Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΤΥΧΗΣ ΤΡΙΤΟΣ. 13:

φασὶ πολλοὶ τὴν τύχην ἄκριτον εἶναι καὶ πονηροῖσ ἀνθρώποισ προσμένειν, τῶν χρηστῶν δὲ ἀμελεῖν, ὅταν ὁρῶσι τοὺσ ἠξιωμένουσ τῶν παῤ ἐκείνησ ἀγαθῶν βαρεῖσ ὄντασ καὶ δυσχρήστουσ καὶ ἀγεννεῖσ. δοκεῖ δέ μοι ἡ τύχη πρὸσ αὐτοὺσ δίκαια ἂν εἰπεῖν ὅτι φύσει φιλάνθρωποσ οὖσα ἀεί τισι πάρεστιν ἡμῶν, οὐχ αἱρουμένη τοὺσ ἀξίουσ οὐδὲ τοὺσ πονηρούσ, ἀεὶ δὲ οἱοίσ ἂν αὐτοῖσ παραγένηται, τοιούτουσ αὐτοὺσ ὄντασ ἐξελέγχεσθαι. δεῖν οὖν τὴν αὑτῶν αἰτιᾶσθαι φύσιν, μὴ τὴν ἐκείνησ, ὅτι τοιοῦτοι καθεστήκασιν, ὥστε ὁ μὲν ἐνδεῶσ ἔτι πράττων ἄξιοσ εἶναι δοκεῖ βέλτιον ἀπαλλάττειν, ὅτῳ δ̓ ἂν ὑπάρξῃ τὰ παῤ αὐτῆσ ἀγαθά, εὐθὺσ μοχθηρὸσ πέφηνεν.