헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΦορέ69́

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 1)

Ἀντίοχοσ ὁ Σελεύκου τοῦ Ἀντιόχου, Σύρων καὶ Βαβυλωνίων καὶ ἑτέρων ἐθνῶν βασιλεύσ, ἕκτοσ δὲ ἀπὸ Σελεύκου τοῦ μετ’ Ἀλέξανδρον Ἀσίασ τῆσ περὶ Εὐφράτην βεβασιλευκότοσ, ἐσβαλὼν ἐσ Μηδίαν τε καὶ Παρθυηνὴν καὶ ἕτερα ἔθνη ἀφιστάμενα ἔτι πρὸ αὐτοῦ, καὶ πολλὰ καὶ μεγάλα δράσασ, καὶ μέγασ Ἀντίοχοσ ἀπὸ τοῦδε κληθείσ, ἐπαιρόμενοσ τοῖσ γεγονόσι καὶ τῇ δι’ αὐτὰ προσωνυμίᾳ, Συρίαν τε τὴν κοίλην καὶ Κιλικίασ ἔστιν ἃ Πτολεμαίου τοῦ φιλοπάτοροσ, Αἰγύπτου βασιλέωσ ἔτι παιδὸσ ὄντοσ, ἐπιδραμὼν περιέσπασε, καὶ μικρὸν οὐδὲν ἐνθυμούμενοσ Ἑλλησποντίουσ ἐπῄει καὶ Αἰολέασ καὶ Ιὤνασ ὡσ οἷ προσήκοντασ ἄρχοντι τῆσ Ἀσίασ, ὅτι καὶ πάλαι τῶν τῆσ Ἀσίασ βασιλέων ὑπήκουον. ἔσ τε τὴν Εὐρώπην διαπλεύσασ Θρᾴκην ὑπήγετο καὶ τὰ ἀπειθοῦντα ἐβιάζετο, Χερρόνησόν τε ὠχύρου, καὶ Λυσιμάχειαν ᾤκιζεν, ἣν Λυσίμαχοσ μὲν ὁ Θρᾴκησ ἐπὶ Ἀλεξάνδρῳ βασιλεύσασ ἔκτισεν ἐπιτείχισμα τοῖσ Θρᾳξὶν εἶναι, οἱ Θρᾷκεσ δ’ ἀποθανόντοσ τοῦ Λυσιμάχου καθῃρήκεσαν. καὶ ὁ Ἀντίοχοσ συνῴκιζε, τούσ τε φεύγοντασ τῶν Λυσιμαχέων κατακαλῶν, καὶ εἴ τινεσ αὐτῶν αἰχμάλωτοι γεγονότεσ ἐδούλευον ὠνούμενοσ, καὶ ἑτέρουσ προσκαταλέγων, καὶ βοῦσ καὶ πρόβατα καὶ σίδηρον ἐσ γεωργίαν ἐπιδιδούσ, καὶ οὐδὲν ἐλλείπων ἐσ ταχεῖαν ἐπιτειχίσματοσ ὁρμήν· πάνυ γὰρ αὐτῷ τὸ χωρίον ἐφαίνετο λαμπρῶσ ἔχειν ἐπὶ ὅλῃ Θρᾴκῃ, καὶ ταμιεῖον εὔκαιρον ἐσ τὰ λοιπὰ ὧν ἐπενόει πάντων ἔσεσθαι. Ταῦτα δ’ αὐτῷ διαφορᾶσ φανερᾶσ καὶ πρὸσ Ῥωμαίουσ ἦρξεν.

ὡσ γὰρ δὴ μετῄει τὰσ τῇδε Ἑλληνίδασ πόλεισ, οἱ μὲν πλέονεσ αὐτῷ προσετίθεντο καὶ φρουρὰσ ἐσεδέχοντο δέει τῷ τῆσ ἁλώσεωσ, Σμυρναῖοι δὲ καὶ Λαμψακηνοὶ καὶ ἕτεροι ἔτι ἀντέχοντεσ ἐπρεσβεύοντο ἐσ Φλαμινῖνον τὸν Ῥωμαίων στρατηγόν, ἄρτι Φιλίππου τοῦ Μακεδόνοσ μεγάλῃ μάχῃ περὶ Θετταλίαν κεκρατηκότα· ἐγίγνετο γὰρ δὴ καὶ τὰ Μακεδόνων καὶ τὰ Ἑλλήνων ἐπίμικτα ἀλλήλοισ ἀνὰ μέρη καὶ χρόνουσ, ὥσ μοι ἐν τῇ Ἑλληνικῇ γραφῇ δεδήλωται. καὶ γίγνονταί τινεσ Ἀντιόχῳ καὶ Φλαμινίνῳ διαπρεσβεύσεισ τε ἐσ ἀλλήλουσ καὶ ἀπόπειραι ἀτελεῖσ. ἐκ πολλοῦ δὲ οἱ Ῥωμαῖοι καὶ ὁ Ἀντίοχοσ ὑπόπτωσ εἶχον ἀλλήλοισ, οἱ μὲν οὐκ ἀτρεμήσειν ὑπολαμβάνοντεσ Ἀντίοχον ἐπαιρόμενον ἀρχῆσ τε μεγέθει καὶ εὐπραξίασ ἀκμῇ, ὁ δὲ Ῥωμαίουσ οἱ μόνουσ αὐξομένῳ μάλιστα ἐμποδὼν ἔσεσθαι, καὶ κωλύσειν ἐσ τὴν Εὐρώπην περαιούμενον. οὐδενὸσ δέ πω φανεροῦ γεγονότοσ αὐτοῖσ ἐσ ἔχθραν ἀφίκοντο πρέσβεισ ἐσ Ῥώμην παρὰ Πτολεμαίου τοῦ φιλοπάτοροσ, αἰτιωμένου Συρίαν τε καὶ Κιλικίαν Ἀντίοχον αὐτὸν ὑφελέσθαι. καὶ οἱ Ῥωμαῖοι τῆσ ἀφορμῆσ ἐπέβαινον ἄσμενοι, κατὰ καιρὸν σφίσι γενομένησ, καὶ πρέσβεισ ἐσ τὸν Ἀντίοχον ἔστελλον, οἳ λόγῳ μὲν ἔμελλον συναλλάξειν Πτολεμαῖον Ἀντιόχῳ, ἔργῳ δὲ κατασκέψεσθαι τὴν ὁρμὴν Ἀντιόχου καὶ κωλύσειν ὅσα δύναιντο. Τούτων δὴ τῶν πρέσβεων Γναῖοσ ἡγούμενοσ ἠξίου τὸν Ἀντίοχον Πτολεμαίῳ μέν, ὄντι Ῥωμαίων φίλῳ, συγχωρεῖν ἄρχειν ὅσων ὁ πατὴρ αὐτῷ κατέλιπε, τὰσ δ’ ἐν Ἀσίᾳ πόλεισ, ὧν Φίλιπποσ ὁ Μακεδὼν ἦρχεν, αὐτονόμουσ ἐᾶν·

οὐ γὰρ εἶναι δίκαιον Ἀντίοχον κρατεῖν ὧν Φίλιππον ἀφείλοντο Ῥωμαῖοι. ὅλωσ δ’ ἀπορεῖν ἔφη τί τοσοῦτον στόλον ὁ Ἀντίοχοσ καὶ τοσαύτην στρατιὰν ἄγων ἄνωθεν ἐκ Μήδων ἔλθοι τῆσ Ἀσίασ ἐπὶ θάλασσαν, ἔσ τε τὴν Εὐρώπην ἐσβάλοι, καὶ πόλεισ ἐν αὐτῇ κατασκευάζοιτο, καὶ Θρᾴκην ὑπάγοιτο, εἰ μὴ ταῦτά ἐστιν ἑτέρου πολέμου θεμέλια. ὁ δ’ ἀπεκρίνατο Θρᾴκην μέν, τῶν προγόνων αὑτοῦ γενομένην τε καὶ δι’ ἀσχολίασ ἐκπεσοῦσαν, αὐτὸσ ἐπὶ σχολῆσ ὢν ἀναλαμβάνειν, καὶ Λυσιμάχειαν ἐγείρειν οἰκητήριον Σελεύκῳ τῷ παιδὶ εἶναι, τὰσ δ’ ἐν Ἀσίᾳ πόλεισ αὐτονόμουσ ἐάσειν, εἰ τὴν χάριν οὐ Ῥωμαίοισ ἀλλ’ ἑαυτῷ μέλλοιεν ἕξειν. "Πτολεμαίῳ δ’," ἔφη, "καὶ συγγενήσ εἰμι καὶ ὅσον οὔπω καὶ κηδεστὴσ ἔσομαι, καὶ χάριν ὑμῖν αὐτὸν ὁμολογεῖν παρασκευάσω. ἀπορῶ δὲ κἀγὼ τίνι Ῥωμαῖοι δικαίῳ τὴν Ἀσίαν πολυπραγμονοῦσιν, ἐμοῦ τὴν Ἰταλίαν οὐ πολυπραγμονοῦντοσ. Οὕτω μὲν ἀπ’ ἀλλήλων ἄπρακτοι διεκρίθησαν, ἀπορρηγνύντεσ ἤδη τὰσ ἀπειλὰσ ἐσ τὸ φανερώτερον·

λόγου δὲ καὶ δόξησ ἐμπεσούσησ ὅτι Πτολεμαῖοσ ὁ φιλοπάτωρ ἀποθάνοι, κατὰ σπουδὴν ὁ Ἀντίοχοσ ἀπῄει ὡσ Αἴγυπτον ἔρημον ἄρχοντοσ ἁρπασόμενοσ. καὶ αὐτῷ κατὰ Ἔφεσον Ἀννίβασ ὁ Καρχηδόνιοσ συμβάλλει, φεύγων τὴν πατρίδα δι’ ἐχθρῶν διαβολάσ, οἳ Ῥωμαίοισ αὐτὸν ἔφασκον εἶναι δύσερίν τε καὶ φιλοπόλεμον καὶ οὔποτε εἰρηνεύειν δυνάμενον. τότε δ’ ἦν ὅτε Καρχηδόνιοι Ῥωμαίοισ ὑπήκουον ἔνσπονδοι. Ἀννίβαν μὲν δὴ διώνυμον ἐπὶ στρατηγίαισ ὄντα ὁ Ἀντίοχοσ ὑπεδέχετο λαμπρῶσ καὶ εἶχεν ἀμφ’ αὑτόν· περὶ δὲ τὴν Λυκίαν Πτολεμαῖον περιεῖναι μαθὼν Αἰγύπτου μὲν ἀπέγνω, Κύπρον δ’ ἐλπίσασ αἱρήσειν ἀντὶ Αἰγύπτου διέπλει κατὰ τάχοσ ἐπ’ αὐτήν. χειμῶνι δ’ ἀμφὶ τὸν Σάρον ποταμὸν συμπεσών, καὶ πολλὰσ τῶν νεῶν ἀποβαλών, ἐνίασ δ’ αὐτοῖσ ἀνδράσι καὶ φίλοισ, ἐσ Σελεύκειαν τῆσ Συρίασ κατέπλευσε, καὶ τὸν στόλον κατεσκεύαζε πεπονημένον. γάμουσ τε τῶν παίδων ἔθυεν, Ἀντιόχου καὶ Λαοδίκησ, ἀλλήλοισ συναρμόζων. Ἤδη δὲ τὸν πρὸσ Ῥωμαίουσ πόλεμον ἐγνωκὼσ ἀποκαλύπτειν, ἐπιγαμίαισ τοὺσ ἐγγὺσ βασιλέασ προκατελάμβανε, καὶ Πτολεμαίῳ μὲν ἐσ Αἴγυπτον ἔστελλε Κλεοπάτραν τὴν Σύραν ἐπίκλησιν, προῖκα Συρίαν τὴν κοίλην ἐπιδιδούσ, ἣν αὐτὸσ ἀφῄρητο τοῦ Πτολεμαίου, θεραπεύων ἤδη τὸ μειράκιον, ἵν’ ἐν τῷ πολέμῳ τῷ πρὸσ Ῥωμαίουσ ἀτρεμῇ·

Ἀντιοχίδα δ’ ἔπεμπεν Ἀριαράθῃ τῷ Καππαδοκῶν βασιλεῖ, καὶ τὴν ἔτι λοιπὴν Εὐμένει τῷ Περγάμου βασιλεῖ. ὁ δέ ἑ̔ώρα γὰρ αὐτὸν ἤδη Ῥωμαίοισ τε πολεμησείοντα καὶ πρὸσ τήνδε τὴν χρείαν τὸ κῆδοσ αὑτῷ συναπτόμενον̓ ἠρνήσατο, καὶ τοῖσ ἀδελφοῖσ Ἀττάλῳ τε καὶ Φιλεταίρῳ, θαυμάζουσιν ὅτι κῆδοσ βασιλέωσ τοσοῦδε καὶ γείτονοσ, αὐτοῦ τε κατάρχοντοσ καὶ δεομένου, παραιτοῖτο, ἐπεδείκνυ τὸν ἐσόμενον πόλεμον ἐν μὲν ἀρχῇ τι παρ’ ἀμφοῖν ἕξειν ἰσοπαλέσ, σὺν χρόνῳ δ’ ὑπεροίσειν τὰ Ῥωμαίων δι’ εὐψυχίαν καὶ ταλαιπωρίαν. "ἐγὼ δ’," ἔφη, "Ῥωμαίων μὲν ἐπικρατούντων βεβαίωσ τῆσ ἀρχῆσ τῆσ ἐμῆσ ἄρξω, Ἀντιόχου δὲ νικῶντοσ ἐλπὶσ μὲν ἀφαιρεθήσεσθαι πάντα πρὸσ γείτονοσ, ἐλπὶσ δὲ καὶ ἔχοντα βασιλεύσειν βασιλεύομενον ὑπ’ ἐκείνου.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Foreign Wars, chapter 1

(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION