Dio, Chrysostom, Orationes, ΟΤΙ ΕΥΔΑΙΜΩΝ Ο ΣΟΦΟΣ. 12:

‐ Δ. Τί δαί; οὐ τῶν ἀνθρώπων ἕκαστον κατὰ τὸν αὑτοῦ δαίμονα βιοῦν, ὁποῖοσ ἂν ᾖ ποτε, ἀλλὰ καθ̓ ἕτερον; ‐ Οὐδαμῶσ καθ̓ ἕτερον. ‐ Δ. Οὐκοῦν τὸν τυχόντα ἀγαθοῦ δαίμονοσ ἡγῇ δικαίωσ ζῆν καὶ φρονίμωσ καὶ σωφρόνωσ; τοιοῦτον γὰρ ὁμολογεῖσ εἶναι τὸν δαίμονα αὐτοῦ. ‐ Πάνυ γε. ‐ Δ. Τὸν δὲ μοχθηροῦ δαίμονοσ πονηρῶσ καὶ ἀφρόνωσ καὶ ἀνοήτωσ καὶ ἀκολάστωσ; ‐ Φαίνεται ταῦτα συμβαίνειν ἐκ τῶν εἰρημένων νῦν. ‐ Δ. Ἆρα ὅστισ ἄνθρωποσ νοῦν ἔχων ἐστὶ καὶ δίκαιοσ καὶ σώφρων, οὗτοσ εὐδαίμων ἐστὶν ἀγαθῷ δαίμονι συνών· ὅστισ δὲ ἀσελγὴσ καὶ ἄφρων καὶ πανοῦργοσ, ἀνάγκη κακοδαίμονα φάσκειν ἐκεῖνον κακῷ δαίμονι συνεζευγμένον καὶ λατρεύοντα;