Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΡΟΣ ΔΙΟΔΩΡΟΝ.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟΣ ΔΙΟΔΩΡΟΝ.)

Σφόδρα θαυμάζειν ἔπεισιν, ὦ ἄνδρεσ, εἴ τισ οὐκ ἀποδεχόμενόσ τινα οὐδὲ ἀγαπῶν ἔπειτα ἀναστὰσ ἐπαινεῖ τῷ λόγῳ καὶ ἐνίοτε διῆλθεν ἐγκώμιον μακρὸν καὶ λίαν ἐπιμελῶσ συγκείμενον. ὁ γὰρ τοιοῦτοσ ἄνθρωποσ οὐκ ἔστιν ὅ, τι τῶν αἰσχίστων οὐ σύνοιδεν αὑτῷ, φθόνον, μικροψυχίαν, τὸ πάντων ἔσχατον, δουλείαν. λέγεται γοῦν οὐκ ἀτόπωσ καὶ παρὰ τοῖσ παλαιοῖσ ̔δούλου τόδ̓ εἶπασ. ̔ φέρε δή, πῶσ οὐκ ἂν εἰή δοῦλοσ ὁ πρὸσ τοσούτουσ ἅμα ἀνθρώπουσ ἕτερα ὧν φρονεῖ εἰπών, καὶ ταῦτα οὐχ ἁπλῶσ, ἀλλὰ μετὰ φροντίδοσ καὶ παρασκευῆσ, καὶ κολακεύων πολλάκισ ἄνθρωπον καὶ θαυμάζων ὃν οὐ φιλεῖ; μέτριον γὰρ οὕτωσ εἰπεῖν.

καὶ μὴν ὅτι πάντεσ πάντασ ἐγκωμιάζουσι παῤ ἡμῖν ἐπίστασθε δήπου· ὥστ̓ ἐγὼ συνήδομαι καὶ κρίνω μακαρίουσ ὑμᾶσ, εἰ οὕτωσ φιλοῦμεν πάντεσ ἅπαντασ. τοῦτο γάρ ἐστιν ἀκόλουθον. ἐβουλόμην δ̓ ἄν, ὥσπερ ἐν ταῖσ βουλαῖσ καὶ ταῖσ ἐκκλησίαισ πολλῶν ἐγκωμίων ἀκοῦσαι ἔστιν, οὕτωσ καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ καὶ τοῖσ ἄλλοισ συλλόγοισ. νῦν δὲ παρὰ τὸν τόπον τοιαῦτα ἢ τοιαῦτά ἐστι τὰ λεγόμενα, καὶ ὥσπερ οἱ γυμνάζοντεσ αὑτοὺσ ἐν ταῖσ σχολαῖσ, καὶ ἡμεῖσ ἐγχειροῦμεν εἰσ ἀμφότερα. οὐκοῦν, ἂν μὲν εἰσ ἐκκλησίαν τισ παραγένηται τῶν ξένων, ἡρώων τινῶν ἢ σοφῶν ἡγήσεται τὴν πόλιν·

ἂν δ̓ εἰσ τὴν ἀγορὰν ἐμβάλῃ, ὁποίων οὐδὲν δεῖ λέγειν· ἐπίστασθε γὰρ αὐτοί. τί οὖν;

φήσει τισ, ἀνέστησ ἐπιτιμήσων τοῖσ ἐπαινοῦσιν; οὐ μὰ τὸν Δία, ἀλλ̓ ὅπωσ, ἂν ᾖ δυνατόν, μὴ μόνον ἐνθάδε ὦμεν φιλάνθρωποι καὶ φιλάγαθοι, ἀλλ̓ ὁμοίωσ ἐν παντὶ τόπῳ καὶ καιρῷ. τὸν μὲν οὖν τούτου ἔπαινον ὁρῶ πεπληρωμένον ὑφ̓ ὑμῶν, ὥστε μηδεμίαν ὑπερβολὴν ἔχειν. ἄξιον δὲ καὶ ὑμᾶσ ἐπαινεῖν.

δοκεῖτε γάρ μοι πολὺ πάντων τῶν δήμων διαφέρειν. κἀγὼ τοῦτο οὐκ ἂν εἶπον, εἰ μὴ καὶ ἐφρόνουν οὕτωσ. οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι πρὸσ τὸ λυσιτελὲσ μόνον βλέπουσιν, καὶ τοὺσ διδόντασ αὐτοῖσ ἢ δυναμένουσ διδόναι, τούτουσ ἐπαινοῦσιν· ὑμεῖσ δὲ καὶ τὴν προθυμίαν καὶ τὸ βούλεσθαι μέγα εἶναι νομίζετε. καὶ οὐχὶ τοῦτό φημι, ὡσ οὐχὶ καὶ πεποίηκε πολλὰ καὶ μεγάλα·

πεποίηκε γάρ· ἀλλ̓ ὅτι ὑμῖν γε ἀπέχρη καὶ τὸ βούλεσθαι αὐτόν. ἔτι δὲ οἱ μὲν ἄλλοι τὰ ἐλάχιστα τῶν γενομένων μάλιστα ἀποδέχονται· λέγω δὲ ὅσα ἔχει δαπάνην τινά· ὑμεῖσ δὲ τῶν μεγίστων αἰσθάνεσθε κατὰ τὴν ἀξίαν. ἔστι δὲ τῷ παντὶ μεῖζον τοῦ δαπανᾶν τὸ κήδεσθαί τινα τῆσ πόλεωσ καὶ φανερὸν εἶναι εὐνοοῦντα ὑμῖν. πρὸσ δὲ τούτοισ οἱ μὲν πλεῖστοι τοὺσ νουθετοῦντασ, κἂν μετὰ λόγου τοῦτο ποιῶσι, μισοῦσι, τοὺσ δὲ μεθ̓ ἡδονῆσ κολακεύοντασ θαυμαστῶσ ἀποδέχονται. παῤ ὑμῖν δὲ τοὐναντίον ὁ πλείστῃ παρρησίᾳ χρώμενοσ καὶ τοῖσ ἁμαρτάνουσιν ἐπιπλήττων καὶ σωφρονίζων, οὗτοσ μάλιστα ἀγαπᾶται.

τίσ οὖν οὐκ ἂν ἀγαπήσειε τοιαύτην πόλιν καὶ πολιτείαν, ἐν ᾗ τῶν φιλοτιμιῶν αἱ τιμαὶ μείζουσ εἰσίν, ὁ δὲ μετ̓ εὐνοίασ νουθετῶν τοῦ μετὰ κολακείασ ὁμιλοῦντοσ μᾶλλον στέργεται, προθυμότεροι δ̓ εἰσὶν οἱ πολλοὶ σωφρονίζεσθαι καὶ ἐπανορθοῦσθαι ἢ θεραπεύεσθαι καὶ τρυφᾶν·

ἢ τίσ οὐκ ἂν ὑμᾶσ μὲν ἐκπλαγείη, τοῦτον δ̓ εὐδαιμονίσειεν, ὑφ̓ ὑμῶν τοιούτων ὄντων κεκριμένον τῆσ ὑμετέρασ ἀρχῆσ ἄξιον; καὶ ἔγωγε μέγαν αὐτῷ τὸν ἀγῶνα ὁρῶ πρὸσ ὑμᾶσ ὄντα.

τῆσ σωφροσύνησ καὶ τῆσ καὶ τοῦ καλῶσ βιοῦν ἕκαστον, πῶσ οὐχὶ τούτῳ μέγασ ὁ ἀγών ἐστιν, ὥστε μηδὲν ἐλάττονι φανῆναι τῆσ ὑμετέρασ γνώμησ;

σκόπει δέ, ἵνα εἰδῇσ ὅτι μηδὲ τῶν παλαιῶν μηδεὶσ μηδὲ τῶν θαυμαζομένων διὰ παντὸσ τοῦ χρόνου τηλικαύτησ τιμῆσ παρὰ τῶν πολιτῶν τῶν αὑτοῦ τετύχηκεν.

ὁ γοῦν Περικλῆσ ἐκεῖνοσ, ὃν ἀκούομεν παρὰ τοῖσ Ἀθηναίοισ ἀκμαζούσησ γενέσθαι τῆσ πόλεωσ, στρατηγίασ μὲν ἐτύγχανεν·

οὐ μὴν ἄξιοσ ἔδοξε διὰ παντὸσ ἄρχειν τοῦ χρόνου καὶ ταύτην οὐκ ἀργύριον διοικῶν οὐδὲ οἰκοδομημάτων ἐπιμελούμενοσ, ἀλλ̓ ὅπωσ ἂν ἀγαθοὶ ὦσιν οἱ πολῖται, καὶ νουθετεῖν ἠβούλετο τοὺσ ἁμαρτάνοντασ καὶ τὸ γοῦν καθ̓ αὑτὸν βελτίονασ ποιεῖν. οὐ μὴν ἠνείχοντο αὐτοῦ διὰ τὴν αὑτῶν ἀναγωγίαν οἱ τότε. πόσῳ δὴ κρείττουσ ὑμεῖσ οἱ παραδιδόντεσ αὑτοὺσ καὶ παιδεύειν κελεύοντεσ τῶν εἰ καί τισ παῤ αὑτοῦ πρόθυμοσ ἦν τοῦτο ποιεῖν ἀγανακτούντων καὶ οὐ μόνον οὐ τιμώντων, ἀλλὰ καὶ ἀποκτεινάντων τὸν ἐπιμελούμενον .

ποῖον οὖν ἔτι κάλλιον ἐγκώμιον ἢ τοῦδε ἢ ὑμῶν εἴποι τισ ἄν; οἵ γε ἐπειδὴ ᾔσθεσθε τοὺσ ἐφήβουσ καὶ τοὺσ νεανίσκουσ κρείττονασ πεποιηκότα, εὐθὺσ ἡγεῖσθε καὶ ὑμᾶσ ἀμείνουσ δύνασθαι ποιεῖν καὶ νὴ Δία γε οὐχὶ τοῖσ μὲν ἐφήβοισ ἐστὶ παιδείασ καὶ ἀρετῆσ χρεία, τοῖσ δὲ προβεβηκόσιν οὒ καὶ πάσῃ τῇ πόλει·

ὥσπερ εἴ τισ ἰατρὸσ τοῖσ μὲν παισὶν ἢ τοῖσ μειρακίοισ χρείαν εἶναι θεραπείασ νομίζοι, τοῖσ δὲ τελείοισ μή. καὶ μὴν ἥ γε πρὸσ τὰσ τιμὰσ μεγαλοψυχία πῶσ οὐχὶ θαυμαστὴ τῆσ πόλεωσ;

τί γὰρ τῶν σεμνῶν οὐχὶ προθύμωσ παρεσχήκατε; οὐκ εἰκόνασ; οὐκ ἀνδριάντασ; οὐχὶ πρεσβεύοντεσ πρὸσ τὰσ πόλεισ, πρὸσ τὸν αὐτοκράτορα; οὐ κοινῇ τιμῶντεσ, οὐ κατ̓ ἰδίαν ἕκαστοσ δεξιούμενοσ; τίσ ἂν οὐκ ἀνεθείη τῶν τοιούτων ὄντων; ἢ τίσ οὐκ ἂν προθυμοῖτο ὅ, τι δύναιτο ποιεῖν ὑμᾶσ ἀγαθόν; οὐκοῦν ἔγωγε οἶμαι καὶ τὸν τοῦδε ἔπαινον ὡσ ἠδυνάμην εἰρηκέναι. ἀποδεχομένων τινὰ καὶ τιμώντων ἐγκώμιον δῆλον ὡσ κάλλιστοσ ἔπαινοσ ἐκείνου ἂν εἰή.

상위

Dio, Chrysostom (디오, 크리소토모스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION