헬라어 텍스트

Herodotus, The Histories, book 1, chapter 86

(헤로도토스, The Histories, book 1, chapter 86)

οἱ δὲ Πέρσαι τάσ τε δὴ Σάρδισ ἔσχον καὶ αὐτὸν Κροῖσον ἐζώγρησαν, ἄρξαντα ἔτεα τεσσερεσκαίδεκα καὶ τεσσερεσκαίδεκα ἡμέρασ πολιορκηθέντα, κατὰ τὸ χρηστήριόν τε καταπαύσαντα τὴν ἑωυτοῦ μεγάλην ἀρχήν. λαβόντεσ δὲ αὐτὸν οἱ Πέρσαι ἤγαγον παρὰ Κῦρον. ὁ δὲ συννήσασ πυρὴν μεγάλην ἀνεβίβασε ἐπ’ αὐτὴν τὸν Κροῖσόν τε ἐν πέδῃσι δεδεμένον καὶ δὶσ ἑπτὰ Λυδῶν παρ’ αὐτὸν παῖδασ, ἐν νόῳ ἔχων εἴτε δὴ ἀκροθίνια ταῦτα καταγιεῖν θεῶν ὅτεῳ δή, εἴτε καὶ εὐχὴν ἐπιτελέσαι θέλων, εἴτε καὶ πυθόμενοσ τὸν Κροῖσον εἶναι θεοσεβέα τοῦδε εἵνεκεν ἀνεβίβασε ἐπὶ τὴν πυρήν, βουλόμενοσ εἰδέναι εἴ τίσ μιν δαιμόνων ῥύσεται τοῦ μὴ ζῶντα κατακαυθῆναι.

τὸν μὲν δὴ ποιέειν ταῦτα·

τῷ δὲ Κροίσῳ ἑστεῶτι ἐπὶ τῆσ πυρῆσ ἐσελθεῖν, καίπερ ἐν κακῷ ἐόντι τοσούτῳ, τὸ τοῦ Σόλωνοσ ὥσ οἱ εἰή σὺν θεῷ εἰρημένον, τὸ μηδένα εἶναι τῶν ζωόντων ὄλβιον. ὡσ δὲ ἄρα μιν προσστῆναι τοῦτο, ἀνενεικάμενόν τε καὶ ἀναστενάξαντα ἐκ πολλῆσ ἡσυχίησ ἐσ τρὶσ ὀνομάσαι "Σόλων. καὶ τὸν Κῦρον ἀκούσαντα κελεῦσαι τοὺσ ἑρμηνέασ ἐπειρέσθαι τὸν Κροῖσον τίνα τοῦτον ἐπικαλέοιτο, καὶ τοὺσ προσελθόντασ ἐπειρωτᾶν·

Κροῖσον δὲ τέωσ μὲν σιγὴν ἔχειν εἰρωτώμενον, μετὰ δὲ ὡσ ἠναγκάζετο, εἰπεῖν "τὸν ἂν ἐγὼ πᾶσι τυράννοισι προετίμησα μεγάλων χρημάτων ἐσ λόγουσ ἐλθεῖν. " ὡσ δέ σφι ἄσημα ἔφραζε, πάλιν ἐπειρώτων τὰ λεγόμενα. λιπαρεόντων δὲ αὐτῶν καὶ ὄχλον παρεχόντων, ἔλεγε δὴ ὡσ ἦλθε ἀρχὴν ὁ Σόλων ἐὼν Ἀθηναῖοσ, καὶ θεησάμενοσ πάντα τὸν ἑωυτοῦ ὄλβον ἀποφλαυρίσειε οἱᾶ δὴ εἶπασ, ὥσ τε αὐτῷ πάντα ἀποβεβήκοι τῇ περ ἐκεῖνοσ εἶπε, οὐδέν τι μᾶλλον ἐσ ἑωυτὸν λέγων ἢ οὐκ ἐσ ἅπαν τὸ ἀνθρώπινον καὶ μάλιστα τοὺσ παρὰ σφίσι αὐτοῖσι ὀλβίουσ δοκέοντασ εἶναι.

τὸν μὲν Κροῖσον ταῦτα ἀπηγέεσθαι, τῆσ δὲ πυρῆσ ἤδη ἁμμένησ καίεσθαι τὰ περιέσχατα. καὶ τὸν Κῦρον ἀκούσαντα τῶν ἑρμηνέων τὰ Κροῖσοσ εἶπε, μεταγνόντα τε καὶ ἐννώσαντα ὅτι καὶ αὐτὸσ ἄνθρωποσ ἐὼν ἄλλον ἄνθρωπον, γενόμενον ἑωυτοῦ εὐδαιμονίῃ οὐκ ἐλάσσω, ζῶντα πυρὶ διδοίη, πρόσ τε τούτοισι δείσαντα τὴν τίσιν καὶ ἐπιλεξάμενον ὡσ οὐδὲν εἰή τῶν ἐν ἀνθρώποισι ἀσφαλέωσ ἔχον, κελεύειν σβεννύναι τὴν ταχίστην τὸ καιόμενον πῦρ καὶ καταβιβάζειν Κροῖσόν τε καὶ τοὺσ μετὰ Κροίσου.

καὶ τοὺσ πειρωμένουσ οὐ δύνασθαι ἔτι τοῦ πυρὸσ ἐπικρατῆσαι.