헬라어 문장 검색 - ΔιοΞηρ́Ορατιον

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΔΟΞΗΣ ΤΡΙΤΟΣ.)

Οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι ὁπόσα ἐπιτηδεύουσιν ἢ ζηλοῦσιν, οὐδὲν αὐτῶν εἰδότεσ ὁποῖόν ἐστιν οὐδὲ ἥντινα ἔχει ὠφέλειαν ἐπιτηδεύουσιν, ἀλλ̓ ὑπὸ δόξησ ἢ ἡδονῆσ ἢ συνηθείασ ἀγόμενοι πρὸσ αὐτά. οὐδ̓ αὖ ὅσων ἀπέχονται καὶ εὐλαβοῦνται μὴ πράττειν, εἰδότεσ ἃ βλάπτει ἀπέχονται οὐδὲ ὁποίαν τινὰ φέρει τὴν βλάβην, ἀλλὰ καὶ τούτων ὅσα ὁρῶσι τοὺσ ἄλλουσ εὐλαβουμένουσ ἢ περὶ ὧν ἂν εἰσ ἔθοσ καταστῶσιν ὥστε εὐλαβεῖσθαι, ἢ ἃ νομίζουσιν ἀηδῆ ἔσεσθαι αὐτοῖσ καὶ πόνον τινὰ δοκεῖ ἔχειν ὡσ τὸ πολὺ ταῦτα ὑποπτεύουσιν. καὶ τὸ μὲν τῆσ ἡδονῆσ καὶ τὸ τοῦ πόνου πᾶσι κοινόν·

ἀλλ̓ οἱ μὲν ἧττον, οἱ δὲ μᾶλλον ὑπ̓ αὐτῶν δουλοῦνται· τὸ δὲ τῆσ δόξησ ἀνόμοιον καὶ οὐ ταὐτὸ πᾶσιν. ὅθεν οἱ μὲν ταῦτα, οἱ δὲ ταῦτα ἐπαινοῦσι καὶ ψέγουσι, πολλάκισ τἀναντία. οἱο͂ν ἀλγεῖ μὲν ὅ τε Ἰνδὸσ καὶ ὁ Λάκων τιτρωσκόμενοσ ἢ καόμενοσ καὶ ὅ τε Φρὺξ καὶ ὁ Λυδόσ· ἀλλ̓ ἐκεῖνοι μὲν οὐχ ὑπείκουσι διὰ τὸ ἠσκηκέναι, οὗτοι δὲ, διὰ τὸ ἀσθενεῖσ καὶ ἀνάσκητοι εἶναι.

πάλιν ἥδεσθαι μὲν ἀφροδισίοισ καὶ σιτίοισ καὶ ποτοῖσ ἡδέσιν ἀνάγκη τόν τε Ιὤνα καὶ τὸν Θετταλὸν καὶ τὸν Ἰταλιώτην καὶ τὸν Γέτην καὶ τὸν Ἰνδὸν καὶ τὸν Σπαρτιάτην· ἀλλ̓ οἱ μὲν οὐ πάνυ τι φροντίζουσι τῶν ἡδέων, ἀρχὴν δὲ οὐδὲ πειρῶνται ἁπάντων· οἱ δὲ ἀποθανεῖν ἕλοιντ̓ ἂν ὀλίγῳ πλέον ἡσθέντεσ. τὸ οὖν τῆσ δόξησ ἐοίκεν εἶναι παντοδαπώτατον καὶ πλείστη καὶ μεγίστη τούτου διαφορά.

διά τε τοῦτο ἐν οὐδενὶ γένει τῶν ζῴων εὑρ́οι τισ ἂν τοσαύτην στάσιν οὐδὲ οὕτωσ ἐναντίον αὑτῷ τι γένοσ, οἱο͂ν ἵππων ἢ κυνῶν ἢ λεόντων ἢ βοῶν ἢ ἐλάφων, ἀλλὰ τρέφονταί τε ὁμοίωσ καὶ γεννῶσι καὶ τρέφουσι καὶ ἐπὶ ταὐτὰ ὁρμῶσι καὶ τῶν αὐτῶν ἀπέχονται τὰ ὅμοια. μόνῳ γὰρ ξυνέπονται ὡσ τὸ πολὺ τῷ ἡδεῖ καὶ τὸ ἀλγεινὸν φεύγουσιν. ἄνθρωποσ δὲ φύσει φρονήσεωσ μετέχων, ἀπολειπόμενοσ δὲ αὐτῆσ διὰ φαυλότητα καὶ ῥᾳθυμίαν, δόξησ καὶ ἀπάτησ ἔνδοθεν μεστόσ ἐστι·

καὶ πάντα ἀλλήλοισ διαφέρονται, καὶ περὶ ἐσθῆτοσ καὶ στολῆσ καὶ περὶ τροφῆσ καὶ ἀφροδισίων καὶ περὶ τιμῆσ καὶ ἀτιμίασ, κατὰ ἔθνη καὶ πόλεισ· ὁμοίωσ δὲ καὶ ἐν τῇ πόλει καθ̓ αὑτὸν ἕκαστοσ ἐσπούδακεν ὁ μὲν γῆν ὡσ πλείστην κτήσασθαι, ὁ δὲ ἀργύριον, ὁ δὲ ἀνδράποδα, ὁ δὲ ξύμπαντα ταῦτα, ὁ δ̓ ἐπὶ τῷ λέγειν θαυμάζεσθαι καὶ διὰ τοῦτο τῶν ἄλλων πλέον δύνασθαι, ὁ δὲ αὐτὸ μόνον δεινὸσ εἶναι καὶ τὴν ἐμπειρίαν τὴν περὶ τὰ πράγματα ἐζήλωκεν, ὁ δὲ ἀπ̓ ἄλλου τινὸσ ἰσχύειν, ὁ δὲ τρυφὴν ὡσ πλείστην ἐπιτηδεύει.

τούτων μὲν οὖν, ὅπερ ἔφην, οὐδὲν ἄν, ὡσ εἰκόσ, ὀρθῶσ πράττοιεν οὐδὲ οἱ τὰ κράτιστα δοκοῦντεσ ἐπιτηδεύειν.

οὐ γὰρ εἰδότεσ τὸ βέλτιον ἢ τὸ χεῖρον ἢ τὸ συμφέρον αἱροῦνται οὐδέν. ὅστισ δ̓ ἐπεθύμησε φρονήσεωσ καὶ διενοήθη πῶσ χρὴ ἐπιμεληθέντα αὑτοῦ καὶ παίδευσιν τίνα παιδευθέντα γενέσθαι ἄνδρα ἀγαθὸν καὶ διαφέροντα τῶν πολλῶν, τοῦτον ἐγώ φημι φύσεώσ τε χρηστῆσ τυχεῖν καὶ τύχησ ὁμοίασ. ἐλπὶσ γὰρ ζητοῦντα καὶ παιδευόμενον ἐξευρεῖν τὸ δέον καὶ πρὸσ τί ὁρῶντα καὶ τί βουλόμενον πάντα τὰ ἄλλα χρὴ πράττειν καὶ οἰκονομεῖν.

ὁ δὲ τοῦτο συνεὶσ ἅπαντα ἂν ἤδη καλῶσ διαπράττοιτο καὶ τὰ μείζω δοκοῦντα καὶ τὰ σμικρότερα· καὶ εἴτε ἱππικῆσ ἐπιτηδεύοι ἀγωνίαν εἴτε μουσικῆσ εἴτε γεωργίασ ἐπιμελοῖτο εἴτε στρατηγεῖν ἐθέλοι ἢ ἄρχειν τὰσ ἄλλασ ἀρχὰσ ἢ τὰ ἄλλα τὰ κοινὰ ἐν τῇ πόλει πράττειν, καλῶσ ἂν πάντα ποιήσειε καὶ περὶ οὐδὲν ἂν σφάλλοιτο.

ἄνευ δὲ τούτου καθ̓ ἕκαστον μὲν τῶν ἔργων ἐνίοτε αὑτῷ τε καὶ τοῖσ ἄλλοισ φαίνοιτο ἂν κατορθοῦν·

οἱο͂ν εἰ γεωργῶν ἐπιτυγχάνοι περὶ τοὺσ καρποὺσ ἢ ἱππεύειν ἐμπειρότεροσ εἰή ἢ τὰ κατὰ μουσικὴν ἱκανῶσ γιγνώσκοι ἢ ἀγωνιζόμενοσ δύναιτο τῶν ἀντιπάλων κρατεῖν, τὸ δὲ σύμπαν ἁμαρτάνοι ἂν πρὸσ οὐδὲν ἀγαθὸν οὐδὲ ὥστε ὠφελεῖσθαι ταῦτα ἐργαζόμενοσ. οὔκουν δυνατόσ ἐστιν εὐδαιμονεῖν, ὥσπερ οὐδ̓ εὐπλοῆσαι δύναταί τισ οὐκ εἰδὼσ ἔνθα πλεῖ, μάτην ἐν τῷ πελάγει φερόμενοσ, νῦν μὲν ὀρθῆσ πλεούσησ τῆσ νεώσ, ἂν οὕτω τύχῃ, νῦν δὲ ἀποκλινούσησ, καὶ νῦν μὲν οὐρίου φερομένου τοῦ πνεύματοσ, πάλιν δὲ ἐναντίου.

χρὴ δὲ ὥσπερ ἐν λύρᾳ τὸν μέσον φθόγγον καταστήσαντεσ ἔπειτα πρὸσ τοῦτον ἁρμόζονται τοὺσ ἄλλουσ· εἰ δὲ μή, οὐδεμίαν οὐδέποτε ἁρμονίαν ἀποδείξουσιν· οὕτωσ ἐν τῷ βίῳ ξυνέντασ τὸ βέλτιστον καὶ τοῦτο ἀποδείξαντασ πέρασ πρὸσ τοῦτο τἄλλα ποιεῖν· εἰ δὲ μή, ἀνάρμοστον αὐτοῖσ καὶ ἐκμελῆ τὸν βίον εἰκόσ ἐστι γίγνεσθαι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΔΟΞΗΣ ΤΡΙΤΟΣ.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΔΟΞΗΣ ΤΡΙΤΟΣ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION