헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΦορέ46́

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 8)

Σκιπιων δε νίκην ἀριστην νενικηκωσ, τὰ μὲν ἄχρηστα τῆσ λείασ ἐνεπιμπρη διαζωσάμενοσ αὐτόσ, ὥσπερ εἰώθασι Ῥωμαίων οἱ στρατηγοι, χρυσίου δ’ ἐσ Ῥώμην τάλαντα δέκα καὶ ἀργυριου δισχίλια καὶ πεντακόσια καὶ ἐλέφαντα εἰργασμένον καὶ τοὺσ ἐπιφανεῖσ τῶν αἰχμαλώτων ἔπεμπε, καὶ Λαίλιον ἐξαγγελοῦντα περὶ τῆσ νίκησ, ἐπὶ νεῶν . . , τὰ δὲ λοιπὰ ἀποδόμενοσ τὴν τιμὴν ἐπιδιεῖλε τῷ στρατῷ, καὶ δῶρα τοῖσ ἀριστεύσασιν ἐδίδου, καὶ Μασσανάσσην ἐστεφάνου καὶ τότε. καὶ τὰσ πόλεισ ἐπιὼν ἐχειροῦτο. τὸ μὲν δὴ τέλοσ τῆσ Ἀννίβου τε καὶ Σκιπίωνοσ ἐν Λιβύῃ μάχησ, τότε πρῶτον ἀλλήλοισ ἐσ χεῖρασ ἐλθόντων, τοῦτ’ ἦν, ἀπέθανον δὲ Ῥωμαίων μὲν δισχίλιοι καὶ πεντακόσιοι, Μασσανάσσου δ’ ἔτι πλείονεσ, καὶ τῶν πολεμίων δισμύριοι καὶ πεντακισχίλιοι. αἰχμάλωτοι δ’ ἐλήφθησαν ὀκτακισχίλιοι καὶ πεντακόσιοι. καὶ Ἴβηρεσ ηὐτομόλησαν πρὸσ Σκιπίωνα τριακόσιοι, καὶ Νομάδεσ πρὸσ Μασσανάσσην ὀκτακόσιοι. Οὔπω δὲ οὔτε Καρχηδόνιοι τῶνδε οὔτε Ῥωμαῖοι πυθόμενοι, οἱ μὲν ἐπέστελλον Μάγωνι, ξενολογοῦντι ἔτι Κελτούσ, ἐσβαλεῖν ἐσ τὴν Ἰταλίαν, εἰ δύναιτο, ἢ ἐσ Λιβύην μετὰ τῶν μισθοφόρων καταπλεῦσαι, οἱ δέ, τῶνδε τῶν γραμμάτων ἁλόντων καὶ ἐσ Ῥώμην κομισθέντων, στρατιὰν ἄλλην καὶ ἵππουσ καὶ ναῦσ καὶ χρήματα ἔπεμπον τῷ Σκιπίωνι.

ὁ δὲ ἤδη τῇ Καρχηδόνι κατὰ μὲν τὴν γῆν ἐπέπεμπεν Ὀκτάουιον, ταῖσ δὲ ναυσὶν αὐτὸσ ἐπέπλει. καὶ οἱ Καρχηδόνιοι τὴν ἧσσαν Ἀννίβου πυθόμενοι, πρέσβεισ ἐπὶ κελητίου προσέπεμπον τῷ Σκιπίωνι, ὧν ἡγοῦντο Ἄννων τε ὁ μέγασ λεγόμενοσ καὶ Ἀσδρούβασ ὁ ἔριφοσ· οἳ τὸ κηρύκειον ὑψηλὸν ἔστησαν ἐπὶ τῆσ πρᾴρασ, καὶ τὰσ χεῖρασ ὤρεγον ἐσ τὸν Σκιπίωνα ἱκετῶν τρόπον. ὁ δὲ αὐτοὺσ ἐκέλευσεν ἥκειν ἐσ τὸ στρατόπεδον καὶ ἐλθοῦσιν ἐφ’ ὑψηλοῦ προκαθήμενοσ ἐχρημάτιζεν. οἱ δὲ μετ’ οἰμωγῆσ ἑαυτοὺσ ἐρρίπτουν ἐσ τὸ ἔδαφοσ, καὶ τῶν ὑπηρετῶν ἀνιστάντων καὶ λέγειν κελευόντων ὅ τι θέλοιεν, Ἀσδρούβασ ὁ ἔριφοσ εἶπεν· 50. "ἐμοὶ μὲν ἔστιν, ὦ Ῥωμαῖοι, καὶ Ἄννωνι τῷδε, καὶ ὅσοι Καρχηδονίων ἔμφρονεσ, καθαρεύειν ἁμαρτημάτων ὧν ἡμῖν ἐπικαλεῖτε· τοὺσ γὰρ πρέσβεισ ὑμῶν, ἐσ οὓσ ἐξήμαρτεν ἡ πατρὶσ ἄκουσα ὑπὸ λιμοῦ, περιεσώζομεν καὶ πρὸσ ὑμᾶσ ἐπέμπομεν. χρὴ δ’ ὑμᾶσ μηδὲ Καρχηδονίων καταγιγνώσκειν ἁπάντων, οἵ γε τὴν εἰρήνην καὶ πρότερον ᾔτησαν καὶ λαβόντεσ προθύμωσ ὤμνυον. εἰσὶ δ’ αἱ πόλεισ ἐπὶ τὸ χεῖρον εὐεπίστρεπτοι, καὶ τὸ πρὸσ χάριν ἀεὶ παρὰ τοῖσ πλήθεσιν ἐπικρατεῖ. ἃ καὶ ἡμεῖσ ἐπάθομεν, οὔτε πεῖσαι δυνηθέντεσ τὸ πλῆθοσ οὔτ’ ἐπισχεῖν διὰ τοὺσ ἐκεῖ μὲν διαβάλλοντασ ἡμᾶσ, παρὰ δὲ ὑμῖν τὴν παρρησίαν ἀφῃρημένουσ. μὴ δὴ ἀπὸ τῆσ ὑμετέρασ εὐπειθείασ ἢ εὐβουλίασ, ὦ Ῥωμαῖοι, τὰ παρ’ ἡμῖν κρίνετε, ἀλλ’ εἴ τῳ καὶ τὸ πεισθῆναι τοι ͂σ ἐπιτρίβουσιν ἀδίκημα εἶναι δοκεῖ, τὸν λιμὸν ἐπίδεσθε, καὶ τὴν ἀνάγκην ἣ γέγονεν ἡμῖν ὑπὸ τοῦ πάθουσ. οὐ γὰρ δὴ τῶν αὐτῶν ἔργον ἑκούσιον ἦν ἄρτι μὲν περὶ εἰρήνησ παρακαλεῖν, καὶ χρήματα τοσαῦτα διδόναι, καὶ τῶν νεῶν τῶν μακρῶν πλὴν ὀλίγων ἀφίστασθαι, καὶ τὸ πολὺ τῆσ ἀρχῆσ ὑμῖν παριέναι, καὶ περὶ τῶνδε ὀμνύναι τε καὶ ὁρκοῦν πέμψαντασ ἐσ Ῥωμην, ἔτι δ’ ὄντων τῶν ἡμετέρων πρέσβεων παρ’ ὑμῖν ἑκόντασ ἁμαρτεῖν. ἀλλὰ μάλιστα μὲν θεῶν τισ ἔβλαψε, καὶ ὁ χειμὼν ὁ τὴν ἀγορὰν ὑμῶν ἐσ Καρχηδόνα καταγαγών· ἐπὶ δὲ τῷ χειμῶνι ὁ λιμὸσ ἡμᾶσ ἀφείλετο μὴ καλῶσ ὑπὲρ τῶν ἀλλοτρίων φρονῆσαι, πάντων ἐνδεεῖσ ὄντασ. οὐδὲ λογισμὸν αἰτεῖν ἄξιον παρὰ πλήθουσ ἀσυντάκτου καὶ ἀτυχοῦντοσ. Εἰ δὲ καὶ ὣσ ἀδικεῖν ὑμῖν δοκοῦμεν, οὐκ ἀτυχεῖν, ὁμολογοῦμεν, καὶ δι’ αὐτὸ καὶ παρακαλοῦμεν.

ἔστι δὲ τῶν μὲν οὐδὲν ἁμαρτόντων δικαιολογία, τῶν δ’ ἁμαρτόντων παράκλησισ. ἐφ’ ᾗ ταχύτερόσ ἐστιν ὁ τῶν εὐτυχούντων ἔλεοσ, τὰ ἀνθρώπεια ὑφορωμένων, ὅταν αἴσθωνται διὰ τὰσ αἰφνιδίουσ μεταβολὰσ παρακαλοῦντασ τοὺσ ἐχθὲσ ἀδικεῖν δυναμένουσ. οἱᾶ καὶ ἡ Καρχηδονίων πόλισ, ἡ τῆσ Λιβύησ μεγίστη καὶ δυνατωτάτη ναυσὶ καὶ χρήμασιν ὁμοῦ καὶ ἐλέφασι καὶ στρατῷ πεζῷ τε καὶ ἱππικῷ, καὶ ὑπηκόοισ πολλοῖσ, ἑπτακοσίοισ ἔτεσιν ἀνθήσασα, καὶ Λιβύησ πάσησ καὶ ἄλλων ἐθνῶν καὶ νήσων καὶ θαλάσσησ τοσῆσδε ἄρξασα, καὶ ὑμῖν αὐτοῖσ ἐσ ἀμφήριστον ἐπὶ πλεῖστον ἐλθοῦσα, νῦν οὐκ ἐν τῇ θαλάσσῃ καὶ ταῖσ ναυσίν, οὐδ’ ἐν τοῖσ ἐλέφασι καὶ ἵπποισ, οὐδ’ ἐν τοῖσ ὑπηκόοισ, ὧν πάντων ὑμῖν ἀφίσταται, τὴν ἐλπίδα τῆσ σωτηρίασ, ἀλλ’ ἐν αὐτοῖσ ὑμῖν ἔχει τοῖσ προπεπονθόσι κακῶσ. ἃ χρὴ θεωροῦντασ ὑμᾶσ, καὶ τὴν ἐπ’ αὐτοῖσ νέμεσιν φυλασσομένουσ, μετριοπαθῶσ χρῆσθαι ταῖσ εὐπραξίαισ, καὶ τῆσ σφετέρασ αὐτῶν, ὦ Ῥωμαῖοι, μεγαλοφροσύνησ καὶ τῆσ Καρχηδονίων ποτὲ τύχησ ἄξια πράσσειν, τάσ τε τοῦ δαιμονίου μεταβολὰσ ἀνεπιφθόνωσ ἐν ταῖσ ἡμετέραισ συμφοραῖσ διατίθεσθαι, ἵνα καὶ πρὸσ τοὺσ θεοὺσ ἀναμάρτητα ᾖ τὰ ὑμέτερα ὑμῖν, καὶ πρὸσ ἀνθρώπουσ ἀξιέπαινα πάντασ. Οὐ γὰρ δὴ μὴ μετάθωνται γε καὶ νῦν οἱ Καρχηδόνιοι δέοσ ἔστιν, οἳ τοσήνδε μετάνοιαν καὶ δίκην τῆσ πρὶν ἀγνωμοσύνησ ὑφίστανται.

ἔστι δ’ ἀναμαρτησίασ τοῖσ μὲν σώφροσιν ἡ εὐβουλία φυλακή, τοῖσ δ’ ἁμαρτοῦσι τὸ προπαθεῖν καὶ μεταγνῶναι. βεβαιοτέρουσ τε εἰκόσ ἐστι τοὺσ νενουθετημένουσ εἶναι τῶν ἀπειράτων. οὐδ’ ἄξιον Καρχηδονίοισ ὑμᾶσ ὠμότητα καὶ ἁμαρτίαν ἐπικαλοῦντασ ταῦτα μιμεῖσθαι· τοῖσ μὲν γὰρ ἀτυχοῦσιν ἑτέρων ἁμαρτημάτων ἄρχουσιν ὑπὸ τῆσ ἀπορίασ αἱ συμφοραί, τοῖσ δ’ εὖ πράσσουσιν ἐν ἐξουσίᾳ τὸ φιλάνθρωπόν ἐστιν. οὐδ’ εὐκλεέσ, οὐδὲ συμφέρον ἐσ τὴν ἀρχὴν ὑμῖν ἐστὶ πόλιν τοσήνδε καθαιρεῖν μᾶλλον ἢ περισώζειν. ἐστὲ δὲ ἀμείνονεσ μὲν ὑμεῖσ τῶν ὑμετέρων συμφερόντων κριταί, ἡμεῖσ δ’ ὑμῖν ἐσ τὴν ἑαυτῶν σωτηρίαν δύο ταῦτα μάλιστα φέρομεν ἐκ πάντων, τὸ τῆσ Καρχηδονίων ποτὲ ἀξίωμα ἀρχῆσ, καὶ τὴν ὑμετέραν αὐτῶν ἐσ πάντα μετριοπάθειαν, ἣ μετὰ τῶν ὅπλων ἐσ τοσοῦτον ὑμᾶσ ἐπῇρεν ἀρχῆσ καὶ δυνάμεωσ. τίσι δὲ συνθήκαισ, ἂν ἄρα διδῶτε τὴν εἰρήνην, χρησόμεθα περὶ αὐτῆσ, περισσὸν λέγειν τοὺσ ἐφ’ ὑμῖν τὰ ἑαυτῶν τιθεμένουσ. Τοσαῦτ’ εἰπὼν ὁ ἔριφοσ ἐπέκλαυσεν.

ὁ δὲ Σκιπίων μεταστησάμενοσ αὐτοὺσ ἐβουλεύετο μετὰ τῶν ἀρίστων ἐπὶ πολύ. ὡσ δ’ ἔκρινεν, ἐσκαλέσασ αὐτοὺσ ἔλεγεν ὧδε. "ἐστὲ μὲν οὐδεμιᾶσ συγγνώμησ ἄξιοι, πολλάκισ ἐσ σπονδὰσ ἡμῶν ὑβρίσαντεσ, καὶ τὰ τελευταῖα νῦν καὶ ἐσ πρεσβείασ ἁμαρτόντεσ οὕτω φανερῶσ καὶ ἀθεμίτωσ ὡσ μήτε ἐξαρνεῖσθαι μήτε ἀντιλέγειν ὅτι μὴ τῆσ ἐσχάτησ ἐστὲ τιμωρίασ ἄξιοι. τί δὲ δεῖ κατηγορεῖν τῶν ὁμολογούντων; ἐσ ἱκεσίασ καταφεύγετε οἱ μηδ’ ὄνομα Ῥωμαίων ὑπολιπόντεσ ἄν, εἰ ὑμεῖσ ἐκρατήσατε. ἀλλ’ ἡμεῖσ μὲν οὐδέ ποθ’ ὑμῖν ὅμοια ποιήσομεν, ἐπεὶ καὶ τοὺσ πρέσβεισ ὑμῶν, ἔτι ὄντασ ἐν Ῥώμῃ, παρεσπονδηκότων ὑμῶν καὶ ἐσ πρέσβεισ ἁμαρτόντων, ἥ τε πόλισ ἀπέλυσε, κἀγὼ καταχθέντασ ἐσ τὸ στρατόπεδον πρὸσ ὑμᾶσ ἤδη πολεμοῦντασ ἀπέπεμψα ἀπαθεῖσ. χρὴ δ’ ὑμᾶσ καταγιγνώσκοντασ αὑτῶν, ὅ τι ἂν λάβητε, κέρδοσ ἡγεῖσθαι. λέξω δ’ ἅ μοι δοκεῖ, καὶ ἡ σύγκλητοσ ἐπιψηφιεῖ ἃ ἂν δοκιμάσῃ. Δίδομεν ὑμῖν καὶ ἔτι τὴν εἰρήνην, ὦ Καρχηδόνιοι, ἢν τάσ τε ναῦσ τὰσ μακρὰσ παραδιδῶτε Ῥωμαίοισ χωρὶσ δέκα μόνων, καὶ τοὺσ ἐλέφαντασ ὅσουσ ἔχετε, καὶ ὅσα ἡρπάσατε πρῴην, ἢ τῶν ἀπολωλότων τιμήν, ἐμοῦ τὰ ἀμφίβολα κρίνοντοσ, καὶ αἰχμάλωτα πάντα καὶ αὐτομόλουσ, καὶ ὅσουσ Ἀννίβασ ἐξ Ἰταλίασ ἤγαγεν.

ταῦτα μὲν ἐν τριάκοντα ἡμέραισ ἀφ’ οὗ ἂν ἡ εἰρήνη κριθῇ· ἐν δ’ ἑξήκοντα ἡμέραισ Μάγωνα χρὴ Λιγύων ἀποστῆναι, καὶ τὰσ φρουρὰσ ὑμᾶσ ἐξαγαγεῖν ἐκ τῶν πόλεων ὅσαι τῶν Φοινικίδων τάφρων ἐκτόσ εἰσι, καὶ ὅσα αὐτῶν ἔχετε ὅμηρα, ἀποδοῦναι, καὶ ἐσ Ῥώμην ἑκάστου ἔτουσ ἀναφέρειν Εὐβοϊκὰ τάλαντα διακόσια ἐπὶ πεντήκοντα ἐνιαυτούσ. καὶ μήτε ξενολογεῖν ἀπὸ Κελτῶν ἢ Λιγύων ἔτι, μήτε Μασσανάσσῃ μηδὲ ἄλλῳ Ῥωμαίων φίλῳ πολεμεῖν, μηδὲ στρατεύειν τινὰ Καρχηδονίων ἐπ’ ἐκείνουσ ἀπό γε τοῦ κοινοῦ. τὴν δὲ πόλιν ὑμᾶσ ἔχειν, καὶ τὴν χώραν ὅσην ἐντὸσ τῶν Φοινικίδων τάφρων εἴχετε ἐμοῦ διαπλέοντοσ ἐσ Λιβύην. Ῥωμαίων τε εἶναι φίλουσ καὶ συμμάχουσ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλασσαν, ἢν ἀρέσκῃ ταῦτα τῇ βουλῇ. ἀρεσάντων δέ, Ῥωμαίουσ ἀναχωρεῖν ἐκ Λιβύησ πεντήκοντα καὶ ἑκατὸν ἡμέραισ. ἀνοχὰσ δὲ ἢν ἐθέλητε λαβεῖν ἔστε πρεσβεύσητε ἐσ Ῥώμην, δώσετε μὲν ἡμῖν αὐτίκα ὅμηρα πεντήκοντα καὶ ἑκατὸν παῖδασ, οὓσ ἂν αὐτὸσ ἐπιλέξωμαι, δώσετε δὲ ἐσ δαπάνην τῇ στρατιᾷ ἄλλα τάλαντα χίλια καὶ ἀγοράν. καὶ γενομένων τῶν σπονδῶν ἀπολήψεσθε τὰ ὅμηρα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Foreign Wars, chapter 8

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 8)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION