Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΟΣ. 11:

οὕτω δὲ καὶ Νουμᾶν μὲν Ῥωμαῖοι τυχὸν ἂν λέγοιεν αὑτῶν δαίμονα, Καρχηδόνιοι δὲ Ἄννωνα καὶ Ἀννίβαν, Μακεδόνεσ δὲ Ἀλέξανδρον ἢ Φίλιππον, ὃσ Μακεδόνασ ταπεινοὺσ ὄντασ καὶ ἀσθενεῖσ, τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ παραχωρήσαντοσ Ὀλυνθίοισ τῆσ ἀρχῆσ, ἰσχυροὺσ ἐποίησε καὶ πολεμικοὺσ καὶ μικροῦ δεῖν ἁπάσησ Εὐρώπησ ἐγκρατεῖσ. Ἀλέξανδροσ δὲ ὕστερον μετ̓ ἐκεῖνον εἰσ τὴν Ἀσίαν ἐξαγαγὼν ἅμα μὲν πλουσιωτάτουσ ἁπάντων ἀνθρώπων ἀπέδειξεν, ἅμα δὲ πενιχροτάτουσ, καὶ ἅμα μὲν ἰσχυρούσ, ἅμα δὲ ἀσθενεῖσ, φυγάδασ τε καὶ βασιλέασ τοὺσ αὐτούσ, Αἴγυπτον μὲν καὶ Βαβυλῶνα καὶ Σοῦσα καὶ Ἐκβάτανα προσθείσ, Αἰγὰσ δὲ καὶ Πέλλαν καὶ Δῖον ἀφελόμενοσ.