Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΔΟΞΗΣ ΠΡΩΤΟΣ.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΔΟΞΗΣ ΠΡΩΤΟΣ.)

Εἰσί τινεσ, οἳ τοὺσ μὲν φιλαργύρουσ ἢ φιλόψουσ ἢ οἰνόφλυγασ ἢ περὶ γυναῖκασ ἢ παῖδασ ἐπτοημένουσ ἀσώτουσ ἀποκαλοῦσι καὶ δυστυχεῖσ, καὶ τούτων ἕκαστον ἡγοῦνται τὸ μέγιστον ὄνειδοσ, τοὺσ δὲ φιλοτίμουσ καὶ φιλοδόξουσ τοὐναντίον ἐπαινοῦσιν, ὡσ λαμπρούσ· ὥστε καὶ αὐτὸσ ἕκαστοσ ὀψοφαγῶν μὲν ἢ πίνων ἢ ἐρῶν τινοσ αἰσχύνεται καὶ περιστέλλει τὴν ἀκρασίαν, δοξοκοπῶν δὲ καὶ φιλοτιμούμενοσ οὐδένα ἀνθρώπων βούλεται λανθάνειν, ἀλλὰ ἐν τῷ μέσῳ ταῦτα ποιεῖ. τῶν γὰρ πολλῶν ἕκαστοσ εὐφημεῖ τὴν τοιαύτην νόσον, λυσιτελεῖν ἡγούμενοσ αὑτῷ. καὶ δημοσίᾳ σχεδὸν αἱ πόλεισ ἅπασαι δελέατα ἐξευρήκασι παντοῖα τοῖσ ἀνοήτοισ, στεφάνουσ καὶ προεδρίασ καὶ κηρύγματα. τοιγαροῦν ἤδη τινὰσ τούτων ἐπιθυμοῦντασ ἀθλίουσ καὶ πένητασ ἀπέδειξαν, οὐδὲν ὀρέγοντεσ μέγα οὐδὲ οὐδὲ θαυμαστόν, ἀλλ̓ ἐνίουσ ἀπὸ θαλλοῦ περιάγοντεσ, ὥσπερ τὰ πρόβατα, ἢ στέφανόν τινα ἢ ταινίαν ἐπιβάλλοντεσ.

οὐκοῦν ὁ τοιοῦτοσ, ἐξὸν αὐτῷ μυρίουσ, εἰ ἐθέλοι, στεφάνουσ προῖκα ἔχειν, οὐ μόνον ἐλαίασ ἢ δρυόσ, ἀλλὰ καὶ κιττοῦ καὶ μυρρίνησ, πολλάκισ τὴν οἰκίαν ἀπέδοτο καὶ τὰ χωρία, καὶ μετὰ ταῦτα περιέρχεται πεινῶν καὶ φαῦλον τριβώνιον ἔχων. ,ἀλλὰ κηρύττεται, φησίν, ὑπὸ τῶν πολιτῶν. ̓ ὥσπερ ἀπολωλὸσ ἀνδράποδον. οὐκοῦν εἰκότωσ χρῶνται πρὸσ τὰσ χειροτονίασ τῷ τῆσ ἐλαίασ θαλλῷ διὰ τὸ φύσει πικρὸν ὑπάρχειν.

τοὺσ δοξοκόπουσ ἐκβάλλουσιν ἐκ τῶν ἀγορῶν οἱ δῆμοι κραυγῇ καὶ ψόφῳ, καθάπερ οἶμαι τοὺσ ψᾶρασ οἱ γεωργοί.

κἀκεῖνοι μὲν μεθίστανται πρὸσ ὀλίγον· τοῖσ δὲ οὐκ ἔστιν εἰσ οὐδὲν ἔτι τῶν ἰδίων ἐπάνοδοσ, ἀλλὰ περιίασι μικρὸν ὕστερον πτωχοί, καὶ οὐδεὶσ ἂν προσαγορεύσειεν ἰδὼν ἔτι τῶν πρότερον διαρρηγνυμένων. τοσαύτη δ̓ ἐστὶν ἡ τοῦ τύφου δύναμισ ὥστε παρὰ μὲν τῶν βαφέων ἀγοράσεισ δυοῖν μνῶν ἢ τριῶν καλὴν πορφύραν·

δημοσίᾳ δ̓ εἰ ἐθέλοισ, πολλῶν πάνυ ταλάντων ὤνιοσ. καὶ τὰσ μὲν ἐκ τῆσ ἀγορᾶσ ταινίασ ὀλίγων δραχμῶν, τὰσ δὲ ἐκ τῆσ ἐκκλησίασ πολλάκισ ἁπάσησ τῆσ οὐσίασ. καὶ τοὺσ μὲν ἐπὶ τῆσ ἀγορᾶσ κηρυττομένουσ ἀθλίουσ πάντεσ νομίζουσι, τοὺσ δ̓ ἐν τῷ θεάτρῳ μακαρίουσ· καὶ τούτουσ μὲν κηρύττεσθαί φασιν, ἐκείνουσ δὲ ἀποκηρύττεσθαι, δῆλον ὅτι παρὰ μίαν συλλαβὴν γιγνομένησ τῆσ διαφορᾶσ. οὕτω δὲ πάνυ τῶν ἀνθρώπων κατεφρόνησαν οἱ πρότερον καὶ τὴν εὐήθειαν αὐτῶν συνεῖδον ὥστε ὑπὲρ τῶν μεγίστων πόνων καὶ πληγῶν φύλλα προύθεσαν. ἀλλ̓ ὅμωσ εἰσὶν οἱ χάριν τούτων ἀποθνῄσκειν αἱρούμενοι.

τῶν δὲ αἰγῶν οὐκ ἂν οὐδεμία κατακρημνίσειεν αὑτὴν κοτίνου χάριν, καὶ ταῦτα παρούσησ ἐτέρασ νομῆσ. καίτοι ταῖσ μὲν αἰξὶν οὐκ ἀηδὴσ ὁ κότινοσ, ἄνθρωποσ δὲ οὐκ ἂν φάγοι. καὶ τὴν μὲν ἐξ Ἰσθμοῦ πίτυν, οὐδὲν οὖσαν τῶν ἄλλων χλωροτέραν, μετὰ πολλοῦ πόνου καὶ κακῶν ἀναιροῦνται, πολλάκισ ἀργύριον πολὺ διδόντεσ· καὶ ταῦτα τοῦ φυτοῦ μηδεμίαν ὠφέλειαν ἔχοντοσ· οὔτε γὰρ σκιὰν ποιεῖν οὔτε καρπὸν φέρειν δύναται τό τε φύλλον δριμὺ καὶ καπνῶδεσ·

τῆσ δ̓ ἐκ Μεγάρων πίτυοσ οὐδεὶσ ἐπιστρέφεται. κἂν μὲν ἕτερόσ τισ μὴ κατεαγὼσ τὴν κεφαλὴν διαδήσηται, καταγελᾶται· τοῖσ δὲ βασιλεῦσι πρέπειν δοκεῖ καὶ πολλαὶ μυριάδεσ τεθνήκασιν ὑπὲρ τούτου τοῦ ῥάκουσ. ὅτι μὲν γὰρ διὰ χρυσοῦν πρόβατον ἀνάστατον συνέβη γενέσθαι τηλικαύτην οἰκίαν τὴν Πέλοποσ οἱ τραγῳδοί φασιν.

καὶ κατεκόπη μὲν τὰ τοῦ Θυέστου τέκνα, τῇ Πελοπίᾳ δὲ ὁ πατὴρ ἐμίχθη καὶ τὸν Αἴγισθον ἔσπειρεν· οὗτοσ δ̓ ἀπέκτεινε μὲν μετὰ τῆσ Κλυταιμνήστρασ τὸν Ἀγαμέμνονα τὸν ποιμένα τῶν Ἀχαιῶν, κἀκείνην Ὀρέστησ ὁ υἱόσ, καὶ τοῦτο ποιήσασ εὐθὺσ ἐμαίνετο.

τούτοισ δὲ οὐκ ἄξιον ἀπιστεῖν, ἃ γέγραπται μὲν οὐχ ὑπὸ τῶν τυχόντων ἀνδρῶν, Εὐριπίδου καὶ Σοφοκλέουσ, λέγεται δὲ ἐν μέσοισ τοῖσ θεάτροισ· ἔτι δὲ ἰδεῖν ἔστιν ἑτέραν οἰκίαν συντριβεῖσαν πλουσιωτέραν ἐκείνησ διὰ γλῶτταν καὶ νὴ Δία ἑτέραν κινδυνεύουσαν. τοιούτων δὲ τῶν κατὰ τὴν δόξαν ὄντων καὶ μυρίων ἄλλων ἀτοπωτέρων πῶσ οὐχὶ τῷ παντὶ δυσχερέστεροσ ὁ πρὸσ ταύτην κεχηνὼσ τοῦ πρὸσ ἄλλ̓ ὁτιοῦν ἐπτοημένου;

τὸν φίλοψον εἷσ ἰχθὺσ ἀποπίμπλησι καὶ οὐδεὶσ ἂν αὐτὸν κωλύσειεν ἥδεσθαι τῶν ἐχθρῶν· ὁμοίωσ ὁ πρὸσ παῖδασ ἀθλίωσ ἔχων, ἐὰν εἰσ ὡραῖον ἐμπέσῃ, τοῦτον ἕνα ὄντα θεραπεύει, καὶ πολλάκισ μικροῦ κατειργάσατο. τὸν οἰνόφλυγα ἓν Θάσιον κατέπλησε, καὶ πιὼν Ἐνδυμίωνοσ ἥδιον καθεύδει·

τῷ δοξοκόπῳ δὲ οὐκ ἂν εἷσ ἐπαινῶν ἐξαρκέσειεν, ἀλλ̓ οὐδὲ χίλιοι πολλάκισ. ὅτι μὲν γὰρ ῥᾷόν ἐστι μεταχειρίσασθαι τὸ χαλεπώτατον μειράκιον τοῦ μετριωτάτου δήμου τίσ οὐκ ἂν φήσειεν;

ὅσῳ μέντοι προχωρεῖ τὸ τῆσ δόξησ ἐπὶ πλέον, τοσούτῳ μᾶλλον οὐκ ἔστιν ὕπνου λαχεῖν· ἀλλ̓ ὥσπερ οἱ φρενιτίζοντεσ, ἀεὶ μετέωροσ οὗτοσ καὶ νύκτωρ καὶ μεθ̓ ἡμέραν. ̔νὴ Δί̓, ἀλλ̓ ἐκείνουσ ἰδεῖν ἔστιν περὶ τὸν οἶνον καὶ τὰσ ἑταίρασ καὶ τὰ ὀπτανεῖἀ τῷ τοιούτῳ δὲ οὐκ ἀνάγκη πολὺ μὲν ὄψον ἀγοράζειν, πολὺν δὲ οἶνον; αὐλητὰσ δὲ καὶ μίμουσ καὶ κιθαριστὰσ καὶ θαυματοποιοὺσ συνακτέον, ἔτι δὲ πύκτασ καὶ παγκρατιαστὰσ καὶ παλαιστὰσ καὶ δρομεῖσ καὶ τὸ τοιοῦτον ἔθνοσ, εἴ γε μὴ μέλλει φαύλωσ μηδὲ ἀγεννῶσ ἑστιάσειν τὸ πλῆθοσ. τοιοῦτοσ μὲν γὰρ οὐδεὶσ πώποτε τῶν ὀψοφάγων γέγονεν, ὅστισ ἐπεθύμησε λέοντοσ ἀγρίου ἢ ταύρων ἑκατόν·

οἱ δὲ τοῖσ πολλοῖσ ἀρέσκειν ἐθέλοντεσ οὐ μόνον τούτων ἐπιθυμοῦσιν, ἀλλ̓ ὅσων οὐδὲ εἰπεῖν ἔστιν. οὐ γὰρ ὀλίγοισ λίνοισ, φασίν, ἢ δυσὶν ἢ τρισὶν ἑταίραισ οὐδὲ δέκα Λεσβίσι θηρεύεται δόξα καὶ δῆμοσ ὅλοσ εἰσ πειθὼ καὶ φιλίαν ἄγεται, μυρίων ἀντιπραττόντων·

καὶ φιλοχορευτὴν καὶ φιλοπότην καὶ ὀψοφάγον εἶναι καὶ πάντα δὴ τὰ τοιαῦτα μὴ ὡσ ἕνα ἄνδρα, ἀλλὰ μυρίουσ ἢ δὶσ μυρίουσ ἢ δεκάκισ, ἡλίκησ ἄν ποτε ἐραστὴσ ᾖ πόλεωσ.

ἀεὶ δ̓ ἂν παρὰ τῷ τοιούτῳ καταλάβοισ αὐλῶν συρίγγων τ̓ ἐνοπὴν ὅμαδόν τ̓ ἀνθρώπων.

παρὰ δὲ πλήθουσι τράπεζαι σίτου καὶ κρειῶν, μέθυ δ̓ ἐκ κρητήρων οἰνοχόοι φορέουσι. κνισῆεν δέ τε δῶμα περιστεναχίζεται αὐλῇ ἤματα, νύκτασ δ̓ αὖτε παῤ αἰδοίῃσ ἀλόχοισιν οὐδέποθ̓ εὕδουσιν, οὐδ̓ ἂν πάνυ πολλοὺσ ὑποστορέσωνται τάπητασ. ὥστε τούσ γε φιλόπαιδασ καὶ σφόδρα οἶμαι μακαρίζειν αὑτοὺσ τοῖσ φιλοδόξοισ παραβάλλοντασ, ὅταν αὐτοὶ μὲν ὄρτυγασ ζητῶσιν ἢ ἀλεκτρυόνα ἢ ἀηδόνιον, τοῖσ δὲ ὁρῶσιν ἀνάγκην οὖσαν Ἀμοιβέα ἢ Πῶλον ζητεῖν ἢ τῶν Ὀλυμπίασι νενικηκότων τινὰ πέντε μισθοῦσθαι ταλάντων.

καὶ αὐτοὶ μὲν ἕνα τὸν παιδαγωγὸν ἢ τὸν ἀκόλουθον ἐγάστρισαν· οἱ δὲ ἂν μὴ τοὐλάχιστον ἑκατὸν τῆσ ἡμέρασ πολυτελῶσ ἑστιάσωσιν οὐδὲν αὐτοῖσ ὄφελοσ. τοῖσ μὲν οὖν κάμνουσιν ἡσυχίασ προνοοῦσιν οἱ θεραπεύοντεσ, ὅπωσ καθεύδωσι· τοῖσ δὲ δοξοκόποισ, ὅταν ἡσυχίασ τυγχάνωσι, τότε μάλιστα ὕπνοσ οὐκ ἔπεισιν.

οἱ μὲν οὖν χρημάτων ἢ γένουσ ἐπιτυχόντεσ ἢ τινοσ τῶν τοιούτων ἢ σώματοσ εὐτονίασ ἢ λαλιὰν γοῦν περιποιησάμενοι, καθάπερ ἐπτερωμένοι μόνον οὐ κατ̓ ἄστρων φέρονται, δημαγωγοί τε καὶ ξεναγοὶ καὶ σοφισταὶ λεγόμενοι, δήμουσ καὶ σατράπασ καὶ μαθητὰσ θηρεύοντεσ·

τῶν δὲ ἄλλων ἕκαστοσ τῶν μηδεμίαν χορηγίαν ἐχόντων, ὑπὸ δὲ τῆσ αὐτῆσ νόσου κρατουμένων, περιέρχεται πρὸσ ἕτερον ζῶν καὶ τί περὶ αὐτοῦ λέγει τισ φροντίζων, κἂν μὲν εὐφημήσῃ τισ, ὡσ οἰέται, μακάριοσ καὶ φαιδρόσ, εἰ δὲ μή, ταπεινόσ τε καὶ κατηφὴσ καὶ τοιοῦτον αὑτὸν εἶναι νομίζων ὁποῖον ἂν εἴπῃ τισ.

καὶ δίαιταν μὲν ἢ δίκην ἂν ἔχῃ πρόσ τινα, οὐκ ἀξιοῖ τὸν διαιτητὴν ἢ τὸν δικαστὴν τοῖσ τυχοῦσι προσέχειν μάρτυσιν, αὐτὸσ δ̓ ὑπὲρ ἑαυτοῦ πάντασ ἀξιόχρεωσ ἡγεῖται. τί δὴ κακοδαιμονέστερον ἀνθρώπων ἐπ̓ ἄλλοισ κειμένων καὶ τὸν ἀπαντῶντα κύριον ἐχόντων, πρὸσ ὃν ἀεὶ βλέπειν ἀνάγκη καὶ σκοπεῖν τὸ πρόσωπον ἑκάστου, καθάπερ τοῖσ οἰκέταισ τὸ τῶν δεσποτῶν;

πᾶσα μὲν οὖν ἐστι δουλεία χαλεπή· διάφοροι ̔λέγω δὲ πρεσβύτησ ἀνελεύθεροσ καὶ τούτου παῖδεσ νεανίσκοι πίνειν καὶ σπαθᾶν θέλοντεσ̓ τίσ οὐκ ἂν τῶν ἄλλων οἰκετῶν ὁμολογήσειεν ἀθλιωτέρουσ, ὅταν τοσούτουσ δέῃ θεραπεύειν, καὶ τούτων ἕκαστον ἄλλο τι βουλόμενον καὶ προστάττοντα;

εἰ δέ τισ δημόσιοσ οἰκέτησ εἰή, πρεσβυτῶν νεανίσκων, πενήτων, πλουσίων, ἀσώτων, φιλαργύρων, ποῖόσ τισ ἂν ὁ τοιοῦτοσ εἰή;

οἶμαι δὲ, εἴ τισ ἐν τοιαύτῃ πόλει χρήματα ἔχων ἠναγκάζετο βιοῦν, ἐν ᾗ πᾶσιν ἐξῆν ἁρπάζειν τὰ τοῦ πέλασ καὶ μηδεὶσ νόμοσ ἐκώλυε, παραχρῆμα ἂν ἀπέστη τῶν χρημάτων, εἰ καὶ φιλαργυρίᾳ τοὺσ πώποτε ὑπερβεβλήκει. τοῦτο δὴ νῦν ἐπὶ τῆσ δόξησ ἐστίν. ἐφεῖται γὰρ εἰσ ταύτην τῷ βουλομένῳ τινὰ βλάπτειν καὶ πολίτῃ καὶ ξένῳ καὶ μετοίκῳ. τοῖσ ἀτίμοισ ἀβίωτοσ εὐλόγωσ ὁ βίοσ φαίνεται, καὶ πολλοὶ μᾶλλον αἱροῦνται θάνατον ἢ ζῆν τὴν ἐπιτιμίαν ἀποβαλόντεσ, ὅτι τῷ ἐθελήσαντι τύπτειν ἔξεστι καὶ κόλασισ οὐκ ἔστιν οὐδεμία τοῦ προπηλακίζοντοσ.

οὐκοῦν τὸν δοξοκόπον ἅπασιν ἔξεστι τύπτειν τῷ παντὶ χαλεπωτέρασ πληγὰσ τῶν εἰσ τὸ σῶμα καίτοι τοὺσ μὲν ἀτίμουσ οὐκ ἂν εὑρ́οι τισ ῥᾳδίωσ ὑπό τινοσ τοῦτο πάσχοντασ· τὸ γὰρ νεμεσητὸν οἱ πολλοὶ καὶ τὸν φθόνον εὐλαβοῦνται καὶ τὸ τελευταῖον ἐκ τῶν ἀσθενεστέρων αὐτοῖσ οὐδείσ ἐστι κίνδυνοσ.

οὐδεὶσ οὕτωσ, ὅστισ οὐκ ἂν ἰσχύσαι ῥῆμα εἰπεῖν.

τοιγαροῦν μέτριόσ τισ τῶν ἀρχαίων συνεχῶσ τινοσ αὐτῷ προσφέροντοσ τοιούτουσ λόγουσ, Εἰ μὴ παύσῃ κακῶσ ἀκούων ὑπὲρ ἐμοῦ, κἀγώ, φησιν, ὑπὲρ σοῦ κακῶσ ἀκούσομαι. βέλτιον δὲ ἴσωσ ἦν μηδὲ εἰ λέγει τὴν ἀρχὴν προσποιεῖσθαι.

τὸν οἰκέτην πολλάκισ ἀνειμένον καὶ παίζοντα ὁ δεσπότησ περιπεσὼν κλαίειν ἐποίησε· τὸν δὲ τῆσ δόξησ ἥττονα ὁ βουλόμενοσ ἑνὶ ῥήματι συνέστειλεν. εἴ τισ ἐπῳδὰσ ἠπίστατο τοιαύτασ παρὰ τῆσ Μηδείασ μαθὼν ἢ παρὰ τῶν Θετταλῶν, ὥστε φθεγγόμενοσ τῶν ἀνθρώπων οὓσ ἤθελε ποιεῖν κλαίειν καὶ ὀδυνᾶσθαι μηδενὸσ κακοῦ παρόντοσ, οὐκ ἂν ἐδόκει τυραννὶσ εἶναι ἡ τούτου δύναμισ; πρὸσ οὖν τὸν ἐπὶ δόξῃ κεχαυνωμένον οὐκ ἔστιν οὐδεὶσ ὃσ οὐκ ἔχει ταύτην τὴν ἰσχύν. δύο γὰρ ἢ τρία ῥήματα εἰπὼν εἰσ συμφορὰν καὶ λύπην ἐνέβαλεν. καὶ μὴν εἴ γέ τισ οὕτωσ ἐκ δαιμονίου τινὸσ ἔχοι τὸ σῶμα, ὥστε ἄν τισ αὐτῷ καταράσηται, παραχρῆμα πυρέττειν ἢ τὴν κεφαλὴν ἀλγεῖν, οὗτοσ ἂν ἀθλιώτεροσ ὑπῆρχε τῶν τρισαθλίων·

εἰ δέ τισ οὕτωσ ἀσθενῶσ ἔχει τὴν διάνοιαν, ὥστε εἴ τισ ἐλοιδόρησεν αὐτόν, ἐξίστασθαι παραχρῆμα τὴν ψυχήν, πῶσ οὐχὶ τῷ τοιούτῳ φευκτὸσ ὁ βίοσ; εἰ δέ τισ κρίνοιτο καθ̓ ἑκάστην ἡμέραν περὶ ὅτου δήποτε, ἢ περὶ τοῦ ζῆν ἢ περὶ τῶν χρημάτων, ἆῤ οὐχὶ τῷ παντὶ βέλτιον ἐᾶσαι τοῦτο καὶ μηκέτι τὸ λοιπὸν κινδυνεύειν, εἰ μὲν περὶ χρημάτων, τὰ χρήματα, εἰ δὲ περὶ τοῦ ζῆν, τὸν βίον; τί οὖν;

ὁ περὶ τῆσ δόξησ ἀγὼν οὐκ ἀεὶ τοῖσ ἀνοήτοισ ἐνέστηκεν, οὐ μόνον ἅπαξ τῆσ ἡμέρασ, ἀλλὰ πολλάκισ, οὐδὲ ἐφ̓ ὡρισμένοισ δικασταῖσ, ἀλλὰ πᾶσιν ἁπλῶσ, καὶ τούτοισ ἀνωμότοισ καὶ μήτε μαρτύρων ἐπιστρεφομένοισ μήτε τεκμηρίων; μήτε γὰρ εἰδότεσ μήτε ἀκούοντεσ μήτε λαχόντεσ δικάζουσι, καὶ οὐδὲν αὐτοῖσ διαφέρει πίνουσιν ἤ λουομένοισ τὴν ψῆφον φέρειν·

καὶ τὸ πάντων δεινότατον· ὃν γὰρ ἂν ἀπολύσῃ τήμερον, αὔριον καταδικάζει. οὐκοῦν ἀνάγκη τὸν ὑπὸ τῆσ νόσου ταύτησ ἐχόμενον ὑπεύθυνον περιέρχεσθαι καὶ προσέχειν ἑκάστῳ καὶ δεδοικέναι μή τινα ἑκὼν ἢ ἄκων λυπήσῃ, μάλιστα τῶν ἑτοίμων τινὰ καὶ τῶν εὐτραπέλων.

εἰ γὰρ καὶ σμικρόν, οἱᾶ πολλὰ συμβαίνει, προσκρούσασ τινὶ τύχοι, εὐθὺσ ἐσπάθησε ῥῆμα χαλεπόν· καὶ τοῦτο εἰπών, ἐὰν μὲν ἀποτύχῃ πωσ, οὐδὲν ἧττον ἐτάραξεν· ἐὰν δ̓ ἐπιτύχῃ τοῦ καιρίου, παραχρῆμα ἀνῄρηκεν. πολλοὶ μὲν γὰρ οὕτωσ ἔχουσιν ὥστε ὑπὸ παντὸσ διατρέπεσθαι καὶ διαρρεῖν. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ἐνίοτε ἄλλα ἐπ̓ ἄλλοισ μᾶλλον ἰσχύει· καθάπερ οἶμαι τῶν παιδαρίων ἕκαστον ἰδιότροπόν τινα μορμὼ δέδοικε καὶ ταύτην συνείθισται φοβεῖσθαι ̔τὰ μὲν γὰρ φύσει δειλὰ πᾶν ὅ,τι ἂν δείξῃ τισ ὡσ φοβερὸν βοᾷ̓ πλὴν ἐπί γε τούτων τῶν μειζόνων ἤδη τινά ἐστι πρόσ τινασ.

τὸν πτωχὸν τὸν ἀλαζόνα καὶ θέλοντα φαίνεσθαι Κροῖσον ἐξίστησιν ὁ Ἶροσ· καὶ οὐδὲ τὴν Ὀδύσσειαν ἀναγιγνώσκει διὰ τὸ ἦλθε δ̓ ἐπὶ πτωχὸσ πανδήμιοσ, ὃσ κατὰ ἄστυ πτωχεύεσκ̓ Ἰθάκησ· τὸν ἐκ δούλων ὁ Κέκροψ, τὸν εὐτελῆ τὴν ὄψιν καὶ καλὸν εἶναι βουλόμενον ὁ Θερσίτησ.

ἐὰν μὲν γὰρ εἰσ λίχνον ἢ φιλάργυρον σκώψῃσ ἢ κίναιδον ἢ καθόλου πονηρὸν τὸν ἐπὶ τῇ σωφροσύνῃ κομῶντα καὶ τὴν ἀρετὴν ἐπιγεγραμμένον, ὅλον ἀπολώλεκασ.

ὁ Περσεὺσ τὴν κεφαλὴν τῆσ Γοργόνοσ περιφέρων καὶ ταύτην τοῖσ ἐχθροῖσ δεικνὺσ ἐποίει λίθουσ· οἱ πολλοὶ δὲ ὑφ̓ ἑνὸσ ῥήματοσ, ἐὰν ἀκούσωσι, λίθοι γεγόνασι· αὐτό.

καίτοι φέρε, εἰ καὶ τῶν ὀρνέων τὰσ φωνὰσ συνίεμεν, τῶν κοράκων ἢ κολοιῶν καὶ τῶν ἄλλων ζῴων, οἱο͂ν βατράχων ἢ τεττίγων, δῆλον ὅτι καὶ ταῖσ τούτων φωναῖσ ἂν προσείχομεν, τί λέγει περὶ ἡμῶν ὁ κολοιὸσ ὁ πετόμενοσ ἢ τί φησιν ἡ κίττα καὶ τίνα ἔχει δόξαν. οὐκοῦν εὐτύχημα τὸ μὴ ξυνιέναι.

πόσοι δὴ τῶν ἀνθρώπων τῶν βατράχων εἰσὶν ἀφρονέστεροι καὶ τῶν κολοιῶν; ἀλλ̓ ὅμωσ κινεῖ τὰ παρὰ τούτων ἡμᾶσ καὶ πάνυ κακῶσ διατίθησιν. οὐ μὴν ὅ γ̓ ἀφεὶσ ἐλεύθερον ἑαυτὸν ἐπιστρέφεται τῆσ τῶν πολλῶν φλυαρίασ, ἀλλὰ τῆσ μὲν ἐκείνων ἀδολεσχίασ καταγελᾷ, πάλαι δὴ πρὸσ ἅπαντασ εἰρηκώσ, οὐκ ἀλέγω, ὡσεί με γυνὴ βάλοι ἢ πάϊσ ἄφρων·

κωφὸν γὰρ βέλοσ ἀνδρὸσ ἀνάλκιδοσ οὐτιδανοῖο.

τὸν Ἡρακλέα τὸν τοῦ Διὸσ πόσουσ οἰεί βλασφημεῖν, τοὺσ μὲν ὡσ κλῶπα, τοὺσ δὲ ὡσ βίαιον, τοὺσ δὲ καὶ μοιχὸν λέγειν ἢ τεκνοκτόνον; ἀλλ̓ ὅμωσ οὐδὲν αὐτῷ τούτων ἔμελεν οὐδὲ ἦν ἴσωσ τισ ὁ ταῦτα φανερῶσ λέγων, ἐπεὶ παραχρῆμα ἄν ὑπέσχε τὴν δίκην. εἰ μὴ τῶν ἄλλων καταφρονῆσαι πείσεισ σαυτόν, οὐδέποτε παύσῃ κακοδαιμονῶν, ἀλλ̓ ἀεὶ βίον ἄθλιον ζήσεισ καὶ χαλεπόν, πᾶσιν ὑποκείμενοσ τοῖσ βουλομένοισ λυπεῖν, καὶ τοῦτο δὴ τὸ τοῦ λόγου, λαγὼ βίον ζῶν.

ἀλλ̓ ἐκεῖνοι μὲν τοὺσ κύνασ καὶ τὰ δίκτυα καὶ τοὺσ ἀετοὺσ δεδοίκασι· σὺ δὲ τοὺσ λόγουσ ἐπτηχὼσ καὶ τρέμων περιελεύσῃ, μηδεμίαν φυλακὴν φυλάξασθαι δυνάμενοσ, μηδ̓ ἂν ὁτιοῦν πράττῃσ, μηδ̓ ἄν ὅπωσ βούλῃ διάγῃσ. ἀλλ̓ ἐὰν μὲν ἐμβάλλῃσ συνεχῶσ εἰσ τὴν ἀγοράν, ἀγοραῖοσ ἀκούσῃ καὶ συκοφάντησ· ἐὰν δὲ τοὐναντίον φυλάττῃ τὸ τοιοῦτον καὶ μᾶλλον ᾖσ κατ̓ οἰκίαν καὶ πρὸσ τοῖσ ἑαυτοῦ, δειλὸσ καὶ ἰδιώτησ καὶ τὸ μηδέν·

ἐὰν προνοῇ, εὐήθησ καὶ μαλακόσ· ἐὰν ἐπ̓ ἐργασίασ ᾖσ τινοσ, βάναυσοσ·

ἐὰν σχολάζων περιπατῇσ, ἀργόσ· ἐὰν ἐσθῆτα μαλακωτέραν ἀναλάβῃσ, ἀλαζὼν καὶ τρυφερόσ· ἐὰν ἀνυπόδητοσ ἐν τριβωνίῳ, μαίνεσθαί σε φήσουσιν. Σωκράτην διαφθείρειν τοὺσ νέουσ ἔφασαν, εἰσ τὸ θεῖον ἀσεβεῖν·

καὶ οὐκ εἶπον ταῦτα μόνον· ἧττον γὰρ ἂν ἦν δεινὸν· ἀλλὰ καὶ ἀπέκτειναν αὐτόν, ἀνυποδησίασ δίκην λαμβάνοντεσ. Ἀριστείδην ἐξωστράκισαν Ἀθηναῖοι, καίτοι πεπεισμένοι σαφῶσ ὅτι δίκαιοσ ἦν. τί οὖν δεῖ δόξησ ἐπιθυμεῖν, ἧσ καὶ ἐὰν τύχῃ, πολλάκισ οὐκ ἐπ̓ ἀγαθῷ ἀπώνατο; τῷ Βίωνι δοκεῖ μὴ δυνατὸν εἶναι τοῖσ πολλοῖσ ἀρέσκειν, εἰ μὴ πλακοῦντα γενόμενον ἢ Θάσιον· εὐήθωσ, ἐμοὶ δοκεῖν. πολλάκισ γὰρ οὐδὲ ἐν δείπνῳ δέκα ἀνθρώπων ὁ πλακοῦσ ἤρεσε πᾶσιν, ἀλλ̓ ὁ μὲν ἑώλον εἶναί φησιν, ὁ δὲ θερμόν, ὁ δὲ λίαν γλυκύν· εἰ μὴ νὴ Δία Βίων φησὶν ὅτι καὶ θερμὸν πλακοῦντα καὶ ἑώλον δεῖ γενέσθαι . καθόλου δὲ οὐ τοιοῦτόν ἐστι τὸ πρᾶγμα· πόθεν; ἀλλὰ καὶ μύρον δεῖ καὶ αὐλητρίδα γενέσθαι καὶ μειράκιον ὡραῖον καὶ Φίλιππον τὸν γελωτοποιόν.

λείπεται δὲ ἓν ἴσωσ, ὃ δεήσει γενέσθαι τὸν θέλοντα ἀρέσαι τοῖσ πολλοῖσ, ἀργύριον. οὔκουν, κἂν ἀργύριον γένηταί τισ, εὐθὺσ ἤρεσεν· ἀλλὰ δεῖ ῥάττεσθαι καὶ δάκνεσθαι. τί οὖν ἔτι διώκεισ, ὦ κακόδαιμον, πρᾶγμα ἀκίχητον; μύρον οὔτε στέφανοσ οὔτε οἶνοσ σὺ γένοιό ποτ̓ ἂν οὔτ̓ ἀργύριον.

τῶν πλουσίων ἕκαστοσ ἐοίκε τῷ νομίσματι.

καὶ γὰρ τοῦτο ἐπαινεῖ μὲν οὐδείσ, χρῆται δὲ ἕκαστοσ τῶν λαβόντων· ἔπειτα ὑπὸ τῶν χρωμένων ἐκτρίβεται καὶ τελευταῖον ἐν τοῖσ ἀδοκίμοισ ἐγένετο. κἀκεῖνοσ εἰσ τοὺσ πένητασ παρηγγυήθη καὶ τοὺσ ἀδοκίμουσ, καὶ οὐδεὶσ ἔτι τὸν τοιοῦτον προσίεται τῶν πρότερον τεθαυμακότων, ἀλλ̓ οὐδὲ στρέψασ ἀπορρίπτει. ταῖσ τῶν τραγῳδῶν Ἐρινύσιν ἐοίκεν ἡ δόξα·

τὸ μὲν γὰρ φαινόμενον αὐτῆσ λαμπρὸν ὅμοιον τῇ λαμπάδι, τὴν δὲ μάστιγα τοῖσ κρότοισ τισ ἂν οἶμαι καὶ τῇ βοῇ τῶν πολλῶν προσεικάσειε, τοῖσ δὲ ὄφεσι τοὺσ ἐνίοτε συρίττοντασ. πολλάκισ οὖν ἐν ἡσυχίᾳ τινὰ ὄντα καὶ μηδὲν ἔχοντα κακὸν ἁρπάσασα καὶ τῇ μάστιγι ψοφήσασα ἐξέβαλεν εἰσ πανήγυρίν τινα ἤ θέατρον.

상위

Dio, Chrysostom (디오, 크리소토모스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION