Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΤΥΧΗΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ. 9:

φέρε οὖν μὴ ἐρήμην ἡ τύχη ἁλισκέσθω μηδὲ φοβώμεθα τὸν τῶν κατηγορούντων θόρυβον. ἴσωσ γὰρ ἄν τι ἡμῖν πρὸσ τὸ εἰπεῖν εὖ καὶ αὐτὴ συλλάβοι. δοκοῦσιν οἱ τεχνῖται τῷ τρόπῳ τῆσ κατασκευῆσ τὴν δύναμιν αὐτῆσ δεδηλωκέναι. πρῶτον μὲν γὰρ ἕστηκεν ἑτοίμη πρὸσ τὰ ἔργα, εἶτα τῇ μὲν δεξιᾷ χειρὶ πηδάλιον κατέχει, καί, ὡσ ἂν εἴποι τισ, ναυτίλλεται. τί δὲ ἄρα τοῦτο ἦν; πότερον ὡσ μάλιστα τῶν πλεόντων τῆσ τύχησ δεομένων, ἢ διότι τὸν βίον ἡμῶν ὥσ τινα μεγάλην ναῦν κυβερνᾷ καὶ πάντασ σῴζει τοὺσ ἐμπλέοντασ; Ἀσσυρίουσ μέχρι τῆσ Σαρδαναπάλλου τρυφῆσ, Μήδουσ μέχρι τῆσ Κύρου τροφῆσ, Πέρσασ μέχρι τῆσ διαβάσεωσ, Ἀθηναίουσ μέχρι τῆσ ἁλώσεωσ, Κροῖσον μέχρι Σόλωνοσ;