόνησ, εἴ τέ τισ ἦν ἄλλη παρασκευὴ καὶ δύναμισ, ἐχρῶντο προθύμωσ ἅπασιν. Ἐκακοπάθει δὲ τὰ τοῦ Σκιπίωνοσ, καὶ οἱ μύριοι Καρχηδονίων, οἳ περὶ τὰσ πύλασ ἦσαν, ἐκδραμόντεσ σὺν τοῖσ ξίφεσι γυμνοῖσ ἐνέπιπτον ἐσ τοὺσ τὰ μηχανήματα ὠθοῦντασ, καὶ πολλὰ μὲν ἔδρων, οὐχ ἥσσω δ’ ἀντέπασχον, μέχρι τῷ φιλοπόνῳ καὶ ταλαιπώρῳ τὰ Ῥωμαίων ὑπανίστατο.

καὶ μεταβολῆσ γενομένησ οἵ τε ἐπὶ τῶν τειχῶν ἔκαμνον ἤδη, καὶ αἱ κλίμακεσ αὐτοῖσ προσεπέλαζον. οἱ δὲ ξιφήρεισ τῶν Καρχηδονίων ἐσ τὰσ πύλασ ἐσέτρεχον, καὶ ἀποκλείσαντεσ αὐτὰσ ἀνεπήδων ἐπὶ τὰ τείχη. καὶ τοῖσ Ῥωμαίοισ αὖθισ ἦν ὁ πόνοσ πολύσ τε καὶ χαλεπόσ, ἐσ οὗ Σκιπίων ὁ στρατηγὸσ πάντῃ περιθέων τε καὶ βοῶν καὶ παρακαλῶν εἶδε περὶ μεσημβρίαν, ᾗ τὸ βραχὺ τεῖχοσ ἦν καὶ τὸ ἕλοσ προσέκλυζε, τὴν θάλασσαν ὑποχωροῦσαν· ἄμπωτισ γὰρ ἐφήμεροσ ἔστιν. καὶ ὁ κλύδων ἐπῄει μὲν ἐσ μαστούσ, ὑπεχώρει δὲ ἐσ μέσασ κνήμασ. ὅπερ ὁ Σκιπίων τότε ἰδών, καὶ περὶ τῆσ φύσεωσ αὐτοῦ πυθόμενοσ, ὡσ ἔχοι τὸ λοιπὸν τῆσ ἡμέρασ, πρὶν ἐπανελθεῖν τὸ πέλαγοσ, ἔθει πάντῃ βοῶν, "νῦν ὁ καιρόσ, ὦ ἄνδρεσ, νῦν ὁ σύμμαχόσ μοι θεὸσ ἀφῖκται. πρόσιτε τῷ μέρει τῷδε τοῦ τείχουσ. ἡ θάλασσα ἡμῖν ὑποκεχώρηκεν φέρετε τὰσ κλίμακασ, ἐγὼ δ’ ἡγήσομαι. Καὶ πρῶτοσ ἁρπάσασ τινὰ τῶν κλιμάκων μετέφερέ τε καὶ ἀνέβαινεν, οὔπω τινὸσ ἀναβάντοσ ἄλλου, μέχρι περισχόντεσ αὐτὸν οἵ τε ὑπασπισταὶ καὶ ἡ ἄλλη στρατιὰ τόνδε μὲν ἐπέσχον, αὐτοὶ δὲ πολλὰσ ὁμοῦ κλίμακασ προσετίθεσάν τε καὶ ἀνεπήδων.

βοῆσ δὲ καὶ ὁρμῆσ ἑκατέρωθεν γενομένησ, καὶ ποικίλων ἔργων καὶ παθῶν, ἐκράτησαν ὅμωσ οἱ Ῥωμαῖοι, καὶ πύργων τινῶν ἐπέβησαν ὀλίγων, οἷσ ὁ Σκιπίων σαλπικτὰσ καὶ βυκανιστὰσ ἐπιστήσασ ἐξοτρύνειν ἐκέλευσε καὶ θορυβεῖν ὡσ τῆσ πόλεωσ εἰλημμένησ ἤδη. ἕτεροί τε περιθέοντεσ ὁμοίωσ διετάρασσον. καὶ καθαλόμενοί τινεσ ἀνέῳξαν τῷ Σκιπίωνι τὰσ πύλασ· ὁ δ’ ἐσεπήδησε μετὰ τῆσ στρατιᾶσ δρόμῳ. καὶ τῶν ἔνδον οἱ μὲν ἐσ τὰσ οἰκίασ ἀπεδίδρασκον, ὁ δὲ Μάγων τοὺσ μυρίουσ ἐσ τὴν ἀγορὰν συνεκάλει. ταχὺ δὲ καὶ τούτων κατακοπέντων, ἐσ τὴν ἄκραν σὺν ὀλίγοισ ἀνεχώρει. τοῦ δὲ Σκιπίωνοσ καὶ ἐπὶ τὴν ἄκραν εὐθὺσ ἐπιόντοσ, οὐδὲν ἔτι δρᾶν σὺν ἡττημένοισ τε καὶ κατεπτηχόσιν ἔχων ἐνεχείρισεν ἑαυτὸν τῷ Σκιπίωνι. Ὁ δὲ τόλμῃ καὶ τύχῃ πόλιν εὐδαίμονα καὶ δυνατὴν ἑλὼν ἡμέρᾳ μιᾷ, τετάρτῃ τῆσ ἐπ’ αὐτὴν ἀφίξεωσ, ἐπῇρτο μεγάλωσ, καὶ μᾶλλον ἐδόκει κατὰ θεὸν ἕκαστα δρᾶν, αὐτόσ τε οὕτωσ ἐφρόνει καὶ οὕτωσ ἐλογοποίει καὶ τότε καὶ ἐσ τὸν ἔπειτα βίον, ἀρξάμενοσ ἐξ ἐκείνου.

πολλάκισ γοῦν ἐσ τὸ Καπιτώλιον ἐσῄει μόνοσ, καὶ τὰσ θύρασ ἐπέκλειεν ὥσπερ τι παρὰ τοῦ θεοῦ μανθάνων. καὶ νῦν ἔτι τὴν εἰκόνα τὴν Σκιπίωνοσ ἐν ταῖσ πομπαῖσ μόνου προφέρουσιν ἐκ τοῦ Καπιτωλίου, τῶν δ’ ἄλλων ἐξ ἀγορᾶσ φέρονται. τότε δ’ εἰρηνικὸν ὁμοῦ καὶ πολεμικὸν ταμιεῖον παραλαβών, ὅπλα τε πολλὰ ἐν αὐτῷ καὶ βέλη καὶ μηχανήματα καὶ νεωσοίκουσ καὶ ναῦσ μακρὰσ τρεῖσ καὶ τριάκοντα, καὶ σῖτον καὶ ἀγορὰν ποικίλην, καὶ ἐλέφαντα καὶ χρυσὸν καὶ ἄργυρον, τὸν μὲν ἐν σκεύεσι πεποιημένον, τὸν δὲ ἐπίσημον, τὸν δὲ ἀσήμαντον, ὅμηρά τε Ἰβήρων καὶ αἰχμάλωτα, καὶ ὅσα Ῥωμαίων αὐτῶν προείληπτο, ἔθυε τῆσ ἐπιούσησ καὶ ἐθριάμβευε, καὶ τὴν στρατιὰν ἐπῄνει, καὶ τῇ πόλει μετὰ τὴν στρατιὰν ἐδημηγόρει, τῶν τε Σκιπιώνων αὐτοὺσ ἀναμνήσασ ἀπέλυε τοὺσ αἰχμαλώτουσ ἐσ τὰ ἴδια, θεραπεύων τὰσ πόλεισ. ἀριστεῖα δ’ ἐδίδου τῷ μὲν ἐσ τὸ τεῖχοσ ἀναβάντι πρώτῳ μέγιστα, τῷ δ’ ἑξῆσ τὰ ἡμίσεα τούτων, τῷ δὲ τρίτῳ τὰ τρίτα καὶ τοῖσ ἄλλοισ κατὰ λόγον. τὰ δὲ λοιπὰ ἐσ Ῥώμην ἔπεμψεν ἐπὶ τῶν εἰλημμένων νεῶν, ὅσα χρυσὸσ ἢ ἄργυροσ ἦν ἢ ἐλέφασ. ἡ μὲν δὴ πόλισ ἔθυεν ἐπὶ πρεῖσ ἡμέρασ ὡσ τῆσ πατρῴασ εὐπραξίασ ἐκ πόνων πολλῶν αὖθισ ἀνακυπτούσησ, ἡ δὲ Ἰβηρία καὶ οἱ ἐν αὐτῇ Φοίνικεσ κατεπεπλήγεσαν τῷ μεγέθει καὶ τάχει τοῦ τολμήματοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Foreign Wars, chapter 4

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION