헬라어 문장 검색 - ΔιοΞηρ́Ορατιον

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΑΙΣΧΥΛΟΥ ΚΑΙ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ ΚΑΙ)

ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ Η ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΦΙΛΟΚΤΗΤΟΥ ΤΟΞΩΝ. Ἀναστὰσ σχεδόν τι περὶ πρώτην ὡρ́αν τῆσ ἡμέρασ καὶ διὰ τὴν ἀρρωστίαν τοῦ σώματοσ καὶ διὰ τὸν ἀέρα ψυχρότερον ὄντα διὰ τὴν ἑώ καὶ μάλιστα μετοπώρῳ προσεοικότα καίτοι μεσοῦντοσ θέρουσ, ἐπεμελήθην ἐμαυτοῦ καὶ προσηυξάμην.

ἔπειτα ἀνέβην ἐπὶ τὸ ζεῦγοσ καὶ περιῆλθον ἐν τῷ ἱπποδρόμῳ πολλούσ τινασ κύκλουσ, πρᾴωσ τε καὶ ἀλύπωσ ὡσ οἱο͂́ν τε ὑπάγοντοσ τοῦ ζεύγουσ. καὶ μετὰ ταῦτα περιπατήσασ ἀνεπαυσάμην μικρόν τινα χρόνον. ἔπειτα ἀλειψάμενοσ καὶ λουσάμενοσ καὶ μικρὸν ἐμφαγὼν ἐνέτυχον τραγῳδίαισ τισίν. σχεδὸν δὲ ἦσαν ἄκρων ἀνδρῶν, Αἰσχύλου καὶ Σοφοκλέουσ καὶ Εὐριπίδου, πάντων περὶ τὴν αὐτὴν ὑπόθεσιν. ἦν γὰρ ἡ τῶν Φιλοκτήτου τόξων εἴτε κλοπὴ εἴτε ἁρπαγὴν δεῖ λέγειν·

πλὴν ἀφαιρούμενόσ γε τῶν ὅπλων ἦν Φιλοκτήτησ ὑπὸ τοῦ Ὀδυσσέωσ καὶ αὐτὸσ εἰσ τὴν Τροίαν ἀναγόμενοσ, τὸ μὲν πλέον ἑκών, τὸ δέ τι καὶ πειθοῖ ἀναγκαίᾳ, ἐπειδὴ τῶν ὅπλων ἐστέρητο, ἃ τοῦτο μὲν βίον αὐτῷ παρεῖχεν ἐν τῇ νήσῳ, τοῦτο δὲ θάρσοσ ἐν τῇ τοιαύτῃ νόσῳ, ἅμα δὲ εὔκλειαν.

οὐκοῦν εὐωχούμην τῆσ θέασ καὶ ἐλογιζόμην πρὸσ ἐμαυτὸν ὅτι τότε Ἀθήνησιν ὢν οὐχ οἱο͂́σ τ̓ ἂν ἦν μετασχεῖν τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων ἀνταγωνιζομένων, ἀλλὰ Σοφοκλέουσ μὲν πρὸσ Αἰσχύλον νέου πρὸσ γέροντα, καὶ πρὸσ Εὐριπίδην πρεσβυτέρου πρὸσ νεώτερον ἀγωνιζομένου μετέσχον τινέσ·

Εὐριπίδησ δ̓ ἀπελείφθη κατὰ τὴν ἡλικίαν Αἰσχύλου· καὶ ἅμα οὐ πολλάκισ ἴσωσ ἢ οὐδέποτε τῷ αὐτῷ δράματι ἀντηγωνίσαντο. δὲ ἐφαινόμην ἐμαυτῷ πάνυ τρυφᾶν καὶ τῆσ ἀσθενείασ παραμυθίαν καινὴν ἔχειν.

οὐκοῦν ἐχορήγουν ἐμαυτῷ πάνυ λαμπρῶσ καὶ προσέχειν ἐπειρώμην, ὥσπερ δικαστὴσ τῶν πρώτων τραγικῶν χορῶν.

πλὴν ὀμόσασ γε οὐκ ἂν ἐδυνάμην ἀποφήνασθαι οὐδέν, οὐδ̓ ἐμ οῦ γε ἕνεκεν οὐδεὶσ ἂν ἡττήθη τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων. ἥ τε γὰρ τοῦ Αἰσχύλου μεγαλοφροσύνη καὶ τὸ ἀρχαῖον, ἔτι δὲ τὸ αὔθαδεσ τῆσ διανοίασ καὶ φράσεωσ, πρέποντα ἐφαίνετο τραγῳδίᾳ καὶ τοῖσ παλαιοῖσ ἤθεσι τῶν ἡρώων, οὐδὲν ἐπιβεβουλευμένον οὐδὲ στωμύλον οὐδὲ ταπεινόν· ἐπεί τοι καὶ τὸν Ὀδυσσέα εἰσῆγε δριμὺν καὶ δόλιον, ὡσ ἐν τοῖσ τότε, πολὺ δὲ ἀπέχοντα τῆσ νῦν κακοηθείασ, ὥστε τῷ ὄντι ἀρχαῖον ἂν δόξαι παρὰ τοὺσ νῦν ἁπλοῦσ εἶναι βουλομένουσ καὶ μεγαλόφρονασ.

καὶ οὐδέν γε ἀλλαττούσησ τῆσ Ἀθηνᾶσ προσεδεήθη πρὸσ τὸ μὴ γνωσθῆναι ὅστισ ἐστὶν ὑπὸ τοῦ Φιλοκτήτου, καθάπερ Ὅμηροσ κἀκείνῳ δὴ ἑπόμενοσ Εὐριπίδησ ·

ὥστε τυχὸν ἄν τισ ἐγκαλέσαι τῶν οὐ φιλούντων τὸν ἄνδρα, ὅτι οὐδὲν αὐτῷ ἐμέλησεν ὃπωσ πιθανὸσ ἔσται ὁ Ὀδυσσεὺσ οὐ γιγνωσκόμενοσ ὑπὸ τοῦ Φιλοκτήτου. ἔχοι δ̓ ἂν ἀπολογίαν, ὡσ ἐγᾦμαι, πρὸσ τὸ τοιοῦτον·

ὁ μὲν γὰρ χρόνοσ τυχὸν οὐκ ἦν τοσοῦτοσ, ὥστε μὴ ἀνενεγκεῖν τὸν χαρακτῆρα, δέκα ἐτῶν διαγεγονότων, ἡ δὲ νόσοσ ἡ τοῦ Φιλοκτήτου καὶ κάκωσισ καὶ τὸ ἐν ἐρημίᾳ βεβιωκέναι τὸν μεταξὺ χρόνον οὐκ ἀδύνατον τοῦτο ἐποίει. πολλοὶ γὰρ ἤδη, οἱ μὲν ὑπὸ ἀσθενείασ, οἱ δὲ ὑπὸ δυστυχίασ, ἔπαθον αὐτό. καὶ μὴν ὁ χορὸσ αὐτῷ παραιτήσεωσ, ὥσπερ ὁ τοῦ Εὐριπίδου, οὐδὲν ἐδεήθη. ἄμφω γὰρ ἐκ τῶν Λημνίων ἐποίησαν τὸν χορόν.

ἀλλ̓ ὁ μὲν Εὐριπίδησ εὐθὺσ ἀπολογουμένουσ πεποίηκε περὶ τῆσ πρότερον ἀμελείασ, ὅτι δὴ τοσούτων ἐτῶν οὔτε προσέλθοιεν πρὸσ τὸν Φιλοκτήτην οὔτε βοηθήσειαν οὐδὲν αὐτῷ. ὁ δ̓ Αἰσχύλοσ ἁπλῶσ εἰσήγαγε τὸν χορόν, ὃ τῷ παντὶ τραγικώτερον καὶ ἁπλούστερον· τὸ δ̓ ἕτερον πολιτικώτερον καὶ ἀκριβέστερον.

καὶ γὰρ εἰ μὲν ἐδύναντο πάσασ διαφεύγειν τὰσ ἀλογίασ ἐν ταῖσ τραγῳδίαισ, ἴσωσ ἂν εἶχε λόγον μηδὲ τοῦτο παραπέμψαι· νῦν δὲ πολλάκισ ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ παραγιγνομένουσ ποιοῦσι τοὺσ κήρυκασ πλειόνων ἡμερῶν ὁδόν.

ἔπειτα οὐδὲ ἐξ ἅπαντοσ ἦν μήτε προσελθεῖν αὐτῷ μηδένα Λημνίων μήτε ἐπιμεληθῆναι μηδέν·

δοκεῖ γάρ μοι οὐδ̓ ἂν διεγένετο τὰ δέκα ἔτη μηδεμιᾶσ τυγχάνων βοηθείασ· ἀλλ̓ εἰκὸσ μὲν τυγχάνειν αὐτόν, σπανίωσ δὲ καὶ οὐδενὸσ μεγάλου, καὶ μηδένα αἱρεῖσθαι οἰκίᾳ ὑποδέξασθαι καὶ νοσηλεύειν διὰ τὴν δυσχέρειαν τῆσ νόσου. αὐτὸσ γοῦν ὁ Εὐριπίδησ τὸν Ἄκτορα εἰσάγει, ἕνα Λημνίων, ὡσ γνώριμον τῷ Φιλοκτήτῃ προσιόντα καὶ πολλάκισ συμβεβληκότα. οὐ τοίνυν οὐδὲ ἐκεῖνο δοκεῖ μοι δικαίωσ ἄν τισ αἰτιάσασθαι, τὸ διηγεῖσθαι πρὸσ τὸν χορὸν ὡσ ἀγνοοῦντα τὰ περὶ τὴν ἀπόλειψιν τὴν τῶν Ἀχαιῶν καὶ τὰ καθόλου συμβαίνοντα αὐτῷ.

οἱ γὰρ δυστυχοῦντεσ ἄνθρωποι πολλάκισ εἰώθασι μεμνῆσθαι τῶν συμφορῶν καὶ τοῖσ εἰδόσιν ἀκριβῶσ καὶ μηδὲν δεομένοισ ἀκούειν ἐνοχλοῦσιν ἀεὶ διηγούμενοι. εὐσχημονέστεροι, ἡρ́ωι πρέποντεσ, ἀλλ̓ οὐκ Εὐρυβάτου ἢ Παταικίωνοσ, ἀλλ̓, ὡσ ἐμοὶ δοκοῦσι, καὶ πιθανώτεροι.

τί γὰρ ἔδει ποικίλησ τέχνησ καὶ ἐπιβουλῆσ πρὸσ ἄνδρα νοσοῦντα, καὶ ταῦτα τοξότην, ᾧ εἴ τισ μόνον ἐγγὺσ παρέστη, ἀχρεῖοσ ἡ ἀλκὴ αὐτοῦ ἐγεγόνει;

καὶ τὸ ἀπαγγέλλειν δὲ τὰσ τῶν Ἀχαιῶν συμφορὰσ καὶ τὸν Ἀγαμέμνονα τεθνηκότα καὶ τὸν Ὀδυσσέα ἐπ̓ αἰτίᾳ ὡσ οἱο͂́ν τε αἰσχίστῃ καὶ καθόλου τὸ στράτευμα διεφθαρμένον οὐ μόνον χρήσιμον, ὥστε εὐφρᾶναι τὸν Φιλοκτήτην καὶ προσδέξασθαι μᾶλλον τὴν τοῦ Ὀδυσσέωσ ὁμιλίαν, ἀλλ̓ οὐδ̓ ἀπίθανα τρόπον τινὰ διὰ τὸ μῆκοσ τῆσ στρατείασ καὶ διὰ τὰ συμβεβηκότα οὐ πάλαι κατὰ τὴν ὀργὴν τοῦ Ἀχιλλέωσ, ὅθ̓ Ἕκτωρ παρὰ σμικρὸν ἦλθεν ἐμπρῆσαι τὸν ναύσταθμον. ἥ τε τοῦ Εὐριπίδου σύνεσισ καὶ περὶ πάντα ἐπιμέλεια, ὥστε μήτε ἀπίθανόν τι καὶ παρημελημένον ἐᾶσαι μήτε ἁπλῶσ τοῖσ πράγμασι χρῆσθαι, ἀλλὰ μετὰ πάσησ ἐν τῷ εἰπεῖν δυνάμεωσ, ὥσπερ ἀντίστροφόσ ἐστι τῇ τοῦ Αἰσχύλου , πολιτικωτάτη καὶ ῥητορικωτάτη οὖσα καὶ τοῖσ ἐντυγχάνουσι πλείστην ὠφέλειαν παρασχεῖν δυναμένη.

εὐθὺσ γοῦν πεποίηται προλογίζων αὐτῷ ὁ Ὀδυσσεὺσ ἄλλα τε ἐνθυμήματα πολιτικὰ στρέφων ἐν ἑαυτῷ καὶ πρῶτόν γε διαπορῶν ὑπὲρ αὑτοῦ, μὴ ἄρα δοκῇ μὲν τοῖσ πολλοῖσ σοφόσ τισ εἶναι καὶ διαφέρων τὴν σύνεσιν, ᾖ δὲ τοὐναντίον.

ἐξὸν γὰρ αὐτῷ ἀλύπωσ καὶ ἀπραγμόνωσ ζῆν, ὁ δὲ ἑκὼν ἀεὶ ἐν πράγμασι καὶ κινδύνοισ γίγνεται.

τούτου δέ φησιν αἴτιον εἶναι τὴν τῶν εὐφυῶν καὶ γενναίων ἀνδρῶν φιλοτιμίαν. δόξησ γὰρ ἀγαθῆσ ἐφιέμενοι καὶ τοῦ εὐκλεεῖσ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποισ εἶναι μεγίστουσ καὶ χαλεπωτάτουσ ἑκόντεσ πόνουσ ὑφίστανται· οὐδὲν γὰρ οὕτω γαῦρον ὡσ ἀνὴρ ἔφυ. ποικιλώτερον τὸ δρᾶμα κατασκευάζων καὶ ἀνευρίσκων λόγων ἀφορμάσ, καθ̓ ἃσ εἰσ τὰ ἐναντία ἐπιχειρῶν εὐπορώτατοσ καὶ παῤ ὁντινοῦν ἱκανώτατοσ φαίνεται.

οὐ μόνον πεποίηκε τὸν Ὀδυσσέα παραγιγνόμενον, ἀλλὰ μετὰ τοῦ Διομήδουσ, ὁμηρικῶσ καὶ τοῦτο, καὶ τὸ ὅλον, ὡσ ἔφην, δἰ ὅλου τοῦ δράματοσ πλείστην μὲν ἐν τοῖσ πράγμασι σύνεσιν καὶ πιθανότητα ἐπιδείκνυται, ἀμήχανον δὲ καὶ θαυμαστὴν ἐν τοῖσ λόγοισ δύναμιν, καὶ τά τε ἰαμβεῖα σαφῶσ καὶ κατὰ φύσιν καὶ πολιτικῶσ ἔχοντα, καὶ τὰ μέλη οὐ μόνον ἡδονήν, ἀλλὰ καὶ πολλὴν πρὸσ ἀρετὴν παράκλησιν.

ὅ τε Σοφοκλῆσ μέσοσ ἐοίκεν ἀμφοῖν εἶναι, οὔτε τὸ αὔθαδεσ καὶ ἁπλοῦν τὸ τοῦ Αἰσχύλου ἔχων οὔτε τὸ ἀκριβὲσ καὶ δριμὺ καὶ πολιτικὸν τὸ τοῦ Εὐριπίδου, σεμνὴν δέ τινα καὶ μεγαλοπρεπῆ ποίησιν τραγικώτατα καὶ εὐεπέστατα ἔχουσαν, ὥστε πλείστην εἶναι ἡδονὴν μετὰ ὕψουσ καὶ σεμνότητοσ, τῇ τε διασκευῇ τῶν πραγμάτων ἀρίστῃ καὶ πιθανωτάτῃ κέχρηται, ποιήσασ τὸν Ὀδυσσέα μετὰ Νεοπτολέμου παραγιγνόμενον, ἐπειδὴ εἵμαρτο ἁλῶναι τὴν Τροίαν ὑπό τε τοῦ Νεοπτολέμου καὶ τοῦ Φιλοκτήτου χρωμένου τοῖσ Ἡρακλείοισ τόξοισ, καὶ αὐτὸν μὲν ἀποκρυπτόμενον, τὸν δὲ Νεοπτόλεμον πέμποντα πρὸσ τὸν Φιλοκτήτην, ὑποτιθέμενον αὐτῷ ἃ δεῖ ποιεῖν, καὶ τὸν χορὸν οὐχ ὥσπερ ὁ Αἰσχύλοσ καὶ Εὐριπίδησ ἐκ τῶν ἐπιχωρίων πεποίηκεν, ἀλλὰ τῶν ἐν τῇ νηὶ συμπλεόντων τῷ Ὀδυσσεῖ καὶ τῷ Νεοπτολέμῳ.

τά τε ἤθη θαυμαστῶσ σεμνὰ καὶ ἐλευθέρια, τό τε τοῦ Ὀδυσσέωσ πολὺ πρᾳότερον καὶ ἁπλούστερον ἢ πεποίηκεν ὁ Εὐριπίδησ, τό τε τοῦ Νεοπτολέμου ὑπερβάλλον ἁπλότητι καὶ εὐγενείᾳ, πρῶτον μὲν μὴ βουλομένου δόλῳ καὶ ἀπάτῃ περιγενέσθαι τοῦ Φιλοκτήτου, ἀλλὰ ἰσχύϊ καὶ ἐκ τοῦ φανεροῦ· ἔπειτα πεισθεὶσ ὑπὸ τοῦ Ὀδυσσέωσ καὶ ἐξαπατήσασ αὐτὸν καὶ τῶν τόξων ἐγκρατὴσ γενόμενοσ, αἰσθομένου ἐκείνου καὶ ὡσ ἐξηπατημένου σχετλιάζοντοσ καὶ ἀπαιτοῦντοσ τὰ ὅπλα, οὐ κατέχει, ἀλλ̓ οἱο͂́σ τέ ἐστιν ἀποδιδόναι αὐτά, καίτοι τοῦ Ὀδυσσέωσ ἐπιφανέντοσ καὶ διακωλύοντοσ, καὶ τέλοσ δίδωσιν αὐτά·

δοὺσ δὲ τῷ λόγῳ πειρᾶται πείθειν ἑκόντα ἀκολουθῆσαι εἰσ τὴν Τροίαν. τοῦ δὲ Φιλοκτήτου μηδένα τρόπον εἴκοντοσ μηδὲ πειθομένου, ἀλλὰ δεομένου τοῦ Νεοπτολέμου, ὥσπερ ὑπέσχετο, ἀπαγαγεῖν αὐτὸν εἰσ τὴν Ἑλλάδα, ὑπισχνεῖται καὶ ἕτοιμόσ ἐστι ποιεῖν τοῦτο, μέχρι ἐπιφανεὶσ Ἡρακλῆσ πείθει τὸν Φιλοκτήτην ἑκόντα εἰσ τὴν Τροίαν πλεῦσαι.

τά τε μέλη οὐκ ἔχει πολὺ τὸ γνωμικὸν οὐδὲ πρὸσ ἀρετὴν παράκλησιν, ὥσπερ τὰ τοῦ Εὐριπίδου, ἡδονὴν δὲ θαυμαστὴν καὶ μεγαλοπρέπειαν, ὥστε μὴ εἰκῇ τοιαῦτα περὶ αὐτοῦ τὸν Ἀριστοφάνην εἰρηκέναι·

ὁ δ̓ αὖ Σοφοκλέουσ τοῦ μέλιτι κεχρισμένου ὥσπερ καδίσκου περιέλειχε τὸ στόμα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΑΙΣΧΥΛΟΥ ΚΑΙ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ ΚΑΙ

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΑΙΣΧΥΛΟΥ ΚΑΙ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ ΚΑΙ)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION