헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΦορέ57́

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 19)

Ἀρχομένου δ’ ἦροσ ὁ μὲν Σκιπίων ἐπεχείρει τῇ τε Βύρσῃ καὶ τῶν λιμένων τῷ καλουμένῳ Κώθωνι, ὁ δὲ Ἀσδρούβασ νυκτὸσ ἐνεπίμπρη τὸ μέροσ τοῦ Κώθωνοσ τὸ τετράγωνον. ἐλπίσασ δ’ ἔτι τὸν Σκιπίωνα ἐπιθήσεσθαι, καὶ πρὸσ τόδε τῶν Καρχηδονίων ἐπεστραμμένων, ἔλαθε Λαίλιοσ ἐπὶ θάτερα τοῦ Κώθωνοσ ἐσ τὸ περιφερὲσ αὐτοῦ μέροσ ἀνελθών. βοῆσ δ’ ὡσ ἐπὶ νίκῃ γενομένησ οἱ μὲν ἔδεισαν, οἱ δὲ πανταχόθεν ἤδη καταφρονοῦντεσ ἐβιάζοντο τὴν ἀνάβασιν, ξύλα καὶ μηχανήματα καὶ σανίδασ ἐπὶ τὰ διαστήματα διατιθέντεσ, ἀσθενῶν τὰ σώματα τῶν φυλάκων ὑπὸ τοῦ λιμοῦ γεγονότων, καὶ ταῖσ γνώμαισ ἀπαγορευόντων. ληφθέντοσ δὲ τοῦ περὶ τὸν Κώθωνα τείχουσ, τὴν ἀγορὰν ἐγγὺσ οὖσαν ὁ Σκιπίων κατέλαβεν. οὐδέν τε ὡσ ἐν ἑσπέρᾳ πλέον ἔτι δυνάμενοσ, ἐν τοῖσ ὅπλοισ διενυκτέρευσε μεθ’ ἁπάντων. ἀρχομένησ δὲ τῆσ ἡμέρασ ἑτέρουσ ἀκμῆτασ ἐκάλει τετρακισχιλίουσ, οἳ ἐσιόντεσ ἱερὸν Ἀπόλλωνοσ, οὗ τό τε ἄγαλμα κατάχρυσον ἦν καὶ δῶμα αὐτῷ χρυσήλατον ἀπὸ χιλίων ταλάντων σταθμοῦ περιέκειτο, ἐσύλων καὶ ταῖσ μαχαίραισ ἔκοπτον, ἀμελήσαντεσ τῶν ἐφεστώτων, ἑώσ ἐμερίσαντο καὶ ἐπὶ τὸ ἔργον ἐτράποντο. Σκιπίωνι δ’ ἦν μὲν ἐπὶ τὴν Βύρσαν ἡ σπουδή·

τὸ γὰρ ὀχυρώτατον τῆσ πόλεωσ ἦν, καὶ οἱ πλέονεσ ἐσ αὐτὴν συνεπεφεύγεσαν. τριῶν δ’ οὐσῶν ἀπὸ τῆσ ἀγορᾶσ ἀνόδων ἐσ αὐτήν, οἰκίαι πυκναὶ καὶ ἑξώροφοι πανταχόθεν ἦσαν, ὅθεν οἱ Ῥωμαῖοι βαλλόμενοι τὰσ πρώτασ τῶν οἰκιῶν κατέλαβον, καὶ ἀπ’ αὐτῶν ἠμύνοντο τοὺσ ἐπὶ τῶν πλησίον. ὅτε δ’ αὐτῶν κρατήσειαν, ξύλα καὶ σανίδασ τοῖσ διαστήμασι τῶν στενωπῶν ἐπιτιθέντεσ διέβαινον ὡσ ἐπὶ γεφυρῶν. καὶ ὅδε μὲν ὁ πόλεμοσ ἦν ἐπὶ τῶν τεγῶν ἄνω, ἕτεροσ δ’ ἐν τοῖσ στενωποῖσ κατὰ τοὺσ ἀπαντῶντασ. στόνου δὲ καὶ οἰμωγῆσ καὶ βοῆσ πάντα καὶ ποικίλων παθῶν ἐνεπίμπλατο, κτεινομένων τε ἐν χερσί, καὶ ζώντων ἔτι ῥιπτουμένων ἄνωθεν ἀπὸ τῶν τεγῶν ἐσ τὸ ἔδαφοσ, καὶ φερομένων ἐνίων ἐπὶ δόρατα ὀρθὰ ἢ αἰχμὰσ ἄλλασ ἢ ξίφη. ἐνεπίμπρη δ’ οὐδὲν οὐδείσ πω διὰ τοὺσ ἐπὶ τῶν τεγῶν, ἑώσ ἐπὶ τὴν Βύρσαν ἧκεν ὁ Σκιπίων· καὶ τότε τοὺσ τρεῖσ ὁμοῦ στενωποὺσ ἐνεπίμπρη, καὶ τὸ ἀεὶ πιμπράμενον ἑτέροισ ὁδοποιεῖν ἐκέλευεν, ἵν’ εὐμαρῶσ ὁ στρατὸσ ἀλλασσόμενοσ διαθέοι. Ἄλλη δ’ ἦν ἐκ τοῦδε ὄψισ ἑτέρων κακῶν, τοῦ μὲν πυρὸσ ἐπιφλέγοντοσ πάντα καὶ καταφέροντοσ, τῶν δε ἀνδρῶν τὰ οἰκοδομηματα οὐ διαιρούντων ἐσ ὀλίγον, ἀλλ’ ἀθρόα βιαζομένων ἀνατρέπειν.

ὅ τε γὰρ κτύποσ ἐκ τοῦδε πολὺ πλείων ἐγίγνετο, καὶ μετὰ τῶν λίθων ἐξέπιπτον ἐσ τὸ μέσον ἀθρόοι νεκροί. ζῶντέσ τε ἕτεροι, πρεσβῦται μάλιστα καὶ παιδία καὶ γύναια, ὅσα τοῖσ μυχοῖσ τῶν οἰκιῶν ἐκέκρυπτο, οἱ μὲν καὶ τραύματα φέροντεσ οἱ δ’ ἡμίφλεκτοι, φωνὰσ ἀηδεῖσ ἀφιέντεσ. ἕτεροι δ’, ὡσ ἀπὸ τοσοῦδε ὕψουσ μετὰ λίθων καὶ ξύλων καὶ πυρὸσ ὠθούμενοι καὶ καταπίπτοντεσ, ἐσ πολλὰ σχήματα κακῶν διεσπῶντο ῥηγνύμενοί τε καὶ κατασπασσόμενοι. καὶ οὐδ’ ἐσ τέλοσ αὐτοῖσ ταῦτα ἀπέχρη· λιθολόγοι γὰρ ὅσοι πελέκεσι καὶ ἀξίναισ καὶ κοντοῖσ τὰ πίπτοντα μετέβαλλόν τε καὶ ὡδοποίουν τοῖσ διαθέουσιν, οἱ μὲν τοῖσ πελέκεσι καὶ ταῖσ ἀξίναισ, οἱ δὲ ταῖσ χηλαῖσ τῶν κοντῶν, τούσ τε νεκροὺσ καὶ τοὺσ ἔτι ζῶντασ ἐσ τὰ τῆσ γῆσ κοῖλα μετέβαλλον ὡσ ξύλα καὶ λίθουσ ἐπισύροντεσ ἢ ἀνατρέποντεσ τῷ σιδήρῳ, ἦν τε ἄνθρωποσ ἀναπλήρωμα βόθρου. μεταβαλλόμενοι δ’ οἱ μὲν ἐσ κεφαλὰσ ἐφέροντο, καὶ τὰ σκέλη σφῶν ὑπερίσχοντα τῆσ γῆσ ἤσπαιρον ἐπὶ πλεῖστον· οἱ δ’ ἐσ μὲν τοὺσ πόδασ ἔπιπτον κάτω, καὶ ταῖσ κεφαλαῖσ ὑπερεῖχον ὑπὲρ τὸ ἔδαφοσ, ἵπποι δ’ αὐτοὺσ διαθέοντεσ ἐσ τὰσ ὄψεισ ἢ τὸν ἐγκέφαλον ἐκόλαπτον, οὐχ ἑκόντων τῶν ἐποχουμένων ἀλλ’ ὑπὸ σπουδῆσ, ἐπεὶ οὐδ’ οἱ λιθολόγοι ταῦτ’ ἔδρων ἑκόντεσ· ἀλλ’ ὁ τοῦ πολέμου πόνοσ καὶ ἡ δόξα τῆσ νίκησ ἐγγὺσ καὶ ἡ τοῦ στρατοῦ σπουδή, καὶ κήρυκεσ ὁμοῦ καὶ σαλπικταὶ πάντα θορυβοῦντεσ, χιλίαρχοί τε καὶ λοχαγοὶ μετὰ τῶν τάξεων ἐναλλασσόμενοι καὶ διαθέοντεσ, ἔνθουσ ἅπαντασ ἐποίουν καὶ ἀμελεῖσ τῶν ὁρωμένων ὑπὸ σπουδῆσ. Καὶ ταῦτα πονουμένων ἐδαπανήθησαν ἓξ ἡμέραι τε καὶ νύκτεσ, τῆσ μὲν στρατιᾶσ ἐναλλασσομένησ, ἵνα μὴ κάμοιεν ὑπ’ ἀγρυπνίασ καὶ κόπου καὶ φόνου καὶ ὄψεωσ ἀηδοῦσ, Σκιπίωνοσ δ’ ἀπαύστωσ ἐφεστῶτοσ ἢ διαθέοντοσ ἀύπνου, καὶ σῖτον οὕτωσ ἐπὶ τῶν ἔργων αἱρουμένου, μέχρι κάμνων καὶ παρειμένοσ ἐκαθέζετο ἐφ’ ὑψηλοῦ, τὰ γιγνόμενα ἐφορῶν.

πολλῶν δ’ ἔτι πορθουμένων, καὶ τοῦ κακοῦ μακροτάτου δοκοῦντοσ ἔσεσθαι, προσέφυγον ἐβδόμησ ἡμέρασ αὐτῷ τινεσ ἐστεμμένοι στέμματα Ἀσκληπίεια· τόδε γὰρ ἦν τὸ ἱερὸν ἐν ἀκροπόλει μάλιστα τῶν ἄλλων ἐπιφανὲσ καὶ πλούσιον, ὅθεν οἵδε τὰσ ἱκετηρίασ λαβόντεσ ἐδέοντο τοῦ Σκιπίωνοσ περὶ μόνησ συνθέσθαι σωτηρίασ τοῖσ ἐθέλουσιν ἐπὶ τῷδε τῆσ Βύρσησ ἐξιέναι, ὁ δὲ ἐδίδου, χωρὶσ αὐτομόλων. καὶ ἐξῄεσαν αὐτικα μυριάδεσ πέντε ἀνδρῶν ἅμα καὶ γυναικῶν, ἀνοιχθέντοσ αὐτοῖσ στενοῦ διατειχίσματοσ. καὶ οὗτοι μὲν ἐφυλάσσοντο, ὅσοι δ’ αὐτόμολοι Ῥωμαίων ἦσαν, ἀμφὶ τοὺσ ἐνακοσίουσ μάλιστα, ἀπογνόντεσ αὑτῶν ἐσ τὸ Ἀσκληπιεῖον ἀνέδραμον μετ’ Ἀσδρούβα καὶ τῆσ γυναικὸσ τῆσ Ἀσδρούβα καὶ δύο παίδων ἀρρένων. ὅθεν εὐμαρῶσ ἀεὶ ἐμάχοντο, καίπερ ὄντεσ ὀλίγοι, διὰ τὸ ὕψοσ τοῦ τεμένουσ καὶ τὸ ἀπόκρημνον, ἐσ ὃ καὶ παρὰ τὴν εἰρήνην διὰ βαθρῶν ἑξήκοντα ἀνέβαινον. ὡσ δὲ ὅ τε λιμὸσ αὐτοὺσ καθῄρει καὶ ἡ ἀγρυπνία καὶ ὁ φόβοσ καὶ ὁ πόνοσ, τοῦ κακοῦ προσπελάζοντοσ, τὸ μὲν τέμενοσ ἐξέλιπον, ἐσ δὲ τὸν νεὼν αὐτοῦ καὶ τὸ τέγοσ ἀνέτρεχον. Κἀν τούτῳ λαθὼν ὁ Ἀσδρούβασ ἔφυγε πρὸσ τὸν Σκιπίωνα μετὰ θαλλῶν·

καὶ αὐτὸν ὁ Σκιπίων ἐκάθισε πρὸ ποδῶν ἑαυτοῦ, καὶ τοῖσ αὐτομόλοισ ἐπεδείκνυεν. οἱ δ’ ὡσ εἶδον, ᾔτησαν ἡσυχίαν σφίσι γενέσθαι, καὶ γενομένησ Ἀσδρούβᾳ μὲν ἐλοιδορήσαντο πολλὰ καὶ ποικίλα, τὸν δὲ νεὼν ἐνέπρησάν τε καὶ κατεκαύθησαν. τὴν δὲ γυναῖκα τοῦ Ἀσδρούβα λέγουσιν, ἀπτομένου τοῦ πυρὸσ ἀντικρὺ τοῦ Σκιπίωνοσ γενομένην, κατακοσμήσασθαί τε ὡσ ἐν συμφοραῖσ ἐδύνατο, καὶ παραστησαμένην τὰ τέκνα εἰπεῖν ἐσ ἐπήκοον τοῦ Σκιπίωνοσ· "σοὶ μὲν οὐ νέμεσισ ἐκ θεῶν, ὦ Ῥωμαῖε· ἐπὶ γὰρ πολεμίαν ἐστράτευσασ· Ἀσδρούβαν δὲ τόνδε πατρίδοσ τε καὶ ἱερῶν καὶ ἐμοῦ καὶ τέκνων προδότην γενόμενον οἵ τε Καρχηδόνοσ δαίμονεσ ἀμύναιντο, καὶ σὺ μετὰ τῶν δαιμόνων. " εἶτ’ ἐσ τὸν Ἀσδρούβαν ἐπιστρέψασα εἶπεν· "ὦ μιαρὲ καὶ ἄπιστε καὶ μαλακώτατε ἀνδρῶν, ἐμὲ μὲν καὶ τοὺσ ἐμοὺσ παῖδασ τόδε τὸ πῦρ θάψει· σὺ δὲ τίνα κοσμήσεισ θρίαμβον ὁ τῆσ μεγάλησ Καρχηδόνοσ ἡγεμών; τίνα δ’ οὐ δώσεισ δίκην τῷδε ᾧ παρακαθέζῃ; τοσαῦτ’ ὀνειδίσασα κατέσφαξε τοὺσ παῖδασ, καὶ ἐσ τὸ πῦρ αὐτούσ τε καὶ ἑαυτὴν ἐπέρριψεν. Ὧδε μέν φασι τὴν Ἀσδρούβα γυναῖκα, ὡσ αὐτὸν ἐχρῆν Ἀσδρούβαν, εἰποῦσαν ἀποθανεῖν·

ὁ δὲ Σκιπίων πόλιν ὁρῶν ἑπτακοσίοισ ἔτεσιν ἀνθήσασαν ἀπὸ τοῦ συνοικισμοῦ, καὶ γῆσ τοσῆσδε καὶ νήσων καὶ θαλάσσησ ἐπάρξασαν, ὅπλων τε καὶ νεῶν καὶ ἐλεφάντων καὶ χρημάτων εὐπορήσασαν ἴσα ταῖσ ἀρχαῖσ ταῖσ μεγίσταισ, τόλμῃ δὲ καὶ προθυμίᾳ πολὺ διασχοῦσαν, ἥ γε καὶ ναῦσ καὶ ὅπλα πάντα περιῃρημένη τρισὶν ὅμωσ ἔτεσιν ἀντέσχε πολέμῳ τοσῷδε καὶ λιμῷ, τότε ἄρδην τελευτῶσαν ἐσ πανωλεθρίαν ἐσχάτην, λέγεται μὲν δακρῦσαι καὶ φανερὸσ γενέσθαι κλαίων ὑπὲρ πολεμίων, ἐπὶ πολὺ δ’ ἔννουσ ἐφ’ ἑαυτοῦ γενόμενόσ τε, καὶ συνιδὼν ὅτι καὶ πόλεισ καὶ ἔθνη καὶ ἀρχὰσ ἁπάσασ δεῖ μεταβαλεῖν ὥσπερ ἀνθρώπουσ δαίμονα, καὶ τοῦτ’ ἔπαθε μὲν Ἴλιον, εὐτυχήσ ποτε πόλισ, ἔπαθε δὲ ἡ Ἀσσυρίων καὶ Μήδων καὶ Περσῶν ἐπ’ ἐκείνοισ ἀρχὴ μεγίστη γενομένη, καὶ ἡ μάλιστα ἔναγχοσ ἐκλάμψασα ἡ Μακεδόνων, εἴτε ἑκὼν εἴτε προφυγόντοσ αὐτὸν τοῦδε τοῦ ἔπουσ, "ἔσσεται ἦμαρ ὅταν ποτ’ ὀλώλῃ Ἴλιοσ ἱρὴ καὶ Πρίαμοσ καὶ λαὸσ ἐϋμμελίω Πριάμοιο. " Πολυβίου δ’ αὐτοῦ ἐρομένου σὺν παρρησίᾳ ̔καὶ γὰρ ἦν αὐτοῦ καὶ διδάσκαλοσ̓ ὅ τι βούλοιτο ὁ λόγοσ, φασὶν οὐ φυλαξάμενον ὀνομάσαι τὴν πατρίδα σαφῶσ, ὑπὲρ ἧσ ἄρα, ἐσ τἀνθρώπεια ἀφορῶν, ἐδεδίει.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Foreign Wars, chapter 19

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 19)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION