헬라어 문장 검색 - ΔιοΞηρ́Ορατιον

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΑΡΑΙΤΗΣΙΣ ΑΡΧΗΣ ΕΝ ΒΟΥΛΗΙ.)

Τοῖσ ἐπιεικέσιν ἀνθρώποισ καὶ πεπαιδευμένοισ οὔτε ἀηδὲσ τὸ ἄρχειν οὔτε χαλεπόν. ἥδονται μὲν γὰρ οὐδενὶ μᾶλλον ἢ τῷ εὖ ποιεῖν· τῷ δὲ ἄρχοντι πόλεωσ ἢ ἔθνουσ ἢ καὶ πλειόνων ἀνθρώπων οὐ μόνον ἐξουσία πλείστη τοῦ εὐεργετεῖν ἐστιν, ἀλλὰ καὶ ἀνάγκη σχεδόν· εἰ δὲ μή, οὐκ ἀνέχονται τὸν βλαβερὸν ἄρχοντα οὐχ ὅπωσ ἄνθρωποι, ἀλλ̓ οὐδὲ τῶν θηρίων τὰ ἀφρονέστατα. οὔτε γὰρ βόεσ ῥᾳδίωσ ὑπομένουσι βουκόλων ἀμέλειαν οὔτε αἰπόλια καὶ ποῖμναι τοὺσ φθείροντασ νομέασ.

τὰ μὲν γὰρ ἀποφεύγει καὶ οὐ πείθεται, τὰ δὲ καὶ ἀμύνεται τοὺσ πονηροὺσ προστάτασ. οἱ δ̓ ἵπποι τοὺσ ἀμαθεῖσ ἡνιόχουσ ἀποβάλλοντεσ πολὺ κάκιον κολάζουσιν ἢ ἐκεῖνοι τῇ μάστιγι παίοντεσ. τούτων δὲ ἁπάντων ἄνθρωποσ δεινότατόν ἐστι καὶ πλείστην ἔχον σύνεσιν· ὥστε κακῷ μὲν ἡγεμόνι πάντων ἐχθρότατον, τῷ δὲ ἀγαθῷ πάντων εὐνούστατον.

ἡδὺ μὲν οὕτωσ τοῖσ ἐπισταμένοισ τὸ ἄρχειν· χαλεπὸν δὲ οὐκ ἂν εἰή πρᾶγμα οὐδὲν τῷ μελετήσαντι ἐξ ἀρχῆσ καὶ παρεσκευασμένῳ πρὸσ αὐτό. ὁ δὲ τῷ ὄντι φιλόσοφοσ οὐκ ἄλλο τι φανήσεται διαπονούμενοσ ἢ ὅπωσ ἄρχειν καλῶσ δυνήσεται καὶ αὑτοῦ καὶ οἰκίασ καὶ πόλεωσ τῆσ μεγίστησ καὶ συλλήβδην ἁπάντων ἀνθρώπων, ἂν ἐπιτρέπωσι, καὶ αὐτὸσ μὲν οὐ προσδεήσεται οὐδενὸσ ἄρχοντοσ ἀλλ̓ ἢ τοῦ λόγου καὶ τοῦ θεοῦ, τῶν δὲ ἄλλων ἀνθρώπων ἐπιμελεῖσθαι καὶ φροντίζειν ἱκανὸσ ἔσται. καὶ τοῦτο οὐδὲ τοὺσ βασιλέασ αὐτοὺσ λέληθεν οὐδὲ τῶν ἐν ταῖσ δυναστείαισ ὅσοι μὴ τελέωσ ἄφρονεσ.

τῶν γὰρ πεπαιδευμένων ἐν τοῖσ μεγίστοισ δέονται συμβούλουσ σφίσι γίγνεσθαι, καὶ τοῖσ ἄλλοισ προστάττοντεσ αὐτοὶ παῤ ἐκείνων προστάγματα λαμβάνουσιν ἃ δεῖ πράττειν καὶ τίνων ἀπέχεσθαι· ὥσπερ τὸν Ἀγαμέμνονα Ὅμηρόσ φησιν ἀεὶ προσδεῖσθαι τῆσ γνώμησ τοῦ Νέστοροσ καὶ ὁσάκισ αὐτῷ συμβουλεύοντι μὴ ἐπείσθη, ὀδύρεσθαι καὶ παραχρῆμα μετανοεῖν.

Φίλιπποσ δέ, ὃσ δοκεῖ δεινότατοσ γενέσθαι τῶν βασιλέων, Ἀριστοτέλην ἐπηγάγετο τῷ υἱεῖ Ἀλεξάνδρῳ διδάσκαλον καὶ ἄρχοντα, ὡσ αὐτὸσ οὐχ ἱκανὸσ ὢν παιδεῦσαι τὴν βασιλικὴν ἐπιστήμην· ἀλλὰ τῶν μὲν ἄλλων Μακεδόνων καὶ Θρᾳκῶν καὶ Ἰλλυριῶν καὶ τῶν Ἑλλήνων ἁπάντων ἠξίου ἄρχειν, τὸν δὲ υἱὸν ἑτέρῳ παρεδίδου ἀρχθησόμενον, καὶ τοσαύταισ μυριάσι προστάττων ἑνὶ ἐκείνῳ προστάττειν οὐχ ὑπέμενεν.

εἴ τι περὶ τὸν υἱόν.

καίτοι πρότερον αὐτὸσ ἐν Θήβαισ ὁμηρεύων Πελοπίδᾳ τε συνῆν, ἀνδρὶ πεπαιδευμένῳ, ὥστε καὶ ἐραστὴν ἔφασαν αὐτοῦ τὸν Πελοπίδαν γενέσθαι, καὶ Ἐπαμεινώνδου τά τε ἔργα ἑώρα καὶ τῶν λόγων δὲ ἤκουεν, ὃσ οὐκ ἀπὸ ταὐτομάτου τοσοῦτον ἴσχυσεν ἐν τοῖσ Ἕλλησι καὶ τοσαύτην μεταβολὴν ἐποίησεν, ὥστε καταλῦσαι Λακεδαιμονίουσ τοσοῦτον χρόνον ἄρχοντασ, ἀλλὰ Λύσιδι ὁμιλήσασ τῷ Πυθαγόρου μαθητῇ. ὅθεν οἶμαι πολὺ διήνεγκεν ὁ Φίλιπποσ τῶν πρότερον ἐν Μακεδονίᾳ βασιλευσάντων. ἀλλ̓ ὅμωσ τοιαύτησ παιδείασ ἐπιτυχὼν οὐκ ἐθάρρει τὸν Ἀλέξανδρον αὐτὸσ διδάσκειν.

εὑρ́οι δ̓ ἄν τισ σπανίωσ μὲν φιλοσόφουσ ἄρξαντασ ἐν τοῖσ ἀνθρώποισ, λέγω δὲ τὰσ ὠνομασμένασ ἀρχάσ, στρατηγοὺσ ἢ σατράπασ ἢ βασιλέασ καθισταμένουσ·

πλεῖστα δὲ καὶ μέγιστα ἀπολαύσαντασ αὐτῶν ἀγαθὰ τοὺσ ἀρχομένουσ· Σόλωνοσ μὲν Ἀθηναίουσ καὶ Ἀριστείδου καὶ Περικλέουσ τοῦ Ἀναξαγόρου μαθητοῦ, Θηβαίουσ δὲ Ἐπαμεινώνδου, Ῥωμαίουσ δὲ Νόμα, ὅν φασί τινεσ τῆσ Πυθαγόρου σοφίασ μετασχεῖν· Ἰταλιώτασ δὲ σύμπαντασ τῶν Πυθαγορικῶν, τοσοῦτον χρόνον εὐδαιμονήσαντασ καὶ μετὰ πλείστησ ὁμονοίασ καὶ εἰρήνησ πολιτευσαμένουσ, ὅσον ἐκεῖνοι χρόνον τὰσ πόλεισ διεῖπον. καὶ κοινῇ δὲ τὰ ἰσχυρότατα τῶν ἐθνῶν, ἐπειδὴ οὐ δύνανται ἀεὶ βασιλεύεσθαι ὑπὸ τῶν φιλοσόφων, ἐπιστάτασ τοῖσ βασιλεῦσι καὶ ἄρχοντασ τούτουσ ἀπέδειξαν·

Πέρσαι μὲν οἶμαι τοὺσ καλουμένουσ παῤ αὐτοῖσ μάγουσ, οἳ τῆσ φύσεωσ ἦσαν ἔμπειροι καὶ τοὺσ θεοὺσ ᾔδεσαν ὡσ δεῖ θεραπεύειν· Αἰγύπτιοι δὲ τοὺσ ἱερέασ, οἳ τὴν αὐτὴν ἐπιστήμην εἶχον τοῖσ μάγοισ, τῶν θεῶν ἐπιμελούμενοι καὶ τὰ ξύμπαντα γιγνώσκοντεσ ὅπῃ τε καὶ ὅπωσ ἔχοι· Ἰνδοὶ δὲ βραχμᾶνασ, ἐγκρατείᾳ καὶ δικαιοσύνῃ διαφέροντασ καὶ τῇ πρὸσ τὸ θεῖον φιλίᾳ, ὅθεν μᾶλλον ἴσασι τὰ μέλλοντα ἢ οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι τὰ παρόντα αὐτοῖσ· Κελτοὶ δὲ οὓσ ὀνομάζουσι Δρυΐδασ, καὶ τούτουσ περὶ μαντικὴν ὄντασ καὶ τὴν ἄλλην σοφίαν·

ὧν ἄνευ τοῖσ βασιλεῦσιν οὐδὲν ἐξῆν πράττειν οὐδὲ βουλεύεσθαι, ὥστε τὸ μὲν ἀληθὲσ ἐκείνουσ ἄρχειν, τοὺσ δὲ βασιλέασ αὐτῶν ὑπηρέτασ καὶ διακόνουσ γίγνεσθαι τῆσ γνώμησ ἐν θρόνοισ χρυσοῖσ καθημένουσ καὶ οἰκίασ μεγάλασ οἰκοῦντασ καὶ πολυτελῶσ εὐωχουμένουσ. καὶ γὰρ δὴ τοῦτον εἰκόσ ἐστι πᾶσαν ἀρχὴν ἱκανώτατα διοικῆσαι, ὃσ τὴν χαλεπωτάτην ἀρχὴν διηνεκῶσ ἄρχων δύναται παρέχειν ἀναμάρτητον αὑτόν.

ὁ τοίνυν φιλόσοφοσ ἀεὶ αὑτοῦ ἄρχει· ὃ τῷ παντὶ χαλεπώτερον ἢ συμπάντων μὲν Ἑλλήνων, συμπάντων δὲ βαρβάρων βασιλεύειν.

ποῖον μὲν γὰρ οὕτωσ ἄγριον ἀνθρώπων γένοσ ἐστὶν ὡσ ὀργαί τε καὶ φθόνοι καὶ φιλονικίαι, ὧν αὐτὸν ἐγκρατῆ εἶναι δεῖ;

ποῖον δὲ οὕτω πανοῦργον καὶ ἐπίβουλον καὶ προδοτικὸν ὡσ ἡδοναί τε καὶ ἐπιθυμίαι, ὧν αὐτὸν οὐδέποτε ἡττᾶσθαι δεῖ; ποῖον δὲ οὕτω βίαιον καὶ καταπληττόμενον καὶ ταπεινοῦν τὰσ ψυχὰσ ὡσ φόβοι τε καὶ λῦπαι, οἷσ οὔποτε αὐτὸν πρέπει ὑπείκοντα ὀφθῆναι; ποῖα δὲ ὅπλα, ποῖα δὲ ἐρύματα πρὸσ ταῦτα προβέβληται, οἱᾶ οἵ τε βασιλεῖσ καὶ στρατηγοὶ πόλεωσ πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ;

ποίοισ δὲ συμμάχοισ ἢ δορυφόροισ ἐπὶ ταῦτα χρῆσθαι δυνατόν, εἰ μή γε τοῖσ σοφοῖσ καὶ φρονίμοισ λόγοισ; τίσι δὲ ἄλλοισ ἐντείλασθαι φυλακὰσ ἢ ἐπιτρέψαι φρουρεῖν, ἦ ποίοισ χρήσασθαι διακόνοισ; ἆῤ οὐκ αὐτὸν δεῖ καὶ νύκτωρ καὶ μεθ̓ ἡμέραν φροντίζοντα καὶ ἀγρυπνοῦντα τὴν φυλακὴν ταύτην ἔχειν, ὅπωσ μὴ λάθῃ αὑτὸν ἤτοι ἀνασεισθεὶσ ὑπὸ ἡδονῶν ἢ καταπλαγεὶσ ὑπὸ φόβων ἢ παρακρουσθεὶσ ὑπὸ ἐπιθυμίασ ἢ ταπεινωθεὶσ ὑπὸ λύπησ, ὥστε ἀποστῆναι τῶν βελτίστων καὶ δικαιοτάτων ἔργων προδότησ αὑτοῦ γενόμενοσ;

τῷ δὲ τὴν ἀρχὴν ταύτην ἰσχυρῶσ καὶ ἐγκρατῶσ ἄρχοντι οὐ χαλεπὸν ἤδη καὶ συμπάντων ἀνθρώπων κρείττω γίγνεσθαι.

ὁπόταν δὲ ταῦτα διεξίω περὶ τῶν φιλοσόφων, μηδείσ με ἡγείσθω πρὸσ τὸ σχῆμα ἀφορῶντα λέγειν καὶ πρὸσ τὸ ὄνομα. οὔτε γὰρ τὸν οἶνον ἐκ τοῦ κεράμου κρίνουσιν οἱ νοῦν ἔχοντεσ· πολλάκισ γὰρ εὑρήσεισ ἐν σπουδαίῳ κεράμῳ τὸν ἐκ τῶν καπηλείων οἶνον ἐξεστηκότα· οὔτε τὸν ἄνδρα τὸν πεπαιδευμένον ἐκ τοῦ σχήματοσ. τοὺσ μέντοι πολλοὺσ οὐ θαυμάζω ἐξαπατᾶσθαι ὑπὸ τοῦ τοιούτου.

τὸν γὰρ Ὀδυσσέα καὶ τὸν Ἶρον οἱ μνηστῆρεσ συνέβαλον διὰ τὸ σχῆμα ὡσ οὐδὲν διαφέροντασ. ἔφη δέ τισ τῶν ὀλίγῳ πρότερον φιλοσόφων οὐ φαῦλον, τὸ Ἰσμηνίου τοῦτο μάλιστα ἀγανακτεῖν, τὸ καλεῖσθαι αὐλητὰσ τοὺσ τυμβαύλασ, οὐ παντελῶσ ὅμοιον ὄν, ἐμοὶ δοκεῖ. τῶν δὲ προσποιουμένων φιλοσοφεῖν ἔνιοι καὶ πολλὰ χαλεπὰ ἐργάζονται.

ἀλλὰ τοῦ γε ὄντωσ φιλοσόφου τὸ ἔργον οὐχ ἕτερόν ἐστιν ἢ ἀρχὴ ἀνθρώπων.

ὅστισ δὲ ὀκνεῖ τὴν αὑτοῦ πόλιν ἑκοῦσαν καὶ ἐπικαλουμένην διοικεῖν, οὐ φάσκων ἱκανὸσ εἶναι, ὅμοιόσ ἐστιν ὥσπερ εἴ τισ τὸ μὲν ἑαυτοῦ σῶμα θεραπεύειν μὴ θέλοι, ἀξιῶν ἰατρὸσ εἶναι, ἄλλουσ δὲ ἀνθρώπουσ ἰατρεύοι προθύμωσ ἀργύριον ἢ τιμὰσ λαμβάνων, ὥσπερ ἐλάττω μισθὸν ὄντα ἑτέρου μισθοῦ τὴν ὑγίειαν, ἢ εἴ τισ ἀξιῶν ἱκανὸσ εἶναι παιδοτρίβησ ἢ γραμμάτων διδάσκαλοσ ἀλλοτρίουσ μὲν παῖδασ θέλοι διδάσκειν, τοὺσ δὲ αὑτοῦ πέμποι πρὸσ ἄλλον τινὰ τῶν φαυλοτέρων, ἢ εἴ τισ ἀμελήσασ τῶν ἑαυτοῦ γονέων ἀλλοτρίουσ ἐθέλοι προτιμᾶν, οὓσ ἂν αἴσθηται πλουσιωτέρουσ ἐκείνων ἢ μᾶλλον ἐνδόξουσ. οὔτε γὰρ δικαιότερον οὔτε μὰ Δία ἥδιον τῶν ἀναγκαίων ὑπεριδόντα τοῖσ μηδὲν προσήκουσιν ὠφέλιμον γίγνεσθαι.

οὑ̓κοῦν τό γε ἀκόλουθόν ἐστι τοῖσ λόγοισ τούτοισ ἄρχειν αὐτὸν βουλομένων ἡμῶν̓. ἀλλ̓ εὖ ἴστε ὅτι εἰ μή τι ἦν ἀδύνατον, οὐκ ἂν περιέμενον ὥστε ὑμᾶσ ἀξιοῦν, ἀλλ̓ αὐτὸσ ἂν ἠξίουν καὶ παρεκάλουν. ἓν γάρ τι καὶ τοῦτό ἐστι τῶν καλῶν καὶ σωφρόνων, αὐτὸν παραγγέλλοντα καὶ χάριν εἰδότα τῆσ χειροτονίασ ἄρχειν τῶν πολιτῶν, ἀλλὰ μὴ καθαιροῦντα μηδὲ ἄτιμον τὸ πρᾶγμα ποιήσαντα. τί οὖν ἐστι τὸ ἀδύνατον ἐν τῷ παρόντι;

ἐγὼ μὲν καὶ τἄλλα ἀξιῶ πιστεύεσθαι, ἐφ̓ ὧν λέγω· οὐδέποτε γὰρ ὑμᾶσ ἐξηπάτησα, ὡσ ἐγὼ νομίζω, ὑπὲρ οὐδενόσ· οὐδὲ πρότερον ἄλλωσ διανοούμενοσ εἶπον, ἀλλ̓ ἀεὶ πλείουσ ἀσχολίαι καταλιπεῖν μέχρι τοῦδε οὐχ ἑκόντα με κατέσχηκεν. τὸ δὲ νῦν οὐκέτι ἐγχωρεῖ σχεδόν. οὔτε γὰρ ἐμοὶ οὔτε ἴσωσ ὑμῖν ἄμεινόν ἐστιν ἐμὲ διατρίβειν ἐνθάδε. ὥστε παραιτοῦμαι τὴν ψῆφον.

ἐπίσταμαι γὰρ ὅτι οὐκ ἂν ἐδεήθη ἐξετάσεωσ, ἀλλὰ ὥσπερ πρότερον ἐν τῷ φανερῷ πάντεσ ἐψηφίσασθε, ὁπότε με ὑπενοήσατε βούλεσθαι, τὸ αὐτὸ καὶ νῦν ἂν ἐποιήσατε. ἀλλ̓ οὐκ ἔχω οὕτωσ, ἀλλ̓ ἵνα μὲν ἄρξω, ἐπίσταμαι ὅτι οὐκ ἂν ἔδει με παρακαλεῖν, ἵνα δὲ ἀφεθῶ, ὑπὲρ τούτου παρακαλῶν οὐκ αἰσχύνομαι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΑΡΑΙΤΗΣΙΣ ΑΡΧΗΣ ΕΝ ΒΟΥΛΗΙ.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΑΡΑΙΤΗΣΙΣ ΑΡΧΗΣ ΕΝ ΒΟΥΛΗΙ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION