Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΟΣ. 4:

‐ Ἔγωγε. ‐ Δ. Ἆρά γε ἄνθρωπον ἕτερον; ἔστι γάρ που ἄνθρωποσ ὁ μὲν ἑνόσ τινοσ κρατῶν, ὁ δὲ πολλῶν, καὶ ἄγων ὅπῃ τε καὶ ὅπωσ αὐτὸσ βούλεται ἤτοι πειθοῖ ἢ βίᾳ ἢ καὶ ἀμφοτέροισ. λέγω δὲ οὐδὲν ἄγνωστον, ἀλλὰ τούσ τε δημαγωγούσ, οἷσ πάντα πείθονται αἱ πόλεισ καὶ ὅπωσ ἂν ἐκεῖνοι ἐξηγῶνται καὶ συμβουλεύωσιν, οὕτω πράττουσιν, ἐάν τε πολεμεῖν συμβουλεύωσιν ἐάν τε εἰρήνην ἄγειν ἐάν τε τείχη οἰκοδομεῖσθαι ἐάν τε τριήρεισ κατασκευάζεσθαι ἐάν τε θυσίασ θύειν ἐάν τε ἐκβάλλειν τινὰσ αὐτῶν ἢ χρήματα ἀφαιρεῖσθαι ἢ καὶ ἀποσφάττειν· καὶ τοὺσ βασιλέασ καὶ τοὺσ τυράννουσ, ὁμοίωσ δὲ καὶ τοὺσ δεσπότασ τῶν οἰκετῶν, ὅσοι ἀργύριον καταβαλόντεσ ἢ ἄλλῳ τῳ τρόπῳ κέκτηνταί τινα·