Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ. 5:

‐ Δ. Ἄτοπον γὰρ ἀπὸ τῶν λόγων μᾶλλον, οὓσ λέγει τισ, ἢ ἀπὸ τῶν ἔργων εἰδέναι καὶ τεκμαίρεσθαι τὸν ἑκάστου βίον. εἰ δέ τισ ἐπαγγέλλοιτο μὲν ὡσ μουσικὴν ἄριστα ἐπιστάμενοσ καὶ περὶ τοῦτο διατρίβων, μήτε δὲ αὐτοῦ κιθαρίζοντοσ μηδεὶσ πώποτε ἀκούσαι, ἀλλὰ μηδὲ κιθάραν ἢ λύραν ἔχοντα ὁρῴη τισ, μήτε λόγον τινὰ διεξιόντα τῶν κατὰ μουσικὴν δίχα γε τῆσ ἐπαγγελίασ καὶ τοῦ ἐπίστασθαι φάσκειν τοῦ Ὀρφέωσ ἄμεινον καὶ τοῦ Θαμύρα, βλέποι δ̓ αὐτὸν ἀλεκτρυόνασ ἢ ὄρτυγασ θεραπεύοντα καὶ τρέφοντα καὶ μετὰ τῶν τοιούτων ἀνθρώπων ὡσ τὸ πολὺ διατρίβοντα, πότερον τῶν μουσικῶν τοῦτον δεῖ ὑπολαμβάνειν ἢ τούτων τῶν ἀνθρώπων, μεθ̓ ὧν ἐστι καὶ οἷσ ταὐτὰ ἐπιτηδεύει; ‐ Δῆλον ὅτι τούτων.