헬라어 문장 검색 - ΔιοΞηρ́Ορατιον

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΛΥΠΗΣ.)

Τὸ μὲν ὑφ̓ ἡδονῆσ κρατεῖσθαι τοὺσ πολλοὺσ αἰτίαν ἴσωσ ἔχει· κηλούμενοι γὰρ καὶ γοητευόμενοι παρὰ ταύτῃ μένουσι· τὸ δὲ λύπῃ δεδουλῶσθαι παντελῶσ ἄλογον καὶ θαυμαστόν. ὀδυνώμενοι γὰρ καὶ βασανιζόμενοι τῇ χαλεπωτάτῃ πασῶν βασάνῳ μένομεν ἐν αὐτῇ καὶ τὸν λόγον τὸν ἐλευθεροῦντα ἡμᾶσ καὶ ἀπαλλάσσοντα τῆσ ἀλγηδόνοσ οὐ προσιέμεθα. καίτοι τί μὲν ταπεινότερον ἀνδρὸσ λυπουμένου;

τί δὲ οὕτωσ αἰσχρὸν θέαμα; καθικνεῖται γὰρ οἶμαι καὶ τοῦ σώματοσ τὸ πάθοσ καὶ τοῦτο συστέλλει καὶ σκυθρωπὸν καὶ δυσειδὲσ ὀφθῆναι παρέχει. τὸ δὲ μὴ μόνον εἴκειν τῇ φορᾷ τῆσ διανοίασ, ἀλλὰ καὶ προσμηχανᾶσθαί τινα ἔξωθεν, οἱο͂ν μέλαιναν ἐσθῆτα καὶ συμπλοκὰσ χειρῶν καὶ ταπεινὰσ καθέδρασ, ὡσ ὑπὸ τούτων πάντων ἀναγκάζεσθαι τρόπον τινὰ τὴν διάνοιαν μηδέποτε ἀφίστασθαι τῆσ λύπησ, ἀλλ̓ ἀεὶ μνημονεύειν καὶ λυπεῖσθαι, διεγνωκότασ δὴ ἔσεσθαί τινα ἀπαλλαγὴν τούτου καὶ μὴ πάντωσ ἀεὶ φαίνεσθαί τινα αἰτίαν τοῦ πάθουσ, οὐχὶ σφόδρα εὐήθεσ;

ἢ γὰρ προσήκοντοσ θάνατοσ λυπεῖ ἢ νόσοσ ἐκείνων τινὸσ ἢ καὶ αὐτοῦ·

πρὸσ δὲ τούτοισ ἀδοξία, χρημάτων ἀποβολὴ, τὸ μὴ περᾶναί τι τῶν προκειμένων ἢ παρὰ τὸ δέον, ἀσχολία, κίνδυνοσ, μυρία ὅσα συμβαίνει κατὰ τὸν βίον, καὶ σχεδὸν ἀνάγκη τούτων ἀεί τι παρεῖναι· τὸ δὲ τελευταῖον, ἂν ἄρα γίγνηται χρόνοσ, ἐν ᾧ μηδὲν ἀπαντᾷ δύσκολον, ἀλλά τοι τὸ προσδοκᾶν αὐτὰ καὶ γιγνώσκειν ὡσ δυνατόν ἐστι συμβῆναι, καθάψεται τῆσ γνώμησ τῶν οὕτωσ διακειμένων.

οὔκουν καθ̓ ἕκαστον αὐτῶν δεῖ ποιεῖσθαι τὴν παραμυθίαν ἁ̓νήνυτον γὰρ τὸ πρᾶγμα καὶ λυπηρόσ ἐστιν ὁ βίοσ̓, ἀλλὰ ὅλωσ ἐξελόντα τῆσ ψυχῆσ τὸ πάθοσ καὶ τοῦτο κρίναντα βεβαίωσ, ὅτι μὴ λυπητέον ἐστὶ περὶ μηδενὸσ τῷ νοῦν ἔχοντι, τὸ λοιπὸν ἐλευθεριάζειν, καὶ πάντων ἄδεια τῶν δυσχερῶν ἔσται.

οὐδὲν γάρ ἐστιν αὐτὸ δεινόν, ἀλλὰ ὑπὸ τῆσ δόξησ καὶ τῆσ ἀσθενείασ τῆσ ἡμετέρασ γίγνεται τοιοῦτον. οἱ γοῦν πολλοί, ἐὰν γένηταί τι τῶν νομιζομένων ἀτόπων, ἀεὶ τούτου μνημονεύουσι, δυσχεροῦσ οὔσησ τῆσ μνήμησ, ὅμοιον δή τι πάσχοντεσ τοῖσ παιδίοισ.

καὶ γὰρ ἐκεῖνα τοῦ πυρὸσ ἅψασθαι προθυμεῖται, καίτοι σφόδρα ἀλγοῦντα, κἂν ἀφῇσ, ἅψεται πάλιν. ὥσπερ οὖν τοῖσ εἰσ πόλεμον ἐξιοῦσιν οὐδέν ἐστιν ὄφελοσ, ἂν γυμνοὶ προελθόντεσ ἔπειτα ἕκαστον τῶν φερομένων βελῶν ἐκκλίνειν ἐθέλωσιν οὑ̓ γὰρ ἔνι φυλάττεσθαι πάντἀ, δεῖ δὲ θώρακοσ στερεοῦ καὶ τῆσ ἄλλησ πανοπλίασ, ὥστε, κἂν ἐμπέσῃ τι, μὴ διικνεῖσθαι, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τοῖσ εἰσ τὸν βίον προελθοῦσιν οὐχ οἱο͂́ν τε ἐκκλίνειν οὐδὲ φυλάττεσθαι ὥστε ὑπὸ μηδενὸσ παίεσθαι τῶν ἐκ τῆσ τύχησ, μυρίων ἐφ̓ ἕκαστον φερομένων, ἀλλὰ διανοίασ ἰσχυρᾶσ ἐστιν ἡ χρεία, μάλιστα μὲν ἀτρώτου καὶ πρὸσ μηδὲν εἰκούσησ, εἰ δὲ μή, μή γε ῥᾳδίωσ μηδὲ ὑπὸ τοῦ τυχόντοσ τιτρωσκομένησ·

ἐπεὶ πολλάκισ ἀνάγκη κεντεῖσθαι καὶ μυρία τραύματα λαμβάνειν.

καὶ γὰρ οἱ τοὺσ πόδασ ἔχοντεσ ἁπαλοὺσ καὶ παντελῶσ ἀτρίπτουσ, ἔπειτα γυμνοῖσ αὐτοῖσ βαδίζοντεσ, οὐδέποτε τοιαύτην εὑρήσουσιν ὁδὸν ὥστε μὴ νύττεσθαι μηδὲ ἀλγεῖν, ἀλλὰ καὶ τὸ τυχὸν αὐτῶν ἅπτεται·

τοῖσ δὲ ἠσκηκόσιν οὐδὲ ἡ πάνυ τραχεῖα χαλεπή. τί δεῖ προσδοκᾶν ἢ πῶσ ἔνεστιν ἑκάστου τούτων αἰσθανόμενον καὶ ῥᾳδίωσ ἐνδιδόντα μὴ κακοδαιμονέστατον ἁπάντων εἶναι, ἀεὶ προσευχόμενον τοῖσ θεοῖσ ὅπωσ μὴ τοῦτο μηδὲ τοῦτο συμβῇ·

καθάπερ εἴ τισ ἐν ὄμβρῳ πορευόμενοσ σκέπασμα μὲν ἔχοι μηδέν, εὔχοιτο δὲ μόνον ἕκαστον τῶν σταλαγμῶν διαφυγεῖν ̔πολὺ γοῦν τῶν σταλαγμῶν συνεχέστερά ἐστι τὰ δυσχερῆ τὰ παρὰ τῆσ τύχησ̓ ἢ νὴ Δία εἴ τισ πλέων ἀντὶ τοῦ τοῖσ οἰάξι προσέχειν καὶ τὸ προσπῖπτον δέχεσθαι καλῶσ εὔχοιτο μηδὲν τῶν κυμάτων κατὰ τὴν ναῦν γενέσθαι.

φέρε γάρ, ὦ μάταιε, κἂν πάντα σοι τἄλλα ἔχῃ κατὰ τρόπον, ἀλλὰ τοῦ γε εἰσ τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν βιώσεσθαι τίνα ἔχεισ πίστιν καὶ μὴ μεταξὺ πάντων ἀθρόωσ ἀφαιρεθῆναι τῶν δοκούντων ἀγαθῶν; οὐκοῦν σε περὶ τούτου πρώτου προσήκει λυπεῖσθαι καὶ δεδιέναι τὴν ἀδηλότητα τοῦ πράγματοσ. διαγαγεῖν.

τὸν Ιἄσονά φασι χρισάμενον δυνάμει τινί, λαβόντα παρὰ τῆσ Μηδείασ, ἔπειτα οἶμαι μήτε παρὰ τοῦ δράκοντοσ μηδὲν παθεῖν μήτε ὑπὸ τῶν ταύρων τῶν τὸ πῦρ ἀναπνεόντων. ταύτην οὖν δεῖ κτήσασθαι τὴν δύναμιν παρὰ τῆσ Μηδείασ, τουτέστι τῆσ φρονήσεωσ, λαβόντα, καὶ τὸ λοιπὸν ἁπάντων καταφρονεῖν.

εἰ δὲ μή, πάντα πῦρ ἡμῖν καὶ πάντα ἀύ̈πνοι δράκοντεσ. καίτοι τῶν λυπουμένων ἕκαστοσ αὑτῷ τὸ συμβεβηκόσ φησιν εἶναι δεινότατον καὶ μάλιστα ἄξιον λύπησ·

καὶ γὰρ τῶν φερόντων ἕκαστοσ, ὃ φέρει, τοῦτ̓ εἶναι δοκεῖ βαρύτατον. ἔστι δὲ ἀσθενοῦσ τοῦτο καὶ φαύλου σώματοσ· τὸ γὰρ αὐτὸ ἕτεροσ λαβὼν ἂν ἰσχυρότεροσ ῥᾳδίωσ οἴσει.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΛΥΠΗΣ.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΛΥΠΗΣ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION