Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΟΜΗΡΟΥ ΚΑΙ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ. 1:

Ἐπεὶ φαίνῃ καὶ τἄλλα Σωκράτουσ ὢν ἐπαινέτησ καὶ τὸν ἄνδρα ἐκπληττόμενοσ ἐν τοῖσ λόγοισ, ἔχεισ μοι εἰπεῖν ὅτου μαθητὴσ γέγονε τῶν σοφῶν· ὥσπερ Φειδίασ μὲν ὁ ἀγαλματοποιὸσ Ἡγίου, Πολύγνωτοσ δὲ ὁ ζωγράφοσ καὶ ὁ ἀδελφὸσ ἄμφω τοῦ πατρὸσ Ἀγλαοφῶντοσ, Πυθαγόρου δὲ Φερεκύδησ λέγεται διδάσκαλοσ γενέσθαι, Πυθαγόρασ δὲ Ἐμπεδοκλέουσ καὶ ἑτέρων, καὶ τῶν ἄλλων δὲ τῶν πλείστων ἔχομεν εἰπεῖν τοὺσ διδασκάλουσ τῶν ἐνδόξων ἀνδρῶν, ὅτῳ ἕκαστοσ συγγενόμενοσ λόγου ἄξιοσ ἐγένετο δίχα γε Ἡρακλείτου τοῦ Ἐφεσίου καὶ Ἡσιόδου τοῦ Ἀσκραίου. ὁ μὲν γάρ φησιν ποιμαίνων ἐν τῷ Ἑλικῶνι παρὰ τῶν Μουσῶν λαβεῖν ἐν δάφνησ ὄζῳ τὴν ποίησιν, ἵνα μὴ πράγματα ἔχοιμεν ζητοῦντεσ αὐτοῦ τὸν διδάσκαλον·