Dio, Chrysostom, Orationes, ΝΕΣΣΟΣ Η ΔΗΙΑΝΕΙΡΑ.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΝΕΣΣΟΣ Η ΔΗΙΑΝΕΙΡΑ.)

Ἔχεισ μοι λῦσαι ταύτην τὴν ἀπορίαν, πότερον δικαίωσ ἐγκαλοῦσιν οἱ μὲν τῷ Ἀρχιλόχῳ, οἱ δὲ τῷ Σοφοκλεῖ περὶ τῶν κατὰ τὸν Νέσσον καὶ τὴν Δηιάνειραν ἢ οὔ; φασὶ γὰρ οἱ μὲν τὸν Ἀρχίλοχον ληρεῖν, ποιοῦντα τὴν Δηιάνειραν ἐν τῷ βιάζεσθαι ὑπὸ τοῦ Κενταύρου πρὸσ τὸν Ἡρακλέα ῥαψῳδοῦσαν, ἀναμιμνῄσκουσαν τῆσ τοῦ Ἀχελῴου μνηστείασ καὶ τῶν τότε γενομένων· ὥστε πολλὴν σχολὴν εἶναι τῷ Νέσσῳ ὅ,τι ἐβούλετο πρᾶξαι· οἱ δὲ τὸν Σοφοκλέα πρὸ τοῦ καιροῦ πεποιηκέναι τὴν τοξείαν, διαβαινόντων αὐτῶν ἔτι τὸν ποταμόν· οὕτωσ γὰρ ἂν καὶ τὴν Δηιάνειραν ἀπολέσθαι, ἀφέντοσ τοῦ Κενταύρου. ἀλλὰ μή, καθάπερ εἰώθασ, πολὺ παρὰ τὴν δόξαν λέγε καὶ πάντα μᾶλλον ἢ ὅ τισ ἂν οἰηθείη. ‐ Δ. Ἆῤ οὖν κελεύεισ με ταῦτά σοι λέγειν ἅ τισ ἂν οἰηθείη ὀρθῶσ οἰόμενοσ ἢ ἅ τισ ἂν καὶ μὴ ὀρθῶσ; ‐ Ἐγὼ μὲν ἃ ἄν τισ ὀρθῶσ οἰόμενοσ.

‐ Δ. Τί οὖν ἃ οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι δοξάζουσιν; ἆρά γε ἀνάγκη τὸν βουλόμενον ὀρθῶσ ἐξηγεῖσθαι παρὰ τὴν δόξαν τῶν πολλῶν λέγειν; ‐ Ἀνάγκη.

‐ Δ. Μὴ οὖν δυσκόλωσ ἀκολουθήσῃσ, ἐὰν τοιοῦτον ῃ τὸ λεγόμενον· σκόπει δέ, εἰ μὴ δεόντωσ λέγεται. ‐ Λέγε τοίνυν καὶ ἐξηγοῦ, ὅπωσ σοι δοκεῖ. ‐ Δ. Οὐκοῦν λέγω σοι ὅτι ὅλον τὸ ἀγνόημά ἐστι περὶ τὸν μῦθον τὸ ἐπιχειρεῖν τὸν Κένταυρον συγγενέσθαι τῇ Δηιανείρᾳ. ‐ Οὐ γὰρ ἐπεχείρησεν; ‐ Δ.

Οὔ. ἢ σοὶ δοκεῖ πιθανὸν εἶναι, ἐν ὄψει Ἡρακλέουσ τόξα ἔχοντοσ καὶ πεπειραμένον αὐτοῦ τῆσ ἀρετῆσ πρότερον, ἡνίκα μόνοσ τῶν Κενταύρων αὐτὸσ διέφυγε παρὰ τοῦ Φόλου μηδὲν ἐκείνων τοιοῦτον ἀδικησάντων αὐτόν, ἐπιχειρεῖν συγγενέσθαι αὐτοῦ τῇ γυναικί; ‐ Ἔχει μέν τινα ἀπορίαν τὸ τοιοῦτο· ἀλλὰ μὴ τοῦτο κινοῦντεσ καθόλου τὸν μῦθον ἀναιρῶμεν. ‐ Δ. Οὐδαμῶσ, ἄνπερ λογιζώμεθα ὡσ ἐγένετο καὶ εἰκὸσ ἦν γενέσθαι τὸ πρᾶγμα. ‐ Οὕτω δὴ λέγοισ.

‐ Δ.

Ὁ Νέσσοσ τὴν Δηιάνειραν εὐθὺσ διακομίζων καὶ ἐν τῷ περᾶν ἐπεχείρει διαφθείρειν τοῦτον τὸν τρόπον, οὐχ ὅν φασι βιαζόμενοσ, ἀλλὰ λόγουσ ἐπιτηδείουσ λέγων πρὸσ αὐτὴν καὶ διδάσκων ὅπωσ κρατήσει τοῦ Ἡρακλέουσ, λέγων ὅτι νῦν μὲν ἄγριόσ ἐστι καὶ χαλεπὸσ καὶ ὀλίγον τινὰ χρόνον αὐτῇ συνέσται καὶ τοῦτον δυσκόλωσ διὰ τοὺσ ἄθλουσ καὶ τὰσ ἀποδημίασ καὶ τὸν βίον, ὃν προῄρηται. ἐὰν δ̓, ἔφη, σὺ πείσῃσ αὐτὸν τὰ μὲν θεραπείᾳ, τὰ δὲ λόγοισ, τῆσ μὲν ταλαιπωρίασ ταύτησ καὶ τῶν πόνων ἐπανεῖναι, ζῆν δὲ ῥᾳθύμωσ καὶ ἡδέωσ, σοί τε πολὺ πρᾳότεροσ ἔσται καὶ ἄμεινον βιώσεται καί σοι τὸν λοιπὸν ἤδη συνέσται χρόνον οἴκοι μένων.

ταῦτα δὲ διελέγετο ὁ Κένταυροσ ἐπιβουλεύων τῷ Ἡρακλεῖ, εἴ πωσ δύναιτο αὐτὸν ἐπὶ τρυφὴν ἀγαγεῖν καὶ ῥᾳθυμίαν·

ᾔδει γὰρ ὅτι ἅμα τῷ μεταβαλεῖν τὸν βίον καὶ τὴν ἄσκησιν εὐχείρωτοσ ἔσται καὶ ἀσθενήσ. ἡ δὲ Δηιάνειρα ἀκούουσα οὐ παρέργωσ τοῖσ λόγοισ προσεῖχεν, ἀλλὰ ἐνεθυμεῖτο ὡσ ὀρθῶσ λέγοι ὁ Κένταυροσ, ὥσπερ εἰκὸσ ἦν βουλομένην τὸν ἄνδρα ὑφ̓ ἑαυτῇ ἔχειν. ὁ δὲ Ἡρακλῆσ ὑπονοήσασ μηδὲν ὑγιὲσ τὸν Κένταυρον λέγειν ἐκ τοῦ διαλέγεσθαι πρὸσ τὴν Δηιάνειραν ἐπιμελῶσ καὶ ὅτι ἐκείνη προσεῖχεν αὐτῷ, οὕτωσ δὴ ἐτόξευσεν αὐτόν. ὁ δὲ ἀποθνῄσκων οὐδὲν ἧττον ἐκέλευσε τὴν Δηιάνειραν ἀναμνησθῆναι ὧν εἶπε καὶ ποιεῖν ὡσ αὐτὸσ παρῄνεσεν. ἃ παρῄνεσεν ἀνύεσθαι, ἐπιτίθεται αὐτῷ καὶ, οἱο͂ν δὴ πέφυκε τὸ τῶν γυναικῶν αἱμύλον καὶ πανοῦργον, οὐ πρότερον ἀνῆκε πρὶν ἢ ἔπεισεν αὐτὸν τὰ μὲν παραμυθουμένη καὶ φάσκουσα ἐκείνου κήδεσθαι ὅπωσ μὴ κακοπαθῇ γυμνὸσ τοῦ χειμῶνοσ καὶ τοῦ θέρουσ ὁμοίωσ ὑπομένων ἐν τῷ δέρματι τοῦ λέοντοσ, τὸ μὲν δέρμα ἀποθέσθαι, στολὴν δὲ ἀναλαβεῖν ὁμοίαν τοῖσ ἄλλοισ.

καὶ τοῦτο δὴ ἦν ὁ λεγόμενοσ τῆσ Δηιανείρασ χιτών, ὃν ἐνέδυ ὁ Ἡρακλῆσ.

ἅμα δὲ τῇ στολῇ καὶ τὴν ἄλλην δίαιταν ἐποίησεν αὐτὸν μεταβαλεῖν, ἐπί τε στρωμάτων καθεύδοντα καὶ μὴ θυραυλοῦντα τὰ πολλά, ὥσπερ εἰώθει πρότερον, μηδὲ αὐτουργοῦντα μηδὲ τροφῇ ὁμοίᾳ χρώμενον, ἀλλὰ σίτῳ τε ἐκπεπονημένῳ καὶ ὄψῳ καὶ οἴνῳ ἡδεῖ καὶ ὅσα δὴ τούτοισ ἑπόμενά ἐστιν. ἐκ δὲ τῆσ μεταβολῆσ ταύτησ, ὥσπερ ἦν οἶμαι ἀναγκαῖον, εἰσ ἀσθένειαν καὶ μαλακίαν ἐμπεσὼν τοῦ σώματοσ καὶ ἡγησάμενοσ μηκέτ̓ εἶναι ῥᾴδιον ἁψάμενον τρυφῆσ ἀποθέσθαι αὐτήν, οὕτωσ δὴ ἐνέπρησεν αὑτόν, ἅμα μὲν κρεῖττον οἰόμενοσ ἀπηλλάχθαι τοῦ τοιούτου βίου, ἅμα δὲ δυσχεραίνων, ὅτι ἠνέσχετο τρυφῆσ ἅψασθαι.

ἔχεισ δὴ τὸν παῤ ἐμοῦ λόγον, ὁποῖον ἐγὼ ἠδυνάμην ὑπὲρ τοῦ μύθου εἰπεῖν. ‐ Καὶ μὰ τὸν Δία οὐδαμῶσ φαῦλοσ οὐδὲ ἀπίθανοσ δοκεῖ μοι εἶναι. καὶ οὐκ οἶδα ὅπωσ δοκεῖ μοι προσεοικέναι τὸ τῶν φιλοσόφων ἐνίων περὶ τοὺσ λόγουσ ἁμῃγέπῃ τῷ τῶν κοροπλάθων.

καὶ γὰρ ἐκεῖνοι τύπον τινὰ παρέχοντεσ, ὁποῖον ἂν πηλὸν εἰσ τοῦτον ἐμβάλωσιν, ὅμοιον τῷ τύπῳ τὸ εἶδοσ ἀποτελοῦσιν· καὶ τῶν φιλοσόφων ἤδη τινὲσ τοιοῦτοι γεγόνασιν, ὥστε ὁποῖον ἂν μῦθον ἢ λόγον λάβωσιν ἕλκοντεσ καὶ πλάττοντεσ κατὰ τὴν αὑτῶν διάνοιαν ὠφέλιμον καὶ φιλοσοφίᾳ πρέποντα ἀπέδειξαν·

οἱο͂ν δὴ μάλιστα ἀκούομεν Σωκράτην γενέσθαι.

ἐκεῖνοσ γὰρ εἰσ ἅπαντασ δὴ λόγουσ καὶ πάσασ διατριβὰσ καθίει, καὶ πρὸσ ῥήτορασ καὶ πρὸσ σοφιστὰσ καὶ πρὸσ γεωμέτρασ καὶ μουσικοὺσ καὶ παιδοτρίβασ καὶ τοὺσ ἄλλουσ δημιουργούσ, καὶ ἐν παλαίστραισ καὶ ἐν συμποσίοισ καὶ ἐν ἀγορᾶ οὐκ ἐκωλύετο ἐξ ἅπαντοσ τρόπου φιλοσοφεῖν καὶ προτρέπειν ἐπ̓ ἀρετὴν τοὺσ συνόντασ, οὐκ ἰδίαν εἰσφέρων ὑπόθεσιν οὐδὲ πρόβλημα ἐσκεμμένον, ἀλλ̓ ἀεὶ τῇ παρούσῃ χρώμενοσ καὶ ταύτην προσάγων πρὸσ φιλοσοφίαν.

상위

Dio, Chrysostom (디오, 크리소토모스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION