Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΡΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΕΙΝ ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΤΡΙΔΙ.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΕΙΝ ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΤΡΙΔΙ.)

Ἐγὼ οὐχ οὕτωσ ἐκπέπληγμαι ἐφ̓ οἷσ ποιεῖτε, ὦ ἄνδρεσ, τοιούτοισ οὖσιν, ἀλλ̓ ἐπεὶ οὐδεμίαν αἰτίαν ὁρῶ τῆσ ὑμετέρασ ὀργῆσ πρὸσ ἐμέ, τοῦτό ἐστι τὸ εἰσ ἀπορίαν ἄγον. ὀργὴν μὲν γὰρ δικαίαν ἔστι παραιτήσασθαι ἀνθρώπων, μῖσοσ δὲ ἄδικον τίσ ἂν θεραπεύσαι; ἀξιῶ δὲ ὑμᾶσ ἀκοῦσαί μου λέγοντοσ οὐκ ἐμοῦ ἕνεκα μᾶλλον ἢ ὑμῶν αὐτῶν. εἰ μὲν γὰρ οὐδὲν ἀδικῶ, οὐδὲ ὑμεῖσ βούλεσθε δήπου ἀναιτίωσ μισεῖν τινα τῶν ὑμετέρων πολιτῶν· εἰ δὲ ἀδικῶ, κατ̓ ἐμοῦ ὁ λόγοσ ἔσται, οὐχ ὑπὲρ ἐμοῦ· καὶ οὕτωσ γε μείζω ὑμῖν ὑφέξω τιμωρίαν ἢ αὐτοὶ ζητεῖτε. τὸ γὰρ ἐξελεγχθῆναι πονηρὸν ὄντα τῷ παντὶ δεινότερον τοῦ λευσθῆναι ἢ καταφλεγῆναι. καὶ πρῶτον μὲν μάθετε ὅτι ἃ δοκεῖ ὑμῖν φοβερά, οἱ λίθοι καὶ τὸ πῦρ, οὐδενὶ φοβερά ἐστιν, οὐδ̓ ἐστέ γε τούτοισ ἰσχυροί, ἀλλὰ πάντων ἀσθενέστατοι, ἐκτὸσ εἰ μή τισ ἀριθμεῖ τὴν τῶν λῃστῶν καὶ τῶν μαινομένων δύναμιν.

πόλεωσ δὲ καὶ δήμου ἰσχὺσ ἐν ἑτέροισ ἐστί, καὶ πρῶτόν γε ἐν τῷ φρονεῖν καὶ τὰ δίκαια ποιεῖν.

περὶ μὲν γὰρ τοῦ πατρὸσ οὐδὲν ἐμὲ δεῖ λέγειν, εἰ ἀγαθὸσ ἦν. ἀεὶ γὰρ εὐφημεῖτε αὐτὸν καὶ κοινῇ καὶ καθ̓ ἕκαστον, ὅπου ἄν μνησθῆτε, ὡσ οὐ φαῦλον πολίτην. δεῖ μέντοι εἰδέναι ὑμᾶσ ὅτι οὐδὲν ὄφελοσ ἐκείνῳ ἐστὶ τούτων τῶν ἐπαίνων·

ἀλλ̓ ὅταν ἡμᾶσ τοὺσ ἐξ αὐτοῦ ἀποδέχησθε, τότε κἀκείνου μέμνησθε. καὶ περὶ τοῦ πάππου δὲ τοῦ ἡμετέρου οὐκ ἂν εἴποι οὐδεὶσ οὔτε ὡσ κατῄσχυνε τὴν πόλιν οὔτε ὡσ οὐδὲν ἀνάλωσεν ἐκ τῶν ἑαυτοῦ.

τὴν γὰρ οὐσίαν ἣν εἶχε πατρῴαν καὶ παππῴαν ἅπασαν εἰσ φιλοτιμίαν ἀναλώσασ, ὥστε μηδὲν ἔχειν λοιπόν, ἑτέραν ἐκτήσατο ἀπὸ παιδείασ καὶ παρὰ τῶν αὐτοκρατόρων. καὶ τοίνυν εἰσ αὑτὸν οὐδεμίαν φαίνεται χάριν αἰτησάμενοσ ἐν τοιαύτῃ φιλίᾳ καὶ σπουδῇ, φυλάττων δὲ καὶ ταμιευόμενοσ τὴν τοῦ αὐτοκράτοροσ προθυμίαν εἰσ ὑμᾶσ.

εἰ δέ τῳ δοκεῖ φλυαρία τὸ πολιτῶν ὑμετέρων ἀναμιμνήσκειν ὑμᾶσ εὐνοίασ καὶ ἀρετῆσ, οὗτοσ οὐκ οἶδ̓ ὅπωσ εὖ παθεῖν αὐτὸσ ὑπό του βούλεται. ἐκ τοιούτων δὴ ὄντεσ ἡμεῖσ, εἰ καὶ σφόδρα πονηροὶ ἦμεν, ἀλλά τοι δἰ ἐκείνουσ ἐντροπῆσ τινοσ ἄξιοι ἦμεν, οὐχὶ λευσθῆναι ὑφ̓ ὑμῶν οὐδὲ καταφλεχθῆναι.

σκοπεῖτε δὲ καὶ τοὐμόν, ὦ ἄνδρεσ, μὴ ἀγνωμόνωσ.

ἡμῖν γὰρ ὁ πατὴρ οὐσίαν κατέλιπε τῇ μὲν δόξῃ μεγάλην, δυνάμει δὲ μικρὰν καὶ πολλῷ ἐλάττω ἑτέρων· οὐ μεῖον γὰρ ἤ τετταράκοντα μυριάδεσ ἦσαν χρεῶν καὶ πράγματα τοιαῦτα ἔξωθεν, ὥστε πολὺ τῶν χρεῶν εἶναι ταῦτα χαλεπώτερα. οὐδὲ γὰρ ἀσφάλεια, ὡσ εἰπεῖν, οὐδενὸσ ἡμῖν τῶν ὄντων ὑπῆρχεν, ἀλλὰ τῇ αὑτοῦ δυνάμει πιστεύων ἐκεῖνοσ ἅπαντα ἐκέκτητο, ὡσ οὐδενὸσ ἀμφισβητήσοντοσ. ἐν δὲ τοῖσ τοιούτοισ ἀπολειφθεὶσ οὐδέπω μὲν καὶ νῦν τὸ ἐπιβάλλον αὑτῷ μέροσ τῶν χρεῶν διαλέλυμαι, λελειτούργηκα δὲ ὑμῖν τὰσ μεγίστασ λειτουργίασ καὶ οὐδεὶσ ἐμοῦ πλείουσ τῶν ἐν τῇ πόλει.

πλουσιωτέρουσ δὲ ἐμοῦ πολλοὺσ ὄντασ ἐπίστασθε καὶ αὐτοί. τί οὖν ἐστιν ἐφ̓ ὅτῳ ἐμοὶ ὀργίζεσθε καὶ ἄτιμον ἐξ ἁπάντων ἐμὲ καὶ τὸν δεῖνα προβέβλησθε καὶ λίθουσ καὶ πῦρ ἐφ̓ ἡμᾶσ φέρετε; καὶ μηδεὶσ ὑπὲρ ἐκείνου με φῇ λέγειν.

ἴσωσ μὲν γὰρ ἐπ̓ οὐδένα οὐδὲ τῶν ἀδικούντων οὕτωσ ἔδει παροξύνεσθαι· πλὴν ἔμοιγε ἀπόχρη τὰ κατ̓ ἐμαυτόν.

καὶ σκοπεῖτε καὶ τὰ ἄλλα ὁποῖόσ εἰμι πολίτησ ἐγώ, πρὸσ ὅντινα βούλεσθε παραβάλλοντεσ τοσούτων οὕσ οὐ κατακάετε. ἔστι μὲν γὰρ χωρία μοι καὶ πάντα ταῦτα ἐν τῇ ὑμετέρᾳ γῇ·

τῶν δὲ ἐμοὶ γειτνιώντων οὐδὲν πώποτε οὐδεὶσ οὔτε πλούσιοσ οὔτε πένησ ̔πολλοὶ δὲ καὶ τῶν τοιούτων μοι γειτνιῶσιν̓ ᾐτιάσατο ἐμὲ ὡσ ἀφαιρούμενόσ τινοσ ἤ ἐκβαλλόμενοσ, οὔτε δικαίωσ οὔτε ἀδίκωσ. εἰμὶ δὲ αὐτὸσ οὔτε ὑπέρδεινοσ εἰπεῖν οὔτε ἴσωσ ἁπάντων ὕστατοσ ἐν τῷ λέγειν. ἔστιν οὖν ὅντινα ἐν λόγῳ ἐλύπησα, πρᾶγμα ἐπαγαγών τινι τῶν ἀπραγμόνων ἢ κατασκευάσασ ἐπήρειαν;

ἢ περὶ τῆσ οὐσίασ ἐποίησα κινδυνεῦσαί τινα, ὡσ Καίσαρι προσηκούσησ ἢ ἐν συνηγορίᾳ προύδωκα; καὶ μὴν τῆσ γε νῦν ἀπορίασ οὐδεὶσ μᾶλλον ἐμοῦ ἀναίτιοσ. πότερον γὰρ σῖτον ἁπάντων πλεῖστον γεωργῶν κατακέκλεικα τοῦτον, αὔξων τὴν τιμήν; ἀλλ̓ ἐπίστασθε αὐτοὶ τὴν δύναμιν τῶν ἐμῶν χωρίων, ὅτι σπάνιον εἴ ποτε ἀπεδόμην σῖτον καὶ τοῦθ̓ ὅταν ὑπερβάλῃ τῷ πλήθει, ἐν δὲ τοῖσ τοιούτοισ ἔτεσιν οὐδὲ τὸν ἀρκοῦντα ἔχω, ἀλλ̓ ἔστι μοι ἡ πᾶσα ἐπικαρπία ἐξ οἴνου καὶ βοσκημάτων. ἀλλ̓ ἀργύριον δανείζων οὐ βούλομαι παρέχειν εἰσ τὴν τοῦ σίτου ὠνήν.

οὔκουν οὐδὲ περὶ τούτου οὐδέν με δεῖ λέγειν. οἴδατε γὰρ ὑμεῖσ καὶ τοὺσ δανείζοντασ ἐν τῇ πόλει καὶ τοὺσ δανειζομένουσ. τί οὖν ἐστιν ὅ γε ἐγὼ ποιῆσαι δυνάμενοσ, ὥστε ἀπαλλάξαι ὑμᾶσ τῆσ ἀπορίασ, οὐ βούλομαι, ἤ διότι πρὸσ ἐμὲ οὕτωσ ἔχετε;

ὅτι νὴ Δία τὰσ στοὰσ ἐπὶ τῶν θερμῶν ᾠκοδόμηκα καὶ ἐργαστήρια· τοῦτο γά ἐστιν, ὅ φασιν ἔνιοι ἀδικεῖσθαι ὑπ̓ ἐμοῦ τὴν πόλιν. καὶ τίνα πώποτε ἢ ὑμεῖσ ἢ ἄλλοσ τισ ἀνθρώπων ἐμέμψατο ἐν ἀγρῷ αὑτοῦ οἰκίαν οἰκοδομοῦντα; ἢ παρὰ τοῦθ̓ ὁ σῖτοσ πλείονόσ ἐστι; καίτοι πέντε μυριάδων ἐώνημαι τὸ χωρίον, τῷ παντὶ πλείονοσ τιμῆσ τῆσ ἀξίασ. ἀλλ̓ ἐγὼ αἰσχύνομαι νὴ τὸν Δία καὶ τοὺσ θεούσ, εἴ τισ τῶν πολιτῶν, οὐ γὰρ δή γε ἡ πόλισ, οὕτω μοχθηρόσ, ὥστε λυπεῖσθαι καὶ φθονεῖν, ἐάν τινα ἴδῃ στοὰν ἢ ἐργαστήριον ᾠκοδομηκότα. ἐπιμελείασ ἀληθῶσ, οὐ μέντοι ἀνήκεστόν ἐστιν οὐδὲ ὥστε τοιαῦτα ποιεῖν.

ἡ γὰρ τιμὴ τοῦ σίτου τῆσ μὲν συνηθείασ παῤ ἡμῖν πλείων γέγονεν, οὐ μὴν ὥστε ἀπειπεῖν. ἀλλ̓ εἰσὶ πόλεισ, ἐν αἷσ ἀεὶ τοσούτου ἐστίν, ὅταν ἄριστα ἔχῃ. πάλιν αὖ θορυβεῖτε, ὥσπερ ἐμοῦ λέγοντοσ ὅτι καὶ παῤ ὑμῖν αὐτὸν τοσούτου προσήκει εἶναι καὶ μηδέποτε ἥττονοσ. ἐγὼ δέ φημι δεῖν προσέχειν μὲν ὅπωσ ἐλάττονοσ ἔσται, μὴ μέντοι πικρῶσ οὕτωσ ἔχειν ἐπὶ τῷ συμβεβηκότι μηδὲ ἐξεστάναι·

ὡσ τά γε γενόμενα νῦν οὐχὶ τοιαῦτά ἐστιν, οἱᾶ ἐπὶ τοιούτῳ πράγματι, ἀλλ̓ εἰ τὰ τέκνα ὑμῶν καὶ τὰσ γυναῖκασ ἀνῃρήκειμεν, οὐδὲν ἂν εἴχετε ποιῆσαι χαλεπώτερον. τὸ γὰρ πολίταισ ἑαυτῶν ὀργιζομένουσ εἱ̓ μὲν ἀδίκωσ ἢ δικαίωσ, ἐῶ̓ πολίταισ δ̓ οὖν καὶ τούτοισ ἐπιτίμοισ καὶ μηδενὸσ χείροσι μὴ δοῦναι λόγον μηδὲ λαβεῖν, ἀλλ̓ εὐθὺσ λιθάζειν καὶ κατακαίειν τὰσ οἰκίασ, ἵνα, εἰ ἐδύνασθε, μετὰ τῶν παίδων αὐτοὺσ καὶ τῶν γυναικῶν συμφλέξητε, τίνων ἐστὶν ἀνθρώπων;

ἐμοὶ μὲν νὴ τὸν Δία καὶ τοὺσ θεούσ, εἰ καὶ χαλεπῶσ ἀκούσεσθε, οὐ δοκεῖ τὰ τοιαῦτα εἶναι τῶν ἐνδεῶσ πραττόντων οὐδὲ τῶν οὐκ ἐχόντων τὰ ἀναγκαῖα. ἡ γὰρ ἔνδεια σωφροσύνην ποιεῖ. καὶ ταῦτα εἰ μὴ δοκεῖτε ὑπὲρ ὑμῶν λέγεσθαι, πλεῖστον ἁμαρτάνετε. εἰ γὰρ τοιοῦτοι ἔσεσθε κἂν ὀργισθῆτέ τῳ ̔πολλὰ δὲ εἰκὸσ ὡσ ἐν πόλει συμβῆναι καὶ δίκαια καὶ ἄδικἀ τηλικαύτην ἀξιώσετε τιμωρίαν λαμβάνειν, ὥστ̓ εὐθὺσ μετὰ τῶν παίδων κατακάειν καὶ τινασ τῶν γυναικῶν, ἀνθρώπων ἐλευθέρων, ἀναγκάζειν ὑμῖν ὁρᾶσθαι περιερρηγμένασ καὶ ἱκετευούσασ ὑμᾶσ ὥσπερ ἐν πολέμῳ·

τίσ οὕτωσ ἀνόητοσ καὶ ἀτυχὴσ ἄνθρωπόσ ἐστιν, ὅστισ ἐν τοιαύτῃ πόλει ζῆν αἱρήσεται μίαν ἡμέραν;

πολὺ γὰρ κρεῖττον φυγάδα εἶναι καὶ παροικεῖν ἐπὶ ξένησ ἢ τοιαῦτα πάσχειν. ἐπεὶ καὶ νῦν ἡ πρόφασισ ἡ λεγομένη, δἰ ἣν ὑμᾶσ ἀποτραπῆναί φασι τῆσ οἰκίασ τῆσ ἐμῆσ, ὑπιδομένουσ τοῦ στενωποῦ τὸ βάθοσ, ὁρᾶτε οἰο͂́ν ἐστιν. εἰ γὰρ ἐμὲ τοῦτο ἔσωσε, καιρὸσ ἤδη τὸ λοιπὸν ὡσ ἐν στρατοπέδῳ τῇ πόλει τὰσ δυσχωρίασ καταλαμβάνειν καὶ τὰ ὑψηλὰ ἢ ἀπότομα.

καίτοι μὰ τοὺσ θεοὺσ οὐδὲ ἐν τοῖσ στρατοπέδοισ ζητοῦσιν ἄλλοσ ἄλλου ἀσφαλέστερον σκηνοῦν, ἀλλὰ πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ αὐτοῖσ ἡ φυλακή ἐστιν. τῇ μὲν οὖν τύχῃ χάρισ, δἰ ἣν ἀπετράπητε, εἴτε τοῦτο νοήσαντεσ εἴτε ἄλλο ὁτιοῦν· οὐ μέντοι ἀληθῶσ ὑπείδεσθε. παιδίον λαβόντα ἀποχωρεῖν.

καὶ μηδεὶσ νομίσῃ ὡσ ἐγὼ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ἀγανακτῶν ταῦτα εἴρηκα μᾶλλον ἢ ὑπὲρ ὑμῶν δεδιὼσ μήποτε ἄρα διαβληθῆτε ὡσ βίαιοι καὶ παράνομοι.

οὐ γὰρ λανθάνει τῶν ἐν ταῖσ πόλεσιν οὐδὲν τοὺσ ἡγεμόνασ ̔λέγω δὲ τοὺσ μείζουσ ἡγεμόνασ τῶν ἐνθάδἐ ἀλλ̓ ὥσπερ τῶν παιδίων τῶν ἀτακτοτέρων οἴκοι πρὸσ τοὺσ διδασκάλουσ κατηγοροῦσιν οἱ προσήκοντεσ, οὑτωσὶ καὶ τὰ τῶν δήμων ἁμαρτήματα πρὸσ ἐκείνουσ ἀπαγγέλλεται. ταῦτα μὲν οὖν οὔτε καλῶσ οὔτε συμφερόντωσ αὑτοῖσ πράττοιτε ἄν. τὸ δὲ ἀξιοῦν ἐπιμελεῖσθαι τῆσ ἀγορὰσ καὶ τοὺσ δυναμένουσ χειροτονεῖν καὶ τοὺσ μὴ λελειτουργηκότασ, εἰ δὲ μή γε, οὓσ ἄν βούλησθε, σωφρονούντων τε ἀνθρώπων ἐστὶ καὶ πρόσ γε ταῦτα οὐδεὶσ ὑμῖν ἐναντιώσεται.

상위

Dio, Chrysostom (디오, 크리소토모스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION