헬라어 문장 검색 - ΔιοΞηρ́Ορατιον

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΛΟΓΟΥ ΑΣΚΗΣΕΩΣ.)

Πολλάκισ ἐπαινέσασ τὸν σὸν τρόπον ὡσ ἀνδρὸσ ἀγαθοῦ καὶ ἀξίου πρωτεύειν ἐν τοῖσ ἀρίστοισ, οὐδέποτε πρότερον ἐθαύμασα ὡσ νῦν. τὸ γὰρ ἡλικίασ τε ἐν τῷ ἀκμαιοτάτῳ ὄντα καὶ δυνάμει οὐδενὸσ λειπόμενον καὶ ἄφθονα κεκτημένον, καὶ πάσησ ἐξουσίασ οὔσησ δἰ ἡμέρασ καὶ νυκτὸσ τρυφᾶν, ὅμωσ ἔτι παιδείασ ὀρέγεσθαι καὶ φιλοκαλεῖν περὶ τὴν τῶν λόγων ἐμπειρίαν καὶ μὴ ὀκνεῖν, μηδὲ εἰ πονεῖν δέοι, σφόδρα μοι ἔδοξε γενναίασ ψυχῆσ καὶ οὐ φιλοτίμου μόνον, ἀλλὰ τῷ ὄντι φιλοσόφου ἔργον εἶναι. καὶ γὰρ τῶν παλαιῶν οἱ ἄριστοι οὐ μόνον ἀκμάζειν μανθάνοντεσ, ἀλλὰ καὶ γηράσκειν ἔφασκον.

πάνυ δὲ σύ μοι δοκεῖσ φρονεῖν, ἡγούμενοσ πολιτικῷ ἀνδρὶ δεῖν λόγων ἐμπειρίασ τε καὶ δυνάμεωσ.

καὶ γὰρ πρὸσ τὸ ἀγαπᾶσθαι καὶ πρὸσ τὸ ἰσχύειν καὶ πρὸσ τὸ τιμᾶσθαι καὶ πρὸσ τὸ μὴ καταφρονεῖσθαι πλείστη ἀπὸ τούτου ὠφέλεια. τίνι μὲν γὰρ μᾶλλον ἄνθρωποι δείσαντεσ θαρροῦσιν ἢ λόγῳ; τίνι δὲ ἐξυβρίζοντεσ καὶ ἐπαιρόμενοι καθαιροῦνται καὶ κολάζονται; τίνι δὲ ἐπιθυμιῶν ἀπέχονται; τίνα δὲ νουθετοῦντα πρᾳότερον φέρουσιν ἢ οὗ λόγῳ εὐφραίνονται; πολλάκισ οὖν ἔστιν ἰδεῖν ἐν ταῖσ πόλεσιν ἀναλίσκοντασ μὲν ἑτέρουσ καὶ χαριζομένουσ καὶ ἀναθήμασι κοσμοῦντασ, ἐπαινουμένουσ δὲ τοὺσ λέγοντασ, ὡσ καὶ αὐτῶν ἐκείνων αἰτίουσ.

διὸ καὶ τῶν ποιητῶν οἱ ἀρχαιότατοι καὶ παρὰ θεῶν τὴν ποίησιν λαβόντεσ οὔτε τοὺσ ἰσχυροὺσ οὔτε τοὺσ καλοὺσ ὡσ θεοὺσ ἔφασαν ὁρᾶσθαι, ἀλλὰ τοὺσ λέγοντασ.

ὅτι μὲν δὴ ταῦτα καὶ συνεώρακασ καὶ ἐπιχειρεῖσ πράττειν, ἐπαινῶ σε καὶ θαυμάζω. χάριν δὲ οὐ τὴν τυχοῦσαν οἶδα ὑπὲρ ἐμαυτοῦ, ὅτι με πρὸσ τὴν διάνοιαν ταύτην καὶ τὸ ἐγχείρημα χρήσιμον σαυτῷ νενόμικασ.

μέχρι νῦν μὲν γάρ, ὥσπερ τισ ἔφη τῶν παλαιῶν αὑτῷ ἱκανὸσ εἶναι μάντισ, κἀγὼ ἐξαρκεῖν ᾤμην ἐμαυτῷ περὶ τοὺσ λόγουσ, μόγισ καὶ τοῦτο. σὺ δέ με ἐπαίρεισ καὶ θαρρεῖν ἀναπείθεισ, εἰ ἀνδρὶ καὶ παιδείασ ἐπὶ πλεῖστον ἥκοντι καὶ τηλικούτῳ δύναμαι χρήσιμοσ εἶναι. δυναίμην δ̓ ἂν τυχόν, ὥσπερ ὁδὸν ἰόντι μάλα ἰσχυρῷ καὶ ἀκμάζοντι παῖσ ἤ τισ πρεσβύτησ ἐνίοτε νομεὺσ ἐπίτομον δείξασ ἢ καὶ λεωφόρον, ἣν οὐκ ἔτυχεν εἰδώσ. ἀλλ̓ ἵνα μὴ πολλὰ πρὸ τοῦ πράγματοσ, ἤδη οἷσ προσέταξασ ἐγχειρητέον.

χωρῆσαι βουλομένῳ καὶ πρὸσ ἀσκήσει γενέσθαι καὶ δύναμιν περιποιήσασθαι ἐναγώνιον ἐτέρων ἔργων τε καὶ πράξεων δεῖ.

οὔτε ἄπειροσ τοῦ ἔργου οὔτε ἀπολιπεῖν τὸ πράττειν δύνασαι οὔτε χρῄζεισ δικανικῆσ δυνάμεώσ τε καὶ δεινότητοσ, ἀλλὰ τῆσ πολιτικῷ ἀνδρὶ πρεπούσησ τε ἅμα καὶ ἀρκούσησ.

τοῦτο μὲν δὴ πρῶτον ἴσθι, ὅτι οὐ δεῖ σοι πόνου καὶ ταλαιπωρίασ ‐ τῷ μὲν γὰρ ἐπὶ πολὺ ἀσκήσαντι ταῦτα ἐπὶ πλεῖστον προάγει, τῷ δὲ ἐπ̓ ὀλίγον χρησαμένῳ συλλήψει τὴν ψυχὴν καὶ ὀκνηρὰν ποιεῖ προσφέρεσθαι, καθάπερ τοὺσ ἀσυνήθεισ περὶ σώματοσ ἄσκησιν εἴ τισ κοπώσειε βαρυτέροισ γυμνασίοισ, ἀσθενεστέρουσ ἐποίησεν ‐ ἀλλὰ ὥσπερ τοῖσ ἀήθεσι τοῦ πονεῖν σώμασιν ἀλείψεωσ δεῖ μᾶλλον καὶ κινήσεωσ συμμέτρου ἢ γυμνασίασ, οὕτω σοὶ περὶ τοὺσ λόγουσ ἐπιμελείασ ἐστὶ χρεία μᾶλλον ἡδονῇ μεμιγμένησ ἢ ἀσκήσεωσ καὶ πόνου.

τῶν μὲν δὴ ποιητῶν συμβουλεύσαιμ̓ ἄν σοι Μενάνδρῳ τε τῶν κωμικῶν μὴ παρέργωσ ἐντυγχάνειν καὶ Εὐριπίδῃ τῶν τραγικῶν, καὶ τούτοισ μὴ οὕτωσ, αὐτὸν ἀναγιγνώσκοντα, ἀλλὰ δἰ ἑτέρων ἐπισταμένων μάλιστα μὲν καὶ ἡδέωσ, εἰ δ̓ οὖν, ἀλύπωσ ὑποκρίνασθαι·

πλείων γὰρ ἡ αἴσθησισ ἀπαλλαγέντι τῆσ περὶ τὸ ἀναγιγνώσκειν ἀσχολίασ. καὶ μηδεὶσ τῶν σοφωτέρων αἰτιάσηταί με ὡσ προκρίναντα τῆσ ἀρχαίασ κωμῳδίασ τὴν Μενάνδρου ἢ τῶν ἀρχαίων τραγῳδῶν Εὐριπίδην·

οὐδὲ γὰρ οἱ ἰατροὶ τὰσ πολυτελεστάτασ τροφὰσ συντάττουσι τοῖσ θεραπείασ δεομένοισ, ἀλλὰ τὰσ ὠφελίμουσ. πολὺ δ̓ ἂν ἔργον εἰή τὸ λέγειν ὅσα ἀπὸ τούτων χρήσιμα· οὐκ ἄπειροσ ὤν.

Ὅμηροσ δὲ καὶ πρῶτοσ καὶ μέσοσ καὶ ὕστατοσ παντὶ παιδὶ καὶ ἀνδρὶ καὶ γέροντι, τοσοῦτον ἀφ̓ αὑτοῦ διδοὺσ ὅσον ἕκαστοσ δύναται λαβεῖν. μέλη δὲ καὶ ἐλεγεῖα καὶ ἰάμβοι καὶ διθύραμβοι τῷ μὲν σχολὴν ἄγοντι πολλοῦ ἄξια· οὐκ ἂν εἰή πρὸσ αὐτὰ σχολή.

τοῖσ δ̓ ἱστορικοῖσ διὰ πολλὰ ἀνάγκη τὸν πολιτικὸν ἄνδρα μετὰ σπουδῆσ ἐντυγχάνειν, ὅτι καὶ ἄνευ τῶν λόγων τὸ ἔμπειρον εἶναι πράξεων καὶ εὐτυχιῶν καὶ δυστυχιῶν οὐ κατὰ λόγον μόνον, ἀλλὰ ἐνίοτε καὶ παρὰ λόγον ἀνδράσι τε καὶ πόλεσι συμβαινουσῶν σφόδρα ἀναγκαῖον πολιτικῷ ἀνδρὶ καὶ τὰ κοινὰ πράττειν προαιρουμένῳ. μεταβολῆσ.

Ἡροδότῳ μὲν οὖν, εἴ ποτε εὐφροσύνησ σοι δεῖ, μετὰ πολλῆσ ἡσυχίασ ἐντεύξῃ. τὸ γὰρ ἀνειμένον καὶ τὸ γλυκὺ τῆσ ἀπαγγελίασ ὑπόνοιαν παρέξει μυθῶδεσ μᾶλλον ἢ ἱστορικὸν τὸ σύγγραμμα εἶναι. τῶν δὲ ἄκρων Θουκυδίδησ ἐμοὶ δοκεῖ καὶ τῶν δευτέρων Θεόπομποσ.

καὶ γὰρ ῥητορικόν τι περὶ τὴν ἀπαγγελίαν τῶν λόγων ἔχει, καὶ οὐκ ἀδύνατοσ οὐδὲ ὀλίγωροσ περὶ τὴν ἑρμηνείαν, καὶ τὸ περὶ τὰσ λέξεισ οὐχ οὕτω φαῦλον ὥστε σε λυπῆσαι. Ἔφοροσ δὲ πολλὴν μὲν ἱστορίαν παραδίδωσι, τὸ δὲ ὕπτιον καὶ ἀνειμένον τῆσ ἀπαγγελίασ σοι οὐκ ἐπιτήδειον. τῶν γε μὴν ῤητόρων τοὺσ ἀρίστουσ τίσ οὐκ ἐπίσταται, Δημοσθένην μὲν δυνάμει τε ἀπαγγελίασ καὶ δεινότητι διανοίασ καὶ πλήθει λόγων πάντασ τοὺσ ῥήτορασ ὑπερβεβληκότα, Λυσίαν δὲ βραχύτητι καὶ ἁπλότητι καὶ συνεχείᾳ διανοίασ καὶ τῷ λεληθέναι τὴν δεινότητα;

πλὴν οὐκ ἂν ἐγώ σοι συμβουλεύσαιμι τὰ πολλὰ τούτοισ ἐντυγχάνειν, ἀλλ̓ Ὑπερείδῃ τε μᾶλλον καὶ Αἰσχίνῃ. τούτων γὰρ ἁπλούστεραί τε αἱ δυνάμεισ καὶ εὐληπτότεραι αἱ κατασκευαὶ καὶ τὸ κάλλοσ τῶν ὀνομάτων οὐδὲν ἐκείνων λειπόμενον. ἂν ἐντυγχάνειν σοι, ἐλαφροτέρῳ τούτων ὄντι καὶ ἐμφαίνοντί τινα ἐν τοῖσ λόγοισ ἁπλότητα καὶ γενναιότητα τοῦ τρόπου.

ἐνταῦθα δή φημι δεῖν, κἂν εἴ τισ ἐντυχὼν τῇ παραινέσει τῶν πάνυ ἀκριβῶν αἰτιάσεται, μηδὲ τῶν νεωτέρων καὶ ὀλίγον πρὸ ἡμῶν ἀπείρωσ ἔχειν·

λέγω δὲ τῶν περὶ Ἀντίπατρον καὶ Θεόδωρον καὶ Πλουτίωνα καὶ Κόνωνα καὶ τὴν τοιαύτην ὕλην.

αἱ γὰρ τούτων δυνάμεισ καὶ ταύτῃ ἂν εἰε͂ν· ἡμῖν ὠφέλιμοι, ᾗ οὐκ ἂν ἐντυγχάνοιμεν αὐτοῖσ δεδουλωμένοι τὴν γνώμην, ὥσπερ τοῖσ παλαιοῖσ. ὑπὸ γὰρ τοῦ δύνασθαί τι τῶν εἰρημένων αἰτιάσασθαι μάλιστα θαρροῦμεν πρὸσ τὸ τοῖσ αὐτοῖσ ἐπιχειρεῖν καὶ ἥδιόν τισ παραβάλλει αὑτὸν ᾧ πείθεται συγκρινόμενοσ οὐ καταδεέστεροσ, ἐνίοτε δὲ καὶ βελτίων ἂν φαίνεσθαι. τρέψομαι δὲ ἤδη ἐπὶ τοὺσ Σωκρατικούσ, οὓσ δὴ ἀναγκαιοτάτουσ εἶναί φημι παντὶ ἀνδρὶ λόγων ἐφιεμένῳ.

ὥσπερ γὰρ οὐδὲν ὄψον ἄνευ ἁλῶν γεύσει κεχαρισμένον, οὕτωσ λόγων οὐδὲν εἶδοσ ἔμοιγε δοκεῖ ἀκοῇ προσηνὲσ ἂν γενέσθαι χάριτοσ Σωκρατικῆσ ἄμοιρον. ἐπαινεῖν καὶ ἐντυγχάνειν αὐτοῖσ οὐ τὸ τυχόν.

Ξενοφῶντα δὲ ἔγωγε ἡγοῦμαι ἀνδρὶ πολιτικῷ καὶ μόνον τῶν παλαιῶν ἐξαρκεῖν δύνασθαι· εἴτε ἐν πολέμῳ τισ στρατηγῶν εἴτε πόλεωσ ἀφηγούμενοσ, εἴτε ἐν δήμῳ λέγων εἴτε ἐν βουλευτηρίῳ, εἴτε καὶ ἐν δικαστηρίῳ μὴ ὡσ ῥήτωρ ἐθέλοι μόνον, ἀλλὰ καὶ ὡσ πολιτικὸσ καὶ βασιλικὸσ ἀνὴρ τὰ τῷ τοιούτῳ προσήκοντα ἐν δίκῃ εἰπεῖν·

πάντων ἄριστοσ ἐμοὶ δοκεῖ καὶ λυσιτελέστατοσ πρὸσ ταῦτα πάντα Ξενοφῶν. τά τε γὰρ διανοήματα σαφῆ καὶ ἁπλᾶ καὶ παντὶ ῥᾴδια φαινόμενα, τό τε εἶδοσ τῆσ ἀπαγγελίασ προσηνὲσ καὶ κεχαρισμένον καὶ πειστικόν, πολλὴν μὲν ἔχον πιθανότητα, πολλὴν δὲ χάριν καὶ ἐπιβολήν, ὥστε μὴ λόγων δεινότητι μόνον, ἀλλὰ καὶ γοητείᾳ ἐοικέναι τὴν δύναμιν. εἰ γοῦν ἐθελήσειασ αὐτοῦ τῇ περὶ τὴν Ἀνάβασιν πραγματείᾳ σφόδρα ἐπιμελῶσ ἐντυχεῖν, οὐδένα λόγον εὑρήσεισ τῶν ὑπὸ σοῦ λεχθῆναι δυνησομένων, ὃν οὐ διείληπται καὶ κανόνοσ ἂν τρόπον ὑπόσχοι τῷ πρὸσ αὐτὸν ἀπευθῦναι ἢ μιμήσασθαι βουλομένῳ.

εἴτε γὰρ θαρρῦναι τοὺσ σφόδρα καταπεπτωκότασ χρήσιμον πολιτικῷ ἀνδρί, καὶ πολλάκισ ὡσ χρὴ τοῦτο ποιεῖν δείκνυσιν· παρακαλέσαι, οὐδεὶσ Ἑλληνικῆσ φωνῆσ ἐπαϊών οὐκ ἂν ἐπαρθείη τοῖσ προτρεπτικοῖσ Ξενοφῶντοσ λόγοισ ἑ̓μοὶ γοῦν κινεῖται ἡ διάνοια καὶ ἐνίοτε δακρύω μεταξὺ διὰ τοσούτων ἐτῶν τοῖσ λόγοισ ἐντυγχάνων̓ εἴτε μέγα φρονοῦσι καὶ ἐπηρμένοισ ὁμιλῆσαι φρονίμωσ καὶ μήτε παθεῖν τι ὑπ̓ αὐτῶν δυσχερανάντων μήτε ἀπρεπῶσ δουλῶσαι τὴν αὑτοῦ διάνοιαν καὶ τὸ ἐκείνοισ κεχαρισμένον ἐκ παντὸσ ποιῆσαι, καὶ ταῦτα ἔνεστιν.

καὶ ἀπορρήτοισ δὲ λόγοισ ὡσ προσήκει χρήσασθαι καὶ πρὸσ στρατηγοὺσ ἄνευ πλήθουσ καὶ πρὸσ πλῆθοσ οὐ κατὰ ταὐτὸ, καὶ βασιλικοῖσ τίνα τρόπον διαλεχθῆναι, καὶ ἐξαπατῆσαι ὅπωσ πολεμίουσ μὲν ἐπὶ βλάβῃ, φίλουσ δ̓ ἐπὶ τῷ συμφέροντι, καὶ μάτην ταραττομένοισ ἀλύπωσ τἀληθὲσ καὶ πιστῶσ εἰπεῖν, καὶ τὸ μὴ ῥᾳδίωσ πιστεύειν τοῖσ ὑπερέχουσι, καὶ οἷσ καταστρατηγοῦσι καὶ καταστρατηγοῦνται ἄνθρωποι, πάντα ταῦτα ἱκανῶσ τὸ σύνταγμα περιέχει.

ἅτε γὰρ οἶμαι μιγνὺσ ταῖσ πράξεσι τοὺσ λόγουσ, οὐκ ἐξ ἀκοῆσ παραλαβὼν οὐδὲ μιμησάμενοσ, ἀλλ̓ αὐτὸσ πράξασ ἅμα καὶ εἰπών, πιθανωτάτουσ ἐποίησεν ἐν ἅπασί τε τοῖσ συντάγμασι καὶ ἐν τούτῳ μάλιστα, οὗ ἐπιμνησθεὶσ ἐτύγχανον.

καὶ εὖ ἴσθι, οὐδένα σοι τρόπον μεταμελήσει, ἀλλὰ καὶ ἐν βουλῇ καὶ ἐν δήμῳ ὀρέγοντόσ σοι χεῖρα αἰσθήσῃ τοῦ ἀνδρόσ, εἰ αὐτῷ προθύμωσ καὶ φιλοτίμωσ ἐντυγχάνοισ. γράφειν μὲν οὖν οὐ συμβουλεύω σοι αὐτῷ ἀλλ̓ ἢ σφόδρα ἀραιῶσ, ἐπιδιδόναι δὲ μᾶλλον.

πρῶτον μὲν γὰρ ὁμοιότεροσ τῷ λέγοντι ὁ ὑπαγορεύων τοῦ γράφοντοσ·

ἔπειτα ἐλάττονι πόνῳ γίγνεται· ἔπειτα πρὸσ δύναμιν μὲν ἧττον συλλαμβάνει τοῦ γράφειν, πρὸσ ἕξιν δὲ πλεῖον. πλάσματα, ἀλλ̓, εἴπερ ἄρα, τινὰ τῶν λόγων, οἷσ ἂν ἡσθῇσ ἐντυγχάνων, μάλιστα τῶν Ξενοφωντείων, ἢ ἀντιλέγοντα τοῖσ εἰρημένοισ ἢ τὰ αὐτὰ ἕτερον τρόπον ὑποβάλλοντα.

ἀναλαμβάνειν μέντοι, εἴ σοι ῥᾴδιον μεμνῆσθαι, τὰ ἐκείνων ἄμεινον.

τῷ τε γὰρ τρόπῳ τῆσ ἀπαγγελίασ καὶ τῇ ἀκριβείᾳ τῶν διανοημάτων πάνυ συνήθεισ ποιεῖ. λέγω δὲ οὐχ ἵνα σύνταγμά τι ὅλον, ὥσπερ οἱ παῖδεσ, εἴρων συνάπτῃσ, ἀλλ̓ ἵνα, εἴ τί σοι σφόδρα ἀρέσειε, τοῦτο κατάσχῃσ. πλείονα περὶ τούτου μειρακίῳ ἂν ἔγραψα, σοὶ δὲ ἀρκεῖ τοσαῦτα. καὶ γὰρ εἰ ἐλάχιστα ἀναλάβοισ, πολὺ ὀνήσει·

καὶ εἰ δυσκόλωσ ἔχοισ καὶ μετὰ ὀδύνησ πράττοισ, οὐκ ἐξ ἅπαντοσ ἀναγκαῖον. ἀλλὰ ἐοίκα μὲν πάνυ μηκῦναι τὴν συμβουλίαν·

σὺ δὲ αἴτιοσ ἀναπείσασ καὶ προκαλεσάμενοσ· ὥσπερ οἱ ἐν πάλῃ ὑπερέχοντεσ τοῖσ ἀσθενεστέροισ ὑπείκοντεσ ἐνίοτε ἐποίησαν αὐτοὺσ πείθεσθαι ἰσχυροτέρουσ εἶναι· καὶ σὺ ἐοίκασ, ἃ κρεῖττον τυγχάνεισ εἰδώσ, ἐμὲ προτρέψαι ὡσ ἔλαττον ἐπισταμένῳ γράψαι. βουλοίμην δ̓ ἄν, εἴ σοι κεχαρισμένον εἰή, καὶ ἐν τῷ αὐτῷ ποτε ἡμᾶσ γενέσθαι, ἵνα καὶ ἐντυγχάνοντεσ τοῖσ παλαιοῖσ καὶ διαλεγόμενοι περὶ αὐτῶν χρήσιμοί τι γενοίμεθα· ὥσπερ τοῖσ ζωγράφοισ καὶ πλάσταισ οὐκ ἀπόχρη εἰπεῖν ὅτι δεῖ τοιάδε τὰ χρώματα εἶναι καὶ τοιάσδε τὰσ γραμμάσ, ἀλλὰ μεγίστη ὠφέλεια, εἴ τισ αὐτοὺσ ἢ γράφοντασ ἢ πλάττοντασ ἴδοι·

καὶ ὡσ τοῖσ παιδοτρίβαισ οὐκ ἀρκεῖ εἰπεῖν τὰ παλαίσματα, ἀλλὰ καὶ δεῖξαι ἀνάγκη τῷ μαθησομένῳ·

οὕτω καὶ ἐν ταῖσ τοιαύταισ συμβουλίαισ πλείων ἡ ὠφέλεια γίγνοιτ̓ ἄν, εἴ τισ αὐτὸν πράττοντα ἴδοι τὸν συμβεβουλευκότα. ὡσ ἔγωγε, καὶ εἰ ἀναγιγνώσκειν με δέοι σοῦ ἀκροωμένου, τῆσ σῆσ ἕνεκα ὠφελείασ οὐκ ἂν ὀκνήσαιμι, στέργων τέ σε καὶ τῆσ φιλοτιμίασ ἀγάμενοσ καὶ τῆσ πρὸσ ἐμὲ τιμῆσ χάριν εἰδώσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΛΟΓΟΥ ΑΣΚΗΣΕΩΣ.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΛΟΓΟΥ ΑΣΚΗΣΕΩΣ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION