Herodotus, The Histories, book 1, chapter 111

(헤로도토스, The Histories, book 1, chapter 111)

ταῦτα ἀκούσασ ὁ βουκόλοσ καὶ ἀναλαβὼν τὸ παιδίον ἠιέ τὴν αὐτὴν ὀπίσω ὁδὸν καὶ ἀπικνέεται ἐσ τὴν ἔπαυλιν. τῷ δ’ ἄρα καὶ αὐτῷ ἡ γυνή, ἐπίτεξ ἐοῦσα πᾶσαν ἡμέρην, τότε κωσ κατὰ δαίμονα τίκτει οἰχομένου τοῦ βουκόλου ἐσ πόλιν. ἦσαν δὲ ἐν φροντίδι ἀμφότεροι ἀλλήλων πέρι, ὃ μὲν τοῦ τόκου τῆσ γυναικὸσ ἀρρωδέων, ἡ δὲ γυνὴ ὅ τι οὐκ ἐωθὼσ ὁ Ἅρπαγοσ μεταπέμψαιτο αὐτῆσ τὸν ἄνδρα. ἐπείτε δὲ ἀπονοστήσασ ἐπέστη, οἱᾶ ἐξ ἀέλπτου ἰδοῦσα ἡ γυνὴ εἴρετο προτέρη ὅ τι μιν οὕτω προθύμωσ Ἅρπαγοσ μετεπέμψατο.

ὁ δὲ εἶπε "ὤ γύναι, εἶδόν τε ἐσ πόλιν ἐλθὼν καὶ ἤκουσα τὸ μήτε ἰδεῖν ὄφελον μήτε κοτὲ γενέσθαι ἐσ δεσπότασ τοὺσ ἡμετέρουσ. οἶκοσ μὲν πᾶσ Ἁρπάγου κλαυθμῷ κατείχετο, ἐγὼ δὲ ἐκπλαγεὶσ ἠιά ἔσω. ὡσ δὲ τάχιστα ἐσῆλθον, ὁρέω παιδίον προκείμενον ἀσπαῖρόν τε καὶ κραυγανόμενον, κεκοσμημένον χρυσῷ τε καὶ ἐσθῆτι ποικίλῃ.

Ἅρπαγοσ δὲ ὡσ εἶδέ με, ἐκέλευε τὴν ταχίστην ἀναλαβόντα τὸ παιδίον οἴχεσθαι φέροντα καὶ θεῖναι ἔνθα θηριωδέστατον εἰή τῶν ὀρέων, φὰσ Ἀστυάγεα εἶναι τὸν ταῦτα ἐπιθέμενόν μοι, πόλλ’ ἀπειλήσασ εἰ μή σφεα ποιήσαιμι. καὶ ἐγὼ ἀναλαβὼν ἔφερον, δοκέων τῶν τινοσ οἰκετέων εἶναι·

οὐ γὰρ ἂν κοτὲ κατέδοξα ἔνθεν γε ἦν. ἐθάμβεον δὲ ὁρέων χρυσῷ τε καὶ εἵμασι κεκοσμημένον, πρὸσ δὲ καὶ κλαυθμὸν κατεστεῶτα ἐμφανέα ἐν Ἁρπάγου. καὶ πρόκατε δὴ κατ’ ὁδὸν πυνθάνομαι τὸν πάντα λόγον θεράποντοσ, ὃσ ἐμὲ προπέμπων ἔξω πόλιοσ ἐνεχείρισε τὸ βρέφοσ, ὡσ ἄρα Μανδάνησ τε εἰή παῖσ τῆσ Ἀστυάγεοσ θυγατρὸσ καὶ Καμβύσεω τοῦ Κύρου, καί μιν Ἀστυάγησ ἐντέλλεται ἀποκτεῖναι.

νῦν τε ὅδε ἐστί.

상위

The Histories

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION