Dio, Chrysostom, Orationes, ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ)

Ὀδυσσεύσ. Φοβοῦμαι μήποτε μάτην κατ̓ ἐμοῦ φανῶσι ταύτην οἱ σύμμαχοι τὴν δόξαν εἰληφότεσ ὡσ ἀρίστου δὴ καὶ σοφωτάτου τῶν Ἑλλήνων. δἰ ἥν τισ ἀναγκάζεται πλείω τῶν ἄλλων πονεῖν ὑπὲρ τῆσ κοινῆσ σωτηρίασ καὶ νίκησ, ἐξὸν ἕνα τοῦ πλήθουσ δοκοῦντα μηδενὸσ ἔλαττον ἐν τούτοισ ἔχειν τῶν ἀρίστων;

ἀλλὰ γὰρ ἴσωσ χαλεπὸν εὑρεῖν οὕτω μεγαλόφρον καὶ φιλότιμον ὁτιοῦν ὡσ ἀνὴρ πέφυκεν.

τοὺσ γὰρ φανεροὺσ καὶ πλειόνων ἅπτεσθαι τολμῶντασ σχεδὸν τούτουσ ἅπαντεσ θαυμάζομεν καὶ τῷ ὄντι ἄνδρασ ἡγούμεθα. ὑφ̓ ἧσ φιλοτιμίασ κἀγὼ προάγομαι πλεῖστα πράγματα ἔχειν καὶ ζῆν ἐπιπόνωσ παῤ ὁντινοῦν, ἀεί τινα ποοσδεχόμενοσ καινὸν κίνδυνον, ὀκνῶν διαφθεῖραι τὴν ἐπὶ τοῖσ ἔμπροσθεν γεγονόσιν εὔκλειαν.

νῦν οὖν κατὰ πρᾶξιν πάνυ ἐπισφαλῆ καὶ χαλεπὴν δεῦρο ἐλήλυθα εἰσ Λῆμνον, ὅπωσ Φιλοκτήτην καὶ τὰ Ἡρακλέουσ τόξα κομίζοιμι τοῖσ συμμάχοισ. ὁ γὰρ δὴ μαντικώτατοσ Φρυγῶν Ἕλενοσ ὁ Πριάμου κατεμήνυσεν, ὡσ ἔτυχεν αἰχμάλωτοσ ληφθείσ, ἄνευ τούτων μήποτ̓ ἂν ἁλῶναι τὴν πόλιν. πρὸσ μὲν δὴ τοὺσ βασιλέασ οὐχ ὡμολόγησα τὴν πρᾶξιν, ἐπιστάμενοσ τὴν τοῦ ἀνδρὸσ ἔχθραν, ᾧ γε αὐτὸσ αἴτιοσ ἐγενόμην καταλειφθῆναι, ὅτε δηχθεὶσ ἔτυχεν ὑπὸ χαλεπῆσ καὶ ἀνιάτου ἐχίδνησ.

οὐκ ἂν οὖν ᾤμην οὐδὲ πειθὼ τοιαύτην ἐξευρεῖν, ὑφ̓ ἧσ ἄν ποτε ἐκεῖνοσ ἐμοὶ πρᾴωσ ἔσχεν· ἀλλ̓ εὐθὺσ ἀποθανεῖσθαι ᾤμην ὑπ̓ αὐτοῦ. ὕστερον δέ, τῆσ Ἀθηνᾶσ μοι παρακελευσαμένησ καθ̓ ὕπνουσ, ὥσπερ εἰώθε, θαρροῦντα ἐπὶ τὸν ἄνδρα ἰέναι· αὐτὴ γὰρ ἀλλάξειν μου τὸ εἶδοσ καὶ τὴν φωνήν, ὥστε λαθεῖν αὐτῷ ξυγγενόμενον· οὕτω δὴ ἀφῖγμαι θαρρήσασ.

πυνθάνομαι δὲ καὶ παρὰ τῶν Φρυγῶν πρέσβεισ ἀπεστάλθαι κρύφα, ἐάν πωσ δύνωνται τὸν Φιλοκτήτην πείσαντεσ δώροισ ἅμα καὶ διὰ τὴν ἔχθραν τὴν πρὸσ ἡμᾶσ ἀναλαβεῖν εἰσ τὴν πόλιν αὐτὸν καὶ τὰ τόξα. τοιούτου προκειμένου ἄθλου πῶσ οὐ πάντα χρὴ ἄνδρα γίγνεσθαι πρόθυμον;

ὡσ διαμαρτάνοντι τῆσ πράξεωσ ταύτησ πάντα τὰ πρότερον εἰργασμένα μάτην πεπονῆσθαι ἐοίκεν. παπαῖ·

πρόσεισιν ὁ ἀνήρ. αὐτὸσ ὅδε ὁ Ποίαντοσ παῖσ, οὐκ ἄδηλοσ τῇ ξυμφορᾷ, μόλισ καὶ χαλεπῶσ προβαίνων. ὢ τοῦ χαλεποῦ καὶ δεινοῦ ὁράματοσ· οὕτωσ τό τε εἶδοσ ὑπὸ τῆσ νόσου φοβερὸν ἥ τε στολὴ ἀήθησ· δοραὶ θηρίων καλύπτουσιν αὐτόν.

ἀλλὰ σὺ ἄμυνον, ὦ δεσποινα Ἀθηνᾶ, καὶ μὴ μάτην φανῇσ ἡμῖν ὑποσχομένη τὴν σωτηρίαν. ̔Φιλοκτήτησ. ̓ Τί δὴ βουλόμενοσ, ὅστισ εἶ ποτε σύ, ἢ τίνα τόλμαν λαβών, πότερον ἁρπαγῆσ χάριν ἥκεισ ἐπὶ τήνδε τὴν ἄπορον στέγην ἢ κατάσκοποσ τῆσ ἡμετέρασ δυστυχίασ; ‐ Ο.

Οὔ τοί γε ὁρᾷσ ἄνδρα ὑβριστήν. ‐ Ο. Οὐ μὴν εἰωθώσ γε πρότερον δεῦρο ἥκεισ. ‐ Ο. Οὐ γὰρ εἰωθώσ· εἰή δὲ καὶ νῦν ἐν καιρῷ ἀφῖχθαι. ‐ Φ. Πολλὴν ἐοίκασ φράζειν ἀλογίαν τῆσ δεῦρο ὁδοῦ. ‐ Ο. Εὖ τοίνυν ἴσθι οὐ χωρὶσ αἰτίασ με ἥκοντα καὶ σοί γε οὐκ ἀλλότριον φανησόμενον. ‐ Φ. Πόθεν δή; τοῦτο γὰρ πρῶτον εἰκόσ με εἰδέναι.

‐ Ο. Ἀλλ̓ εἰμὶ Ἀργεῖοσ τῶν ἐπὶ Τροίαν πλευσάντων. ‐ Φ.

Πόθεν; εἰπὲ πάλιν, ὡσ εἰδῶ σαφέστερον. ‐ Ο. Οὐκοῦν δεύτερον ἀκούεισ· τῶν ἐπ̓ Ἴλιον στρατευσάντων Ἀχαιῶν εἶναί φημι. ‐ Φ. Καλῶσ δῆτα ἔφησθα ἐμὸσ εἶναι φίλοσ, ὁπότε γε τῶν ἐμοὶ πολεμιωτάτων Ἀργείων πέφηνασ. τούτων δὴ τῆσ ἀδικίασ αὐτίκα μάλα ὑφέξεισ δίκην. ‐ Ο. Ἀλλ̓ ὢ πρὸσ θεῶν ἐπίσχεσ ἀφεῖναι τὸ βέλοσ. ‐ Φ. Οὐ δυνατόν, εἴπερ Ἕλλην ὢν τυγχάνεισ, τὸ μὴ ἀπολωλέναι σε ἐν τῇδε τῇ ἡμέρᾳ. ‐ Ο. Ἀλλὰ πέπονθά γε ὑπ̓ αὐτῶν τοιαῦτα, ἐξ ὧν δικαίωσ σοὶ μὲν ἂν φίλοσ εἰήν, ἐκείνων δὲ ἐχθρόσ. ‐ Φ. Καὶ τί δὴ τοῦτό ἐστιν, ὃ πέπονθασ οὕτωσ χαλεπόν; ‐ Ο.

Φυγάδα με ἤλασεν Ὀδυσσεὺσ ἐκ τοῦ στρατοῦ. ‐ Φ. Τί δὲ ἔδρασ, ἐφ̓ ὅτῳ τῆσδε τῆσ δίκησ ἔτυχεσ; ‐ Ο. Οἶμαί σε γιγνώσκειν τὸν Ναυπλίου παῖδα Παλαμήδην. ‐ Φ. Οὐ γὰρ δὴ τῶν ἐπιτυχόντων οὐδὲ ὀλίγου ἄξιοσ συνέπλει οὔτε τῷ στρατῷ οὔτε τοῖσ ἡγεμόσιν. ‐ Ο. Τὸν δὴ τοιοῦτον ἄνδρα ὁ κοινὸσ τῶν Ἑλλήνων λυμεὼν διέφθειρεν. ‐ Φ. Πότερον ἐκ τοῦ φανεροῦ μάχῃ κρατήσασ ἢ μετὰ δόλου τινόσ; ‐ Ο. Προδοσίαν ἐπενεγκὼν τοῦ στρατοῦ τοῖσ Πριαμίδαισ. ‐ Φ. Ἦν δὲ κατ̓ ἀλήθειαν οὕτωσ ἔχον ἢ πέπονθε κατεψευσμένοσ; ‐ Ο.

Πῶσ δ̓ ἂν δικαίωσ γένοιτο τῶν ὑπ̓ ἐκείνου γιγνομένων ὁτιοῦν; ‐ Φ.

Ὦ μηδενὸσ ἀποσχόμενοσ τῶν χαλεπωτάτων, λόγῳ τε καὶ ἔργῳ πανουργότατε ἀνθρώπων Ὀδυσσεῦ, οἱο͂ν αὖ τοῦτον ἄνδρα ἀνῄρηκασ, ὃσ οὐδὲν ἧττον ὠφέλιμοσ ἦν τοῖσ ξυμμάχοισ ἤπερ οἶμαι σύ, τὰ κάλλιστα καὶ σοφώτατα ἀνευρίσκων καὶ συντιθείσ· ὥσπερ ἀμέλει κἀμὲ ἐξέθηκασ, ὑπὲρ τῆσ κοινῆσ σωτηρίασ τε καὶ νίκησ περιπεσόντα τῇδε τῇ ξυμφορᾷ, δεικνύντα τὸν Χρύσησ βωμόν, οὗ θύσαντεσ κρατήσειν ἔμελλον τῶν πολεμίων·

εἰ δὲ μή, μάτην ἐγίγνετο ἡ στρατεία. ἀλλὰ τί δή σοι προσῆκον τῆσ Παλαμήδουσ τύχησ; ‐ Ο.

Εὖ ἴσθι ὅτι ἐπὶ πάντασ τοὺσ ἐκείνου φίλουσ ἦλθε τὸ κακὸν καὶ πάντεσ ἀπολώλασιν, ὅστισ μὴ φυγεῖν ἠδυνήθη. οὕτω δὲ κἀγὼ τὴσ παροιχομένησ νυκτὸσ διαπλεύσασ μόνοσ δεῦρο ἐσώθην. σχεδὸν μὲν οὖν ἐν ὅσῃ ἔγωγε χρείᾳ καθέστηκασ αὐτόσ. εἰ δ̓ οὖν ἔχεισ τινὰ μηχανήν, ξυμπροθυμηθεὶσ ἡμῖν περὶ τὸν οἴκαδε ἀπόπλουν ἡμᾶσ τε εὖ πεποιηκὼσ ἔσῃ καὶ ἅμα ἄγγελον ἀποπέμψεισ πρὸσ τοὺσ σεαυτοῦ οἴκαδε τῶν σοὶ προσόντων κακῶν. ‐ Ἀλλ̓, ὦ δύστηνε, πρὸσ τοιοῦτον ἕτερον ἥκεισ ξύμμαχον, αὐτόν τε ἄπορον καὶ ἔρημον φίλων ἐπὶ τῆσδε τῆσ ἀκτῆσ ἐρριμμένον, γλίσχρωσ καὶ μόλισ ἀπὸ τῶνδε τῶν τόξων πορίζοντα καὶ τροφὴν καὶ ἐσθῆτα, ὡσ ὁρᾷσ. ἣ γὰρ ἦν ἡμῖν ἐσθὴσ πρότερον, ὑπὸ τοῦ χρόνου ἀνάλωται. εἰ δὲ δὴ τοῦδ̓ ἐθελήσεισ κοινωνεῖν τοῦ βίου μεθ̓ ἡμῶν ἐνθάδε, ἑώσ ἂν ἑτέρα σοι παραπέσῃ σωτηρία ποθέν, οὐκ ἂν φθονοῖμεν.

δυσχερῆ γε μὴν τἄνδον ὁράματα, ὦ ξένε, τελαμῶνέσ τε ἀνάπλεοι καὶ ἄλλα σημεῖα τῆσ νόσου· αὐτόσ τε οὐχ ἡδὺσ ξυγγενέσθαι, ὅταν ἡ ὀδύνη προσπέσῃ.

καίτοι λελώφηκε τῷ χρόνῳ τὸ πολὺ τῆσ νόσου, κατ̓ ἀρχὰσ δὲ οὐδαμῶσ ἀνεκτὸσ ἦν.

상위

Dio, Chrysostom (디오, 크리소토모스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION