Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΝΟΜΟΥ. 2:

ἀνθρώπῳ μὲν οὖν ἤδη τισ συμβούλῳ χρησάμενοσ μετενόησεν, οὐ μέντοι νόμῳ. τοσούτῳ δὲ τῶν τειχῶν ταῖσ πόλεσι χρησιμώτερόσ ἐστιν, ὥστε ἀτείχιστοι μὲν πολλαὶ τῶν πόλεων διαμένουσι, νόμου δὲ χωρὶσ οὐκ ἔστιν οὐδεμίαν οἰκεῖσθαι πόλιν. οὐ μόνον δὲ συμφέρει τοῖσ θνητοῖσ, ἀλλὰ καὶ τοῖσ θεοῖσ. ὁ γοῦν κόσμοσ ἀεὶ τὸν αὐτὸν νόμον ἀκίνητον φυλάττει καὶ τῶν αἰωνίων οὐδὲν ἂν παραβαίη τοῦτον. ὅθεν οἶμαι καὶ βασιλεὺσ εἰκότωσ ἀνθρώπων καὶ θεῶν κέκληται, τὴν μὲν βίαν καταλύων, τὴν δὲ ὕβριν καθαιρῶν, τὴν δὲ ἄνοιαν σωφρονίζων, τὴν δὲ κακίαν κολάζων, ἰδίᾳ δὲ καὶ κοινῇ πάντασ τοὺσ δεομένουσ ὠφελῶν, τοῖσ μὲν ἀδικουμένοισ βοηθῶν, τοῖσ δὲ ἀπορουμένοισ περί τινοσ μηνύων τὸ δέον.