헬라어 문장 검색 - ΔιοΞηρ́Ορατιον

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΚΑΛΛΟΥΣ.)

Δ. Ὡσ ὑψηλὸσ ὁ νεανίσκοσ καὶ ὡραῖοσ· ἔτι δὲ ἀρχαῖον αὐτοῦ τὸ εἶδοσ, οἱο͂ν ἐγὼ οὐχ ἑώρακα τῶν νῦν, ἀλλ̓ ἢ τῶν Ὀλυμπίασιν ἀνακειμένων τῶν πάνυ παλαιῶν· αἱ δὲ τῶν ὕστερον εἰκόνεσ ἀεὶ χείρουσ καὶ ἀγεννεστέρων φαίνονται, τὸ μέν τι ὑπὸ τῶν δημιουργῶν, τὸ δὲ πλέον καὶ αὐτοὶ τοιοῦτοί εἰσιν. ‐ Ἦ δεινὸν λέγεισ, εἰ ὥσπερ φυτόν τι ἢ ζῷον ἐκλελοίπασι τῷ χρόνῳ οἱ καλοί, οἱο͂ν δή φασι τοὺσ λέοντασ παθεῖν τοὺσ ἐν τῇ Εὐρώπῃ· οὐ γὰρ ἔτι αὐτῶν εἶναι τὸ γένοσ·

πρότερον δὲ ἦσαν καὶ περὶ Μακεδονίαν καὶ ἐν ἄλλοισ τόποισ· εἰ οὕτωσ οἴχεται δὴ κάλλοσ ἐξ ἀνθρώπων.

‐ Δ. Τό γε ἀνδρεῖον, ὦ βέλτιστε· τὸ μέντοι γυναικεῖον ἴσωσ πλεονάζει. ἀνὴρ δὲ καλὸσ σπάνιον μὲν εἰ γίγνεται νῦν, καὶ γενόμενοσ τοὺσ πλείστουσ λανθάνει, πολλῷ μᾶλλον ἢ οἱ καλοὶ ἵπποι τοὺσ ὀρεωκόμουσ. εἰ δ̓ ἄρα καὶ ἅψαιντο τῶν τοιούτων, μεθ̓ ὕβρεωσ καὶ πρὸσ οὐδὲν ἀγαθόν· ὥστε μοι δοκοῦσι καὶ οἱ γενόμενοι ταχὺ λήγειν καὶ ἀφανίζεσθαι. οὐ γὰρ μόνον ἡ ἀρετὴ ἐπαίνῳ αὔξεται, ἀλλὰ καὶ τὸ κάλλοσ ὑπὸ τῶν τιμώντων αὐτὸ καὶ σεβομένων· ἀμελούμενον δὲ καὶ οὐδενὸσ εἰσ αὐτὸ βλέποντοσ ἢ πονηρῶν βλεπόντων σβέννυται, ὥσπερ τὰ κάτοπτρα. καὶ ἡμᾶσ χρὴ ἀναρχίαν ἀναγράφειν τὸν παρόντα καιρόν, ὡσ οὐδενὸσ ὄντοσ καλοῦ;

‐ Δ.

Ναὶ μὰ Δία, πλὴν ὡσ Πέρσαι γε ἐνόμιζον· Ἑλλήνων δὲ οὐδεὶσ ἢ εἴ τισ, ἐκ τῶν τριάκοντα. ἢ οὐκ οἶσθα Κριτίαν τὸν τῶν τριάκοντα, ὅτι κάλλιστον ἔφη εἶδοσ ἐν τοῖσ ἄρρεσι τὸ θῆλυ, ἐν δ̓ αὖ ταῖσ θηλείαισ τοὐναντίον;

οὐκοῦν δικαίωσ Ἀθηναῖοι νομοθέτην αὐτὸν εἵλοντο ἐπί γε τῷ μεταγράψαι τοὺσ παλαιοὺσ νόμουσ, ὃσ οὐδένα αὐτῶν ἔλιπεν. ‐ Εἰε͂ν· οἱ δὲ Πέρσαι πῶσ ἐνόμιζον; ‐ Δ.

Οὐ γὰρ φανερόν, ὅτε εὐνούχουσ ἐποίουν τοὺσ καλούσ, ὅπωσ αὐτοῖσ ὡσ κάλλιστοι ὦσιν; τοσοῦτον διαφέρειν ᾤοντο πρὸσ κάλλοσ τὸ θῆλυ. σχεδὸν δὲ καὶ πάντεσ οἱ βάρβαροι, ᾗπερ τὰ ἄλλα ζῷα, διὰ τὸ μόνον τὰ ἀφροδίσια ἐννοεῖν. ὡσ οὖν λέγεται Δαίδαλοσ ποιῆσαι τὸν ταῦρον ἐξαπατῶν, περιτεῖναι τῷ ξύλῳ δέρμα βοόσ, κἀκεῖνοι γυναικὸσ εἶδοσ περιτιθέασι τοῖσ ἄρρεσιν, ἄλλωσ δὲ οὐκ ἐπίστανται ἐρᾶν. ἴσωσ δὲ καὶ ἡ τροφὴ αἰτία τοῖσ Πέρσαισ, τὸ μέχρι πολλοῦ τρέφεσθαι ὑπό τε γυναικῶν καὶ εὐνούχων τῶν πρεσβυτέρων, παῖδασ δὲ μετὰ παίδων καὶ μειράκια μετὰ μειρακίων μὴ πάνυ συνεῖναι μηδὲ γυμνοῦσθαι ἐν παλαίστραισ καὶ γυμνασίοισ. ὅθεν ἐγὼ οἶμαι ξυμβῆναι αὐτοῖσ τὸ ταῖσ μητράσι μίγνυσθαι·

ὥσπερ οἱ πῶλοι, ἐπειδὰν ἁδρότεροι ὄντεσ ἀκολουθῶσιν ἔτι ταῖσ μητράσιν, ἐπιβαίνειν ζητοῦσιν. τὸ μέντοι τῆσ τροφῆσ καὶ ἐνταῦθα δείκνυσι τὴν ἰσχύν.

κάλλιον μὲν γὰρ δὴ πολὺ ἵπποσ ὄνου, οἱ δέ γε ὄνοι οὐκ ἐπιθυμοῦσιν ἵππων διὰ τὴν φύσιν, εἰ μὴ ὃσ ἂν ᾖ τεθραμμένοσ ἵππου γάλακτι· ὁμοίωσ δὲ καὶ ἵπποσ πωλευθεὶσ ὑπὸ ὄνου τὸ αὐτὸ πάσχει. ἐν δὲ τοῖσ ἀνθρώποισ καὶ ἡ ἐξουσία παράνομόν τί ἐστι. Νέρωνα γοῦν πάντεσ ἐπιστάμεθα ἐφ̓ ἡμῶν ὅτι οὐ μόνον ἐξέτεμε τὸν ἐρώμενον, ἀλλὰ καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ μετωνόμασε γυναικεῖον, τῆσ αὑτοῦ ἐρωμένησ καὶ γυναικόσ, ἧσ ἐκεῖνοσ ἐπιθυμήσασ ἔγημεν, ἀναφανδὸν εἴρξασ τὴν πρόσθεν, ἐφ̓ ᾗ τὴν βασιλείαν εἰλήφει. ‐ Καὶ τί ἦν τὸ ὄνομα τῇ γυναικί, ὃ τῷ εὐνούχῳ ἔθετο;

‐ Δ. Τί δὲ σοὶ τοῦτο; πάντωσ γὰρ οὐ Ῥοδογούνη ἐλέγετο. ἀλλ̓ ἐκεῖνόσ γε καὶ τὰσ ἐν τῇ κεφαλῇ τρίχασ διεκέκριτο, καὶ παιδίσκαι ἠκολούθουν, ὁπότε βαδίζοι, καὶ ἀμπείχετο ἐσθῆτα γυναικείαν καὶ τά γε ἄλλα οὕτωσ ἠναγκάζετο ποιεῖν·

τέλοσ δὲ προυτέθησαν μεγάλαι τιμαὶ καὶ χρήματα ἄπειρα τὸ πλῆθοσ, ὅστισ αὐτὸν γυναῖκα ποιήσειεν. ‐ Ἦ οὖν καὶ ὑπέσχοντο;

Δ. Τί δὲ οὐκ ἔμελλον ἐκείνῳ ὑποσχέσθαι τοσαῦτα διδόντι; ἢ οὐκ οἶσθα τὴν δύναμιν τοῦ διδόντοσ ὅση ἐστίν; ὅπου γε καὶ ὁπόταν βασιλέα ἀποδεῖξαι δέῃ, τὸν πλουσιώτατον αἱροῦνται καὶ παῤ οὗ ἂν ἐλπίσωσιν ὡσ πλεῖστον ἀργύριον λήψεσθαι, τὰ δὲ ἄλλα οὐδὲν φροντίζουσιν ὁποῖοσ ἂν ᾖ, κἂν μέλλῃ πάντασ διατεμεῖν παραλαβὼν τὴν ἀρχήν, τούσ τε ἄλλουσ ἅπαντασ καὶ αὐτοὺσ ἐκείνουσ τοὺσ εἰληφότασ τὰ χρήματα, καὶ ἔτι πάντων αὐτοὺσ καὶ τῶν ὑπαρχόντων ἀφαιρήσεσθαι. τούτῳ δὴ μάλιστα περιῆν ὁ Νέρων, καὶ οὐδεὶσ ἀντέλεγεν αὐτῷ περὶ οὐδενὸσ ὅ,τι εἴποι οὐδ̓ ἀδύνατον ἔφη εἶναι ὃ κελεύσειεν, οὐδ̓ εἰ πέτεσθαι κελεύοι τινά, ἀλλὰ καὶ τοῦτο ὑπέσχετο αὐτῷ, καὶ συχνὸν χρόνον ἐτρέφετο ἔνδον παῤ αὐτῷ ἐν τοῖσ βασιλείοισ, ὡσ πτησόμενοσ.

μόνοσ γὰρ δὴ οὐδένα τρόπον ἐφείδετο χρημάτων, οὔτε διδοὺσ οὔτε λαμβάνων. διὰ μόνην μέντοι ταύτην τὴν ὕβριν καὶ ἀπέθανε τὴν εἰσ τὸν εὐνοῦχον. ὀργισθεὶσ γὰρ ἐξήνεγκεν αὐτοῦ τὰ βουλεύματα τοῖσ περὶ αὐτόν· καὶ οὕτωσ ἀπέστησαν ἀπ̓ αὐτοῦ καὶ ἠνάγκασαν ὅτῳ ποτὲ τρόπῳ ἀπολέσθαι αὐτόν· οὐδέπω γὰρ καὶ νῦν τοῦτό γε δῆλόν ἐστιν·

ἐπεὶ τῶν γε ἄλλων ἕνεκεν οὐδὲν ἐκώλυεν αὐτὸν βασιλεύειν τὸν ἅπαντα χρόνον, ὅν γε καὶ νῦν ἔτι πάντεσ ἐπιθυμοῦσι ζῆν. οἱ δὲ πλεῖστοι καὶ οἰόνται, καίπερ τρόπον τινὰ οὐχ ἅπαξ αὐτοῦ τεθνηκότοσ, ἀλλὰ πολλάκισ μετὰ τῶν σφόδρα οἰηθέντων αὐτὸν ζῆν. ‐ Σὺ μὲν ἀεὶ λόγουσ ἀνευρίσκεισ, ὥστε διασύρειν τὰ τῶν ἀνθρώπων, καὶ νῦν ἐξ οὐδενόσ, ὡσ εἰπεῖν, ἐπὶ ταῦτα ἦλθεσ. ὃ δὲ ἐβουλόμην ἐρέσθαι, οὐκ εἰάσασ.

‐ Δ.

Ἴσωσ γάρ μου καταφρονεῖσ καὶ ἡγῇ με ληρεῖν, ὅτι οὐ περὶ Κύρου καὶ Ἀλκιβιάδου λέγω, ὥσπερ οἱ σοφοὶ, ἔτι καὶ νῦν, ἀλλὰ Νέρωνοσ καὶ τοιούτων πραγμάτων νεωτέρων τε καὶ ἀδόξων μνημονεύω. τούτου δὲ αἴτιον τὸ μὴ πάνυ φιλεῖν τοὺσ τραγῳδοὺσ μηδὲ ζηλοῦν· ἐπεὶ οἶδα ὅτι αἰσχρόν ἐστιν ἐν τραγῳδίᾳ τοὺσ νῦν ὄντασ ὀνομάζειν, ἀλλ̓ ἀρχαίου τινὸσ δεῖ πράγματοσ καὶ οὐδὲ πάνυ πιστοῦ.

οἱ μὲν οὖν ἔμπροσθεν οὐκ ᾐσχύνοντο τοὺσ τότε ὄντασ ὀνομάζειν καὶ λέγοντεσ καὶ γράφοντεσ· οἱ δὲ νῦν ἐκείνουσ ἐξ ἅπαντοσ ὀνομάζειν ζητοῦσιν. ᾗτινι δὲ τῇ σοφίᾳ πράττουσιν αὐτὸ ἐγώ σοι ἐρῶ ‐ καὶ μὴ πάντα φλυαρεῖν με φῇσ·

ἀλλ̓ ἴσωσ πολλοῦ δέω ‐ πάντωσ γάρ τινι τῶν βιβλιοπωλῶν προσέσχηκασ. ‐ Διὰ τί δὴ τοῦτό με ἐρωτᾷσ; ‐ Δ. Ὅτι εἰδότεσ τὰ ἀρχαῖα τῶν βιβλίων σπουδαζόμενα, ὡσ ἄμεινον γεγραμμένα καὶ ἐν κρείττοσι βυβλίοισ, οἱ δὲ τὰ φαυλότατα τῶν νῦν καταθέντεσ εἰσ σῖτον, ὅπωσ τό γε χρῶμα ὅμοια γένηται τοῖσ παλαιοῖσ, καὶ προσδιαφθείροντεσ ἀποδίδονται ὡσ παλαιά. ἀλλὰ τί ἦν, ὃ πάλαι δὴ ἐρέσθαι σπεύδεισ; ‐ Περὶ τοῦδε τοῦ νεανίσκου, ὅστισ τέ ἐστι καὶ οὗτινοσ ·

ὡσ ἐγὼ οὐδένα πώποτε οὕτωσ ἐξεπλάγην.

ἡ μὲν γὰρ ἡλικία παῖδα αὐτὸν ἐνδείκνυσιν ἑκκαίδεκα ἴσωσ ἢ ἑπτακαίδεκα ἐτῶν· τὸ δὲ μέγεθοσ οὐδενὸσ ἧττον τῶν ἀνδρῶν· ἡ δὲ αἰδὼσ τοσαύτη ὥστε καὶ τὸν προσιόντα αἰδεῖσθαι εὐθὺσ ποιεῖ. καὶ οὐκ ἔστιν ἐπὶ πλέον αὐτοῦ εἰσ τὸ πρόσωπον ὁρᾶν, εἰ μὴ καὶ αὐτὸσ ἀποβλέψειεν ἀπὸ τύχησ. οὐδεὶσ γὰρ οὕτωσ ἀναιδὴσ οὐδὲ λίθινόσ ἐστιν ὅστισ ὑπομενεῖ καὶ ἀντιστήσεται ὁρῶν αὐτόν, ἀλλ̓ εὐθὺσ ἀνάγκη τραπῆναι καὶ μεταβαλέσθαι τὼ ὀφθαλμώ. τοῦτο δὲ ἐγὼ τὸ πάθοσ πάνυ θαυμάζω, ὅτι τὸ κάλλοσ, ἐὰν μετὰ αἰδοῦσ ᾖ, καὶ τοὺσ ἀναιδεῖσ τρέπει τε καὶ ἀναγκάζει αἰδεῖσθαι. ‐ Δ.

Ἴσωσ γὰρ οὐ προσενόησασ τὸ ἐν τοῖσ ὕδασι γιγνόμενον. ‐ Τί δή; ‐ Δ. Ότι τοῦ ἡλίου ἐπιλάμψαντοσ εἰσ τὸ κατ̓ εὐθὺ μάλιστα ἀντιλάμπει. καὶ ἴσωσ ἑώρακασ ἐν τοῖσ τοίχοισ τὸ κινούμενον καὶ περιτρέχον φῶσ, οὐκ ὂν ἀληθινόν, ἀλλ̓ ἀπὸ τῆσ ἐν τοῖσ ὕδασιν αὐγῆσ τοῦ ἡλίου γεγονὸσ πρὸσ τὸ μάλιστα κατ̓ εὐθύ. τοιοῦτον οὖν τι καὶ ἀπὸ τῆσ ἀληθινῆσ αἰδοῦσ ἀντιλάμπει τε καὶ ποιεῖ δοκεῖν αἰδεῖσθαι τοὺσ ὁρῶντασ· ἔπειτ̓ εὐθὺσ ἀπελθόντεσ ἀναιδεῖσ εἰσιν.

‐ Ὡσ ἔμοιγε καὶ ὁ παιδοτρίβησ ἐδόκει καὶ αὐτὸσ οἱο͂ν ἐνθουσιῶν τε καὶ ἐκπεπληγμένοσ. ‐ Δ.

Οὐκοῦν ἔτι μᾶλλον θαυμάσεισ, ἐπειδάν πύθῃ ὅτι οὗτοσ τοιοῦτοσ ὢν οὐδενὸσ ἐστιν. ‐ Πῶσ λέγεισ μηδενὸσ εἶναι αὐτόν; ‐ Δ. Οὕτωσ ὅπωσ σὺ ἐπύθου ὅτου ἐστίν. οἶμαι γὰρ ἐρωτᾶν σε ὅτου υἱόσ ἐστιν. ‐ Ἀλλ̓ ἦ τῶν Σπαρτῶν ἐστιν εἷσ; ‐ Δ. Πρέποι μὲν ἂν τῷ μεγέθει αὐτοῦ καὶ τῇ ἀνδρείᾳ, εἴ γε ἐπιεικεῖσ ἦσαν καὶ φιλάνθρωποι τὰσ φύσεισ, ὥσπερ ὅδε, ἀλλὰ μὴ παντελῶσ σκληροὶ καὶ ἄγριοι τῆσ γῆσ τὰ τέκνα· ἐπεὶ τό γε σῶμα οὐ φαύλωσ εἰκάζεισ Βοιωτίῳ μᾶλλον εἰκάζων αὐτὸ ἢ Λακωνικῷ τε καὶ Ἀττικῷ. ὅτι μὲν γὰρ Ἑλληνικὸν ἄκρωσ ἐστὶν οὐ δεῖ δήπου ἀμφιγνοῆσαι. ‐ τι γὰρ; εἰή τισ ἂν τοῦ γένουσ διαφορὰ πρόσ γε τὸ κάλλοσ;

ἢ οὐδένα οἰεί γίγνεσθαι ἐν τοῖσ βαρβάροισ καλόν; ‐ Δ.

Ἀλλ̓ οὐκ οἰεί τὸ μέν τι βαρβαρικὸν εἶναι ὥσπερ εἶδοσ καὶ κάλλοσ, τὸ δὲ Ἑλληνικόν, ὥσπερ καὶ φωνὴν καὶ ἐσθῆτα, ἢ ὁμοίωσ σοι δοκεῖ γενέσθαι καλὸσ Ἀχιλλεύσ τε καὶ Ἕκτωρ; ‐ Οὐ γὰρ μόνον ὡσ περὶ ἀνδρείου τοῦ Ἕκτοροσ ὁ ποιητὴσ διέξεισιν; ‐ Δ. Ὅπου γε τὰσ ναῦσ ἐμπίμπρησιν· οὐ γὰρ οἶμαι περὶ κάλλουσ ἔπρεπεν αὐτοῦ τι μεμνῆσθαι. τελευτήσαντοσ δὲ καὶ γυμνωθέντοσ ἐκπλαγῆναί φησιν αὐτοῦ τὸ κάλλοσ τοὺσ Ἀχαιοὺσ ἰδόντασ, οὕτω πωσ λέγων· οἳ καὶ θηήσαντο φυὴν καὶ εἶδοσ ἀγητὸν Ἕκτοροσ. οὐ γὰρ ἦν αὐτοῖσ πρότερον οἶμαι σχολὴ θηήσασθαι αὐτὸν ἀκριβῶσ·

καὶ τὰ ἄλλα σχεδὸν σαφέστερον ἐπέξεισιν ἢ περὶ ἄλλου τινὸσ τῶν καλλίστων. τήν τε γὰρ κεφαλὴν χαρίεσσαν αὐτοῦ φησιν εἶναι καὶ τὴν κόμην πάνυ μέλαιναν καὶ τὸ σῶμα οὐ σκληρόν. περὶ δὲ τοῦ Ἀχιλλέωσ εἴδουσ οὐδὲν λέγει καθ̓ ἕκαστον ἀλλ̓ ἢ τῆσ κόμησ, ὅτι ξανθὸσ ἦν, καὶ περὶ τῆσ Εὐφόρβου κόμησ καὶ Πατρόκλου ὡσ μάλιστα ἐν ἀκμῇ τελευτησάντων, καὶ περὶ τῶν ἄλλων σμικρόν τι περὶ ἑκάστου καὶ ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν τῶν καλλίστων. πλὴν ὅτι γε οὐδεὶσ ἂν εἴποι τούσδε ὁμοίωσ ἂν εἶναι καλούσ, οὐδὲ Ἀλέξανδρον ἢ Εὔφορβον ἢ Τρωίλον·

ἐοικέναι τι Μενελάῳ καὶ Πατρόκλῳ καὶ Νιρεῖ, οὐδὲ ἐν τοῖσ βαρβάροισ Σέσωστριν τὸν Αἰγύπτιον ἢ Μέμνονα τὸν Αἰθίοπα ἢ Νινύαν ἢ Εὐρύπυλον ἢ Πέλοπα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΚΑΛΛΟΥΣ.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΚΑΛΛΟΥΣ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION