Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Β. 12:

οὐκ οἶσθα, ἔφη, ὅτι κακηγορίασ δίδωσιν ὁ νόμοσ γράψασθαι τοῦτον, ὃσ ἂν βλασφημῇ τινα οὐκ ἔχων ἀποδεῖξαι περὶ ὧν λέγει σαφὲσ οὐδέν; καὶ ὅσ, Ἐπίσταμαι γάρ, ἔφη, ὅτι αἱ μὲν ἐλεύθεραι γυναῖκεσ ὑποβάλλονται πολλάκισ δἰ ἀπαιδίαν, ὅταν μὴ δύνωνται αὐταὶ κυῆσαι, βουλομένη κατασχεῖν ἑκάστη τὸν ἄνδρα τὸν ἑαυτῆσ καὶ τὸν οἶκον, καὶ ἅμα οὐκ ἀποροῦσαι ὁπόθεν τοὺσ παῖδασ θρέψουσι· τὰσ δὲ δούλασ τοὐναντίον, τὰσ μὲν πρὸ τοῦ τόκου διαφθειρούσασ, τὰσ δὲ ὕστερον, ἐὰν δύνωνται λαθεῖν, τὸ γενόμενον, ἐνίοτε καὶ τῶν ἀνδρῶν συνειδότων, ὅπωσ μὴ πράγματα ἔχωσι παιδοτροφεῖν ἀναγκαζόμεναι πρὸσ τῇ δουλείᾳ. Ναὶ μὰ Δία, ἔφη, πλήν γε τῆσ Οἰνέωσ, τοῦ Πανδίονοσ, εἶπε, νόθου παιδόσ·