Dio, Chrysostom, Orationes, ΝΕΣΣΟΣ Η ΔΗΙΑΝΕΙΡΑ. 8:

ταῦτα δὲ διελέγετο ὁ Κένταυροσ ἐπιβουλεύων τῷ Ἡρακλεῖ, εἴ πωσ δύναιτο αὐτὸν ἐπὶ τρυφὴν ἀγαγεῖν καὶ ῥᾳθυμίαν· ᾔδει γὰρ ὅτι ἅμα τῷ μεταβαλεῖν τὸν βίον καὶ τὴν ἄσκησιν εὐχείρωτοσ ἔσται καὶ ἀσθενήσ. ἡ δὲ Δηιάνειρα ἀκούουσα οὐ παρέργωσ τοῖσ λόγοισ προσεῖχεν, ἀλλὰ ἐνεθυμεῖτο ὡσ ὀρθῶσ λέγοι ὁ Κένταυροσ, ὥσπερ εἰκὸσ ἦν βουλομένην τὸν ἄνδρα ὑφ̓ ἑαυτῇ ἔχειν. ὁ δὲ Ἡρακλῆσ ὑπονοήσασ μηδὲν ὑγιὲσ τὸν Κένταυρον λέγειν ἐκ τοῦ διαλέγεσθαι πρὸσ τὴν Δηιάνειραν ἐπιμελῶσ καὶ ὅτι ἐκείνη προσεῖχεν αὐτῷ, οὕτωσ δὴ ἐτόξευσεν αὐτόν. ὁ δὲ ἀποθνῄσκων οὐδὲν ἧττον ἐκέλευσε τὴν Δηιάνειραν ἀναμνησθῆναι ὧν εἶπε καὶ ποιεῖν ὡσ αὐτὸσ παρῄνεσεν.