Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΥΤΟΥ ΦΙΑΗΚΟΙΑΣ.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΥΤΟΥ ΦΙΑΗΚΟΙΑΣ.)

Ἐδέοντο μὲν πάλαι τῶν οἰκείων τῶν ἐμῶν τινεσ ἐντυγχάνειν μοι· καὶ τῶν πολιτῶν δὲ ἐλέγοντο ἐπιθυμεῖν πολλοὶ θεάσασθαι, νομίζοντεσ πλέον τι παρὰ τοὺσ ἄλλουσ ἔχειν με διὰ τὴν ἄλην καὶ τὴν μεταβολὴν τοῦ βίου καὶ διὰ τὴν δοκοῦσαν αὐτοῖσ τοῦ σώματοσ ταλαιπωρίαν· τελευτῶντεσ δὲ ἤδη καὶ ἐνεκάλουν, ἀδικεῖσθαι φάσκοντεσ. ἐγὼ δὲ οὐκ ἤθελον ἐγγὺσ ἰέναι πρὸσ αὐτοὺσ τοὺσ ὁρ́ουσ, ἀλλὰ ἐδόκει μοι τὸ τοιοῦτο παντελῶσ ἀχθομένου τινὸσ εἶναι τῇ φυγῇ καὶ ἐπιθυμοῦντοσ κατελθεῖν· ὥσπερ οἱ μηδὲν καταλιπόντεσ ἐν τῇ κύλικι δῆλοί εἰσι πάνυ διψῶντεσ. ἐλθὼν οὖν εἰσ Κύζικον ἐκεῖ διέτριβον καὶ παρεῖχον, εἴ τισ βούλεταί μοι τῶν ἐπιτηδείων συγγίγνεσθαι.

καὶ δὴ τὸ τοῦ κιθαρῳδοῦ τοῦτο ὃ λέγουσιν ἔσωσέ με, ᾠδήν τινα ᾅσαντα αὐτοῖσ.

ἐπεὶ γὰρ ἧκεν ὁ ἄριστοσ τῶν νῦν κιθαρῳδῶν, ὡσ δ̓ ἔνιοί φασιν, οὐδὲ τῶν πρότερον οὐδενὸσ ἐνδεέστεροσ, ἀλλ̓ οὐδὲ Ἀρίονοσ τοῦ ἐκ πελάγουσ, μαντευόμενοι δῆλον ὅτι, πῶσ γὰρ ἂν εἰδεῖεν τὸ σαφὲσ οὐκ ἀκούσαντεσ ἐκείνου; ‐ ὡσ δ̓ οὖν τάχιστα ᾔσθοντο ἐπιδημοῦντα τὸν ἄνδρα, εὐθὺσ καὶ σπουδὴ ἀμήχανοσ καὶ πάντεσ ἐβάδιζον εἰσ τὸ βουλευτήριον. ἐγὼ οὖν καὶ αὐτὸσ, ἐξεῖναι νομίζων καὶ ἡμῖν ἀκοῦσαι καὶ μεταλαβεῖν οὕτω καλῆσ εὐωχίασ ἐν ἀνθρώποισ τρισχιλίοισ καὶ πλείοσιν, ἧκον ἐν πρώτοισ πάνυ θαρρῶν.

εἰμὶ δὲ φιλήκοοσ καὶ φιλόμουσοσ ἀτεχνῶσ, οὐ πάνυ ἔμπειροσ ὢν μουσικῆσ· ὥστε εἴπερ ἔτυχον γεγονὼσ κατὰ ταὐτὸν Ὀρφεῖ, δοκῶ μοι, πρῶτοσ ἂν ἐπηκολούθουν, εἰ καὶ ἔδει μετὰ νεβρῶν τινων ἢ μόσχων, οὐδὲν αἰδούμενοσ· συναγελάζομαι θρεμμάτων, ὡραίων καὶ καλῶν, ἄλλωσ δὲ θορυβούντων καὶ σκιρτᾶν προθυμουμένων.

τοῦτο δὲ πέπονθα πρὸσ τοὺσ σοφιστάσ τε καὶ ῥήτορασ ἅπαντασ σχεδόν.

καθάπερ οἱ πτωχοὶ καὶ τοὺσ μετρίωσ εὐπόρουσ μακαρίζουσι διὰ τὴν αὑτῶν ἀπορίαν, κἀγὼ τοὺσ ἁμῃγέπῃ δυνατοὺσ λέγειν θαυμάζω καὶ ἀγαπῶ διὰ τὸ αὐτὸσ ἀδύνατοσ εἶναι λέγειν. τὸ μέντοι τῶν κιθαρῳδῶν τε καὶ νὴ Δία τῶν ὑποκριτῶν οὐ παῤ ὀλίγον μοι δοκεῖ διαφέρειν πρὸσ ἡδονήν. ἥ τε γὰρ φωνὴ μείζων καὶ δῆλον ὅτι ἐμμελεστέρα ἥ τε λέξισ οὐκ αὐτοσχέδιοσ, ὥσπερ ἡ τῶν ῥητόρων ἐξ ὑπογύου τὰ πολλὰ πειρωμένων λέγειν, ἀλλὰ ποιητῶν ἐπιμελῶσ καὶ κατὰ σχολὴν πεποιηκότων. καὶ τά γε πολλὰ αὐτῶν ἀρχαῖά ἐστι καὶ πολὺ σοφωτέρων ἀνδρῶν ἢ τῶν νῦν·

τὰ μὲν τῆσ κωμῳδίασ ἅπαντα· τῆσ δὲ τραγῳδίασ τὰ μὲν ἰσχυρά, ὡσ ἐοίκε, μένει· λέγω δὲ τὰ ἰαμβεῖα· καὶ τούτων μέρη διεξίασιν ἐν τοῖσ θεάτροισ· τὰ δὲ μαλακώτερα ἐξερρύηκε τὰ περὶ τὰ μέλη· ὥσπερ οἶμαι τῶν ἀνθρώπων τῶν παλαιῶν ὅσα μέν ἐστι στερεὰ τοῦ σώματοσ, ὑπομένει τῷ χρόνῳ, τά τε ὀστᾶ καὶ οἱ μύεσ, τἄλλα δὲ ἐλάττω γίγνεται.

οὐκοῦν τὰ σώματα ὁρᾶται τὰ τῶν παντελῶσ γερόντων ἐνδεδωκότα καὶ λαγαρά· ὅσοι δ̓ αὖ παχεῖσ γέροντεσ ὑπὸ πλούτου καὶ τρυφῆσ, ἰσχυροῦ μὲν οὐδενὸσ προσόντοσ ἔτι, πιμελῆσ δὲ ἀντὶ τῶν σαρκῶν, εὐτραφεῖσ δὴ ὁρῶνται καὶ νεώτεροι τοῖσ πολλοῖσ.

상위

Dio, Chrysostom (디오, 크리소토모스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION