헬라어 문장 검색 - ΔιοΞηρ́Ορατιον

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΤΥΧΗΣ ΠΡΩΤΟΣ ΛΟΓΟΣ.)

Οἱ ἄνθρωποι ἐοίκασι πρὸσ τὴν τύχην διακεῖσθαι ὃν τρόπον οἱ πλέοντεσ πρὸσ τοὺσ ἀνέμουσ τοὺσ φορούσ· ἄσμενοι γὰρ προσκαρτεροῦσι τῷ δρόμῳ, οἷσ ἂν ὁ ἄνεμοσ παρῇ, ἐκεῖ τε ἦλθον ὅπου ἤθελον, οἱ δὲ ἀπολειφθέντεσ ἐν πελάγει μέσῳ μάτην ὀδύρονται· οὕτωσ οὖν καὶ τῆσ τύχησ παρούσησ μὲν χαίρειν καὶ ἥδεσθαι τοὺσ ἀνθρώπουσ, μὴ παρούσησ δὲ λύπην ἔχειν καὶ ἀπορίαν. πάντα γὰρ ἐκ τῆσ δαίμονοσ ταύτησ, καὶ γὰρ τὸ ἄπορον εὔπορον καὶ τὸ ἀσθενὲσ ἰσχυρὸν καὶ τὸ αἰσχρὸν καλὸν καὶ ἡ πενία γίγνεται πλοῦτοσ. τύχησ γοῦν ἐν θαλάττῃ γενομένησ εὐπλοεῖ ναῦσ καὶ ἐν ἀέρι φανείσησ εὐτυχεῖ γεωργόσ.

καὶ ψυχὴ γέγηθεν ὑπὸ τῆσ τύχησ αἰωρουμένη· εἰ δὲ ἀπολίποι τύχη, περίεστιν ὡσ ἐν τάφῳ τῷ σώματι. οὔτε γὰρ εἰ λέγοι τισ, εὐδοκιμεῖ, οὔτε εἰ πράττοι τισ, ἐπιτυγχάνει, οὐδὲ ὄφελόσ τι εὐφυῆ γενέσθαι ἀπολιπούσησ τύχησ. ταύτησ γὰρ μὴ παρούσησ οὐ προῆλθε παιδεία οὐδὲ ἄλλο τι ἀγαθόν. ἀλλὰ μὴν καὶ ἀρετὴ τότε ἔργων ἕνεκεν θαυμάζεται, ὅταν παρῇ τύχη· εἰ δὲ ἀφεθείη μόνη, λόγοσ ἐστὶ καλοῦ πράγματοσ ἄπρακτοσ.

αὕτη πολεμούντων μέν ἐστι νίκη καὶ εἰρήνην ἀγόντων ὁμόνοια καὶ γαμούντων εὔνοια καὶ ἐρώντων ἡδονὴ καὶ ὅλωσ ἡ ἐπὶ παντὶ τῷ γιγνομένῳ εὐπραγία. γῆν ὅτε ἂν καταλίπῃ τύχη, τότε καὶ σείεται καὶ τρέμει καὶ τὰ ἐπ̓ αὐτῆσ καλὰ διαρριπτεῖται· τοῦτο γῆσ νόσημα, μὴ παρούσησ τύχησ.

ὡσ δὲ ναῦσ εἰκῇ φέρεται καὶ ταχὺ βυθίζεται, κυβερνήτου στερομένη, καὶ ὡσ τείχη κατέπεσε θεμελίων πονησάντων, οὕτω πόλισ εἰσ φθορὰν ὅλη χωρεῖ σπάνει τύχησ. Ἀθῆναί ποτε εἰσ ῥήτορασ ἠδικήθησαν καὶ ἤγετο Δημοσθένησ, οὐκέτι τῆσ τύχησ ἐπισκοπούσησ τὰσ Ἀθήνασ. ἐμοὶ δὲ δοκεῖ καὶ οὐρανὸσ τύχην ἔχειν, ὁπόταν αἰθρίαν ἔχῃ, μὴ σκότοσ. ὁρᾶν δὲ χρὴ καὶ τὸ εὐμήχανον αὐτῆσ.

ἤδη γοῦν τισ ἐκπεσὼν νεὼσ ἐν πελάγει εὐπόρησε τοῦ ζῆν, ἐλθούσησ τύχησ. ἄξιον δὲ εἰπεῖν καὶ τὸ συμβὰν ἀπὸ τῆσ τύχησ Ἀπελλῇ τῷ ζωγράφῳ. ὡσ γὰρ λόγοσ, ἵππον οὐχὶ ἐξ ἐργασίασ, ἀλλὰ ἐκ πολέμου ἐποίει. ἐκ τοῦ δρόμου θυμὸν ἐν ταῖσ ὄψεσιν ἔχων, οἱ δὲ πόδεσ ὑπεφέροντο ἐν τῷ ἀέρι, μικρὰ ψαύοντεσ ἀνὰ μέροσ τῆσ γῆσ.

καὶ ὁ ἡνίοχοσ ἐκράτει τοῦ χαλινοῦ, τὸ πολεμικὸν σάλευμα τοῦ ἵππου ἀπὸ ῥυτῆροσ ἄγων. ἅπαντα δὲ ἐχούσησ τῆσ εἰκόνοσ ἐοικότα ἔλειπεν ἀφροῦ χρῶμα, οἱο͂ν ἂν γένοιτο μιγέντοσ αἵματοσ καὶ ὑγροῦ κατὰ συνεχῆ μῖξιν, διώκοντοσ μὲν τοῦ ἄσθματοσ τὸ ὑγρὸν τῶν στομάτων, ἀφρίζον τῇ κοπῇ τοῦ πνεύματοσ, αἷμα δὲ ἐπιρραινούσησ τῷ ἀφρῷ τῆσ ἐκ τοῦ χαλινοῦ ὕβρεωσ.

οὐ δὴ εὐπόρει γράφειν ἵππου ἀφρὸν κεκμηκότοσ ἐν ἀγῶνι.

ἀπορῶν δὲ ἐπὶ πλέον, τέλοσ ἀπαλγήσασ ἐνέσεισε περὶ τοὺσ χαλινοὺσ τῇ γραφῇ τὴν σπογγιάν. πολλὰ δὲ αὕτη ἔχουσα χρώματα ἐοικότα ἀφρῷ ᾑμαγμένῳ ἐφήρμοσε τῇ γραφῇ τὸ χρῶμα. Ἀπελλῆσ δὲ ἰδὼν ἐχάρη τῷ ἐν ἀπογνώσει τέχνησ τύχησ ἔργῳ καὶ ἐτέλεσεν οὐ διὰ τῆσ τέχνησ, ἀλλὰ διὰ τῆσ τύχησ τὴν γραφήν. τί δὲ ἄλλο Ἡρακλέα μέγιστον εποίησεν;

ἀλλὰ γὰρ καὶ λέοντα ἄγξασ ἔπνιξε καὶ πτηνὰ ζῷα ἐδίωξε τοῦ ἀέροσ, καὶ τοῦ ἕλουσ τὴν ὕδραν ἀφείλετο, συντρίψασ αὐτῆσ τὰσ κεφαλάσ, καὶ οὐκ ἐφόβησεν αὐτὸν ὁ περὶ τὸν Ἐρύμανθον κάπροσ, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τὴν ἑσπέραν ἦλθε καὶ τοῦ ἐκεῖ φυτοῦ τὸν καρπὸν ἐκόμισε. Γηρυόνου δὲ τὰσ βόασ ἀφείλετο καλὰσ οὔσασ, καὶ Διομήδη τὸν Θρᾷκα ἐνουθέτησεν ἵπποισ σῖτον διδόναι, μὴ ἀνθρώπουσ ἐσθίειν, τάσ τε Ἀμαζόνασ, ὅτι εἰε͂ν γυναῖκεσ, ἤλεγξεν. ἅπαντα δὲ ταῦτα ἔπραττεν ἑπομένησ αὐτῷ τύχησ.

ἔχει δ̓ οὐ κακῶσ οὐδὲ τὰ τῶν παλαιῶν αἰνίγματα περὶ αὐτήν.

οὐδὲ γὰρ τὴν ἀρετὴν λέγει τισ εἶναι κακὴν οὐδὲ τὸ ἀγαθὸν κακόν. οἱ μὲν γὰρ ἐπὶ ξυροῦ ἔστησαν αὐτήν, οἱ δὲ ἐπὶ σφαίρασ, οἱ δὲ πηδάλιον ἔδωκαν κρατεῖν· οἱ δὲ τὰ κρείττω γράφοντεσ τὸ τῆσ Ἀμαλθείασ ἔδοσαν κέρασ πλῆρεσ καὶ βρύον ταῖσ ὡρ́αισ, ὃ ἐν μάχῃ Ἡρακλῆσ Ἀχελῴου ἀπέρρηξεν. τὸ μὲν οὖν ξυρὸν τὸ ἀπότομον τῆσ εὐτυχίασ μηνύει· ἡ δὲ σφαῖρα ὅτι εὔκολοσ ἡ μεταβολὴ αὐτῆσ ἐστιν· ἐν κινήσει γὰρ τυγχάνει πάντοτε ὂν τὸ θεῖον. τὸ δὲ πηδάλιον δηλοῖ ὅτι κυβερνᾷ τὸν τῶν ἀνθρώπων βίον ἡ τύχη. τὸ δὲ τῆσ Ἀμαλθείασ κέρασ μηνύει τὴν τῶν ἀγαθῶν δόσιν τε καὶ εὐδαιμονίαν. μὴ ὀνομάζωμεν οὖν κακήν τινα τύχην·

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΤΥΧΗΣ ΠΡΩΤΟΣ ΛΟΓΟΣ.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΤΥΧΗΣ ΠΡΩΤΟΣ ΛΟΓΟΣ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION