헬라어 문장 검색 - ΔιοΞηρ́Ορατιον

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟΣ ΑΠΑΜΕΙΣ ΠΕΡΙ ΟΜΟΝΟΙΑΣ.)

Ὅτι μὲν ὑμεῖσ, ὦ βουλὴ καὶ τῶν ἄλλων οἱ παρόντεσ οἱ μετριώτατοι, πρᾴωσ πρὸσ ἐμὲ καὶ φιλικῶσ ἔχετε, δοκῶ μοι τοῦτο γιγνώσκειν. ψηφίσματι πέμψαντεσ, συνηδόμενοι τῆσ καθόδου καὶ παρακαλοῦντεσ ἐπιδημῆσαι πρὸσ αὑτούσ.

καὶ ἴσωσ οὐδὲν ἐποιεῖτε θαυμαστόν· οὐ γὰρ μόνον αἱ λοιπαὶ πόλεισ, ἀλλὰ καὶ τῶν ἰσοτίμων ὑμῖν αἱ πλεῖσται σχεδόν, ὅπου γέγονα, καὶ πολιτείασ καὶ βουλῆσ καὶ τῶν πρώτων τιμῶν οὐδὲν δεομένῳ μετέδωκαν, οὐκ ἀνωφελῆ σφισι νομίζοντεσ οὐδὲ ἀνάξιον τιμᾶσθαι.

τὸ δὲ ὑμέτερον οὐκ ἔστιν ἀλλότριον, ἀλλ̓ ὡσ ἂν εὐνοίᾳ καὶ χάριτι πατρίδοσ τιμώσησ πολίτην αὑτῆσ. τὸ δὲ εἶναί τινασ, ὡσ ἂν ἐν δήμῳ, τῶν ἐνθάδε ἐμοὶ σχεδὸν μὴ σφόδρα ἡδομένουσ οὐκ ἂν θαυμάσαιμι διὰ τὴν τῶν πόλεων φιλοτιμίαν. καίτοι ἐπίσταμαι σαφῶσ οὐδὲ τοὺσ ἐκεῖ πολίτασ ἅπαντασ ἀρέσαι δυνάμενοσ, ἀλλ̓ ἐνίουσ δἰ αὐτὸ τοῦτο ἀχθομένουσ ὅτι λίαν δοκῶ φιλόπολισ καὶ πρόθυμοσ.

δεῖ δὲ τὸν ἐπιεικῆ καὶ μέτριον ἄνδρα καὶ ταύτην παρέχειν τὴν ἐξουσίαν τοῖσ ἑαυτοῦ πολίταισ.

τὸ γὰρ μηδένα ἐν πόλει μήτε ἀντιλέγειν ἑνὶ μήτε μέμφεσθαι κἂν ἅπαντα φαίνηται ποιῶν καλῶσ, οὐ δήμων ἐστὶν οὐδὲ ἐπιεικέσ, ἀλλὰ μᾶλλον φιλεῖ τὸ τοιοῦτον συμβαίνειν τοῖσ τυράννοισ ἢ τοῖσ εὐεργέταισ. εἰ οὖν εἰσί τινεσ πρὸσ ἐμὲ δυσκόλωσ διακείμενοι, τούτοισ μάλιστα πιστεύω. δῆλον γὰρ ὡσ νομίζοντέσ με ἀγαπᾶν τὴν ἐμαυτοῦ πατρίδα καὶ πάντα τρόπον αὔξειν οὕτωσ ἔχουσιν. ἐὰν οὖν πεισθῶσιν ὅτι καὶ ταύτην ἡγοῦμαι πατρίδα, καὶ πράττειν ὑπὲρ αὐτῆσ ὅ,τι ἂν δύνωμαι πρόθυμόσ εἰμι, ῥᾳδίωσ μεταβαλοῦνται καὶ ἀγαπήσουσί με τοῖσ ἄλλοισ ὁμοίωσ. τὸ μὲν οὖν φιλεῖν τὴν πατρίδα μάλιστα πάντων οὐκ ἔξαρνόσ εἰμι.

πυνθάνομαι δὲ αὐτῶν, εἰ τοῦτο ἀδίκου νομίζουσιν ἀνδρὸσ εἶναι καὶ μοχθηροῦ, καὶ πολίτην τοιοῦτον οὐκ ἂν ἐθέλοιεν εἶναι παῤ αὑτοῖσ. οὐκοῦν ἔξεστιν ὑμῖν ἔχειν κἀμὲ πολίτην ἀνυπόπτωσ καὶ τῶν ἄλλων τοὺσ βελτίστουσ. καὶ τοίνυν δἰ αὐτό μοι τοῦτο πιστεύοιτε ἂν δικαιότερον.

ὅστισ μὲν γὰρ ἀγνώμων περὶ τοὺσ φύσει γονέασ, οὐκ ἂν γένοιτο ὅσιοσ οὐδὲ πρὸσ τοὺσ θεμένουσ αὐτόν. ὁ δὲ τοὺσ γεννήσαντασ ἀγαπῶν οὐδέποτ̓ ἂν ἀμελήσειε τῶν χάριτι γονέων γενομένων.

τὸ μὲν γὰρ τῆσ φύσεωσ αὐτόματόν ἐστι, τὸ δὲ τῆσ χάριτοσ ἑκούσιον. εἰμὶ μὲν οὖν πολίτησ ἑκατέρων· ἀλλ̓ ἐκείνοισ μὲν οὐ δεῖ με περὶ τούτου χάριν εἰδέναι, ὑμᾶσ δὲ ὡσ εὐεργέτασ ἀμείβεσθαι δίκαιον. διὰ γὰρ τὴν ὑμετέραν εὔνοιαν καὶ δωρεὰν μετέχω τῆσ πόλεωσ. ἀλλ̓ ὅσοι μὲν αὐτοὶ πολῖται γεγόνασι, τούτοισ μόνον ὑπάρχει φιλάνθρωπον τὸ τῆσ δωρεᾶσ, τὸ δὲ τῆσ φύσεωσ ἀναγκαῖον οὐ πρόσεστιν.

ἐμοὶ δὲ ἀμφοτέρων μέτεστιν· ὁ μὲν γὰρ πάπποσ ὁ ἐμὸσ μετὰ τῆσ μητρὸσ τῆσ ἐμῆσ παρὰ τοῦ τότε αὐτοκράτοροσ φίλου ὄντοσ ἅμα τῆσ Ῥωμαίων πολιτείασ καὶ τῆσ ὑμετέρασ ἔτυχεν, ὁ δὲ πατὴρ παῤ ὑμῶν·

ὥστε καὶ χάριτι καὶ γένει πολίτησ ὑμέτερόσ εἰμι. τὸ γὰρ ἀπωτέρω δυοῖν βαθμοῖν ζητεῖν τὸ γένοσ οὐδαμῶσ ἐπιεικέσ. οὐδεὶσ γὰρ οὕτω τό γε ἀληθὲσ ἐξ οὐδεμιᾶσ εὑρεθήσεται πόλεωσ. καὶ μὴν τῶν γε ἐμῶν τέκνων ἥδε πατρίσ ἐστι μᾶλλον. τὸ μὲν οὖν ἀναγκαῖον συνακολουθεῖν τὰ τέκνα τῷ πατρί· πολὺ δὲ ἥδιον τὸν πατέρα τοῖσ παισὶ συνέπεσθαι.

διὰ μὲν δὴ ταῦτα εὔνουσ ὢν ὑμῖν τυγχάνω καὶ πολίτου διάθεσιν ἔχω·

καὶ φανερῶσ δὲ ἐδήλωσα. τῆσ γὰρ φιλονικίασ ἐνεστώσησ ταῖσ πόλεσι, καὶ τῆσ πατρίδοσ σφόδρα μὲν αἰδουμένησ ἐμὲ ἄκοντα ἐνοχλῆσαι, σφόδρα δὲ ἐπιθυμούσησ ἀναλαβεῖν τὸ πρᾶγμα, πολλάκισ τῷ τιμᾶν προκαλουμένησ οὐχ ὑπήκουσα πρὸσ τοῦτο μόνον, οὐδὲν ἂν ὀκνήσασ ἐκείνησ ἕνεκεν ποιῆσαι, μηδενὸσ ἔλαττον τυχὸν πρᾶξαι δυνάμενοσ, καὶ φίλων μοι ὄντων οὔτε ὀλίγων οὔτε ἀδυνάτων, ἵνα μηδὲν ἐπίφθονον εἴπω μηδὲ ὃ λυπήσει τινάσ, ἔτι δὲ οὐκ ὀκνῶν τὴν ὁδόν, ὁπότε δεῖ με καὶ ἄλλωσ ἀπιέναι. τούτων οὖν ὑπαρχόντων ἀπεσχόμην τοῦ πράγματοσ, οὐκ ἐκείνουσ προδιδούσ, ἀλλ̓ αἰδούμενοσ ὑμᾶσ καὶ νομίζων χρησιμώτεροσ ἔσεσθαι κἀκείνοισ καὶ ὑμῖν, ἐὰν δύνωμαι φίλασ ποιῆσαι τὰσ πόλεισ τῶν τε πρότερον ζητημάτων ἀπαλλάξασ καὶ τὸ λοιπὸν εἰσ εὔνοιαν καὶ ὁμόνοιαν προτρεψάμενοσ.

τοῦτο γὰρ ἁπάντων βέλτιστόν τε καὶ ἄριστον οὐ μόνον τοῖσ ἴσοισ πρὸσ ἀλλήλουσ, ἀλλὰ καὶ τοῖσ κρείττοσι πρὸσ τοὺσ ὑποδεεστέρουσ. ἐπίσταμαι μὲν οὖν ὡσ χαλεπόν ἐστιν ἀνθρώπων ἐξελεῖν ἔριν, καὶ ταῦτα ἐν πλείονι χρόνῳ τεθραμμένην, ὥσπερ νόσημα ἐκ πολλοῦ συμπεφυκὸσ οὐ ῥᾴδιον ἀπαλλάξαι τοῦ σώματοσ, ἄλλωσ τε εἴ τισ ἐθέλοι ἀνωδύνωσ ἰᾶσθαι.

ὅμωσ δὲ πιστεύω τῷ τῆσ πόλεωσ ἤθει, νομίζων οὐ σκληρὸν οὐδὲ ἀμαθέσ, ἀλλὰ τῷ ὄντι γνήσιον ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν καὶ τῆσ μακαρίασ πόλεωσ, ὑφ̓ ἧσ δεῦρο ἐπέμφθητε φίλοι δὴ παρὰ φίλουσ οἰκήσοντεσ·

ἣ τοσοῦτον εὐτυχίᾳ διαφέρουσα τῶν ἄλλων ἀνθρώπων καὶ δυνάμει πλέον διενήνοχεν ἐπιεικείᾳ καὶ φιλανθρωπίᾳ, τοῦτο μὲν ἀφθόνωσ μεταδιδοῦσα καὶ πολιτείασ καὶ νόμων καὶ ἀρχῶν, οὐδέν̓ ἀλλότριον ἡγουμένη τῶν ἀξίων, τοῦτο δὲ ὁμοίωσ ἅπασι φυλάττουσα τὸ δίκαιον. ἣν προσήκει μιμουμένουσ ὑμᾶσ πρᾴουσ καὶ μεγαλόφρονασ φαίνεσθαι καὶ τοῖσ ἐγγὺσ οὕτω καὶ συνοίκοισ σχεδὸν μὴ χαλεποὺσ μηδὲ ὑπερηφάνουσ γείτονασ, πρὸσ οὓσ ὑμῖν καὶ γάμοι κοινοὶ καὶ τέκνα καὶ πολιτεῖαι καὶ θυσίαι θεῶν καὶ πανηγύρεισ καὶ θεάματα, καὶ συμπαιδεύεσθε τοῖσ καθ̓ ἕνα καὶ συνεστιᾶσθε καὶ ἀλλήλουσ ὑποδέχεσθε καὶ τὸν πλείω χρόνον συνδιατρίβετε καὶ σχεδὸν εἷσ ἐστε δῆμοσ καὶ μία πόλισ ἐν οὐ πολλῷ διαστήματι.

καὶ τοίνυν πλείουσ τῶν ἐκεῖθεν καὶ πολίτασ πεποίησθε, καὶ βουλῆσ μετεδώκατε, καὶ ἄρχοντασ οὐκ ἀπηξιώσατε γενέσθαι παῤ ὑμῖν, καὶ τῶν σεμνῶν τούτων, ἃ τῆσ Ῥωμαίων ἐστὶ πόλεωσ, ἐκοινωνήσατε. πῶσ οὖν εἰκὸσ καθ̓ ἕνα μὲν ἕκαστον ἡγεῖσθαι φίλον καὶ τιμᾶν, κοινῇ δὲ τὴν πόλιν ἐχθρὰν νομίζειν, ὑμᾶσ τε ἐκείνην κἀκείνουσ τὴν ὑμετέραν;

οἱ γὰρ τοὺσ ἀνθρώπουσ ἀγαπῶντεσ καὶ ἐπιμιγνύμενοι τούτοισ καὶ προσαγόμενοι πολίτασ τί λοιπὸν ἢ τὸν ἀέρα ἐχθαίρουσι καὶ τοὺσ τόπουσ, ἤ, ὃ μηδὲ εἰπεῖν ὅσιον, τοῖσ θεοῖσ ἀπεχθάνονται;

καὶ τοίνυν ἅπασα μὲν ἔχθρα πρὸσ ἅπαντασ ἐργῶδεσ καὶ χαλεπόν· οὐδεὶσ γὰρ οὕτωσ ἀσθενὴσ ἐχθρὸσ ὅστισ οὐκ ἐλύπησεν ἐπὶ καιροῦ καὶ τὸν ἄγαν φαινόμενον ἰσχυρὸν καὶ τὸ μῖσοσ ἐνεδείξατο ἢ λόγον τινὰ εἰπὼν λυπηρὸν ἢ ἔργον ἀσύμφορον πράξασ. οὐ γάρ ἐστιν, ὡσ εἰπεῖν, οὐδέποτε ἡδὺσ οὐδὲ ὠφέλιμοσ ὁ τοῦ μίσουσ καρπόσ, ἀλλὰ τοὐναντίον ἁπάντων ἀηδέστατοσ καὶ πικρότατοσ, οὐδὲ βάροσ οὕτω χαλεπὸν οὐδὲ ἐπίπονον ὡσ ἔχθρα φέρειν.

ταῖσ μὲν οὖν εὐτυχίαισ ἀεὶ παρενοχλεῖ, τὰσ δὲ συμφορὰσ αὔξει, καὶ τῷ μὲν ἄλλο τι λυπουμένῳ τὴν λύπην ἀπεργάζεται διπλασίονα, τοὺσ δὲ εὖ πράττοντασ οὐκ ἐᾷ χαίρειν κατὰ τὴν ἀξίαν.

ἀνάγκη γὰρ οἶμαι τοὺσ πολλοὺσ ὑπὸ μὲν ἀλλήλων βλάπτεσθαι, παρὰ δὲ τοῖσ ἄλλοισ καταφρονεῖσθαι καὶ ἀδοξεῖν, ὡσ τοῦτο μὲν ὑπαρχόντων αὐτοῖσ ἐναντίων, τοῦτο δὲ αὐτοὺσ ἄφρονασ καὶ φιλονίκουσ. φιλίασ δὲ καὶ ὁμονοίασ οὐδὲν κάλλιον οὐδὲ θειότερον καὶ ἀνδρὶ πρὸσ ἄνδρα καὶ πόλει πρὸσ πόλιν.

τίνεσ μὲν γὰρ εὐπρεπέστερον κτῶνται τἀγαθὰ τῶν φίλων συμποριζόντων αὐτοῖσ; τίνεσ δὲ ἀποφεύγουσι τὰ κατὰ ῥᾷον ἢ οἷσ ἂν φίλοι συμμαχῶσι;

τίνων δὲ ἧττον ἅπτεται τὰ λυπηρὰ ἢ τῶν ἐχόντων τοὺσ συναλγοῦντασ καὶ συμφέροντασ αὐτοῖσ; τίσι δὲ ἥδιον τὸ εὐτυχεῖν ἢ ὅσοι μὴ μόνον αὑτούσ, ἀλλὰ καὶ ἄλλουσ εὐφραίνουσιν εὖ πράττοντεσ; ὡσ ἔγωγε οὐδ̓ ἂν εὐτυχεῖν ἐκεῖνον τὸν ἄνδρα φαίην ὃσ οὐδένα ἔχει τὸν συνηδόμενον. τίσ δὲ σύμβολοσ ἀμείνων τοῖσ ἰδοῦσιν ἢ φίλοσ ἐντυχών;

σχεδὸν γὰρ οὗτοσ σύμβολοσ οὐ μόνον εὐφημότατοσ, ἀλλὰ καὶ ὠφελιμώτατοσ, ὅτῳ ἂν ἐντύχῃ ἀνὴρ εὔνουσ. τὰ δὲ τοῦ μίσουσ καὶ τὰ τῆσ ἔχθρασ πανταχῇ λυπηρὰ καὶ δυσχερῆ. χαλεπὸν μὲν ἐν σπουδῇ, χαλεπὸν δὲ ἐν εὐφροσύνῃ παρὼν ἐχθρόσ, λυπηρὸν μὲν ὁρῶσι, λυπηρὸν δὲ μνημονεύουσι, πολὺ δὲ πάντων πειρωμένοισ βλαβερώτατον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΡΟΣ ΑΠΑΜΕΙΣ ΠΕΡΙ ΟΜΟΝΟΙΑΣ.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟΣ ΑΠΑΜΕΙΣ ΠΕΡΙ ΟΜΟΝΟΙΑΣ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION