Dio, Chrysostom, Orationes, ΜΕΛΑΓΚΟΜΑΣ Β ΤΗΙ ΤΑΞΕΙ Α.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΜΕΛΑΓΚΟΜΑΣ Β ΤΗΙ ΤΑΞΕΙ Α.)

Ἀναβάντεσ ἀπὸ τοῦ λιμένοσ εὐθὺσ ἐβαδίζομεν, ὀψόμενοι τοὺσ ἀθλητάσ, ὡσ ἂν τὴν ὅλην ἐπιδημίαν πεποιημένοι κατὰ θέαν τοῦ ἀγῶνοσ. ἐπεὶ δὲ πρὸσ τῷ γυμνασίῳ ἦμεν, τοὺσ μέν τινασ ἑωρῶμεν ἐν τῷ δρόμῳ ἔξω τρέχοντασ, καὶ κραυγὴ τῶν παρακελευομένων ἦν, τοὺσ δὲ καὶ ἄλλωσ γυμναζομένουσ. τούτοισ μὲν οὖν οὐκ ἐδόκει προσέχειν· ὅπου δὲ πλεῖστον ὄχλον ἴδοιμεν, ἐκεῖ ἐβαδίζομεν.

ὁρῶμεν οὖν πάνυ πολλοὺσ ἑστηκότασ πρὸσ τῇ ἐξέδρᾳ τοῦ Ἡρακλέουσ καὶ ἑτέρουσ ἀεὶ προσάγοντασ, τοὺσ δὲ καὶ ἀπιόντασ διὰ τὸ μὴ δύνασθαι ἰδεῖν. τὸ μὲν οὖν πρῶτον ἐπειρώμεθα ὁρᾶν ὑπερκύπτοντεσ, καὶ μόλισ ἑωρῶμεν τοῦ γυμναζομένου τὴν κεφαλὴν καὶ τὰσ χεῖρασ ἀνατετακότοσ. ἔπειτα κατὰ μικρὸν ἐνδοτέρω ἐγενόμεθα.

ἦν οὖν νεανίσκοσ πάνυ μέγασ καὶ καλόσ, ἔτι δέ, ὡσ εἰκόσ, μεῖζον αὐτοῦ καὶ κάλλιον ὑπὸ τῆσ γυμνασίασ τὸ σῶμα ἐφαίνετο. πάνυ δὲ λαμπρῶσ ἐγυμνάζετο καὶ μετὰ φρονήματοσ, ὥστε ἀγωνιζομένῳ μᾶλλον ἐῴκει. ἐπεὶ δὲ ἐπαύσατο γυμναζόμενοσ καὶ τὸ πλῆθοσ ἀνεχώρει, κατενοοῦμεν αὐτὸν ἐπιμελέστερον.

ἦν δὲ ὅμοιοσ τοῖσ ἀνδριᾶσι τοῖσ ἀκριβῶσ εἰργασμένοισ· χαλκῷ κεκραμένῳ.

ἐπεὶ δὲ ἀπηλλάγη, τῶν παρόντων τινὰ ἠρόμεθα πρεσβύτην ὅστισ εἰή. καὶ ὃσ σκυθρωπάσασ, Οὗτοσ μέντοι Ιἀτροκλῆσ ὁ τοῦ Μελαγκόμα ἀνταγωνιστὴσ καὶ μόνοσ ἐκείνῳ οὐκ ἀξιῶν παραχωρεῖν τὸ γοῦν ἐφ̓ ἑαυτῷ. οὐδὲν μέντοι πλέον ἐποίει. ἡττᾶτο γὰρ ἀεὶ ἐνίοτε δἰ ὅλησ τῆσ ἡμέρασ ἀγωνισάμενοσ·

ἤδη μέντοι ἀπειρήκει, ὥστε τὸν τελευταῖον τοῦτον ἀγῶνα τὸν ἐν τῇ Νεαπόλει οὐδένα ταχύτερον τούτου ἐνίκησεν. ἀλλὰ νῦν ὁρᾶτε ὅσον φρονεῖ καὶ ἐν ὅσῳ πλήθει γυμνάζεται. οἶμαι δὲ ἔγωγε καὶ ἐπιχαίρειν αὐτὸν ἐκείνῳ. καὶ εἰκὸσ μέντοι· οὐ γὰρ μόνον τοῦτον τὸν στέφανον, ἀλλὰ καὶ τοὺσ ἄλλουσ ἅπαντασ ἐπίσταται αὑτοῦ ὄντασ. Ἦ γάρ, ἔφην, τέθνηκεν ὁ Μελαγκόμασ;

ἐπεὶ τό γε ὄνομα καὶ ἡμεῖσ ᾔδειμεν, αὐτὸν οὐδεπώποτε ἰδόντεσ. Οὐ πρὸ πολλοῦ γε, εἶπεν, ἀλλὰ τρίτη που ἡμέρα ἐστὶν ἀπὸ τῆσ ταφῆσ. Τίνι δέ, εἶπον, τούτου διέφερε, καὶ τῶν ἄλλων δέ, πότερον μεγέθει ἢ εὐψυχίᾳ; Ἐκεῖνοσ, ἔφη, ὦ βέλτιστε, πάντων ἀνθρώπων, οὐχὶ τῶν ἀγωνιστῶν μόνον εὐψυχότατοσ καὶ μέγιστοσ ἔφυ, ἔτι δὲ κάλλιστοσ. καὶ εἴ γε ἰδιώτησ ἔμεινε καὶ μηδὲν ὅλωσ ἔπραξε, δἰ αὐτό που τὸ κάλλοσ περιβόητοσ ἂν ἦν·

καὶ τοὺσ οὐκ εἰδότασ ὅστισ ἐστίν.

καίτοι οὔτε ἐσθῆτι ἐκόσμει ἑαυτὸν οὔτε ἄλλῳ τῳ γιγνώσκεσθαι μᾶλλον ἐπετήδευεν ἢ λανθάνειν· ἀποδυσαμένου δ̓ οὐκ ἔστιν ὅστισ ἄλλον ἐθεᾶτο, πολλῶν μὲν παίδων, πολλῶν δὲ ἀνδρῶν γυμναζομένων.

εἰωθότοσ δὲ τοῦ κάλλουσ εἰσ τρυφὴν ἄγειν καὶ τοὺσ μετρίωσ αὐτοῦ μετειληφότασ, τοιοῦτοσ ὢν τὸ εἶδοσ ἔτι σωφρονέστεροσ ἦν· καὶ καταφρονῶν δὲ τοῦ κάλλουσ οὐδὲν ἧττον ἐφύλαττεν αὐτὸ ἐν οὕτω χαλεπῷ ἐπιτηδεύματι. πυγμὴν γοῦν ἀγωνιζόμενοσ οὕτωσ ὑγιὴσ ἦν ὥσπερ τῶν δρομέων τισ, οὕτω δὲ σφόδρα γεγύμναστο καὶ τοσοῦτο περιῆν τοῖσ πόνοισ ὥστε δυνατὸσ ἦν καὶ δύο ἡμέρασ ἑξῆσ μένειν ἀνατετακὼσ τὰσ χεῖρασ, καὶ οὐκ ἂν εἶδεν οὐδεὶσ ὑφέντα αὐτὸν ἢ ἀναπαυσάμενον, ὥσπερ εἰώθασιν.

πρότερον δὲ ἠνάγκαζε τοὺσ ἀνταγωνιστὰσ ἀπειπεῖν, οὐ μόνον πρὶν αὐτὸσ πληγῆναι, ἀλλὰ καὶ πρὶν πλῆξαι ἐκείνουσ· οὐ γὰρ τὸ παίειν καὶ τιτρώσκεσθαι ἀνδρείαν ἐνόμιζεν, ἀλλὰ τοῦτο μὲν εἶναι μὴ δυναμένων πονεῖν καὶ ἀπηλλάχθαι βουλομένων· τὸ δὲ ἀνέχεσθαι τοῦ χρόνου καὶ μήτε τοῦ βάρουσ τῶν χειρῶν ἡττᾶσθαι μήτε τοῦ πνεύματοσ ἐνδεᾶ γίγνεσθαι μήτε τῷ καύματι ἄχθεσθαι, τοῦτο δὲ εἶναι γενναῖον.

Ὀρθῶσ μέντοι, ἔφην, ὑπολαμβάνων. καὶ γὰρ ἐν τῷ πολέμῳ οἱ φαυλότατοι τὰ ὅπλα ῥίπτουσιν, εὖ εἰδότεσ ὅτι γυμνοὶ μᾶλλον ἂν τιτρώσκοιντο· οὕτω μᾶλλον ἡττῶνται τοῦ κόπου ἢ τῶν τραυμάτων.

Τοιγάρτοι, εἶπεν, ἀφ̓ οὗπερ ἤρξατο ἀγωνίζεσθαι Πυθοῖ, πρῶτοσ μὲν ὧν ἴσμεν ἄλειπτοσ διεγένετο, πλείστουσ καὶ μεγίστουσ στεφάνουσ ἀνελόμενοσ καὶ ἀνταγωνισταῖσ οὔτε φαύλοισ οὔτε ὀλίγοισ χρησάμενοσ.

καὶ τὸν πατέρα ἐνδοξότατον ὄντα, τὸν Μελαγκόμαν ἐκεῖνον τὸν ἀπὸ τῆσ Καρίασ, ἄλλουσ τε ἀγῶνασ καὶ Ὀλυμπίασι νικήσαντα, οὐδέπω ἀνὴρ ὢν ὑπερεβάλετο· οὐ γὰρ ἐκεῖνοσ ἄλειπτοσ.

τοιοῦτοσ μέντοι ὢν ἀθλίωσ ἐτελεύτησε, τῶν μὲν πόνων τῆσ ἀθλήσεωσ ἐπὶ πλεῖστον ἐλθών, τῶν δὲ ἐν τῷ βίῳ τερπνῶν οὐδενὸσ πειραθείσ. οὕτω δὲ σφόδρα φιλότιμοσ ὑπῆρχεν ὥστε καὶ ὅτε ἀπέθνησκεν Ἀθηνοδώρου τοῦ παγκρατιαστοῦ, φίλου ὄντοσ ἀπὸ παιδόσ, ἐπυνθάνετο πόσαι τινὲσ εἰε͂ν ἡμέραι λοιπαὶ τοῦ ἀγῶνοσ. καὶ ταῦθ̓ ἅμα λέγων ἐδάκρυεν ὁ πρεσβύτησ.

Ἀλλὰ σοὶ μέν, ἔφην, συγγνώμη ὑπερλυπουμένῳ διὰ τὸ πάντωσ προσήκειν τί σοι αὐτοῦ.

Μὰ τοὺσ θεούσ, εἶπεν, οὐδὲν ἔμοιγε· οὔτε γὰρ ἀπὸ γένουσ μοι ἦν οὔτε ἐγύμναζον αὐτόν, ἀλλὰ τῶν παίδων τινὰ τῶν παγκρατιαστῶν. ὁ δὲ ἄνθρωποσ τοιοῦτοσ ἦν ὥστε πάντασ ἐπ̓ αὐτῷ λυπεῖσθαι τοὺσ ἐπισταμένουσ ἐκεῖνον. Οὔκουν, ἔφην, ἄθλιον δεῖ καλεῖν αὐτόν·

τοὐναντίον γὰρ εὐδαιμονέστατοσ ἂν εἰή καὶ μακαριώτατοσ, εἴπερ οἱο͂σ λέγεται ἦν· ᾧ καὶ γένουσ ὑπῆρξε λαμπροῦ τυχεῖν καὶ κάλλουσ, ἔτι δὲ ἀνδρείασ καὶ ἰσχύοσ καὶ σωφροσύνησ, ἃ δὴ μέγιστα τῶν ἀγαθῶν ἐστι· τό γε μὴν θαυμαστότατον ἐν ἀνθρώπῳ, ἀήττητον γενέσθαι οὐ μόνον τῶν ἀνταγωνιστῶν, ἀλλὰ καὶ πόνου καὶ καύματοσ καὶ γαστρὸσ καὶ ἀφροδισίων·

δεῖ γὰρ πρῶτον τούτοισ ἀήττητον εἶναι τὸν μέλλοντα ὑπὸ μηδενὸσ τῶν ἀνταγωνιστῶν λειφθήσεσθαι. ἡδονὰσ δὲ τίσ μείζονασ ἥσθη, ὅστισ φιλοτιμότατοσ ὢν ἀεὶ ἐνίκα καὶ θαυμαζόμενοσ ᾐσθάνετο;

καί μοι δοκοῦσι σφόδρα αὐτὸν ἀγαπῆσαι οἱ θεοὶ καὶ μάλιστα τῇ τελευτῇ τιμῆσαι, ὡσ ἂν μηδενὸσ πειραθείη τῶν χαλεπῶν. ἀνάγκη γὰρ αὐτῷ ἦν προβαίνοντι ἀντὶ μὲν καλλίστου αἰσχροτέρῳ γίγνεσθαι, ἀντὶ δὲ ἰσχυροτάτου ἀσθενεστέρῳ, ἴσωσ δὲ καὶ λειφθῆναί του. ὅστισ δὲ τοῖσ μεγίστοισ ἀγαθοῖσ συναπέρχεται τὰ ἄριστα πράξασ, οὗτοσ εὐδαιμονέστατα τελευτᾷ. εὑρ́οι δ̓ ἄν τισ καὶ τῶν παλαιῶν τοὺσ θεοφιλεῖσ ὠκυμόρουσ. Τίνασ, ἔφη, τούτουσ λέγεισ; Τὸν Ἀχιλλέα, εἶπον, καὶ Πάτροκλον καὶ Ἕκτορα καὶ Μέμνονα καὶ Σαρπηδόνα. καλῶσ εἶπασ εἰσ παραμυθίαν ἀνθρώπων, καὶ ἔγωγε ἐβουλόμην σου ἔτι ἀκούειν·

ἀλλὰ γὰρ ὡρ́α γυμνάζειν τὸν παῖδα, καὶ ἀπέρχομαι.

상위

Dio, Chrysostom (디오, 크리소토모스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION