Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ.)

Διὰ τί ποτε οἱ ἄνθρωποι, ὅταν μέν τινα ἴδωσιν αὐτὸ μόνον χιτῶνα ἔχοντα, οὔτε προσέχουσιν οὔτε διαγελῶσι, λογιζόμενοι τυχὸν ὅτι ναύτησ ἐστὶν ὁ ἄνθρωποσ καὶ ὅτι οὐδὲν δεῖ καταγελᾶν τούτου ἕνεκα· ὁμοίωσ οὐδ̓ εἴ τινα ἴδοιεν γεωργοῦ στολὴν ἔχοντα ἢ ποιμένοσ, ἐξωμίδα ἔχοντα ἢ διφθέραν ἐνημμένον ἢ κοσύμβην ὑποδεδυκότα οὐ χαλεπαίνουσιν, ἀλλ̓ οὐδὲ προσποιοῦνται τὴν ἀρχήν, ἡγούμενοι προσήκειν τὴν στολὴν τῷ τοιοῦτόν τι πράττοντι. τούσ γε μὴν καπήλουσ ἑκάστοτε ὁρῶντεσ πρὸ τῶν καπηλείων ἀνεζωσμένουσ οὐδέποτε τωθάζουσι, καταγελῷεν δ̓ ἂν τοὐναντίον, εἰ μὴ οὕτωσ ἐνεσκευασμένοι εἰε͂ν, ὡσ οἰκείου τοῦ σχήματοσ ὑπάρχοντοσ τῇ ἐργασίᾳ, ἣν μεταχειρίζονται.

ἐπειδὰν δέ τινα ἴδωσιν ἀχίτωνα ἐν ἱματίῳ κομῶντα τὴν κεφαλὴν καὶ τὰ γένεια, οὐχ οἱοῖ́ τέ εἰσι πρὸσ τούτουσ τὴν ἡσυχίαν ἄγειν οὐδὲ σιγῇ παρέρχεσθαι, ἀλλ̓ ἐφίστανται καὶ ἐρεθίζουσι καὶ ἤτοι κατεγέλασαν ἢ ἐλοιδόρησαν καὶ ἐνίοτε ἕλκουσιν ἐπιλαβόμενοι, ὅταν τινὰ ὁρῶσι μὴ πάνυ ἐρρωμένον αὐτὸν μηδὲ ἄλλον μηδένα παρόντα τὸν ἐπιβοηθήσοντα, καὶ ταῦτα εἰδότεσ ὅτι τοῖσ καλουμένοισ φιλοσόφοισ ξυνήθησ ἐστὶν ἡ στολὴ αὕτη καὶ τρόπον τινὰ ἀποδεδειγμένη.

ὃ δὲ ἔτι τούτου παραδοξότερον·

ἔνθα γὰρ ἐνίοτε βλέπουσιν ἀνθρώπουσ, τοὺσ μέν τινασ πίλουσ ἐπὶ ταῖσ κεφαλαῖσ ἔχοντασ, ὡσ νῦν τῶν Θρᾳκῶν τινεσ τῶν Γετῶν λεγομένων, πρότερον δὲ Λακεδαιμόνιοι καὶ Μακεδόνεσ, ἄλλουσ δὲ τιάραν καὶ ἀναξυρίδασ, καθάπερ οἶμαι Πέρσαι τε καὶ Βάκτριοι καὶ Παρθυαῖοι καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν βαρβάρων· οἱ δὲ ἔτι τούτων ἀτοπώτεροι εἰώθασιν ἐπιδημεῖν πτερὰ ἔχοντεσ ἐπὶ ταῖσ κεφαλαῖσ ὀρθά, ὥσπερ Νασάμωνεσ ‐ οὐκοῦν οὐδὲ τούτοισ πάνυ τι τολμῶσι πράγματα παρέχειν οὐδ̓ ἐνοχλεῖν προσιόντεσ. καίτοι Γέτασ μὲν ἢ Πέρσασ ἢ Νασάμωνασ, τοὺσ μὲν οὐ πολλοὺσ βλέπουσι, τοὺσ δὲ σπανίωσ ἐπιδημοῦντασ· τῶν δὲ τοιούτων ἀνθρώπων ὀλίγου νῦν μεστὰ πάντα, καὶ σχεδὸν πλείουσ γεγόνασι τῶν σκυτοτόμων καὶ κναφέων καὶ τῶν γελωτοποιῶν ἢ ἄλλην ὁποίαν βούλει τέχνην ἐργαζομένων·

ὥστε καὶ ἐφ̓ ἡμῶν ἴσωσ ῥηθῆναι εἰκότωσ ὅτι πλεῖ πάντα ὁμοίωσ ἀκάτια καὶ πᾶσα βοῦσ ἀροτριᾷ. οὐ τοίνυν κατὰ τοῦτο μόνον ξυνήθησ αὐτοῖσ ἡ ὄψισ, ἀλλὰ καὶ τὰ ἀγάλματα ὁρῶσιν ἐν τοῖσ ναοῖσ, οἱο͂ν Διὸσ καὶ Ποσειδῶνοσ καὶ ἄλλων πολλῶν θεῶν ἀγάλματα, ἐν τοιαύτῃ διαθέσει τοῦ σχήματοσ.

παρὰ μὲν γὰρ Αἰγυπτίοισ καὶ Φοίνιξι καὶ ἑτέροισ τισὶ τῶν βαρβάρων οὐχ ὁ αὐτὸσ τύποσ τῶν ἀγαλμάτων, ὥσπερ οἶμαι παρὰ τοῖσ Ἕλλησιν, ἀλλὰ πολὺ διαφέρων. ἐνθάδε δὲ ὁ αὐτόσ ἐστιν. τοῖσ ἱεροῖσ, στρατηγῶν καὶ βασιλέων οὕτωσ ἀνακειμένασ, γένεια καθεικότων.

ἀλλὰ τί δεῖ ταῦτα λέγειν;

σχεδὸν γάρ τι καὶ τῶν Ἑλλήνων οἱ πλείουσ ὁμοίωσ πρὸσ τοῦτο ἔχουσι, καὶ οὐδὲν αὐτοὺσ ἡ ξυνήθεια ἀποκωλύει τὸ μὴ οὐκ ἐρεσχηλεῖν μηδὲ ὑβρίζειν, ἐπειδάν τινα ἴδωσι τοιοῦτον, λέγω δὲ τῶν πολλῶν καὶ ἀδόξων, οὓσ μὴ δεδοίκασιν ὡσ ἱκανοὺσ ἀμύνεσθαι· ἐπεὶ τούσ γε τοιούτουσ σχεδὸν δυσωποῦνται καὶ θαυμάζουσιν. τυχὸν οὖν τοιοῦτόν ἐστι τὸ γιγνόμενον. τοὺσ μὲν ναύτασ καὶ τοὺσ γεωργοὺσ καὶ ποιμένασ, ἔτι δὲ Πέρσασ καὶ Νασάμωνασ, οὐκ οἰόνται καταφρονεῖν αὑτῶν οὐδὲ εἶναι πρὸσ αὑτοὺσ οὐδένα ἐκείνοισ λόγον, ὅθεν οὐδὲν φροντίζουσιν. τοὺσ μέντοι φιλοσόφουσ ὑπονοοῦσιν, ὡσ καταφρονοῦντασ αὐτῶν καὶ καταγιγνώσκοντασ πολλὴν ἀμαθίαν καὶ δυστυχίαν, καὶ ὅτι φανερῶσ μὲν οὐ καταγελῶσιν, ἰδίᾳ δὲ παῤ αὑτοῖσ οὕτωσ ἔχουσιν, ὡσ πάντασ ἀθλίουσ ὄντασ τοὺσ ἀπαιδεύτουσ, ἀρξαμένουσ ἀπὸ τῶν πλουσίων δὴ καὶ μακαρίων δοκούντων, οὓσ αὐτοὶ ζηλοῦσι καὶ σμικρὸν διαφέρειν οἰόνται τῶν θεῶν εὐδαιμονίασ ἕνεκεν·

καὶ ὅτι ἀτιμάζουσι καὶ διαγελῶσι τοὺσ πολυτελῶσ ἐσθίοντάσ τε καὶ πίνοντασ καὶ καθεύδειν μαλακῶσ βουλομένουσ καὶ μετὰ γυναικῶν ἑκάστοτε ὡραίων καὶ παίδων ἀναπαύεσθαι καὶ πολλὰ χρήματα ἔχειν καὶ θαυμάζεσθαι ὑπὸ τοῦ πολλοῦ ὄχλου καὶ περιβλέπεσθαι· ὧν οὐδὲν ἡγοῦνται μεῖζον οὐδὲ κάλλιον. διὰ δὴ ταύτην τὴν ὑποψίαν δυσχεραίνουσι τοὺσ μὴ ταὐτὰ σφίσι θαυμάζοντασ μηδὲ τιμῶντασ μηδὲ τὴν αὐτὴν περὶ τῶν μεγίστων ἔχοντασ διάνοιαν.

οὐκοῦν προκαταλαμβάνουσιν αὐτοὶ λοιδοροῦντεσ καὶ τωθάζοντεσ, ὡσ ἀθλίουσ καὶ ἀνοήτουσ, εἰδότεσ ὅτι εἰ μὲν τούτουσ ἀποφανοῦσιν ἄφρονασ καὶ μαινομένουσ, ἅμα καὶ αὑτοὺσ ἀποδείξουσι σωφρονοῦντασ καὶ νοῦν ἔχοντασ·

εἰ δὲ παραχωρήσουσιν, ὡσ τούτων ἃ χρὴ γιγνωσκόντων καὶ πολλοῦ ἀξίων, ἅμα καὶ αὑτοὺσ ὁμολογήσουσι δυστυχεῖσ καὶ ἀναισθήτουσ καὶ οὐδὲν εἰδότασ ἁπλῶσ ὧν προσήκει ἀνθρώπουσ ἐλευθέρουσ εἰδέναι. ἔτι δὲ ἐὰν μέν τινα ἴδωσιν ὡσ ναύτην ἐσταλμένον, ἴσασι τοῦτον πλευσούμενον, κἂν ὡσ γεωργὸν ἕτερον, γεωργήσοντα·

τόν γε μὴν ποιμένοσ ἔχοντα στολὴν ἴσασι καὶ τοῦτον ὅτι ἄπεισιν ἐπὶ τὰ πρόβατα καὶ περὶ ἐκεῖνα διατρίψει, ὥστε ὑπ̓ οὐδενὸσ λυπούμενοι τούτων ἐῶσιν αὐτούσ·

ὅταν δέ τινα ἴδωσι τὸ σχῆμα ἔχοντα τὸ τοῦ φιλοσόφου, λογίζονται ὅτι οὗτοσ οὔτε πρὸσ τὸ πλεῖν οὔτε πρὸσ γεωργίαν οὔτε προβάτων ἕνεκεν οὕτωσ ἔσταλται, ἀλλ̓ ἐπ̓ ἀνθρώπουσ παρεσκεύασται, ὡσ νουθετήσων τε καὶ ἐξελέγξων καὶ οὐδέν τι θωπεύσων οὐδένα αὐτῶν οὐδὲ φεισόμενοσ οὐδενόσ, τοὐναντίον δὲ κολάσων ὡσ ἂν δύνηται αὐτοὺσ μάλιστα τῷ λόγῳ καὶ ἐπιδείξων οἱοῖ́ εἰσιν. οὔκουν δύνανται ἡδέωσ ὁρᾶν αὐτούσ, ἀλλὰ προσκρούουσι καὶ διαμάχονται, ὥσπερ οὐδ̓ οἱ παῖδεσ ἡδέωσ ὁρᾶν δύνανται οὓσ ἂν ἴδωσι παιδαγωγῶν σχῆμα ἔχοντασ καὶ παρεσκευασμένουσ οὕτωσ ὡσ ἐπιπλήξοντασ αὐτοῖσ καὶ οὐκ ἐπιτρέψοντασ ἁμαρτάνειν οὐδὲ ῥᾳθυμεῖν.

εἰ γάρ τοι καὶ τοῖσ παισὶν ἐξῆν τῶν τοιούτων καταγελᾶν καὶ ὑβρίζειν, οὐδὲν ἂν πρότερον τούτου ἐποίουν. οὐ μέντοι ἅπαντεσ ἀπὸ ταύτησ τῆσ διανοίασ προσέρχονται καὶ ἐνοχλοῦσιν, ἀλλ̓ ἔστι γένοσ ἀνθρώπων πολυπραγμονοῦν τοιαύτην πολυπραγμοσύνην καὶ τρόπον τινὰ οὐ πονηρόν·

οὗτοι προσίασιν οὓσ ἂν ἡγῶνται φιλοσόφουσ ἀπὸ τῆσ στολῆσ, ὡσ ἀκουσόμενοί τι παῤ αὐτῶν σοφόν, ὃ οὐκ ἂν παῤ ἑτέρου ἀκούσειαν, πυνθανόμενοι καὶ περὶ Σωκράτουσ, ὅτι σοφόσ τε ἦν καὶ διελέγετο τοῖσ προσιοῦσι λόγουσ φρονίμουσ, καὶ περὶ Διογένουσ, ὅτι καὶ αὐτὸσ πρὸσ ἅπαντα εὐπόρει λόγου καὶ ἀποκρίσεωσ.

καὶ τὰ μὲν τούτου καὶ διαμνημονεύουσιν οἱ πολλοί, τὰ μέν τινα ἴσωσ εἰπόντοσ αὐτοῦ, τὰ δὲ καὶ ἄλλων συνθέντων. τῶν γε μὴν ἑπτὰ σοφῶν τὰσ γνώμασ ἀκούουσι καὶ ἐν Δελφοῖσ ἀνατεθῆναι πρότερον, οἱο͂ν ἀπαρχάσ τινασ τῆσ σοφίασ τῆσ ἐκείνων καὶ ἅμα τῆσ τῶν ἀνθρώπων ἕνεκεν ὠφελείασ, ὡσ τῷ ὄντι δὴ θεῖα ταῦτα καὶ σχεδόν τι τῶν χρησμῶν θειότερα, οὓσ ἡ Πυθία ἔχρα καθίζουσα ἐπὶ τοῦ τρίποδοσ, ἐμπιμπλαμένη τοῦ πνεύματοσ.

τὸ γὰρ αὑτῷ χρησθὲν ἕκαστοσ ἀκούσασ ἄπεισι, καὶ οὐκ ἀνατίθεται ταῦτα, ὥστε δὴ καὶ πᾶσιν ἀνθρώποισ εἶναι γνώριμα·

τὰ δὲ ἐκείνων δόγματα κοινὰ ἀπεδείχθη τοῖσ ἀφικνουμένοισ παρὰ τὸν θεόν, ὡσ ὁμοίωσ ξυμφέρον πᾶσιν εἰδέναι καὶ πείθεσθαι. εἰσὶ δὲ οἱ καὶ τὸν Αἴσωπον οἰόνται τοιοῦτόν τινα γενέσθαι, σοφὸν μὲν καὶ φρόνιμον, αἱμύλον δὲ ἄλλωσ καὶ ξυνθεῖναι λόγουσ ἱκανόν, οἱών οἱ ἄνθρωποι ἥδιστ̓ ἂν ἀκούοιεν.

καὶ τυχὸν οὐ παντάπασι ψευδῆ οἰόνται καὶ τῷ ὄντι Αἴσωποσ τοῦτον τὸν τρόπον ἐπειρᾶτο νουθετεῖν τοὺσ ἀνθρώπουσ καὶ ἐπιδεικνύναι αὐτοῖσ ἅττα ἁμαρτάνουσιν, ὡσ ἂν μάλιστα ἠνείχοντο αὐτόν, ἡδόμενοι ἐπὶ τῷ γελοίῳ καὶ τοῖσ μύθοισ·

ὥσπερ τὰ παιδία ταῖσ τίτθαισ μυθολογουμέναισ προσέχουσί τε καὶ ἥδονται. ἀπὸ δὴ τῆσ τοιαύτησ δόξησ, ὡσ καὶ παῤ ἡμῶν ἀκουσόμενοί τι τοιοῦτον οἱο͂ν Αἴσωποσ ἔλεγεν ἢ ὁποῖον Σωκράτησ ἢ Διογένησ, προσίασι καὶ ἐνοχλοῦσι καὶ οὐ δύνανται ἀπέχεσθαι, ὃν ἂν ἴδωσιν ἐν τούτῳ τῷ σχήματι, οὐ μᾶλλον ἢ τὰ ὄρνεα, ἐπειδὰν ἴδωσι γλαῦκα· ἐφ̓ ᾧ καὶ ξυνετίθει λόγον Αἴσωποσ τοιοῦτον, ὡσ τὰ ὄρνεα ξυνῆλθε πρὸσ τὴν γλαῦκα καὶ ἐδεῖτο τῆσ μὲν ἀπὸ τῶν οἰκοδομημάτων σκέπησ ἀπανίστασθαι, πρὸσ δὲ τὰ δένδρα τὴν καλιάν, ὥσπερ καὶ αὐτά, καὶ τοὺσ τούτων μεταπήγνυσθαι κλῶνασ, ἀφ̓ ὧν καὶ ᾅδειν ἔστιν εὐσημότερον· καὶ δὴ καὶ πρὸσ δρῦν ταυτηνὶ ἄρτι φυομένην, ἐπειδὰν πρὸσ ὡρ́αν ἀφίκηται, ἑτοίμωσ ἔχειν ἱζάνειν καὶ τῆσ χλοερᾶσ κόμησ ἀπόνασθαι.

φέρειν, πτηνοῖσ ὄλεθρον̓.

τὰ δὲ μήτε τῆσ ξυμβουλῆσ ἀπεδέχετο τὴν γλαῦκα, τοὐναντίον δὲ ἔχαιρε τῇ δρυῒ φυομένῃ, ἐπειδή τε ἱκανὴ ἦν, καθίσαντα ἐπ̓ αὐτὴν ᾖδεν. γενομένου δὲ τοῦ ἰξοῦ ῥᾳδίωσ ἤδη ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ἁλισκόμενα μετενόουν καὶ τὴν γλαῦκα ἐθαύμαζον ἐπὶ τῇ ξυμβουλῇ.

καὶ νῦν ἔτι οὕτωσ ἔχουσιν, ὡσ δεινῆσ καὶ σοφῆσ οὔσησ αὐτῆσ, καὶ διὰ τοῦτο ἐθέλουσι πλησιάζειν, ἡγούμενα ἀγαθόν τι ἀπολαύειν τῆσ ξυνουσίασ· ἔπειτα οἶμαι προσίασι μάτην ἐπὶ κακῷ.

ἡ μὲν γὰρ ἀρχαία γλαὺξ τῷ ὄντι φρονίμη τε ἦν καὶ ξυμβουλεύειν ἐδύνατο. αἱ δὲ νῦν μόνον τὰ πτερὰ ἔχουσιν ἐκείνησ καὶ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ καὶ τὸ ῥάμφοσ, τὰ δὲ ἄλλα ἀφρονέστεραί εἰσι τῶν ἄλλων ὀρνέων. οὐκοῦν οὐδὲ ἑαυτὰσ δύνανται οὐδὲν ὠφελεῖν· οὐ γὰρ ἂν παρὰ τοῖσ ὀρνιθοθήραισ ἐτρέφοντο δεδεμέναι καὶ δουλεύουσαι.

καὶ ἡμῶν ἕκαστοσ τὴν μὲν στολὴν ἔχει τὴν Σωκράτουσ καὶ Διογένουσ, τὸ δὲ φρονεῖν πολλοῦ δέομεν ὅμοιοι εἶναι τοῖσ ἀνδράσιν ἐκείνοισ ἢ ζῆν ὁμοίωσ αὐτοῖσ ἢ λόγουσ τοιούτουσ διαλέγεσθαι. τοιγάρτοι οὐδὲν ἄλλο ἢ βλεπόμενοι ὥσπερ αἱ γλαῦκεσ ὄχλον πολὺν ξυνάγομεν τῷ ὄντι ὀρνέων, αὐτοί τε ὄντεσ ἠλίθιοι καὶ ὑφ̓ ἑτέρων τοιούτων ἐνοχλούμενοι.

상위

Dio, Chrysostom (디오, 크리소토모스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION